Brela = Chorwacja po raz 5 (+ trochę Istrii)

Potter napisał(a):Plany wakacyjne tradycyjnie zakiełkowały w 1 milisekundę po powrocie z wakacji 2011

Mam tak samo i podejrzewam, że dzieje się tak w przypadku większości osób, które tu zaglądają Uwielbiam podróżować nawet (a może zwłaszcza) wtedy, kiedy nie mam urlopu. Planuję, rozpatrując różne opcje i trasy, mimo że to zawsze życie pisze ostateczny scenariusz. Dzięki temu czas między wyjazdami wydaje się krótszy i nie mam problemu z motywacją w pracy...

eystrasalt napisał(a):Mam tak samo i podejrzewam, że dzieje się tak w przypadku większości osób, które tu zaglądają Uwielbiam podróżować nawet (a może zwłaszcza) wtedy, kiedy nie mam urlopu. Planuję, rozpatrując różne opcje i trasy, mimo że to zawsze życie pisze ostateczny scenariusz. Dzięki temu czas między wyjazdami wydaje się krótszy i nie mam problemu z motywacją w pracy...

Też tak mam. Żona ma mnie za dziwaka kiedy planuję wyjazd, który odbędzie się (albo i nie) za rok.

part 5
No to jedziemy. Po kilkukrotnych jazdach przez Słowację, od 2 lat jeździmy przez Czechy.
Najpierw trzeba wrócić na autostradę. Moje sugestie coby koło kościoła i w prawo skwitowane zostają lekceważącym spojrzeniem „Nie ucz ojca …” . Krzysio mówi „w lewo”. Tłumaczę, że wtedy będziemy przez czeski Cieszyn się telepać …

- „Milcz kobieto !” .
Ok. Na wakacje jadę przecież … Nigdzie mi się nie spieszy.
Po kilkunastu minutach „zwiedzania” urokliwego skądinąd miasteczka wpadamy prosto na czeską autostradę. Żadnego sklepu, żadnej stacji benzynowej, budki … nic.
- „Winieta …” – Nieśmiało przebąkuję …
- „No przecież wiem !!!. Ale widzisz, że nie ma gdzie kupić.”

Zawsze kupowaliśmy w tych budkach po prawo na przejściu w Cieszynie, ale tym razem na autostradę wpadliśmy dalej …
Z lekkim niepokojem (przecież jakby co czeska policja nie zrozumie, że to Krzysio nas tak poprowadził) jedziemy wypatrując jakiejkolwiek stacji … Albo my ślepi, albo co, ale winietę udaje nam się kupić dopiero we Frydku. Na szczęście bez konsekwencji …


Jedna z naszych ulubionych uliczek we Vrsarze

Dalsza droga upływa nam bez przeszkód, korków czy robót drogowych. Brno, Wiedeń za chwilę z prawej miniemy Graz … Nie lubię tej części austriackiej autostrady – okropnie kręta jest. Żeby jakoś urozmaicić sobie monotonną jazdę – konwersujemy. Ogarnia nas głupawka i wyczerpawszy „podstawowe” tematy powracamy do poranka i sceny pod prysznicem ubarwiając ją we wszystkie możliwe sposoby. Nawet główny bohater zaczyna śmiać się z samego siebie … Pogoda piękna, kilometry upływają dość szybko … Świetnie oznakowane drogi wskazują właściwy kierunek jazdy … Maribor … Klagenfurt …
KLAGENFURT ?!?!?! Jaki Klagenfurt ? Nigdy przez niego nie przejeżdżaliśmy w drodze do Chorwacji … Do Wenecji owszem …
Rzut oka na mapę … No tak … Jasne … Obśmiewając głowę naszej rodziny przegapiliśmy delikatne rozwidlenie autostrad za Grazem …
- Zawracamy … - inteligentnie palnęłam.
- Jak ? Na autostradzie ?
- …
W końcu bocznymi drogami udało nam się powrócić na właściwy kierunek (20 min. w plecy).
- To przez to, że się ze mnie śmialiście …
No coś w tym jest …


Rovinj

Tradycyjnie wypatrujemy zjazdu nr 226, dalej uroczy Murek, Lenart…
Jest koło południa, więc towarzystwo słusznie domaga się obiadu. Wypatrujemy znanej nam pizzerii
A i owszem jest … Tyle, że urlop do połowy sierpnia … Nic to … parę km dalej następna.
Zamawiamy 4 pizze (głodni byliśmy okrutnie), niektórzy pifko, niektórzy dzbanuszek wody …
Pizza smaczna, pifko też … Woda okazuje się być bezcenna=darmowa .

Wypoczęci, najedzeni ruszamy w dalszą drogę. Naczytawszy się na forum i nauczona własnym doświadczeniem w kwestii korków na granicy SLO-CRO postanawiam poprowadzić rodzinkę innym przejściem takim bardziej w prawo patrząc na mapę (blondynka jestem). Z Ptuja jedziemy na Videm, nie zaś na Trzec. No i tu zaczynają się schody. W okolicach przejścia nie ma na mojej mapie żadnej miejscowości i nie wiem jak pomóc Krzysiowi. Ustawienie jakiejś dalszej miejscowości powoduje, że Krzysio uparcie każe jechać na Macelj … Postanawiamy jechać na czuja … Okolica cudna … Widoczki piękne. Droga wije się to w górę to w dół … (pizza w żołądkach również). Momentami robi się jakaś taka „piątej kolejności odśnieżania” … Nachodzą nas myśli żeby zawrócić … Ale nie poddajemy się … W końcu ulga … Jest jakaś budka i szlaban … Po lewej stronie malowniczo rozpościera się cmentarz … Sympatyczny pan strażnik pyta dokąd jedziemy i wręcza komplet mapek i ulotek reklamowych. Potem w necie sprawdziliśmy, że żadnych korków na granicy nie było.
Cóż … pozostaje nam uroczą wycieczkę krajoznawczą uznać za swego rodzaju wartość dodaną – poznaliśmy nową trasę, nie wiadomo, co się może kiedyś przydać …




Rovinj

Podróż przez Chorwację początkowo jak zwykle nudna …. Żeby jakieś dziury w nawierzchni … zwężenia … roboty drogowe … Człowiek by się rozerwał … A tu nic … Gładko i prosto … Mijamy kolejne tunele …
Wreszcie naszym spragnionym oczom ukazuje się widok na jaki czekamy co roku … JADRAN


Vrsar

Jako, że nasz samochodzik dużo pije powyżej 120 km/h nie jedziemy zbyt szybko (dzieciakom powoli kończą się filmy – młodsze i książki – starsze). Jeszcze z drogi wysłaliśmy sms-a na kwaterkę, że będziemy ok. 23, otrzymaliśmy potwierdzenie, że ok. tak więc nigdzie nam się nie spieszy …
Ok. 21 pan M. zaczyna widzieć jakieś nieistniejące stwory , litościwie zamieniam się z nim na miejsce … Pan M. momentalnie zasypia. Już nie raz proponowaliśmy mu zgłoszenie do jakowejś księgi rekordów w szybkości zasypiania … Mistrzem jest niewątpliwym …
Droga upływa spokojnie przerywana jedynie kilkoma podrywami pana M. z rozrzutem rąk jak w odruchu Moro u niemowlaka (nagły wyprost kończyn dolnych i górnych ) i tekstem: - „O matko, myślałem, że prowadzę i zasnąłem …” .
Kiedy dojeżdżamy do Breli jest 23, zupełnie ciemno, Krzysio ma problem z ulicą Put Luke.
Co więcej w kilku odwiedzonych przez nas sklepach również nie znają takiej ulicy … Pięknie …
Na szczęście w kolejnym sklepie (piekarni) wpadam na pomysł żeby nie pytać o ulicę tylko o restaurację Burin obok której jest nasza kwaterka … Bingo !!! Pani informuje, że mamy wrócić na główną potem pierwszą w lewo i do końca. Przynajmniej tak zrozumiałam …
Jedziemy … Coraz bardziej w dół coraz węziej … Czy aby na pewno to tu ? Wreszcie widzę znajome ze zdjęć dachy bliźniaczych domów. W jednym z nich jest nasz „apartment”. Wita nas młoda dziewczyna, która później okazała się „panią sprzątającą” i prowadzi do apartamentu. Nareszcieeeeee !!!

Trzy tygodnie temu wróciłam z Rovinji,ech....cudnie było, teraz odświeżam sobie obrazy tego pięknego miasteczka przy Twojej relacji

part 6
Jesteśmy mocno zmęczeni, zrzucamy graty byle gdzie i padamy na łóżka. Na oglądanie kwaterki czas będzie rano. Wyjątkiem jest pan M., który koniecznie musi sprawdzić czy smak piwa nie zmienił się od poprzedniego roku i wybiera się do restauracji Burin, która znajduje się pod naszym balkonem.
Zasypiając słyszę jeszcze moją starszą pociechę, która z balkonu "szeptem drze się" do ojca:
- Tato, zapytaj o hasło !!!
Okazało się, że na skraju balkonu udało jej się złapać internet.

Poranek wita nas przepięknym słońcem, którego nie zabraknie nam przez najbliższe 17+1 dni .
Tak, tak ... Wiem, że to rozpusta w biały dzień ale aż tyle czasu udało nam się spędzić tym razem w tej namiastce raju na ziemi.
Wychodzę na balkon ... Spoglądam w prawo ...




... na wprost ...


Na lewo też spoglądałam, ale właśnie słońce wychodziło zza gór i zdjęcia nie dało się zrobić

Taaaaa ...... Właśnie dlatego telepałam się tyle godzin .... Oddycham pełną piersią i idę zobaczyć co tam u dzieci .
Po cichutku, żeby ich nie obudzić otwieram drzwi do sypialni ... Cisza ... Patrzę .... Moja starsza pociecha czyta książkę, młodszego nie ma ... co więcej .... Na jego poduszce widnieje wielka plama krwi !!! Zamarłam ...
- Gdzie mały ?! Co się stało ?!
- A nie wiem ... Chyba w łazience ... Krew mu w nocy z nosa leciała. - Odrzekła nawet nie odwracając głowy w moją stronę ...
Wpadłam do łazienki z paniką w oczach. Mały siedział na .... No gdzieś tam siedział przyciskając do nosa garść totalnie przemoczonego papieru toaletowego.
Padłam przed nim na kolana ...
- Synu ! Co ci ?!
- A nic, krew mi leci.
- A od kiedy Ci leci ?
- W nocy poczułem coś mokrego pod nosem, ale myślałem, że to katar więc WYTARŁEM W PODUSZKĘ . Dopiero rano zobaczyłem, że to jednak nie katar.
Przychodzi mi do głowy, wyczytana gdzieś informacja, że chyba trzeba go położyć i przyłożyć zimny kompres na kark. Dla upewnienia pytam jednak moja przemądrzałą córkę (przecież harcerkę niegdyś po kursach pierwszej pomocy).
- Niech siedzi i niech mu wyleci wszystko co ma wylecieć. Ale zimny okład mu połóż - drze się nie racząc ruszyć się z łóżka.
- Ile to może potrwać ?
- Do pół godziny !
Tak więc pierwszy poranek spędzam klęcząc przed siedzącym na ... tam gdzie wcześniej ...synem ufajdolona krwią. Po około 20 min. i 2 rolkach papieru toaletowego krwotok ustaje i mogę zająć się oglądaniem kwaterki.
I cóż tu dużo mówić ... Jestem ZACHWYCONA !!! Kwatera jest nowa. Żadnych zniszczeń. Standard wyższy niż się spodziewałam (wiecie jak to zazwyczaj jest ze zdjęciami na stronkach ).
Żeby nie być gołosłownym ...
Widok z drzwi wejściowych czyli przedpokój (tak ok. 5 m2):


Na wprost łazienka, na lewo sypialnia, na prawo pokój dzienny ...

Sypialna po lewej ...



Sypialnia miała tak na oko z 15 m2. Tam za lustrem jest szafa, którą udało nam się zapełnić tak w 3/4 .

Pokój dzienny z kuchnią po prawej:








Powierzchnia tak na oko z 35 m2 ...

Dodatkowo okazuje się, że przemiła pani sprzątająca codziennie będzie zabierać nam śmieci, co dwa dni zmieniać ręczniki i oczywiście co tydzień zmieniać pościel i sprzątać gruntownie
Czegóż chcieć więcej ... No może żeby samochód można było zaparkować jakoś w miarę blisko coby nie tachać tobołów ... (bo to Brela przecież i nie raz nie dwa czytałam o iluś tam schodkach z parkingu do kwaterki )
Proszę uprzejmie ...



Pod balkonem ... elegancki wyłożony kostką parking na kilkanaście samochodów .

No to pewnie na plażę będzie kawał drogi po schodkach ... i plaża brzydka ...
Tymczasem ...



30 m parkingu ... 90 m asfalcikiem w dół i po 2 min jesteśmy ...




Zapomniałabym o łazience ... (ok. 4,5 m2)



A z tego okienka na górze miałam taki widok, który powodował, że mój prysznic trwał zdecydowanie dłużej niż powinien ...



cdn ...

Cudna kwaterka, czy można prosić o namiary na nią?

W związku z tym, że na forum jest wprowadzony zakaz umieszczania linków do kwater, adresów e-mail oraz nr telefonów proponuję Ci uzupełnić własny profil o adres mailowy, żeby Koleżanka Potter mogła Ci namiar przesłać

To ja też poproszę o namiary, bardzo fajna miejscówka

Rysio napisał(a):W związku z tym, że na forum jest wprowadzony zakaz umieszczania linków do kwater, adresów e-mail oraz nr telefonów proponuję Ci uzupełnić własny profil o adres mailowy, żeby Koleżanka Potter mogła Ci namiar przesłać

Albo proszę o podanie maila w poście.
Naczytałam się ostatnio tej dyskusji o reklamie na forum i celowo adresu nie podalam.
Na maile chętnie odpowiem .

Rysio napisał(a):W związku z tym, że na forum jest wprowadzony zakaz umieszczania linków do kwater, adresów e-mail oraz nr telefonów proponuję Ci uzupełnić własny profil o adres mailowy, żeby Koleżanka Potter mogła Ci namiar przesłać

Przepraszam za OT - Rysiu, a jak to jest z kempingami (bo nigdzie nie znalazłem odpowiedzi).


Pozdrawiam

Rysio napisał(a):W związku z tym, że na forum jest wprowadzony zakaz umieszczania linków do kwater, adresów e-mail oraz nr telefonów proponuję Ci uzupełnić własny profil o adres mailowy, żeby Koleżanka Potter mogła Ci namiar przesłać

Dzięki

zmrol napisał(a):

Rysio napisał(a):W związku z tym, że na forum jest wprowadzony zakaz umieszczania linków do kwater, adresów e-mail oraz nr telefonów proponuję Ci uzupełnić własny profil o adres mailowy, żeby Koleżanka Potter mogła Ci namiar przesłać

Oj racja zapomniałam już podaję swój adres .... Dzięki

Jak zamieścisz adres w profilu, będziesz miała w nicku kopertę

Żeby była pełna jasność dodam tylko, że kwaterka nasza znajdowała się na samym końcu, albo jak kto woli na początku Breli i jeśli ktoś lubi tłumek i gwarek to nie jest to właściwy adres . Do najbliższego sklepu/sklepiku też było pod górkę i tak ze 25 min. Jednakowoż nam to absolutnie nie przeszkadzało, co więcej, spacery w kierunku centrum (ok. 45 min.) umacniały nas w słuszności podjętej decyzji .

Loza_drinker napisał(a):

eystrasalt napisał(a):Mam tak samo i podejrzewam, że dzieje się tak w przypadku większości osób, które tu zaglądają Uwielbiam podróżować nawet (a może zwłaszcza) wtedy, kiedy nie mam urlopu. Planuję, rozpatrując różne opcje i trasy, mimo że to zawsze życie pisze ostateczny scenariusz. Dzięki temu czas między wyjazdami wydaje się krótszy i nie mam problemu z motywacją w pracy...

Też tak mam. Żona ma mnie za dziwaka kiedy planuję wyjazd, który odbędzie się (albo i nie) za rok.

Nie jesteście jedynymi zadżumionymi ........

Czytam i ja