Grecja - Evia, Peloponez... 2012

WOW!!!
Olimpijczycy!
Ambrozja!
Nektar!

Widzę, że było łagodnie i bałuchowato- ale trasa jak na Grecję na pewno ciekawa.
Dawaj więcej szczegółów, ile czasu dokąd itd.

Brawa!
Co górol to górol- choć Vidly i Jesenik to jednak niżej niż 2000m, więc inny trening dla organizmu.

Naprawdę bardzo, bardzo miło się czyta o tym, że ktoś skorzystał z którychś naszych doświadczeń...
Wtedy wiemy, że ta nasza wielomiesięczna rokroczna pisanina naprawdę ma jakiś sens

Myśmy co prawda spali na około 1600 więc takiego skoku wysokościowego nie mieliśmy, ale i tak, taka trasa dla kogoś kto w ogóle kiedykolwiek wszedł gdzieś wyżej w górach to "bułka z masłem"

Lipiec, a jak tam w porównaniu do września zielono . I ten śnieg, gdy na dole pewnie i 40 się może zdarzyć

janusz.w. napisał(a):
Pojawił się!

W drodze na Skalę spotkaliśmy jednego pasterza, jednego turystę(!) i trochę śniegu...

Pierwsze pytanie dotyczy tego co się w końcu pojawił. Czy na szczycie Mitikasa było widać jego zdobywców. Przychodzą z bardziej popularnej strony od Prioni i schroniska, w którym spędzają noc, wyruszają na szczyt wcześnie rano aby zdążyć przed chmurami i jeszcze wrócić 1800 m przewyższenia w dół do Prioni tego samego dnia.

A drugie pytanie dotyczy tego jednego tyrysty, ten jedyny turysta nie okazał się Polakiem Pytam nie bez powodu, my na tym szlaku spotkaliśmy tylko w drodze powrotnej parę turystów (osiołkową parę z Polski).

Fatamorgana napisał(a):WOW!!!
Olimpijczycy!
Ambrozja!
Nektar!

Widzę, że było łagodnie i bałuchowato- ale trasa jak na Grecję na pewno ciekawa.
Dawaj więcej szczegółów, ile czasu dokąd itd.

Brawa!
Co górol to górol- choć Vidly i Jesenik to jednak niżej niż 2000m, więc inny trening dla organizmu.

Daj jeszcze chwile odsapnąć... - i idziemy dalej
Widzę, że Vidly strasznie Cię męczą , to może kolejny wypad (wiosenny) crogrupowy w Jeseniki

kulka53 napisał(a):Naprawdę bardzo, bardzo miło się czyta o tym, że ktoś skorzystał z którychś naszych doświadczeń...
Wtedy wiemy, że ta nasza wielomiesięczna rokroczna pisanina naprawdę ma jakiś sens

Wasze informacje są bezcenne, poważnie W tym konkretnym przypadku rozważałem nocleg gdzieś w okolicach schroniska i wyjście poranne, ale to by trochę skomplikowało plany... Wyjście z KEOAX okazało się strzałem w dziesiątkę Także jestem Wam winny..., hmmm sam nie wiem jak to 'uregulować' Kufel piwa w czeskich górach? Szklanka soku pomarańczowego? Herbata z rumem?

Lidia K napisał(a):Pierwsze pytanie dotyczy tego co się w końcu pojawił. ...

Z tej odległości nie było jeszcze nikogo widać. Ale w tym dniu niewątpliwie zdobywcy tam byli. Na Skali widzieliśmy ludzi wyłaniających się ze znanej Wam 'szczeliny' , zakładam, że wracali z Mitikasa.
Pamiętam, że spotkaliście rodaków! My nie mieliśmy okazji sprawdzić tego jednego, bo był to turysta - biegacz , szybka mijanka i tylko machnięcie, pozdrowienie ręką i tyle go widzieliśmy...

pozdr

Może był niemową?

janusz.w. napisał(a):sam nie wiem jak to 'uregulować'

Co prawda w czeskie góry trochę nam nie po drodze, ale jeśli tak by się zdarzyło... to herbata z rumem jak najbardziej
No chyba, że nam tu elegancko opiszesz jak się bez kłopotów ze Skali dostać na Mitikasa, to będziemy kwita

Zasada wzajemności się sprawdza.

Fatamorgana napisał(a):Może był niemową?

Może... , ale widząc jak był zziajany, nie miałem odwagi tego ustalać...

kulka53 napisał(a):Co prawda w czeskie góry trochę nam nie po drodze, ale jeśli tak by się zdarzyło... to herbata z rumem jak najbardziej
No chyba, że nam tu elegancko opiszesz jak się bez kłopotów ze Skali dostać na Mitikasa, to będziemy kwita

Ok Jakoś się dogadamy

pozdr

Czas na podjęcie decyzji. Czas na wejście na Mitikasa – WRESZCIE! Żeby na niego wejść trzeba dosyć stromą ścieżką zejść ze Skali, potem zaczyna się podejście właściwe. Jest ciekawie, podoba mi się, zwłaszcza w momentach kiedy można wychylić się znad krawędzi i spojrzeć w dół na pionowe ściany skalne. Na tym podejściu jakoś tak lepiej kondycyjnie się poczułem

















Tak naprawdę to są tylko dwa trochę trudniejsze technicznie miejsca, ale o to przecież w takich górach chodzi! Uwielbiam lekki dreszczyk emocji. Nie forsowaliśmy tempa, po godzinie byliśmy na szczycie! . Wtajemniczonym nie muszę pisać jaki byłem uradowany…! Bo jak już gdzieś napisałem, ta góra to obsesja moja…, była







Po drodze na szczyt spotkaliśmy dwie schodzące osoby, a na szczycie i podczas zejścia nikogo! Pusto! Cisza, spokój, błogo!
Zejście powolutku, ostrożnie bo podłoże miejscami sypkie.

















Na parkingu zameldowaliśmy się w doskonałej kondycji i w pełni usatysfakcjonowani! W drodze powrotnej podziwialiśmy widoki…

janusz.w. napisał(a):Tak naprawdę to są tylko dwa trochę trudniejsze technicznie miejsca, ale o to przecież w takich górach chodzi! Uwielbiam lekki dreszczyk emocji. Nie forsowaliśmy tempa, po godzinie byliśmy na szczycie! . Wtajemniczonym nie muszę pisać jaki byłem uradowany…! Bo jak już gdzieś napisałem, ta góra to obsesja moja…, była

Mógłbyś dokładniej przybliżyć na czym polegały techniczne trudności?
Bardzo to mnie ciekawi, czego ewentualnie mogłabym się bać, w zeszłym roku zostałam w wąwozie bo nie miałam żadnej szansy pokonać jednego wielkiego kamienia, był zbyt gładki i trzeba się było mocno odbić jedną nogą w rozkroku. Do czego można by porównać gdzieś w naszych Tatrach?

Trzeba przyznać że i dla mnie Olimp jest czymś więcej niż zwykłym pasmem górskim na Bałkanach. To mityczna boska góra i ma dla mnie podobne znaczenie.

Gratuluję, że zdobyliście najwyższą, najważniejszą i staliście się zdobywcami olimpijskimi.

Czy w drodze powrotnej widzieliście na dnie tej dolinki w pobliżu chatki jakieś auta?

Z tego co widać, to bogowie byli dla Was Januszu łaskawi i nie otoczyli się nimbem chmur w swej siedzibie.
Świetne widoki i... niezłe ściany!
Mam ściągawę na przyszłość.

Małgosiu,
Wg mnie technicznie trudniej jest zaraz po opuszczeniu Skali czyli na zejściu w dół do siodełka pomiędzy Skalą a Mitikasem. Są tam takie półki skalne po których ja ‘zjeżdżałem’ na tyłku . Później na krawędzi grani trzeba się po prostu pilnować bo są miejsca wymagające maksymalnego skupienia i paru sekund zastanowienia jak zrobić kolejny krok. Drugi moment to mocno eksponowany węgieł, takie obejście skałki, które trzeba zrobić tyłem. Po prostu bardzo ostrożnie trzeba ‘namacać’ miejsce gdzie stawiasz stopy, a nie za bardzo można się odchylić żeby wypatrzyć dogodne miejsca w które można wsadzić buta z tym, że jak już przejdzie pierwsza osoba, to może tę drugą osobę spokojnie asekurować i podpowiadać kroki . Dodatkowo ze względu na ekspozycję, u niektórych może wywołać lekki zawrót głowy . Ale w najcięższym momencie pojawia się stalowa lina! Można się dodatkowo asekurować! Poza tym to takie typowe podejście, dosyć stromo, czasami trzeba lekko ‘czworakować’, tzn. podeprzeć się rękami. Całość jest bardzo dobrze oznaczona żółto – czerwonymi znakami! Trudno mi doradzać i wyrokować…, każdy musi sam decydować czy da radę... Po drodze widzieliśmy młodą dziewczynę która jak mi się wydaje zrezygnowała z wejścia i czekała na swojego towarzysza, który już schodził ze szczytu…
Dla mnie oprócz całej magii i piękna Mitikas jest górą, która trzykrotnie odmówiła współpracy…
Nie bardzo umiem porównać ten szlak do jakiegoś w Tatrach. U nas tego typu szlaki na pewno są bardziej oporęczowane.
Przy chatce nie było samochodów.
Dzięki za gratulacje

Fatamorgana napisał(a):Z tego co widać, to bogowie byli dla Was Januszu łaskawi i nie otoczyli się nimbem chmur w swej siedzibie.
Świetne widoki i... niezłe ściany!
Mam ściągawę na przyszłość.

Bogowie wreszcie się ulitowali...
Ściany boskie
Trzymam kciuki żeby ściągawka Ci się przydała

pozdr

Przyłączam się do gratulacji

Widoki wspaniałe , czekam na więcej


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Przyłączam się do gratulacji

Widoki wspaniałe , czekam na więcej


Pozdrawiam
Piotr

Dziękuję bardzo
Pozostał już tylko ostatni dzień...

pozdr

W ostatnim dniu pobytu wylegiwaliśmy się na plaży popijając delikatne drinki, panie dodatkowo zafundowały sobie biżuterię (z Bangladeszu) oraz masaż (z Chin)… .















Zrobiliśmy też zakupy w ulubionym markecie w Katerini.









Pospacerowaliśmy po Leptokarii, Jezu jaki tam tłok…
Rano w dniu wyjazdu panie poszły na plażę, a ja zająłem się upychaniem sprzętu do samochodu.
Po południu odjazd
Droga powrotna szybka i sprawna. W Belgradzie przeraziły nas potworne korki w newralgicznych miejscach na nowej obwodnicy! Na szczęście dla nas w odwrotnym kierunku! Granice bez większych kolejek…
W Polsce przywitało nas słońce
Dziękuję za uwagę