Brela i okolice, czerwiec 2012

14. czerwca - wycieczka do PN Biokovo

Wycieczkę samochodową na szczyt Sv Jure (1762 m) planowaliśmy od samego początku, jest to chyba jedna z najbardziej znanych atrakcji Makarskiej Riwiery, taka z dodatkowym dreszczykiem emocji. Co do terminu to miało być później ale już nazajutrz po powrocie z BiH mały urządza nam pobudkę już o 6. rano (zemsta jest słodka...). By nadać jakiś głębszy sens dramatowi, w którym dane nam było uczestniczyć, decydujemy się zebrać jak najszybciej, bo jest dla nas jasne że im wcześniej wjedziemy na górę tym lepiej (słońce za plecami, mały ruch na drodze).

I co do tej wycieczki są pewne obawy - trochę się naczytałem o tym że trasa jest nie do końca bezpieczna itp. ale koniec końców wyjazd okazuje się być w moim subiektywnym odczuciu miłośnika gór tym najbardziej udanym podczas całego naszego wakacyjnego pobytu. Chrapkę na góry mieliśmy również pieszą - w rejonie Breli jest parę ciekawych szlaków:



ale już spacery na plażę uświadomiły mi jasno że przy panujących temperaturach taka wyprawa z małym na plecach to trochę jednak szaleństwo. W tej sytuacji pozostaje ratować się samochodem...

Dojazd z Breli/Makarskiej bardzo łatwy znaną nam już trasą nr 512 w kierunku Górnego Igrane. Potem w lewo (jest duża tablica informacyjna), opłata za wstęp (40 kun/osobę, chyba najlepiej jak dotąd wydane pieniądze w Chorwacji), rzut oka na to jakie atrakcje czekają nas dziś na drodze:



i w drogę - wąską asfaltówką dziesiątkami serpentyn dość ostro w górę. Staramy się nie zatrzymywać choć widoki kuszą ale zostawiamy je sobie na zjazd. Plan jest taki, żeby na szczycie być jednym z pierwszych i niezbyt przyjemne mijanki z innymi samochodami (droga w zasadzie jednokierunkowa jeśli chodzi o szerokość) przeprowadzać jadąc z góry, co jest znacznie łatwiejsze.

cdn

Droga prowadzi najpierw przez las, potem urwistym górskim stokiem, na którym przechodzi on stopniowo w zarośla, wreszcie wyraźny przełom przełęczy Vrata Biokova (890 m), za którym droga łagodnieje a krajobraz przechodzi w typowo wysokogórski - kamieniście, trawiasto, pojedyncze krzaki i drzewa a do tego wspaniała pustka - ja już wiem że to będzie udany wyjazd:







Czasu na trasie zbyt wiele nie tracimy, jedziemy ciągle w górę sporawymi zakosami zastanawiając się jak wiele kilometrów jeszcze przed nami (całość wjazdu jak później wyczytuję to aż 18 km licząc od wejścia do parku). Ale chyba większe wrażenie robi pokonywana różnica poziomów - z apartamentu w Breli prawie dokładnie tyle, ile ma szczyt - około 1750 m

Końcówka drogi na Sv Jure w moim odczuciu najbardziej nieprzyjemna - tuż ponad trasą wiszące skałki - i niektórzy jak widzę później decydują się pokonywać ten odcinek pieszo pozostawiając swoje cztery kółka pareset metrów niżej. My nie odpuszczamy, i w końcu dojeżdżamy do miejsca, z którego już się wyżej wjechać nie da...



cdn

no i ja właśnie czekam na ten moment...

sv.Jure nie zaliczyłem żona wymiękła- gdzie Ty mnie tu wieziesz, zwariowałeś
więc chętnie pooglądam

my też nie byliśmy na Sv.Jure może kiedyś jeszcze tam pojedziemy

te kiero napisał(a):sv.Jure nie zaliczyłem żona wymiękła- gdzie Ty mnie tu wieziesz, zwariowałeś
więc chętnie pooglądam

mojej zapodalem filmiki z netu i też chyba wymięknie w przyszłym roku

-chudy-twardziel z ciebie,na sam szczyt samochodem

Kacper111 napisał(a):no i ja właśnie czekam na ten moment...

Hehe, tak podejrzewałem że wzbudzę zainteresowanie Droga na górę i widoki stamtąd robią potężne wrażenie

madzia828 napisał(a):my też nie byliśmy na Sv.Jure może kiedyś jeszcze tam pojedziemy

Powiem krótko - ja polecam

Kacper111 napisał(a):

te kiero napisał(a):sv.Jure nie zaliczyłem żona wymiękła- gdzie Ty mnie tu wieziesz, zwariowałeś
więc chętnie pooglądam

mojej zapodalem filmiki z netu i też chyba wymięknie w przyszłym roku

Wydelikacone te wasze małżonki Jeśli chodzi o moją to z nas dwojga to chyba ja miałem większego stracha przed wybraniem się tam. Dostałem tylko kategoryczny zakaz chwalenia się tą wycieczką przed teściową

A tak poważnie to to co na wjeździe może głównie grozić to przypadkowa stłuczka względnie oberwanie kamieniem (ale to już trzeba mieć sporego pecha ). No może jeszcze awaria pojazdu - ciekawym jest pytanie czy tam wjeżdża laweta

mervik napisał(a):-chudy-twardziel z ciebie,na sam szczyt samochodem

Wyczuwam lekką drwinę Cóż, zgadzam się że prawdziwy wyczyn to wejść tam z wybrzeżą piechotą ale to potężna wyprawa nawet i bez dziecka. Może kiedyś... Choć tak najchętniej to wybrałbym się tam rowerem - widzieliśmy takich - naprawdę podziwiam...

Na wierzchołek najwyższego szczytu Biokova docieramy jako pierwsi (a przynajmniej jeśli ktoś był, to już go tutaj nie ma). Jest trochę po 9 więc odrobinę jesteśmy (pozytywnie) zaskoczeni bo obawialiśmy się wzmożonego ruchu na tej drodze. Temperatura pod 20 stopni, ciepło jak na taką wysokość. Aparat idzie szybko w ruch - widoczność może nie idealna ale jest naprawdę nieźle:















Widok ze szczytu nieco ograniczony kulminacjami położonymi bliżej wybrzeża ale widać doskonale plackowatą Brać, Hvar, Peljesac, Korculę, Lastovo, w oddali majaczy Split i Trogir... Podobno przy idealnej widoczności można stąd zobaczyć nawet Włochy ale nie było nam to pisane. Wokół ogrodzonego fragmentu szczytu z wieżą TV prowadzi ścieżka prowadząca do kaplicy Św. Jerzego (1646 r.).









Wkrótce pojawiają się kolejni turyści ale tłumów (na szczęście) nie ma. Jakiś Niemiec ma dość oryginalny problem - wypożyczony Citroen na górę - owszem - wjechał ale zapalić go żeby zjechać jakoś się nie udaje Zaczyna wydzwaniać, próbuje wielokrotnie ale skutek jego starań zerowy. Z pewnym zainteresowaniem obserwujemy z boku czym się to wszystko skończy, ja przebiegam w pamięci listę wyłączeń naszego assistance próbując sobie przypomnieć czy było tam coś na temat szczytów przekraczających 1700 m...









Citroen Niemca w końcu zapala (chyba musiał sobie po prostu trochę odsapnąć). My dość długo spacerujemy, jemy śniadanie, w końcu wsiadamy do samochodu, ja z sercem w gardle przekręcam kluczyk w stacyjce...







I co? Wprawdzie też francuz ale zapala bez problemu Uff...

cdn

bardzo piękne widoczki , dziękuję za przejażdżkę, było super

te kiero napisał(a):bardzo piękne widoczki , dziękuję za przejażdżkę, było super

To jeszcze wbrew pozorom nie koniec, powiem więcej - najlepsze wciąż jeszcze przed nami

=chudy- i tu się mylisz, nie ma mowy nawet o lekkiej drwinie słyszałem że nie jeden kierowca wymiękał a poza tym ładne zdięcia

mervik napisał(a):=chudy- i tu się mylisz, nie ma mowy nawet o lekkiej drwinie słyszałem że nie jeden kierowca wymiękał a poza tym ładne zdięcia

Dzięki w takim razie choć tak czy owak uważam że samochód to jednak pewne pójście na łatwiznę - jakoś nie pasuje mi to do odwiedzin w PN ale skoro nie można inaczej A co do techniki wjazdu - najważniejsze to nie patrzeć za dużo w dół

Widoki ze Sv Jure, jakkolwiek oszałamiające, okazują się nie być tym, co najlepsze w PN Biokovo (przynajmniej naszym subiektywnym odczuciem). Gdzieś tu na forum obiło mi się o uszy (oczy?) że nad Makarską jest punkt widokowy, udaje nam się go mniej więcej zlokalizować patrząc z wierzchołka Jure, nie jest tylko do końca jasne jak tam trafić i jak długa droga jest piechotą bo widać jak na dłoni że tam już autem (może na szczęście) wjechać się nie da:





Na razie jedno jest pewne - w dół tą samą trasą. Na szczęście ruch niewielki, mijanki jeśli się zdarzają są bezproblemowe, dla bezpieczeństwa przed zakrętami wspomagamy się klaksonem i udaje się pomyślnie zjechać z Jure w jednym kawałku. Nieco dalej rozjazd na który jadąc w górę nie zwróciliśmy specjalnej uwagi, wygląda że to jest to o co nam chodzi. I rzeczywiście, wkrótce dojeżdżamy do leśnego parkingu, z którego prowadzi szlak na Vosac (1421 m):







cdn

Ze znaku wynika że trasa nie jest czasochłonna, jakkolwiek panujący upał i rzut oka w górę zapowiadają że tak całkiem lekko nie będzie. Pakujemy bagaże:



I w drogę:





Miejsce i trasa są naprawdę przyjemne - duża ilość zieleni łagodzi nieco przykre wrażenie kamienistej półpustyni z rejonu Sv Jure.













Podejście zajmuje nam jakieś 25-30 minut, im wyżej, tym ciekawiej:









W końcu docieramy do położonego na wierzchołku Vosaca schroniska.



cdn