Lepsze jest wrogiem dobrego czyli Rogoźnica vs Sutivan

Mysza, jak miło, że wychynęłaś z dziury .
ARTUR, zapraszam .

Strasznie dużo zdjęć mam z tej drugiej części, jak ja to ogarnę .

maslinka napisał(a):Ja też jestem czujna

Czuj czuj, czuwaj

maslinka napisał(a):Bimbom - taki ładny, a taki upiorny

Tam od razu upiorny... ot, nieco hałaśliwy .

Witam,
jak już wylądowałaś na wyspie... to też jestem

jarecky9 napisał(a):jak już wylądowałaś na wyspie... to też jestem

Skoro tak, to jadziem dalej .

Miejscówki opisywać nie będę szczegółowo, bo pięknie zrobiła to Muliness w swojej relacji. Zresztą my w takim tempie się rozpakowaliśmy, że nie zdążyłam zrobić zdjęć pustym pokojom, a z naszym bajzlem jakoś takie mniej urocze się wydawały .

W każdym razie, pora całkiem jeszcze rozsądna, słońce świeci, więc idziemy na rekonesans po okolicy.
Spacer okazał się długi i lekko męczący w tym upale. Ale widoki, jakie zaprezentował nam Sutivan, a raczej jego rubieże warte były tek odrobiny potu .

Uvala Likva



Za duży tłum jak dla nas, to zdecydowanie nie będzie nasza plaża...
Idziemy dalej, słońce pali, las pachnie, cykady cykają..


















Upał daje nam się we znaki i niepomni braku pryszniców na trasie postanawiamy ochłodzić się w Jadranie...
cóż za ulga... Po kąpieli żołądek przypomina mi, że czas wracać i zjeść coś dobrego .

Jacyś Włosi nie dość, że przyjechali tym cudem na Brać, to jeszcze codziennie gonili go przez lasek do ustronnych plaż



I wreszcie zmęczeni przysiadamy w konobie pod kościołem.
Zasłużyliśmy na pewno na:




Jak się okazało po kilku próbach, to właśnie w konobie Porat dawali najlepsze żarcie, więc poza pizzerią to w Poracie spędzaliśmy większość kulinarnych wieczorów.
A przy tej pierwszej wizycie nieco się zdziwiliśmy, gdy w pewnej chwili pan kucharz wyskoczył ze swego królestwa i szybkim tempem podążył do stivańskiego mini portu. Hmmm, desperacja jakaś, czy co?
Naze wątpliwości rozwiały się, gdy ujrzeliśmy:



Było już jasne, że w tej knajpie rybki są zawsze świeżo sprawione .


Nasz pierwszy dzień na Braću chylił się ku zachodowi...




Jeszcze tylko krótki wieczorny spacer...








Pierwsze (nieporywające, przyznaję ) próby uchwycenia nocnego Splitu...






A to, zdaniem fotografa, jest prom .




Pora kończyć pierwszy dzień w Sutivanie.
Udajemy się na zasłużony spoczynek. Jeszcze nie wiemy, że nasze noce będą krótkie, a sny nieco rwane .

O Sutivanie chętnie poczytam, będzie ciąg dalszy?

Dzisiaj dopiero tutaj zajrzałem i ...

poti napisał(a):O Sutivanie chętnie poczytam, będzie ciąg dalszy?

... bo dobrze mi się czyta i ogląda !

morgana napisał(a):Nic to, ja sobie będę kontynuować, bo obietnicę poczyniłam, że tę relację dla odmiany dociągnę do końca

... a postanowienie i deklaracja była.

Pozdrawiam.

poti napisał(a):O Sutivanie chętnie poczytam, będzie ciąg dalszy?

Będzie, będzie, tylko chwilowo mam masę roboty i innych zajęć i czasu brak na wrzucenie zwłaszcza zdjęć.
A na to czasu potrzebuję dużo, bo lapek chodzi jakby chciał, a nie mógł .

mariusz-w napisał(a):... a postanowienie i deklaracja była.

Było i jest aktualne .
Postaram się wziąć w garść jak najszybciej i kolejny odcinek dorzucić, może nawet dziś, skoro jest zainteresowanie .

morgana napisał(a):Postaram się wziąć w garść jak najszybciej i kolejny odcinek dorzucić, może nawet dziś, skoro jest zainteresowanie .

to ja ładnie proszę ,aby wziąć się w garść ....

bo jeszcze chwila i zapomnę co czytałam
supcio relacja

Pozdrawiam Jola

No już, już .

Dobra, to mamy niedzielny poranek.
Siedząc poprzedniego wieczoru na tarasie, zastanawialiśmy się, o której stivański zegar kościelny przestaje wybijać godziny . Albowiem wybijał je z regularnością niezwykłą co pół godzinki, trzeba przyznać, że brzmienie dzwonu miał znakomite. Okazało się szybko, że... przerwy nie ma .
Dlatego też w nocy zegarki zupełnie nie były potrzebne, gdyż mieliśmy znakomitą orientację w czaso-przestrzeni... Raz... pierwsza, raz...wpół do drugiej, dwa...druga, raz...wpół do trzeciej, trzy... trzecia itd. Gdyby komuś się w jakimś momencie pomyliło albo, co gorsza, przysnęło bim-bom ułatwiał zadanie, gdyż o szóstej rano najpierw wybijał godzinę, po czym ogłaszał ogólnostivańską pobudkę dzwoniąc na potęgę przez minutę . Mówiłam już, że dźwięk miał piękny i czysty?

Efekt tego był taki, że nie wiadomo po co, mamy zdjęcie wschodu słońca nad Sutivanem .




Niestety w wyniku zmasowanych działań dzwonu moi towarzysze wakacyjni wstawali niewyspani, przez co stawali się czasem marudni . Mnie bimbom też budził, a jakże, ale ponieważ jakoś byłam do niego pozytywnie nastawiona, to aż tak mnie to nie denerwowało i budziłam się z uśmiechem. Pozytywem było też, że nasz dzień zaczynał się dość wcześnie. Tuż pod domem mieliśmy pekarę, więc chlebek był na wyciągnięcie ręki niemal.
A po śniadanku - spacer na plażę. Części naszej wycieczki nie przeszkadzało spore obłożenie najbliższej plaży i zwykle tam zostawała. A pozostała część, w tym ja, wędrowała na zachód, by hen hen za lasami znaleźć przyjemną prywatną plażyczkę .

Mewy objęły w posiadaniu łódkę, woleliśmy nie myśleć, gdzie jest rybak




Tu jeszcze zdecydowanie przed lasami .




A tu już jesteśmy w raju...








Widok w lewo...




W prawo...




A w samym środku raju - my .




Czasem na dalekim lub bliższym horyzoncie pojawiały się mniejsze lub większe jednostki pływające.








Jednak generalnie panowała tam cudowna cisza, delikatnie zmącona cykaniem cykad w okolicznych piniach...
Żyć nie umierać... Postanowiliśmy, że stanowczo to będzie nasza plaża i że nie będzie dla nas żadną przeszkodą te kilka kilometrów, które trzeba dojść. W końcu zmęczeni nieco plażowaniem i porządnie zasoleni zewnętrznie, udaliśmy się tą samą odległą drogą do domu. Szybko się ogarniamy i ubieramy w miarę przyzwoicie, bo postanowiliśmy zapoznać się z naszym prześladowcą. Korzystając z niedzieli, udaliśmy się do kościoła, który tuż przed naszym przyjściem został zamknięty na cztery spusty. Spóźniliśmy się na mszę, a zaraz po wyjściu ostatniego ludzia pan szybciutko pozamykał wszystko. W zasadzie nawet się nie dziwię. W Sutivanie wieża kościelna jest połączona z budynkiem, więc wolą się zabezpieczyć przed ewentualnymi zdesperowanymi turystami . W takim Supetarze, gdzie wieża stoi oddzielnie, kościół stoi otworem .





Potem jeszcze krótki spacerek, podczas którego dowiaduję się, że nie jestem odosobniona swoim dobrym zdaniu o pewnym szczególnym roczniku .




Dobranoc Sutivanie...




A w kolejnym odcinku...

Co do rocznika 1977 , to muszę powiedzieć , że faktycznie dobry jest . . .
. . . a Petrus 1977 ( Pétrus, Bordeaux, Pomerol ) ma cenę za butelkę - 2 086 Euro ( bez podatku )




Pozdrawiam
Piotr

To czekamy na Vidova gora

Hello
A Postirunia będzie?

tony montana napisał(a):A Postirunia będzie?

Wstyd się przyznać, ale niestety nie .

Z przyczyn niezależnych ode mnie wycieczki po wyspie ograniczyły się do jednego wyjazdu, w dodatku też dość mocno skromnego. Po prostu kierowcy i właścicielowi auta zarazem bardzo nie spodobały się braćkie uliczki i zakrętasy, więc w obawie o swój skarb odmówił narażania go na smyrnięcia . Miał prawo? Miał. Wniosek na następne lata - rozsądniej dobrać kierowcę .

Na szczęście udało się choć ten raz wyjechać na zwiedzanie. Celem była Vidova Góra, a także Skrip i zachwalana przez niektórych oliwa . Wyjechaliśmy rano, bo pobudkę zapewnił nam nasz przyjaciel bimbom . Drogi na Braću w sumie dobre, serpentyny iście górskie, a najbardziej urzekła nas sygnalizacja świetlna w Lożiśćy .




W końcu dotarliśmy. Dojazd szalenie prosty, na parkingu stały dwa samochody, a godzina była chyba 9. Krótki spacerek w upale i jesteśmy. Niestety, przejrzystość powietrza była taka se, do tego nasze "nieumiejętności" fotograficzne i zdjęcia są, jakie są. Ale trudno, grunt, że na szczycie bardzo nam się podobało . Ja się tylko obraziłam na siebie, bo nie mogłam znaleźć tych skałek, gdzie Nerusia ma to cudne foto . Durna ja, no... Muszę następnym razem dokładniej wskazówki ogarnąć.

Trochę widoczków z Vidovej: . Aaa, jeszcze się obraziłam na Zlatni Rat, który nie był uprzejmy wygiąć się w żadną stronę .














W pewnym momencie naszą uwagę przykuł tajemniczy stwór .




Wyjaśnienie zagadki okazało się banalnie proste.




Widoczki konoby vidovskiej znacie. Wygląda fajnie, nie powiem. Ale nawet w dużej desperacji chyba nie skorzystałabym z powodu skór dzika suszących się na płocie. Zaduch był zabójczy i odstraszył mnie na tyle, że nie wlazłam dalej w poszukiwaniu zwierzaków, których odgłosy dało się słyszeć.






Dlatego jedynym zwierzakiem, jakiego widzieliśmy tam był jaszczur .




Pooglądaliśmy, napaśliśmy oczy, to czas jechać dalej. Gdy mijaliśmy ten drogowskaz, oczy części wycieczki tęsknie spojrzały w kierunku Blacy... nic, może następnym razem...




Ale udało się namówić kierowcę, by w drodze do Skripu zahaczyć o Pučišćę.
Bardzo nam się miasteczko spodobało i strasznie żałuję, że waszą Postirę i Splitską mogliśmy tylko z drogi obejrzeć . Ale nic, życie... nie można mieć wszystkiego...

Pučišća ma sporo klimatu fajnego, byliśmy tam jakoś tuż po południu, zatem tłoku nie było, przyjemnie się chodziło, a potem na ochłodę wypiliśmy pyszną ice-cafe w knajpce z huśtawkami .


















Dla desperatów jest i wcale przyjemna plaża niemal w samym centrum .






W miejscowym kościółku (dzwony nie dzwoniły co pół godziny ) najbardziej urzekły mnie miniaturowe świątynie oraz kolor żyrandola .






Oczywiście udaliśmy się też do szkoły, która była głównym celem, jaki przedstawiliśmy kierowcy . Nie byłabym sobą, gdybym nie wlazła do środka .










Nie powiem, popracowałabym sobie w takich okolicznościach przyrody...

CDN...

morgana napisał(a): ... zatem... Szybenik.
Jakimś cudem udało nam się znaleźć fajne i niedrogie miejsce parkingowe, zatem autko zostawione, opłaty uregulowane, można zwiedzać.

Czy mógłbym prosić o bliższe namiary na to fajne miejsce parkingowe ?
Jak wszystkie plany wypalą, to w tym roku zamierzamy odwiedzić Szybenik, byłby więc jakiś punkt zaczepienia.
Pozdrawiam