Mój Vis na ziemi

No to gibnijmy tą stronę

piotrf napisał(a):No to gibnijmy tą stronę

Dzięki
Już się pisze odcinek...

Już się pisze odcinek...
Czekamy,

janusz07 napisał(a):Czekamy,

No to już jest

Dawno nie pisałam, a wypadałoby dokończyć wreszcie tę relację.

25 lipca (wtorek): Powrót do domu - część pierwsza

Dziś, tym razem już nieodwołalnie, kończą się nasze wakacje Opuszczamy Sarajewo, które płacze:



Przez całe 3 tygodnie pogoda udała się wyjątkowo. Dopiero dzisiaj mamy trochę deszczu.

Mijamy targ Markale, na który już nie starczyło czasu:



To miejsce dwukrotnego ostrzału - 5 lutego 1994 r. i 28 sierpnia 1995 r. W obu masakrach zginęło łącznie 105 osób.

Tętniący obecnie życiem bazar jest dla niektórych miejscem kontrowersyjnym. Znajduje się tu pamiątkowa tablica oraz mniejsze tabliczki z nazwiskami ofiar (na czerwonym tle - widoczne na zdjęciu, za straganami).

Kiedy w rocznicę drugiego zamachu delegacja ze Stowarzyszenia Kobiet Srebrenicy i Towarzystwa Zagrożonych Narodów BiH próbowała złożyć kwiaty pod pamiątkową tablicą i pomodlić się za spokój duszy ofiar, straganiarze byli w swoim miejscu pracy. Przedstawicielki stowarzyszenia miały problemy nie tylko z przejściem, ale przede wszystkim ze skupieniem się na modlitwie. Jedna z kobiet wspominała, że było to groteskowe i utwierdziło ją w przekonaniu, że taki stosunek do tego miejsca doprowadzi do zupełnego zapomnienia o ofiarach dramatu.

Ale z drugiej strony, Sarajewo żyje. Podniosło się. Jest wspaniałym multikulturowym i wielowyznaniowym miastem. Myślę, że nie wolno zapomnieć o ofiarach i okrucieństwach wojny, ale trzeba żyć dalej...

Mijamy pomnik Dzieci Sarajewa:



i nowoczesne zabudowania:



W pobliżu znajduje się replika stećaka ze Zgošća-Kakanj - to jeden ze zdobionych nagrobków nazywanych kamieniami bogomiłów. Widzieliśmy już takie w BiH, a konkretniej w Stolcu Tutaj o tym pisałam.

No cóż, pogoda mało zachęcająca do wychodzenia z auta. Zobaczymy kamień następnym razem

Dalej, po prawej, widzimy kościół św. Józefa:



a po lewej - budynek bośniackiego parlamentu:



Jest i hotel Holiday, w którym podczas oblężenia mieszkali dziennikarze z całego świata:



To właśnie z tego miejsca relacjonowali wydarzenia dla swoich telewizji.

Jadąc Aleją Snajperów, nadal można zobaczyć na budynkach ślady po ostrzałach:



Z uczuciem wielkiego mętliku w głowie opuszczamy Sarajewo. Jest nam smutno, choć z drugiej strony, spędziliśmy w tym mieście dwa bardzo interesujące, wręcz fascynujące, dni. Wszystkim, którzy jeszcze się zastanawiają, czy odwiedzić Sarajewo, mogę tylko powiedzieć - nie ma się nad czym zastanawiać. Tam trzeba być!

Jedziemy bośniacką autostradą, ciągle w deszczu. Po jakimś czasie opady się kończą, wychodzi słońce:



Kończy się też autostrada. Mijamy Zenicę - przemysłowe miasto położone nad rzeką Bosna:



Dalej, gdzieś przy drodze, piecze się jagnięcina:



Wjeżdżamy do Republiki Serbskiej:



Znikają meczety, pojawiają się cerkwie:



Zmienia się też kolejność napisów na tablicach z nazwami miejscowości - najpierw cyrylica, na drugim miejscu latinica:



Po jakichś trzech godzinach od wyjazdu z Sarajewa dojeżdżamy do bośniacko-chorwackiej granicy (Bosanski Brod - Slavonski Brod). Odnoga rzeki Sawy:



I w drugą stronę:




Napatrzymy się na rzekę, bo w kolejce na granicy spędzamy dobrą godzinę



Sznurek aut na moście:



Jesteśmy już bardzo głodni, a do Varaždinu, w którym zaplanowaliśmy postój na obiad jeszcze daleka droga...

Jednak o tym, co się zmieniło w dawnej chorwackiej stolicy od naszej ostatniej wizyty, napiszę w następnym, już na pewno ostatnim, odcinku

maslinka napisał(a):Myślę, że nie wolno zapomnieć o ofiarach i okrucieństwach wojny, ale trzeba żyć dalej...

To jest zdanie , które wszyscy powinni przeczytać ze zrozumieniem i zapamiętać . . . nie dotyczy to tylko Sarajewa , czy szerzej konfliktu bałkańskiego


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Jednak o tym, co się zmieniło w dawnej chorwackiej stolicy od naszej ostatniej wizyty, napiszę w następnym, już na pewno ostatnim, odcinku

Ale, my nie mamy nic przeciwko temu, żebyś pisała, pisała i cały czas pisała.

piotrf napisał(a):

maslinka napisał(a):Myślę, że nie wolno zapomnieć o ofiarach i okrucieństwach wojny, ale trzeba żyć dalej...

To jest zdanie , które wszyscy powinni przeczytać ze zrozumieniem i zapamiętać . . . nie dotyczy to tylko Sarajewa , czy szerzej konfliktu bałkańskiego

Przeczytać, zrozumieć i wcielić w życie...

elka21 napisał(a):Ale, my nie mamy nic przeciwko temu, żebyś pisała, pisała i cały czas pisała.

Pewnie wkrótce znowu napiszę... o czymś innym

maslinka napisał(a):Pewnie wkrótce znowu napiszę... o czymś innym

Ciekawe co to będzie tym razem. Pewnie jakieś narty

ruzica napisał(a):Ciekawe co to będzie tym razem. Pewnie jakieś narty

No nie wiem, nie wiem, zobaczymy... Na razie i tak słabo u mnie z czasem.

Świetne te nagrobki-stećci? Podejrzałam w innej Twojej relacji.

No to ja już się nie zastanawiam...Sarajevo muszę odwiedzić. Muszę przyznać ,że ta pečenjara też motywuje, poza całą interesującą resztą A swoją drogą, ja mijając taką jagnięcinę, nie odpuściłabym...zwłaszcza będąc głodną

Katerina napisał(a):No to ja już się nie zastanawiam...Sarajevo muszę odwiedzić.

Koniecznie!

Katerina napisał(a):A swoją drogą, ja mijając taką jagnięcinę, nie odpuściłabym...zwłaszcza będąc głodną

Wtedy jeszcze nie byłam głodna A poza tym miałam w perspektywie obiad w naszej ulubionej restauracji w Varaždinie

Co do jagnięciny, musimy się kiedyś zatrzymać w Jablanicy lub najbliższych okolicach. Tam jest duży wybór pečenjar. Makłowicz szczególnie poleca to miejsce

25 lipca (wtorek): Varaždin - miasto aniołów i podsumowanie wakacji

W Varaždinie jesteśmy po raz czwarty. Lubimy zatrzymywać się w tym mieście, które w XVIII wieku, przez 5 lat, było stolicą Chorwacji. Barokowa architektura, urokliwy zamek i starówka, restauracja Verglec oraz królewski tron, który ciągle przestawiają w inne miejsce , to (przynajmniej dla nas ) kilka argumentów, dla których warto się tu zatrzymać.

Parkujemy, tak jak ostatnio, na tyłach zamku, w pobliżu kościoła św. Floriana:



Od razu widać, że jesteśmy w mieście aniołów :



Mogłabym mieszkać w którymś z tych domów :



Zacne sąsiedztwo; tuż obok - XVI-wieczny zamek:



Jak zwykle, spotykamy tu młodą parę podczas sesji ślubnej:



Zmierzamy w stronę Trgu Miljenka Stančića:



Odchodząca od placu ulica Ivana Padovca:



W zeszłym roku w oknach Pałacu Sermage widniały portrety książąt i królów. Teraz nie ma po nich śladu:



Znowu zmiany w Varaždinie, lubimy je śledzić

Natomiast "anielski tron" stoi w tym samym miejscu, co w zeszłym roku - przed Muzeum Aniołów:



Przymierzam się do niego, chociaż wiem, że tu nie pasuję :



Dużo lepiej czuję się z kufelkiem piwa :



W patio restauracji Verglec zawsze jest urokliwie i pysznie tu karmią. Tym razem decyduję się na zawijanego w plastry bekonu grillowanego kurczaka z sałatką Waldorf:



Niebo w gębie Muszę przyznać, że wcześniej nie znałam tej, ponoć popularnej, sałatki składającej się m.in. z jabłek, selera, rukoli, rodzynek, winogron (winogrona są opcjonalne) i sosu na bazie majonezu. Po powrocie z wakacji przetestowałam w domu i też wyszła świetnie. Szybka w przygotowaniu, a połączenie smaków (jak dla mnie) genialne!

Po pysznym obiedzie idziemy przejść się uliczkami Varaždinu:



Odnotowujemy kolejną nowość - to Krynolina Miłości:



Obok znajduje się tablica z historię porucznika Milića i jego miłości - Anastazji, która zmarła w dniu ślubu. Biedny porucznik przez 50 lat chodził na jej grób i nie przestał jej kochać. Ta smutna legenda stała się wodą na młyn dla tutejszych speców od PR-u. Zachęcają oni do zamknięcia kłódki na metalowych obręczach i stworzenia w ten sposób rzeźby niekończącej się miłości.



Aby "ceremonia" była kompletna, należy kluczyk od kłódki wrzucić do studni na Starym Mieście, tuż obok okna, w którym porucznik Milić widział ducha Anastazji.

Bardzo to romantyczne, choć skomplikowane Nigdy nie byliśmy fanami demonstrowania uczuć przy pomocy kłódki , więc i tym razem odpuszczamy.

Spacerujemy dalej urokliwymi uliczkami:



Tomislavov trg z ratuszem:



Robi się późno, więc rezygnujemy z poszukiwań królewskiego tronu. Nie ma go w tych miejscach, w których widzieliśmy go ostatnio, a nie mamy czasu na hledanie
Będzie to więc pierwsza wizyta w Varaždinie bez zdjęcia na tronie królewskim. Dobrze, że mam przynajmniej fotkę na tym anielskim

Powoli zmierzamy w stronę samochodu...

Nasze wakacje nieubłaganie się kończą I tak były wyjątkowo długie Droga powrotna do domu mija spokojnie, bez niespodzianek. Na granicy chorwacko-słoweńskiej nie stoimy ani chwili, nawet w Wiedniu nie trafiają nam się korki W środku nocy meldujemy się w Gliwicach.

Na koniec relacji kilka słów podsumowania wakacji AD 2017. Najpierw o tym, czego nie udało się nam zrealizować.

Chcieliśmy, ale nie wyszło:
Kilkudniowy pobyt na Pelješcu - stacjonarnie na campingu w spokojnym Lovište i wyprawa na Sv. Iliję (Przewieźliśmy w bagażniku nie tylko cały sprzęt campingowy, ale i buty oraz kije trekkingowe )
Fishpicnic - Planowaliśmy właśnie z Pelješca, choć interesowaliśmy się tym również na Visie. Lubimy takie wycieczki z rybką i winem. Te na Visie były dla nas albo mało atrakcyjne (sami pływaliśmy kajakiem, dokąd chcieliśmy), albo zbyt drogie.
Wycieczka z Visu na Biševo - Nie popłynęliśmy głównie ze względu na stateczek obsługujący to połączenie i na konieczność siedzenia pod pokładem, czego nie cierpię. Powodem mogła być też bardzo wczesna pora rejsu

Te punkty zostawimy sobie na kolejne razy Natomiast tego, czego doświadczyliśmy i zrealizowaliśmy, jest dużo więcej


Jak co roku - mój subiektywny ranking atrakcji :

1. Plaże Visu - najpiękniejsze uvale, jakie do tej pory widzieliśmy
2. Komiža - top of the top chorwackich miasteczek
3. Ogromne pole do popisu w temacie kajakowania
4. Kut w Visie - urokliwa część stolicy wyspy, prawie dorównująca Komižy
5. Pizzeria Lambik - przepiękny dziedziniec, genialna pizza; kulinarne odkrycie tych wakacji
6. Apartman z fajnym tarasem i huśtawką - w ogrodzie, pośród zieleni
7. Dwa wyjątkowe wieczory z chorwacką muzyką - jeden z konobie Robinzon (panowie wędkarze śpiewający przy stoliku) i koncert klapy Liket z okazji odsłonięcia pomnika Jana Nepomucena
8. Plaża Tepluš w Rukavcu i čevaby w bułce w klimatycznym beach barze
9. Widoki ze Sv. Duha, z fortu St. George i drogi nad miastem Vis

i wreszcie - last but not least...

10. Absolutnie niesamowite Sarajewo - wisienka na torcie tegorocznych wakacji


Tak to wygląda w skrócie i po przeanalizowaniu Bez analizowania od razu wiedzieliśmy, że mieliśmy bardzo udane, wyjątkowe wakacje

Dziękuję Wszystkim za uwagę i komentarze motywujące do pisania

Do następnego razu

Koniec/Kraj/The End/Das Ende/Fin

Wielkie dzięki za tak piękną relację, która wywarła bardzo duży wpływ na nasze przyszłoroczne wakacje.
Kajak już zakupiłem i teraz czekamy wszyscy niecierpliwie na wyjazd do Cro.
Może nie będzie to tak intensywne pływanie jak w Waszym przypadku,
ale ziarno padło na podatny grunt i mam nadzieję, że cała moja rodzinka zarazi się tą piękną pasją.
Dziękuję

Dzięki za relację

Dziękuję za jak zwykle super relację, fajne wspomnienia i inspiracje.
A na tym zdjęciu uznałem że sfotografowałaś jakąś gimnazjalistkę, pozdrawiam i dziękuję.