Wspomnienia z Londynu i okolic (Oxford, Brighton, St.Albans)

megidh napisał(a)::hut:

Powiem Wam szczerze, że pomimo tych dostępnych obecnie osiągnięć techniki ja jednak zdecydowane wolę mieć dobrą mapę w rękach.

Dobra mapa jest niezastąpiona, zwłaszcza w mieście. Też zawsze staram się takową mieć, choć niekiedy nawigacja też się przydaje.

Napisy na drodze też zwróciły naszą uwagę, aczkolwiek były bardzo użyteczne - przy ruchu lewostronnym naprawdę czasem nie mogliśmy się połapać, z której strony nadjadą samochody.

Jeśli chodzi o poruszanie się po Londynie, szczególnie metrem, mój syn stwierdził, że to miasto jest wprost "idiotoodporne" - wszędzie mnóstwo strzałek wskazujących kierunek. Nie przyznam się więc ile razy nieco się zagubiliśmy.

Mikromir napisał(a):Napisy na drodze też zwróciły naszą uwagę, aczkolwiek były bardzo użyteczne - przy ruchu lewostronnym naprawdę czasem nie mogliśmy się połapać, z której strony nadjadą samochody.

Nie powiem że nie są przydatne. Też nam często przypominały, w którą stronę patrzeć przed wkroczeniem na jezdnię, ale pierwsze wrażenie było niesamowite.

Mikromir napisał(a):Jeśli chodzi o poruszanie się po Londynie, szczególnie metrem, mój syn stwierdził, że to miasto jest wprost "idiotoodporne" - wszędzie mnóstwo strzałek wskazujących kierunek. Nie przyznam się więc ile razy nieco się zagubiliśmy.

Co do strzałek, to trafiliśmy na taką perełkę, wiszącą przy wejściu do stacji metra Knightsbridge Station. Przy tej strzałce o mało co nie popłakałam ze śmiechu.

Spod kolumny Księcia Yorku Zeszliśmy po schodach i stanęliśmy przy The Mall, która - gdybyśmy poszli w prawo - doprowadziłaby nas do Buckingham Palace.
Ale w chwili, gdy stanęliśmy przy The Mall, akurat przed nami pojawiła się kolumna Gwardii Konnej, która odbywała swoją codzienną paradę.






Zainteresowani udaliśmy się za nimi i tym sposobem doszliśmy do Horse Guards Parade. Jest to wielki plac, na którym odbywają się różnego rodzaju uroczystości. Między innymi „Parada na cześć urodzin Królowej”, podczas której królowa dokonuje przeglądu wojsk a później następuje przemarsz oddziałów pieszych i konnych oraz orkiestr wojskowych. Podczas Igrzysk Olimpijskich w 2012 roku to na tym placu odbywały się rozgrywki piłki plażowej.




Ponadto codziennie (w dni powszednie o 11:00 a w niedzielę o 10:00) odbywa się tutaj ceremonia uroczystej zmiany warty.
Ta ceremonia jest mniej oblegana przez turystów, niż ta przy Pałacu Buckingham, więc łatwiej jest ją obejrzeć i praktycznie w niej uczestniczyć, bowiem odbywa się bez żadnych barierek.

Trochę tymi strzałkami mnie pocieszyłyście

Teraz udajemy się na Trafalgar Square, na który wchodzimy od strony ulicy The Mall przez bramę budynku Admiralty Arch. Jest to biurowiec wybudowany w roku 1912 w kształcie łuku.


Trafalgar Square znajduje się w miejscu, gdzie kiedyś były królewskie stajnie, które przeniesione zostały w inne miejsce. Budowę placu rozpoczęto w 1829 roku i trwała ona 16 lat.
Trafalgar Square jest miejscem ważnych wydarzeń społecznych i demonstracji politycznych. Na tym placu odbywa się także znana na całym świecie zabawa sylwestrowa.


W północnej części placu Trafalgar Square znajduje się budynek National Gallery, który stanowi wielką atrakcję Londynu, bowiem w jej wnętrzach prezentowana jest olbrzymia kolekcja malarstwa.
Aby wejść do National Gallery nie trzeba kupować biletów, bowiem wejście jest darmowe.
No to idziemy obejrzeć, co tam mają w środku.

Ponieważ jednak w National Gallery obowiązuje zakaz robienia zdjęć, to mam tylko takie dwa zrobione cichaczem.


Zbiory National Gallery są olbrzymie i tygodnia nie starczy, żeby je wszystkie obejrzeć. Ponieważ my nie mieliśmy tygodnia, to dosyć szybko przebiegliśmy przez sale wystawowe, zatrzymując się na dłużej tylko przy "Słonecznikach" Van Gogha oraz przy obrazach Canaletto, który je malował przy użyciu kamery obscura.

Pośrodku Trafalgar Square króluje wysoka na ponad 51,5 metra kolumna Nelsona, upamiętniająca admirała Horatio Nelsona, który poległ w bitwie pod Trafalgarem.




Podstawę kolumny otaczają cztery lwy z brązu.
Ponieważ lew jest wizerunkiem CKM Włókniarz z mojego miasta, więc jeśli spotykamy gdzieś jakieś lwy, to zawsze staramy się robić sobie z nimi zdjęcia. Tym razem też tak było.
Najpierw Waldek a potem ja wspięliśmy się na cokół, na którym wyleguje się lew i pocykaliśmy sobie nawzajem trochę zdjęć.




A za nami ustawiła się już kolejka i gdy zeszłam z cokołu, to wdrapała się na niego - w tym samym celu co my - hinduska (chyba) rodzinka.



Bardzo malowniczym dopełnieniem placu są dwie fontanny, zaprojektowane przez sir Edwina Lutyensa, który uznawany jest za najwybitniejszego brytyjskiego architekta. Siedząc na obrzeżu jednej z tych fontann spędziliśmy tam trochę czasu, podglądając ludzi przechadzających się po Trafalgar Square.






Przy jednej z fontann trwała jakaś sesja fotograficzna. Waldkowi nie pozwolili robić zdjęć natomiast mnie nikt niczego nie zabraniał.




Z wielkim ociąganiem opuszczaliśmy Trafalgar Square, bowiem bardzo nam się tam podobało.
Mijamy konny pomnik króla Karola I Stuarta i udajemy się w stronę Big Bena.

aga_stella napisał(a):Trochę tymi strzałkami mnie pocieszyłyście

Dobra strzałka nigdy nie jest zła

Będąc już w pobliżu Westminster Hall usłyszeliśmy narastający harmider i zastanawialiśmy się, czym jest spowodowany.
Otóż 18 maja 2009 roku na Parliament Square Garden odbyła się manifestacja ponad 2 tysięcy Tamilów.
Waldek znalazł się w swoim żywiole i zaczął biegać wokół zgromadzonych na placu manifestantów, robiąc im setki zdjęć.
Nawet na urlopie żyłka fotoreporterska go nie opuściła.













Na manifestantów spokojnie spoglądał ze swojego cokołu Sir Winston Churchill.



Cały obszar Parlament Square Garden otoczony był przez policjantów, którzy w tym momencie ze stoickim spokojem przyglądali się manifestantom.

Jakiś czas po naszym odejściu zrobiło się tam nieciekawie, bowiem demonstracja przybrała gwałtowny obrót, w wyniku czego 5 policjantów i 11 manifestantów odniosło obrażenia a 10 osób zostało zatrzymanych.

Gdy po wielkich trudach udało mi się odciągnąć Waldka od demonstracji zaczęliśmy spacer wzdłuż budynku Parlamentu.
Rozpoczęliśmy od Big-Bena.











Potem podeszliśmy pod Opactwo Westminsterskie, ale nie mieliśmy zamiaru wchodzić do środka, więc obejrzeliśmy je jedynie z zewnątrz i ruszyliśmy dalej w kierunku Buckingham Palace.

W drodze do Buckingham Palace przespacerowaliśmy się przez St. James’s Park, który jest najstarszym z grupy królewskich parków w Londynie.
Zaraz przy wejściu do parku powitały na wiewiórki.




Taki widok był dla nas zaskakujący, bowiem w parkach w Polsce co krok widywało się wbite w trawnik tabliczki o treści "Nie deptać trawników".



Przy głównej alejce na ławce siedział mężczyzna karmiący wiewiórki i ptaki, które jadły mu z ręki. Musiały go dobrze znać. Chyba robił to nie po raz pierwszy.









W parku znajduje się długie jezioro St James's Park Lake. Jezioro to dzieli Park św. Jakuba na dwie części. Aby dostać się do drugiej części należy przejść przez most. Z mostu można dojrzeć część Pałacu Buckingham, ale my go nie dojrzeliśmy, bo nie patrzyliśmy w tamtą stronę. Bardziej interesował nas widok w kierunku wschodnim, gdzie pięknie prezentował się London Eye.



Na jeziorze znajdują się dwie niewielkie wyspy – West Island oraz Duck Island.
Nazwa tej drugiej wysepki nie dziwi, bowiem w tym miejscu żyje bardzo wiele kaczek oraz różne gatunki ptaków.

megidh napisał(a):Taki widok był dla nas zaskakujący, bowiem w parkach w Polsce co krok widywało się wbite w trawnik tabliczki o treści "Nie deptać trawników".

W parku miejskim w Sydney napisy na tablicach zachęcają do korzystania z trawników , obcowania z naturą - ludzie leżą na trawie czytając , opróżniając z zawartości przyniesione ze sobą kosze piknikowe , spacerują ( bardzo często bosymi stopami ) , ale to inna półkula , wiadomo - wszystko odwrotnie


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):Taki widok był dla nas zaskakujący, bowiem w parkach w Polsce co krok widywało się wbite w trawnik tabliczki o treści "Nie deptać trawników".

W parku miejskim w Sydney napisy na tablicach zachęcają do korzystania z trawników , obcowania z naturą - ludzie leżą na trawie czytając , opróżniając z zawartości przyniesione ze sobą kosze piknikowe , spacerują ( bardzo często bosymi stopami ) , ale to inna półkula , wiadomo - wszystko odwrotnie


Pozdrawiam
Piotr

I takie podejście do zieleni mi się podoba. Bo przecież o wiele przyjemniej jest obcować z naturą poprzez bezpośredni kontakt z nią, niż tylko ją oglądać jak przez szybkę.

Piękny Wasz Big Ben. Nasz wyglądał tak, niestety...



Wiewiórki to jeden z największych przebojów naszych londyńskich ferii, dzieci były nimi zachwycone.

Dziś jednak przeczytałam w pewnym popularnonaukowym artykule, że wiewiórki na Wyspach Brytyjskich są nosicielami bakterii trądu.

Przypomniało mi się jeszcze, że podczas naszej następnej wizyty w Londynie mieliśmy okazję zobaczyć pelikany żyjące w St. James’s Park. Potomkowie tych dzisiaj żyjących pelikanów trafiły do Parku św. Jakuba w roku 1664 jako prezent rosyjskiego ambasadora w Anglii dla króla.
Pogodę tego dnia mieliśmy niespecjalną, bo trochę kropiło, ale pelikany nie przejmowały się pogodą i siedziały na kamieniach przy Duck Island.

Mikromir napisał(a):Wiewiórki to jeden z największych przebojów naszych londyńskich ferii, dzieci były nimi zachwycone.

Dziś jednak przeczytałam w pewnym popularnonaukowym artykule, że wiewiórki na Wyspach Brytyjskich są nosicielami bakterii trądu.

O , to ciekawe.
Dobrze że nie próbowałam ich dotykać, chociaż i tak pewnie by uciekły.