Barcelona, Maraton i Montserrat

Plaça de la Natura (Plac Natury) jest sztucznym tworem.
Jedna część tego terenu została wykuta w skale. Jest ona zakończona murem oporowym, zwieńczonym dużymi kapitelami przypominającymi palmy.


Natomiast druga część placu jest tarasem utworzonym na dachu znajdującej się pod nim sali Hipostila. Ta część otoczona jest serpentynową ławką o długości 110 metrów, która oprócz tego, że można na niej usiąść, to stanowi jednocześnie balustradę tarasu.
Ławka ta jest chyba najbardziej znaną ławką na świecie. Ławka składa się z elementów wklęsłych i wypukłych połączonych w jedną całość i ozdobionych techniką „trencandis", polegającej na wykorzystaniu fragmentów potłuczonej ceramiki i szkła do wykonania motywów dekoracyjnych.


Twórcą tych mozaik był mistrz ornamentyki i szalonej wyobraźni - Josep Maria Jujol, jeden z najbardziej kreatywnych współpracowników Antonio Gaudíego. Bez niego Park Guell nie byłby tak kolorowy i błyszczący.









Oprócz tego, że ładna, to ławka jest także wygodna. Sprawdziliśmy .


Ławka posiada system odprowadzania wody, co pozwala w miarę szybko osuszyć ławkę podczas deszczu. Część ławki przeznaczona do siedzenia jest lekko nachylona w kierunku oparcia. Dzięki temu nachyleniu woda spływa do otworów, znajdujących się w miejscu połączenia siedziska z oparciem i wypływa z drugiej strony do koryta pełniącego rolę rynny.




Otwory odprowadzające wodę są pięknie zakamuflowane wkomponowanymi w nie elementami trencandis, tak że jeśli ktoś nie wie, że one tam są, to może na nie nawet nie zwrócić uwagi.


Ta część placu znajdująca się nad salą Hipostila również została zaprojektowana do odprowadzania wody. Dlatego wysypana jest drobnym żwirkiem, przez który woda spływa do znajdujących się poniżej kolumn w Sali Kolumnowej a następnie do wielkiego podziemnego zbiornika. Woda ta jest następnie używana do podlewania roślin znajdujących się Parku Guell.

Z Plaça de la Natura rozciąga się świetny widok na Barcelonę.


Można też stąd zobaczyć dwa piernikowe domki, stojące przy bramie głównej do Parku Guell. Do tych domków pójdziemy później.




Jest też możliwość zobaczenia z góry słynnych schodów Gaudiego, na których przycupnęła jaszczurka - symbol Barcelony.



Przeszliśmy wzdłuż serpentynowej ławki, kierując się w stronę wyjścia z Plaça de la Natura.
Kolorowe mozaiki trencadis przez cały czas przyciągają wzrok.






Schodami znajdującymi się po wschodniej strony placu schodzimy w dół





i dochodzimy do sali Hipostila, która znajduje się dokładnie pod placem, na którym przed chwilą byliśmy.

Osobiście spodziewałem się, że na srebrne god, w przyszłym roku znów usiądziemy na tej "ławeczce" robiąc podobne zdjęcie co kiedyś hen...Miejsce z cyklu: to trzeba zobaczyć na własne oczy. Jednak żona wybrała włoskiego buta.
Przy okazji wspominałem, jak to do parku (i Barcelony) wybraliśmy się z Ll.DeMar komunikacją miejską w czasach bez znajomości języka, bez internetu i tych wszystkich gpsów i udogodnień, wskazówek. A w popularnych wtedy marketach Caprabo płacilim pesetami.
Dało się

O, jest kontynuacja, super .
Parc Guell zachwycający .

A ja właśnie wróciłam z Barcelony i pech sprawił, że Park Guell zostaje na kolejny raz...
Miałyśmy go w planach w ostatnim dniu pobytu, ale w czwartek bardzo mocno wiało i z tego powodu zamknęli park ze względów bezpieczeństwa .

Odwołano też pokaz fontann, choć tu już przesadzili, bo wieczorem wiatr ustał...

No cóż, nie można mieć wszystkiego. I tak było bosko .
Poza tym, zawsze jest to powód, żeby wrócić .

te kiero napisał(a):Osobiście spodziewałem się, że na srebrne god, w przyszłym roku znów usiądziemy na tej "ławeczce" robiąc podobne zdjęcie co kiedyś hen...Miejsce z cyklu: to trzeba zobaczyć na własne oczy. Jednak żona wybrała włoskiego buta.

Włoski but jest bardzo dobrym kierunkiem. A dokładnie w które miejsce pojedziecie ?
My w przyszłym roku będziemy obchodzić rubinowe gody, ale jeszcze nie zastanawialiśmy się, gdzie z tej okazji pojedziemy.

te kiero napisał(a):Przy okazji wspominałem, jak to do parku (i Barcelony) wybraliśmy się z Ll.DeMar komunikacją miejską w czasach bez znajomości języka, bez internetu i tych wszystkich gpsów i udogodnień, wskazówek. A w popularnych wtedy marketach Caprabo płacilim pesetami.
Dało się

Pewnie że się dało. Też tak kiedyś podróżowaliśmy.
Papierowa mapa w rękach to był niezbędny atrybut turysty w tamtych czasach.

Nefer napisał(a):O, jest kontynuacja, super .

Muszę skończyć, co zaczęłam.

morgana napisał(a):A ja właśnie wróciłam z Barcelony i pech sprawił, że Park Guell zostaje na kolejny raz...
Miałyśmy go w planach w ostatnim dniu pobytu, ale w czwartek bardzo mocno wiało i z tego powodu zamknęli park ze względów bezpieczeństwa .

Ale niefart.

morgana napisał(a):Odwołano też pokaz fontann, choć tu już przesadzili, bo wieczorem wiatr ustał...

Nawet nie wiedziałam, że pokaz fontann powrócił do repertuaru barcelońskich atrakcji.

morgana napisał(a):No cóż, nie można mieć wszystkiego. I tak było bosko .

Też tak sobie tłumaczę, kiedy nie uda się czegoś zrealizować podczas wyjazdów.

morgana napisał(a):Poza tym, zawsze jest to powód, żeby wrócić .

To mamy taki sam powód do powrotu do Barcelony. My też nie widzieliśmy pokazu fontann, które nie działały podczas naszego pobytu w Barcelonie z powodu długotrwałej suszy.
Dzięki za fotki ze słonecznej Barcelony.

Wchodzimy do Sali Hipostila.




Sala ta miała służyć mieszkańcom planowanego osiedla jako ryneczek.


Inna nazwa tego miejsca to Sala Stu Kolumn (Sala de las Cien Columnas), ale nie ma tutaj 100 kolumn, więc nazwa jest myląca.
Wszystkich kolumn jest 86. Każda ma 6 m wysokości i 1,2 m średnicy. Początkowo mają przekrój koła i są pokryte ceramiczną mozaiką trencadis. Potem kolumny mają przekrój wielokąta i są pozbawione ozdób. Kolumny podtrzymują dach, który jest jednocześnie podłożem znajdującego się nad nim Plaça de la Natura. Ponadto kolumny służą do odprowadzania wody z nieutwardzonego gruntu tego placu, która trafia do ogromnego zbiornika ukrytego pod Salą Hipostila.



Zewnętrzne kolumny nie stoją pionowo lecz są nachylone.


Sufit pokryty jest białą mozaiką. Znajdują się na nim cztery duże plafony pokryte kolorową mozaiką, przedstawiające pory roku oraz czternaście mniejszych, przedstawiających fazy księżyca. Ich twórcą był Josep Maria Jujol.

Opuszczamy Salę Hipostila.
Przed nami pojawiają się schody La escalera monumental.
Schody składają się z czterech sekcji. Na trzech sekcjach znajduje się fontanny.


Z góry schodów fajnie widać piernikowe domki, stojące przy bramie głównej parku.


Ruszamy w dół po tych schodach, aby obejrzeć jedną z najbardziej znanych atrakcji Parku Guell, która znajduje się na pierwszej fontannie od góry, czyli słynną jaszczurkę El Drac. Określana jest ona jako strażnik ogrodów Gaudiego. Jaszczurka została pokryta mozaiką w technice trencandis.
Jesteśmy tutaj w miarę wcześnie, więc tłumów przy jaszczurce nie ma. Ale ponoć tłumy tutaj zdarzają się często, bowiem każda z odwiedzających park osób chce mieć z nią fotkę.




My oczywiście też taką fotkę chcemy mieć, więc się ustawiliśmy do zdjęcia a Grzesiek nam je zrobił.



Schodzimy niżej.


Piękne są te mozaikowe zdobienia.


Stajemy u podnóża schodów i spoglądamy w górę, aby objąć wzrokiem schody wraz z górującą nad nimi Salą Hipostila.
Trochę tłoczno zrobiło się przy jaszczurce. Dobrze, że nas tam już nie ma.

Oddalamy się od schodów.



Mijamy fajnie zrobioną mapę sytuacyjną Parku Guell.


Kawałek dalej stajemy na końcu kolejki chętnych do wejścia do jednego z piernikowych domków.
Ten domek to Casa del Guarda. Spełniał on rolę stróżówki oraz domu, w którym mieszkał portier. Ma on trzy kondygnacje a jego szczyt wieńczy kopuła w kształcie kapelusza od grzyba.





Stojąc w kolejce naszą uwagę zwróciła ta wnęka. Zastanawialiśmy się co to jest, ale nic nam nie przyszło do głowy. Dopiero po powrocie zaczęłam szperać i doszukałam się informacji, że był to pisuar dla woźniców oczekujących na pasażerów.


Początkowo kolejka posuwała się dosyć szybko i w 5 minut przesunęliśmy się pod sam domek. Niestety wtedy się zablokowało i długo staliśmy w jednym miejscu. Do środka wpuszczano tylko po kilka osób. Następne były wpuszczane dopiero wtedy, gdy inne osoby opuszczały budynek. Ostatecznie na wejście do środka czekaliśmy 20 minut.


Dom Casa del Guarda można zwiedzać od 9:30 do 18:30.


Zostawiłam moje towarzystwo w kolejce i poszłam zobaczyć drugi piernikowy domek, stojący z drugiej strony bramy.


Po drodze minęłam kutą z żelaza i bogato zdobioną bramę wejścia głównego. Brama z takim samym palmowym motywem znajduje się przy innej modernistycznej posiadłości według projektu Antonio Gaudiego - Casa Vicens, przy której byliśmy tego dnia rano, przed dotarciem do Parku Guell.


Ten drugi, dwupoziomowy domek, miał pełnić funkcję pomieszczenia administracyjnego. Na jego dachu znajduje się strzelista wieżyczka zwieńczona krzyżem.

megidh napisał(a):

te kiero napisał(a):Osobiście spodziewałem się, że na srebrne god, w przyszłym roku znów usiądziemy na tej "ławeczce" robiąc podobne zdjęcie co kiedyś hen...Miejsce z cyklu: to trzeba zobaczyć na własne oczy. Jednak żona wybrała włoskiego buta.

Włoski but jest bardzo dobrym kierunkiem. A dokładnie w które miejsce pojedziecie ?

Ma to być najdłuższy urlop... Toskania, Rzym, Amalfitańskie, Apulia, Gargano, SanMarino... itd

Bajkowo! Domeczki, ławeczka - cudne! Ale jaszczur jakoś ze mną nie gada, nie podoba mi się

te kiero napisał(a):

megidh napisał(a):

te kiero napisał(a):Osobiście spodziewałem się, że na srebrne god, w przyszłym roku znów usiądziemy na tej "ławeczce" robiąc podobne zdjęcie co kiedyś hen...Miejsce z cyklu: to trzeba zobaczyć na własne oczy. Jednak żona wybrała włoskiego buta.

Włoski but jest bardzo dobrym kierunkiem. A dokładnie w które miejsce pojedziecie ?

Ma to być najdłuższy urlop... Toskania, Rzym, Amalfitańskie, Apulia, Gargano, SanMarino... itd

Sporo tego, ale jak urlop długi, to i zwiedzać można dużo.

Kapitańska Baba napisał(a):Bajkowo! Domeczki, ławeczka - cudne! Ale jaszczur jakoś ze mną nie gada, nie podoba mi się

Szczerze mówiąc, to mnie też on nie przypadł do gustu.

Ja jaszczurem byłam zachwycona. W pełnym słońcu i przy tryskającej wodzie mienił się setkami kolorów.

Jak byłam to nie było opcji wejścia do piernikowego domu Ale za to ruch był nieograniczony kierunkami itp.

piekara114 napisał(a):Ja jaszczurem byłam zachwycona. W pełnym słońcu i przy tryskającej wodzie mienił się setkami kolorów.

Faktycznie mienił się pięknie, ale mnie nie podobała się jego sylwetka. Jest taki przysadzisty, że sprawia wrażenie grubego. A jaszczurki są raczej szczupłe, giętkie, więc sylwetka tego jaszczura nie jest odzwierciedleniem gibkiego ciała jaszczurek. Przynajmniej takich, jakie ja widziałam.

piekara114 napisał(a):Jak byłam to nie było opcji wejścia do piernikowego domu

Nie masz czego żałować.

piekara114 napisał(a):Ale za to ruch był nieograniczony kierunkami itp.

I to było bardzo fajne. My chcąc wejść ponownie na Plac Natura musieliśmy zrobić wielkie koło, aby tam wrócić.

Wreszcie nas wpuszczono do środka. Nie spodziewaliśmy się tam cudów, więc rozczarowana nie byłam.
W środku można oglądać jedynie puste pomieszczenia. Jedynie zaraz przy wejściu znajduje się jakaś wisząca szafka.


Ale fajnie jest przejść wąskimi korytarzami


i wspiąć się po wysokich schodach na kolejne poziomy domku.


Ciekawie też wyglądają pofalowane sufity.



Najfajniejszą atrakcją tego domku są jednak widoki, na które można popatrzeć wyglądając przez okna na wyższych poziomach.










Mogliśmy tam też obejrzeć pokaz zdjęć ze starej Barcelony.



I to tyle, jeśli chodzi o piernikowy domek.