Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Lew ...
Małpa ...
Topola ...

Jak to wszystko poukładam w całość , się odezwę

Póki co pozdrawiam, i nucąc W górach jest wszystko, co kocham ... mowię Wam dobranoc !

Do jutra

plavac napisał(a):Lew ...
Małpa ...
Topola ...

Jak to wszystko poukładam w całość , się odezwę

Ciekawe, co Ci z tego razem wyjdzie.

Pozdrawiam,
Wojtek

Aguha napisał(a):.......... ale ferraty są nie dla mnie, choć zawsze marzyłam o niebie od nogami. Podróżuję więc uczepiona wojtkowego plecaka

Dobry ,bardzo dobry wybór - bo Wojtek jest nie tylko zdobywcą gór, ale także "władcą" chmur.
Częściej niż u kogokolwiek widzę jak słaniają Mu się u stóp

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Lew ...
Małpa ...
Topola ...

Jak to wszystko poukładam w całość , się odezwę

Ciekawe, co Ci z tego razem wyjdzie.

lew@topola - po mojemu to adres mailowy



Pozdrawiam
Piotr

CROberto napisał(a):Dobry ,bardzo dobry wybór - bo Wojtek jest nie tylko zdobywcą gór, ale także "władcą" chmur.
Częściej niż u kogokolwiek widzę jak słaniają Mu się u stóp

Czasem też - niestety - otulają mnie swoją pierzynką...

piotrf napisał(a):lew@topola - po mojemu to adres mailowy

Jeszczew jakieś "com" na końcu by się przydało. Jakaś... kompania?..

Pozdrawiam,
Wojtek

Niestety, jest bardzo późno i nie mam czasu na delektowanie się widokami. Zatrzymuję się tylko na błyskawiczną fotkę i już pędzę dalej. Zdaję sobie sprawę z tego, że może mnie dopaść zmrok na trasie.
A to byłoby bardzo nieprzyjemne...

piotrf napisał(a):

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Lew ...
Małpa ...
Topola ...

Jak to wszystko poukładam w całość , się odezwę

Ciekawe, co Ci z tego razem wyjdzie.

lew@topola - po mojemu to adres mailowy

Świetnieś to, Piotrze, złożył w całość Dzięki,bo mnie już się przegrzewały złącza szarych komórek i bielały do cna

Ale znalazłem do kogo ten adres prowadzi !
Do tego wspaniałego Ducha Gór uchwyconego najlepiej na przedostatniej fotce !

Adam Prochal z Księgi Tatr Wtórej Jalu Kurka do takiego Kamiennego Boga Gór tęsknił ... Ale mi się dawne czasy przypomniały na tej Jubileuszowej Grani ...

pozdrawiam

plavac napisał(a):Ale znalazłem do kogo ten adres prowadzi !
Do tego wspaniałego Ducha Gór uchwyconego najlepiej na przedostatniej fotce !

Dostrzegłeś go!

Prawda, że wspaniały? Już myślałem, że nikt o nim nie wspomni. Dziękuję, Piotrze.

A propos małpy... Intrygujący jego wizerunek.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Do tego wspaniałego Ducha Gór uchwyconego najlepiej na przedostatniej fotce !

Prawda, że wspaniały? [/quote]
Wspaniały ! ... znaczy się nie byłeś sam.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Wspaniały ! ... znaczy się nie byłeś sam.

Czasami udaje się spotkać kamiennego olbrzyma...

Pozdrawiam,
Wojtek

Minęła szósta po południu. O tej porze po górach już się w zasadzie nikt nie szwenda; chyba że jakiś wariat...
Zdaję sobie sprawę, że pomysł nie był rozsądny, ale jak tu zrezygnować z tej pięknej i słynnej grani. Razem z graniami Watzmanna i Nebelhornu stanowią dumę Niemiec. Po prostu, nie mogłem zrezygnować z tak błahego powodu, jak kilkugodzinne spóźnienie...

Grań Jubileuszowa rzeczywiście jest piękna, szlak ładnie poprowadzony, tu i ówdzie ubezpieczony, ale łatwiejszy, niż się spodziewałem. W wielu miejscach jednak eksponowany, więc zachowuję ostrożność, starając się przy tym iść maksymalnie szybko. Fotek prawie nie pstrykam.











Tuż po ósmej wieczorem docieram do awaryjnego zejścia z grani - mojego zaplanowanego dojścia do schroniska Knorr. Pstrykam ostatnie fotki, po czym ruszam ostro w dół.





Na sczęście, trasa nie jest trudna. Powoli zapada jednak zmrok i coraz trudniej dostrzec znaki czy kamienne kopczyki. Zakładam czołówkę, ale wiele to nie pomaga. Tempo zaczyna spadać...

W ostatnich poblaskach zmierzchu dostrzegam w dole światła schroniska. Zostawiam za sobą teren skalisty, zastępowany stopniowo przez piargi z coraz liczniejszymi trawkami. Wyślizgujące się spod stóp kamienie czynią rumor, który zwraca uwagę ludzi przed schroniskiem. Puszczają światełka swoich czołówek w stronę mojej, coś wykrzykują. Raźniej się idzie, kiedy ktoś wie, gdzie jesteś...
Ostatnie metry i... jestem. Wiwatują obcy dla mnie ludzie. Obcy, a przecież tak bliscy.
Poklepują po ramionach, wypytują...
- Później, później, teraz muszę się upewnić, czy Bercik na pewno jest w środku i czy załatwił wszystko.

Okazuje się, że wszystko załatwione, Bercik odpoczywa na pryczy, a kuchnia - mimo, że już nieczynna - trzyma dla mnie porcję Bergsteigeressen. Do tego piwko - uhmm... jak cudownie...

Bercik dotarł bez problemów i przypuszcza, że następnego dnia pójdzie mu się lepiej. To dobrze. Bo mamy jutro bardziej wymagający odcinek Grani Jubileuszowej.

Piękna wędrówka - piękne zakończenie. Duchy Gór cały czas nie spuszczały Cię z oka ( 2. i 4. "nieliczna" fotka ) - musiały być zadziwione taką śmiałością

Bercik zadbał o to Bergsteigeressen czy to taki zwyczaj niemieckich schronisk ?

O piwko nie pytam
Pozdrawiam !

plavac napisał(a):Ale znalazłem do kogo ten adres prowadzi !
Do tego wspaniałego Ducha Gór uchwyconego najlepiej na przedostatniej fotce !

Wspaniały , dostojny i zadumany , a może zatroskany , może czuwał nad "nieco" spóźnionym spacerem Wojtka , a może przykro mu było z powodu tak pośpiesznej , przez to bardzo krótkiej jego wizyty

Wojtku , czy nie masz czasem żalu do siebie za to , że pokonując takie góry w tempie sportowym ( co wzbudza mój podziw i troszkę zazdrość ) tracisz możliwość ich dokładniejszego poznania , dłuższego obcowania z tymi widokami

Zgadzam się z Piotrem , że wędrówka , jak i jej zakończenie piękne


Pozdrawiam
Piotr

plavac napisał(a):"nieliczna" fotka

Fotki z ostatniego odcinka obejmują całe dwie godziny trasy.

plavac napisał(a):Bercik zadbał o to Bergsteigeressen czy to taki zwyczaj niemieckich schronisk ?

W austriackich jest to samo. To jest danie dnia, odrobinę tańsze na legitymację AV.

plavac napisał(a):O piwko nie pytam

O rzeczy oczywiste nawet nie ma co pytać.

piotrf napisał(a):Wojtku , czy nie masz czasem żalu do siebie za to , że pokonując takie góry w tempie sportowym ( co wzbudza mój podziw i troszkę zazdrość ) tracisz możliwość ich dokładniejszego poznania , dłuższego obcowania z tymi widokami

Zgodnie z planem mieliśmy mieć wystarczającą ilość czasu na tę trasę. Ale... długo tkwiłem na najwyższym szczycie Niemiec. I to była konsekwencja...

Pozdrawiam,
Wojtek