Barcelona, Maraton i Montserrat

wiola2012 napisał(a):Zarówno wrażenia z przejazdu kolejką jak i te późniejsze z trasy są warte każdego eurocenta i każdego wysiłku.

Dokładnie tak. Nie mieliśmy żadnych podstaw ku temu, aby żałować kasy wydanej na bilet na kolejkę Sant Joan.

wiola2012 napisał(a):

Doszliśmy do regionu Santa Magdalena, ale nie wiemy, gdzie dalej iść.

I co teraz?

To samo pytanie zadawaliśmy sobie rozglądając się wokoło i nic nam nie przychodziło do głowy. Ale daliśmy radę.

Znak, przy którym staliśmy informował, że dalej można iść w lewo do kolejki Sant Joan albo w prawo, czyli tam, skąd przyszliśmy.


A przecież wiedziałam, że musimy iść pod górę, tylko nie było widać żadnej ścieżki, po której moglibyśmy iść w górę.
Dopiero gdy zobaczyliśmy w oddali grupkę ludzi, którzy schodzili w naszą stronę, to zorientowaliśmy się, że właśnie tam musimy iść.


No to idziemy, chociaż łatwo nie jest. Idziemy pod górę ścieżką, której w zasadzie nie ma. Nogi nam się ślizgają na kamieniach i trzeba bardzo uważać, aby nie zjechać w dół.





Doszliśmy do tabliczki informującej, iż w tym miejscu znajdowała się kiedyś pustelnia Santa Magdalena, z której niewiele jednak zostało.










Z tego miejsca widzimy oddalone o ponad 100 km Pireneje.

Po nacieszeniu się widokami schodzimy w dół ta samą ścieżką, ślizgając się na kamieniach.
Dochodzimy do miejsca, gdzie wcześniej zastanawialiśmy się, jak wejść na górę. Teraz idziemy w stronę kolejki Sant Joan.
Ścieżka jest stroma, więc musimy bardzo uważać, aby stopy nie oderwały się od luźno leżących kamieni.






Doszliśmy do schodów Jakuba, które są w gorszym stanie, niż te, po których wchodziliśmy z drugiej strony góry.
Tutaj żeby zejść bezpiecznie w dół trzeba trzymać się liny przymocowanej do skały.


Ja jeszcze nie doszłam do tych schodów. Zatrzymałam się, bo spodobał mi się widok pomiędzy skałami. Ta kapliczka, która wyłania się spośród drzew, to Capella de Sant Joan.


Doszłam do początku schodów i miałam obawy, żeby tam wejść. Dla bezpieczeństwa od razu złapałam się liny i schodziłam trzymając się jej kurczowo.


Moje towarzystwo było kilkanaście metrów przede mną.




Od miejsca, w którym skończyła się lina, schody wyglądały dużo gorzej. Nie było wzdłuż nich już liny, ułatwiającej schodzenie a schody te w dalszej części są prawie pionowe. Schodzenie nimi może być niebezpieczne a na dodatek nie wiadomo, gdzie by nas doprowadziły.
Na szczęście nie musieliśmy z nich korzystać, bowiem po prawej stronie znajduje się wejście na półkę skalną, która doprowadzi nas do pustelni Sant Onofre i pustelni św. Jana Chrzciciela.

megidh napisał(a):

Myślący Mnich

piekara114 napisał(a):

megidh napisał(a):

Myślący Mnich

Bardzo trafne skojarzenie.
W górach Montserrat wiele skał ma kształty, które z czymś się kojarzą.
Mnie na przykład ta skała kojarzy się ze słomianym misiem z filmu "Miś".

Półka skalna, na którą weszliśmy, zrobiła na nas wielkie wrażenie.
Początkowo miałam obawy, czy damy radę się po niej przemieszczać, bo nachylenie jest spore, a drewniana balustrada nie sprawia wrażenia zbyt mocnej.
Ale daliśmy radę.










Stojąc na wąskiej półce skalnej wypatrujemy u podnóża tej pionowej skały krótki odcinek schodów Jakuba, które są w tym miejscu bardzo strome. Dobrze że nie musieliśmy schodzić tymi schodami.






Tutaj też widzimy fragment schodów Jakuba, które są jakby przyklejone do skały.
Nie udało nam się zobaczyć tych schodów w całości, ale na mapach Google znalazłam zdjęcie ukazujące tą niesamowitą ścieżkę. Chociaż wydaje mi się, że to zdjęcie jest chyba trochę przekrzywione, dlatego te schody na nim wydają się prawie pionowe.


Pokonując półkę skalną wypatrywaliśmy pustelni, które mają się tutaj znajdować, ale niestety niewiele po nich pozostało.
Kiedyś te pustelnie wyglądały ponoć tak.


Szukałam informacji na temat pustelni w górach Montserrat, ale dopiero dzisiaj trafiłam na stronę Tot Montserrat, na której znajduje się sporo informacji o tych górach. Między innymi można tam przeczytać informacje o pustelniach: Santa Magdalena, Sant Onofre i Sant Joan.









Opuszczamy skalną półkę i kierujemy się w stronę kapliczki Sant Joan.

Montserrat to piękne i wspaniałe góry , jest tam sporo ciekawych tras spacerowych z różnymi atrakcjami , więc Wasz spacer musiał obfitować we wspaniałe widoki , zwłaszcza że pogoda doskonale z Wami współpracowała
Półki skalne bardzo ciekawe , spacer nimi podkręca adrenalinę podobnie jak schody Jakuba , nawet po wyprostowaniu




Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Montserrat to piękne i wspaniałe góry , jest tam sporo ciekawych tras spacerowych z różnymi atrakcjami , więc Wasz spacer musiał obfitować we wspaniałe widoki , zwłaszcza że pogoda doskonale z Wami współpracowała

Pomimo tego, że wiedziałam co zobaczymy podążając szlakami gór Montserrat, to rzeczywistość przebiła oczekiwania. Na pewno wielką tego zasługą była rewelacyjna pogoda. Nasi znajomi pojechali do Montserrat w marcu tego roku i niestety po wizycie w klasztorze wrócili do Barcelony. Tak im się zepsuła pogoda, że musieli zrezygnować z trekkingu po górach.

piotrf napisał(a):Półki skalne bardzo ciekawe , spacer nimi podkręca adrenalinę podobnie jak schody Jakuba , nawet po wyprostowaniu

Dzięki za wyprostowanie zdjęcia .

Droga prowadząca do górnej stacji kolejki Sant Joan jest dosyć szeroka i łatwa. Przez cały czas jest lekko nachylona, więc przejście nią nie sprawia żadnych problemów. Ponadto idąc nią można podziwiać rewelacyjne widoki.











Po dojściu do placu Pla de les Tarantules zdecydowaliśmy się przejść jeszcze kawałek szlakiem prowadzącym do klasztoru Montserrat,







Kawałek dalej znajduje się punkt widokowy, na który się wspinamy w celu podziwiania widoków.





Dosyć mocno wieje na tym punkcie widokowym, więc długo tam nie zostajemy.
Wracamy na plac Pla de les Tarantules a następnie idziemy na stację kolejki. Na górnym poziomie stacji też jest punkt widokowy, więc idziemy tam.


Jest stąd na co popatrzeć.



Pora już zjechać na dół, więc schodzimy na najniższy poziom budynku stacji, z którego wsiada się do wagonika.

Po chwili byliśmy już na dolnej stacji kolejki Sant Joan i bez zbędnego zatrzymywania się udaliśmy się w kierunku górnej stacji kolejki Aeri, mijając po drodze

schody prowadzące "na skróty" na plac przed bazyliką, które są wciśnięte pomiędzy dwa budynki (są one bardzo strome, dlatego my rano z nich nie skorzystaliśmy, lecz obeszliśmy ten wysoki budynek i weszliśmy na plac przed bazyliką z drugiej strony)


Stację kolejki Cremallera.


Tymi schodami schodzimy w dół.


Mamy możliwość zobaczenia jeszcze jak mijają się wagoniki kolejki Santa Cova.




Na punkt widokowy z krzyżem nie dotarliśmy, bowiem do niego należy iść na nogach, a my jechaliśmy kolejką.


Wagonik kolejki Aeri już na nas czekał.


Byliśmy pierwsi, więc mogliśmy stanąć w wagoniku tak, aby mieć widok na masyw górski.
Niestety o tej godzinie góry nie były już tak pięknie oświetlone, jak rano.







Po zjechaniu kolejką Aeri na sam dół od razu przeszliśmy na stację kolejową, na którą po chwili wjechał pociąg do Barcelony.


Po godzinnej jeździe pociągiem dotarliśmy do Barcelony a po następnych 20 minutach wróciliśmy do apartamentu.
Wycieczka do Montserrat bardzo nam się udała, ale jednak dała nam mocno w kość.
Musieliśmy więc odpocząć i nie wychodziliśmy już tego dnia. Po kolacji od razu poszliśmy spać, bo następny dzień też mieliśmy spędzić bardzo intensywnie.

Ale świetna wycieczka!!! A widok na Pireneje, tak odległe - wspaniały

megidh napisał(a):Wycieczka do Montserrat bardzo nam się udała, ale jednak dała nam mocno w kość.
Musieliśmy więc odpocząć i nie wychodziliśmy już tego dnia.

Ktoś powie, że pojechaliście odpocząć .
Piękna wycieczka, trochę niebezpieczne miejsca do schodzenia, bo wiadomo, wejść zawsze łatwiej, ale warta trudu.

megidh napisał(a):Po kolacji od razu poszliśmy spać, bo następny dzień też mieliśmy spędzić bardzo intensywnie.

Cóż jeszcze wymyśliłaś, bo wydawałoby się, że widzieliście już wszystko co można "wycisnąć" z Barcelony.
I znów rozbudzona ciekawość .

O wspaniałym położeniu klasztoru wiedziałam, ale o cudownych szlakach pieszych po górach to dopiero Gosiu dzięki Tobie . Pięknie tam, fajnie że pogoda Wam sprzyjała

Łał, ależ wyprawa . Podziwiam Was!
A mnie się wydawało, że byłam na Montserrat
Może i byłam, ale poza klasztorem guzik widziałam. Fakt, młoda byłam i to nie łażenie po górach było naszym priorytetem .
Tym bardziej się cieszę, że pokazałaś prawdziwe piękno tego miejsca.

Nadrobiłem ostatnie odcinki. Cudne okoliczności przyrody mieliście podczas tego trekkingu, a świetna pogoda tylko pomogła by móc się nimi w pełni rozkoszować.