BiH - slalom między minami: maj 2023

Ju łelkom

Przypuszczam, ze to jest miejsce, gdzie uda mi się zamknąć pętlę dzisiejszej trasy, jako że teraz skieruję się w prawo, zmierzając w stronę obu bliskich już szczytów, mam zaś nadzieję, że później uda mi się zejść na Jezerce, skąd wróciłbym szlakiem, odchodzącym na tych rozstajach w lewo. Ruszam zatem w górę - wyraźnie wydeptany ślad zawija się za pierwszy załom, by po chwili poprowadzić skosem po zboczu, z którego próbuję wypatrzyć biegnący niżej planowany wariant powrotny. Nie udaje mi się to jednak - nie tak łatwo znaleźć ścieżkę, która gdzieś tam się wije pośród głazów. O ile w ogóle jest to ścieżka...

Następuje ostry zakos w stronę północnej ściany Otisa i stopniowo zaczynają się wyłaniać niewidoczne do tej pory, odległe pasma górskie.

Czuję już głód, ale przed zatrzymaniem się na posiłek powstrzymuje mnie przenikliwy zimny wiatr, który tu wieje. Jeszcze kilka chwil i wychodzę na małą przełączkę, skąd już roztaczają się rozległe widoki. Szlak skręca na południe i wkrótce docieram na szerokie siodło, gdzie znajdują się rozstaja. W lewo strzałka na Jezerce, a więc nabieram pewności, że planowana pętla jest możliwa do zrobienia, zaś w prawo... Zelena Glava. O o... Czyżbym minął i nie zauważył odbicia na Otis? Przecież ten szczyt mam bliżej. Penetruję wzrokiem okolicę i nabieram przekonania, że nie było raczej innej możliwości - widocznie wymieniono dalszy szczyt, pomijając bliższy milczeniem. W porządku, ale zanim pójdę dalej, roztasuję się tutaj z pierwszym śniadaniem. Tu wiatr nie wieje, a poza tym - do posiłku serwują w tej knajpie wspaniałe widoki...

Franz napisał(a):Tu wiatr nie wieje, a poza tym - do posiłku serwują w tej knajpie wspaniałe widoki...

... i piękne barwy prawie całej palety ochry.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):piękne barwy prawie całej palety ochry.

Ochra?

Och, Ra wspaniale świecił i ogrzewał...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mariusz-w napisał(a):piękne barwy prawie całej palety ochry.

Ochra?

Aha ... ja tu widzę od żółtego po brązy ! ... a to wszystko się mieści w zakresie "ochrowej" tonacji !
A Ra zawsze mile widziany !
pozdrawiam

mariusz-w napisał(a):to wszystko się mieści w zakresie "ochrowej" tonacji !

Mieści.
Chociaż ja wolę taką ochrę, jak w Prowansalskim Kolorado.

Pozdrawiam,
Wojtek

Pokrzepiony na ciele - a dzięki widokom również na duchu - ruszam ochoczo w dalszą drogę. Ścieżka wznosi się nieznacznie, prowadząc bardziej trawersem, niż wspinając się w górę. Doprowadza na małe siodełko, czy może przełamanie w grzbiecie - w lewo opadającym łagodnie w dolinę, zaś w prawo piętrzącym się stromo nade mną. Teraz ostrzej w górę, ale już po chwili szlak skręca w lewo, by dalej znów podnosić się mniejszym tempem. Spoglądam na ten grzbiet w górę - może skrócić? Ale nie - jednak ta stromizna mnie nazbyt nie zachęca, zatem podążam nadal grzecznie ścieżką, a w oczach rośnie masyw Zielonej Głowy, prezentujący się stąd swoimi trzema wierzchołkami, niczym korona tych gór.

Tuż poniżej szlaku dostrzegam coś intrygującego. Schodzę odrobinę i widzę… głęboką szczelinę. Szczelin w tych górach jest mnóstwo - niektóre z nich nawet uwieczniam obiektywem, po czym idę dalej - ta jednak potrafi mnie skusić, bym poświęcił jej więcej uwagi. Ma bogatą rzeźbę - nie sama dziura w głąb, gdzie bym się na pewno nie zamierzał zapuścić - w jej górnej partii znajdują się zachęcające miejsca. Ostrożnie schodzę niżej na maleńki taras, zanurzając się pod skalny okap. Wąski gzyms prowadzi w stronę okna o urozmaiconym kształcie - może uda się podejść bliżej? Bardzo - ale to bardzo - ostrożnie podsuwam się bliżej. Gdybym tu się ześliznął i spadł w dół, idę o zakład, że nikt by mnie tu nie znalazł. Na szczęście, urzeźbiona skała oferuje wiele dobrych chwytów i bezpiecznie docieram do okna. Teraz spojrzenie na świat zewnętrzny i mogę do tego świata wracać.

Gdzieś mi coś umknęło ......ale już nadrobiłam
przepięknie.........
zastanawiam się tylko......kto Ci zrobił fotkę

Pozdrawiam

Miecia napisał(a):przepięknie.........
zastanawiam się tylko......kto Ci zrobił fotkę

Tę?



Czy tę?





Pozdrawiam,
Wojtek

Oczywiście........pierwszą

Ta druga, to zapewne.......autoportret

Miecia napisał(a):Oczywiście........pierwszą

Szybko biegam po naciśnięciu migawki.

Pozdrawiam,
Wojtek