Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Około południa jesteśmy na szczycie, na wysokości 2159 m n.p.m. . Gargalau jest nasz...... tylko nasz

No, może jeszcze trochę tych czarnych chmur
















c.d.n.

c.d.n.

Piękne te rumuńskie góry! Trochę takie wielkofatrzańskie, trochę bieszczadzkie... Bajka!
Dzięki za pokazywanie tych cudów!

Wyobrażam sobie tę sasankową "mega-grządkę" wiosną.
Chmury wyglądają groźnie, ale widzę że ciepło było.

Pozdrawiam.

maslinka napisał(a):Piękne te rumuńskie góry! Trochę takie wielkofatrzańskie, trochę bieszczadzkie... Bajka!
Dzięki za pokazywanie tych cudów!

A myślałem, że już o nas zapomniałaś

Mi najbardziej przypominają Tatry Zachodnie.... rozmiarami, wysokościami i krajobrazem
Prawda, w Wielkiej Fatrze nie byłem

Osobiście wolę "ostre" góry, skaliste, poszarpane turnie, suche, pustynne wysokogórskie krajobrazy. Ale te, nieco łagodniejsze, jakoś bardziej skłaniają do zadumy....

mariusz-w napisał(a):Wyobrażam sobie tę sasankową "mega-grządkę" wiosną.

Każda pora roku ma w górach jakiś tam swój urok
W lecie też kwiecia na wyżej położonych łąkach nie brakowało, co jeszcze będzie widać

mariusz-w napisał(a):Chmury wyglądają groźnie, ale widzę że ciepło było.

Te "porozbierane" fotki to tak w euforii zaraz po zdobyciu góry pstryknęliśmy, jeszcze rozgrzani wejściem . Potem dały się jednak odczuć podmuchy chłodnego wiatru i trzeba było się nieco okryć , ale nie, na pewno nie zmarzliśmy.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):A myślałem, że już o nas zapomniałaś

Skądże znowu!
Jestem cały czas, tylko "po cichu" Tyle pięknych opisów, że nie zdążyłam się do nich ustosunkować

Ja też zawsze myślałam, że wolę "skaliste góry". Ale Wielka Fatra powaliła mnie na kolana. Musicie tam pojechać! I teraz już nie wiem, jakie wolę I skaliste, i "połoninne" mają swój niepowtarzalny urok.

Cześć,
Szkoda, że pogoda nie dopisała. Grzbiet Rodniańskich to jak dla mnie jedno z najpiekniejszych miejsc jakie widziałem.
Pzdr
K2

kulka53 napisał(a):coraz więcej namiotów



A pomyśleć, że początkowo tak sobie marzyłem by spędzić noc w namiocie właśnie nad tym jeziorem , na szczęście nie próbowałem wcielić tego zamiaru w życie . No i też wyjaśniła się zagadka gdzie są ludzie z wjeżdżających na Stiol aut .

c.d.n.

Ciekawa sprawa z tymi namiotami. Jak tam bylismy 2 lata temu w sierpniu nie było żadnego namiotu nad jeziorem. Bywały pojedyncze ale na głównej grani.

maslinka napisał(a):Jestem cały czas, tylko "po cichu" Tyle pięknych opisów, że nie zdążyłam się do nich ustosunkować

Rozumiem, na to liczyłem

maslinka napisał(a):Ja też zawsze myślałam, że wolę "skaliste góry". Ale Wielka Fatra powaliła mnie na kolana. Musicie tam pojechać! I teraz już nie wiem, jakie wolę I skaliste, i "połoninne" mają swój niepowtarzalny urok.

Pooglądałem trochę Wojtkowych fot w wątku "Słowacja", tereny rzeczywiście ładne i ciekawe no i niedaleko. I nawet kiedyś planowałem jakiś wypadzik w tym kierunku, ale jakoś plany rozeszły się po kościach .

K2 napisał(a):Szkoda, że pogoda nie dopisała.

No trochę szkoda , na to nigdy nie mamy wpływu, albo jak już to niewielki bo można tak zmienić plany bo jakieś miejsce wypadło np trochę później. Wyszło tak jak widać, ale bardzo narzekać nie możemy .

K2 napisał(a):Ciekawa sprawa z tymi namiotami.

No właśnie, dlatego myślałem ze może coś wiecie więcej. Ale widocznie to nowa sprawa więc pozostają mi tylko własne obserwacje i przypuszczenia

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Wyszło tak jak widać, ale bardzo narzekać nie możemy .

Gdybyście musieli zerzygnować z Ineu, to byłaby szkoda. Moim zdaniem - to najładniejszy szczyt w Rodniańskich.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Gdybyście musieli zrezygnować z Ineu, to byłaby szkoda. Moim zdaniem - to najładniejszy szczyt w Rodniańskich.

Trochę szkoda, ale musieliśmy
Zdjęcia, które pokazujemy zrobiliśmy w momencie, kiedy cokolwiek się przejaśniało. Przez większość czasu gdy byliśmy na szczycie zasnuwały go chmury i nie było kompletnie nic widać

--------------------------

No tak, na Ineu to my już dziś nie dojdziemy . Ale czy iść jeszcze na wydający się być na wyciągnięcie ręki, nieco niższy Omul? . Gdyby była piękna pogoda, zapewne poszlibyśmy jeszcze trochę dalej granią gór Rodniańskich, moglibyśmy podziwiać zmieniającą się panoramę, troszkę pobyć w tym miejscu. W takich warunkach, gdy nie tylko nie mamy prawie żadnych widoków a i nie jesteśmy pewni popołudniowej pogody, łatwiej podjąć decyzję o zakończeniu wędrówki na Gargalau. I tak jesteśmy zadowoleni, zdobyliśmy nasz pierwszy rumuński szczyt, kolejny szczyt do kolekcji , byliśmy w jeszcze jednych, zupełnie nam nieznanych, nowych górach . Tak naprawdę jakiś cel został osiągnięty, żal tylko pogody, mogłaby być lepsza. Ale narzekać z pewnością nie możemy, nie zmokliśmy do tej pory i jak się okaże potem, wcale tego dnia nie zmokniemy.






















Na szczycie, licząc na chociaż chwilowy zanik pędzących chmur i odsłonięcie szerszej panoramy, spędzamy pewnie z godzinę. Właśnie to jest dla nas najprzyjemniejsze, po zdobyciu góry, posiedzieć na niej, napawać się widokami, poczuć smak zwycięstwa , przy okazji też odpocząć. Tym razem tak do końca się to nie udało.....

Do tej pory podczas naszej wycieczki nie spotkaliśmy nikogo. To całkiem fajnie, właśnie tego po rumuńskich górach oczekiwaliśmy, chociaż wiadomo, Rodniańskie znane są i na zupełne pustki liczyć nie można, zwłaszcza w lecie. Wracając, nieco poniżej szczytu spotkaliśmy jednak kogoś, 2 dość młodych ludzi...... oczywiście Polaków . Porozmawialiśmy dość długo, okazało się, że wjechali oni w pobliże Stiol kolejką ze Statiunea Borsa. Nie wiedziałem o tej możliwości, ale czy byśmy z niej skorzystali? Pewnie nie, nie spędzilibyśmy wtedy nocy w górach . A szybko się okazało, że spędzimy w tym miejscu nie jedną, a dwie noce . Ja byłem za tym że skoro jest tak wcześnie, żebyśmy zjechali ze Stiol jeszcze dziś i podjechali gdzieś dalej realizować nasze cele. Jednak szybko i bez problemów dałem się przekonać by jeszcze i ten wieczór i noc spędzić na Stiol, zwłaszcza, ze wraz z upływem dnia chmur ubywało i zapowiadał się piękny wieczór .

No ale jeszcze z góry nie zeszliśmy, dłuższą chwilę zatrzymaliśmy się jeszcze gdzieś pomiędzy szczytem a przełęczą, tam natrafiliśmy na mnóstwo przeróżnych okazów rumuńskiej, górskiej flory

A dla siebie znaleźliśmy nawet górski tron





c.d.n.

Akurat dzisiaj trafiłem na artykuł o Drumul National.
Dotarliście tam może

Nie sposób chyba być w Rumunii i nie wybrać się na przejażdżkę tą trasą
My byliśmy tam poprzedniego lata , co jest opisane i pokazane w tymże wątku

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Nie sposób chyba być w Rumunii i nie wybrać się na przejażdżkę tą trasą
My byliśmy tam poprzedniego lata , co jest opisane i pokazane w tymże wątku

Pozdrawiam