Doszliśmy do Katedry Westminsterskiej, która przez turystów często jest mylona z Opactwem Westminsterskim. Te pomyłki wynikają jedynie z nazw tych świątyń, które są bardzo podobne. I na tym te podobieństwa się kończą. Katedra Westminsterska jest rzymskokatolickim kościołem pod wezwaniem Przenajświętszej Krwi Chrystusowej i jest głównym kościołem katolickim w Anglii. Natomiast Opactwo Westminsterskie jest kościołem anglikańskim. Katedra jest młoda, bowiem jej budowę rozpoczęto w roku 1895. Opactwo jest dużo starsze.
Katedra wybudowana została w stylu neobizantyjskim. Zaprojektował ją John Francis Bentley. Fasadę kościoła wykonano z białych i pomarańczowych cegieł. Może to właśnie te cegły poukładane naprzemiennie kojarzą mi się z budowlami w bułgarskim Neseberze.
Kościół zwieńczony jest wieżą o wysokości 83 metrów, na którą można wjechać windą i podziwiać stamtąd panoramę miasta.
Otoczenie świątyni jest zaskakujące, bowiem wokół tej świątyni znajdują się nowoczesne szklane biurowce. Ale to sąsiedztwo nie razi, a wręcz przeciwnie – powstały kontrast pozwala spojrzeć na sakralną budowlę z innej perspektywy, bowiem budowla odbija się w ścianach biurowców, jak w lustrach.
Oglądając kościół z zewnątrz nie domyślamy się, co możemy zobaczyć, gdy wejdziemy do jego wnętrza, bowiem od frontu nie widać wielkości całego budynku.
Dopiero gdy przekroczyliśmy próg świątyni zostaliśmy porażeni jej wielkością i surowością tego olbrzymiego wnętrza.
Kościół jest wysoki, ale tylko jego dolna część jest ozdobiona marmurami i mozaikami. Natomiast sklepienie jest ciemne, jakby okopcone, nie ma na nim żadnych ozdób. Patrząc w górę mieliśmy wrażenie, jakbyśmy zaglądali w czarną dziurę.
Katedra została otwarta w 1903 roku, ale z uwagi na brak pieniędzy nie rozpoczęto wówczas dekorowania jej wnętrz. Dopiero w późniejszych latach dokonano częściowej dekoracji, ale nadal pozostaje sporo do zrobienia. Zgodnie z obowiązującym ówcześnie prawem, żadna katolicka świątynia nie mogła być konsekrowana, do póki nie zostały spłacone wszystkie długi zaciągnięte na jej budowę. W przypadku Katedry Westminsterskiej nastąpiło to dopiero po siedmiu latach od otwarcia, czyli 28 czerwca 1910 roku.
Kilka ciekawostek dot. Katedry.
W ramach obchodów srebrnego jubileuszu w 1977 roku kościół odwiedziła królowa Elżbieta II. Nie odprawiono wtedy mszy, bowiem wizyta nastąpiła w związku z wystawą kwiatów, ale odwiedziny te miały znaczenie symboliczne, gdyż była to pierwsza wizyta panującego monarchy brytyjskiego w kościele katolickim od momentu oficjalnego wprowadzenia w kraju anglikanizmu.
Dnia 28 maja 1982 roku mszę w Katedrze odprawił papież Jan Paweł II w trakcie pielgrzymki na Wyspy Brytyjskie.
W 1995 roku na zaproszenie kardynała Basila Hume’a w Katedrze ponownie pojawiła się królowa Elżbieta II i tym razem uczestniczyła w mszy św.
Dnia 18 września 2010 roku w Katedrze zagościł kolejny papież – Benedykt XVI.
.png "Cromaniak")
. Oczywiście wysiadłam zadowolona. 
.png "Weteran")
, gdy ją pierwszy raz własnymi oczami zobaczyłem w 2004 roku , powiedziałem do mojego dziecka , że lepiej wyglądałaby w Neseberze , albo innej Ochrydzie niż w 
)
, a potem sprawdziłam i wyszło że architektem pomnika był wiktoriański projektant Samuel S. Teulon, a Charles Buxton (syn Thomasa Fowella Buxtona) pomagał w projekcie.
, już ja poprawiam. 
