Wspomnienia z Londynu i okolic (Oxford, Brighton, St.Albans)

Obecna kolorystyka mostu istnieje od roku 1977 roku, kiedy to z okazji 25 rocznicy koronowania królowej Elżbiety II pomalowany został kolorami flagi Wielkiej Brytanii – czyli niebieskim, białym i czerwonym.
Gdzie ten czerwony kolor?

aga_stella napisał(a):Obecna kolorystyka mostu istnieje od roku 1977 roku, kiedy to z okazji 25 rocznicy koronowania królowej Elżbiety II pomalowany został kolorami flagi Wielkiej Brytanii – czyli niebieskim, białym i czerwonym.
Gdzie ten czerwony kolor?

Na pierwszym zdjęciu z mojego poprzedniego postu widać na środku podwieszenia mostu czerwone koło a pomiędzy balustradami widać czerwone rozetki.

Idziemy wzdłuż Tamizy.


Naszą uwagę zwrócił bardzo elegancki pub "The Horniman at Hays" znajdujący się tuż przy HMS Belfast.
Bardzo tłoczno w nim było. Koleżanka powiedziała nam, że większość londyńczyków po wyjściu z biur nie wraca od razu do domów, lecz chodzą do pubów, aby tam odstresować się po pracy. A my przechodziliśmy obok tego pubu około godziny 18-tej, czyli wtedy, gdy londyńczycy kończą pracę.
Było nam żal, że nie możemy tam przysiąść, ale przecież dopiero co piliśmy piwo w pubie "Dickens Inn".


Ale rok później wstąpiliśmy do tego pubu prawie o tej samej godzinie, i też było tłoczno.
Oczekując na wolny stolik zaczęliśmy pić piwo siedząc na schodach tuż obok sąsiedniego wejścia do Galerii Hay's.


Po kilkunastu minutach udało nam się dorwać stolik i resztę piwa wypić w tym pięknym wnętrzu.

Atmosfera w londyńskich pubach jest zupełnie inna, niż w Polsce.
Jest gwarno, wesoło, pogodnie, nikt się nie upija a przynajmniej my nie widzieliśmy takich przypadków.
Londyńczycy spędzają tam czas na stojąco przy barze lub w niedużej odległości od niego. Jeśli nie pada, to wychodzą na zewnątrz, ale też stoją. Rzadko kiedy można ich zobaczyć siedzących przy stoliku.
Te są zajmowane przez turystów. Jeśli nie ma turystów, to stoliki w większości przypadków stoją puste.

Po wyjściu z pubu w dalszym ciągu idziemy wzdłuż Tamizy. Ten nasz spacer pokrywa się idealnie ze spacerem toniego opisanym przez niego tutaj.




Katedra w Southwark




Dochodzimy do doku, w którym zakotwiczona jest replika słynnego galeonu "Golden Hind" z czasów panowania Elżbiety I, którym słynny korsarz Francis Drake odbył w latach 1577-1580, jako pierwszy Anglik i pierwszy po Magellanie, podróż dookoła świata.

W roku 1581 "Golden Hind" został umieszczony w suchym doku w Deptford pod Londynem i stanowił pomnik sławy Francisa Draka i całego narodu angielskiego w walce przeciw Hiszpanii. Niestety po około 100 latach król Karol II kazał zrobić z jego drewna pamiątkowe fotele, które ofiarowano uniwersytetowi w Oxford.


Galeon można zwiedzać. Są na nim także organizowane różnego rodzaju imprezy, jak np. przyjęcia urodzinowe dla dzieci, wesela czy spotkania firmowe lub rodzinne.
Te dzieci będą uczestniczyć w nocnej szkole przetrwania na galeonie "Golden Hind"



Winchester Palace

Dochodzimy do historycznego pubu "The Anchor" z 1615 roku.





Następnie oglądamy Skakespeare's Globe.
Tutaj można przeczytać ciekawą historię wybudowania tego teatru, który na obecne miejsce został przeniesiony z innej części Londynu, następnie spłonął aby w pod koniec XX wieku powstać na nowo.



Przed wyjazdem do Londynu oglądałam film "Zakochany Szekspir", gdzie kilka scen nakręcono właśnie we wnętrzach tego zrekonstruowanego budynku. Chciałam wejść do jego wnętrz, ale niestety był zamknięty.

megidh napisał(a):Na pierwszym zdjęciu z mojego poprzedniego postu widać na środku podwieszenia mostu czerwone koło a pomiędzy balustradami widać czerwone rozetki.

Powiem Ci, że tak myślałam, ale uznałam to za tzw. głupi pomysł
Waldek Ci marnieje
Teraz jest szczuplejszy (gorzej gotujesz)

aga_stella napisał(a):

megidh napisał(a):Na pierwszym zdjęciu z mojego poprzedniego postu widać na środku podwieszenia mostu czerwone koło a pomiędzy balustradami widać czerwone rozetki.

Powiem Ci, że tak myślałam, ale uznałam to za tzw. głupi pomysł

Głupie pomysły czasem owocują mądrymi rozwiązaniami.

aga_stella napisał(a):Waldek Ci marnieje
Teraz jest szczuplejszy (gorzej gotujesz)

Tak Ci się tylko wydaje. Wtedy był szczuplejszy. 10 lat robi sporą różnicę.
Zdjęcia czasem przekłamują.

Po minięciu teatru Globe przed naszymi oczami ukazuje się most Millenium.
Po drugiej stronie Tamizy widać kopułę Katedry św. Pawła.


Na wysokości Millenium Bridge po południowej stronie Tamizy stoi wielki budynek, w którym znajduje się Galeria Tate Modern.
Jest to budynek po dawnej elektrowni Bankside Power Station, którą wybudowano w latach 1947-1963.
Projektantem budynku był architekt Giles Gilbert Scott, który jest również projektantem słynnej brytyjskiej czerwonej budki telefonicznej.
Elektrownię zamknięto w 1981 roku i przez ponad 10 lat stała opuszczona. Dzięki staraniom wielu aktywistów po 13 latach od jej zamknięcia doprowadzono do przekazania budynku na nową siedzibę Galerii Tate Modern .
Przebudowę i dostosowanie budynku do nowych celów rozpoczęto w 1995 roku.
W dniu 11 maja 2000 roku doszło do oficjalnej inauguracji pod patronatem królowej Elżbiety II.

Jest już wieczór i czasu za wiele nie mamy, ale decydujemy się wejść na chwilę do Galerii Tate Modern.
Do budynku prowadzi ścieżka pomiędzy młodymi brzózkami. Na zdjęciu u toniego widziałam, że brzózki dalej tam rosną.



10 lat temu w Tate Modern nie wolno było robić zdjęć i strażnicy bardzo tego pilnowali, w związku z czym mam stamtąd tylko kilka zdjęć. Tony montana pokazał stamtąd więcej zdjęć, więc może ten zakaz już nie obowiązuje.





Po szybkim przejściu przez kilkanaście sal wyszliśmy z Tate Modern, które nas nie zachwyciło i skierowaliśmy się na Millenium Bridge.

Most Milenium Bridge jest przeznaczony wyłącznie dla pieszych.
Jest to właściwie kładka szeroki na 4 metry, długa na 325 metrów a w najwyższym punkcie ma wysokość 13 metrów.
Otwarcie mostu nastąpiło w dniu 10 czerwca 2000 roku i od samego początku stała się jedną z atrakcji turystycznych Londynu.
Niestety po trzech dniach od otwarcia zdecydowano się go zamknąć, gdyż wpadał w zbyt silne wibracje i kołysał się podczas chodzenia po nim sporej liczby pieszych. Ponowne otwarcie nastąpiło dopiero w dniu 22 lutego 2002 roku, a więc prawie po dwóch latach od zamknięcia.
Według amerykańskich naukowców powodem zamknięcie mostu nie były błędy konstrukcyjne, ale zjawisko zwane "zbiorową synchronizacją". Zjawisko to wystąpiło gdy spacerujący ludzie nieświadomie zsynchronizowali swoje kroki, co spowodowało że kładka zaczęła wibrować z taką samą częstotliwością jak ich kroki. Przerażeni ludzie instynktownie przyśpieszyli, czym pogorszyli jeszcze bardziej sytuację, bowiem most zaczął się niebezpiecznie kołysać.
Amerykańscy naukowcy stwierdzili, że "Nikomu nie przyszło do głowy, że taka sytuacja mogłaby się zdarzyć. Projektanci i inżynierowie też tego nie przewidzieli". Uważają też, że ten przypadek powinien zmienić sposób konstruowania mostów, bowiem projektanci będą musieli teraz uwzględniać możliwość występowania tego zjawiska.

Nam już nie groziło to zjawisko, więc bez obaw weszliśmy na kładkę, która prowadzi wprost do St Paul's Cathedral.




Patrząc w drugą stronę widzimy w całej okazałości Galerię Tate Modern.




Można też patrzeć w innych kierunkach.


Na tym zdjęciu po prawej stronie widać Szekspirowski Teatr Globe.


Widok na Tower Bridge.


Pomiędzy budynkami widać konstrukcje London Eye.



Przeszliśmy porzez Millenium Bridge i Katedrę św. Pawła mieliśmy na wyciągnięcie ręki.



Podeszliśmy do niej, ale wejść nam się nie udało, bo było już za późno.



Wobec tego poszliśmy do stacji metra, żeby wracać do domu.
Na stacji spotkaliśmy mężczyznę w takim dziwnym kapeluszu.

Ponieważ wsiadł to tego samego wagonu co my, zapytaliśmy go o to dziwne nakrycie głowy.
Okazało się, że jest to urządzenie do kumulowania energii (oczywiście jeśli dobrze go zrozumieliśmy).
Wysiadał na tej samej stacji co my i żegnając się spojrzał takim dziwnym wzrokiem na aparat fotograficzny Waldka.
I w tym momencie pękł filtr, który był nakręcony na obiektywie. I takie dziwne wrażenie mieliśmy, że spowodował to ten jego wzrok. Dobrze że to tylko filtr a nie obiektyw, bo to dopiero byłaby strata.
Rok później również go widzieliśmy, ale tym razem z ostrożności ominęliśmy go z daleka i uważaliśmy, aby nie wsiąść do tego samego wagonu co on.

piotrf napisał(a):Gosiu , macie szczęście ( w przeciwieństwie do filtra na aparacie Waldka ) dwukrotnie spotkaliście człeka z akumulatorem na głowie i swastyką na medalionie - znak nam nie było dane . . . ale będę go wypatrywał końcem lutego


Pozdrawiam
Piotr

Nie wiem czy życzyć Ci powodzenia w tym wypatrywaniu, czy wręcz przeciwnie.

Oksford leży niedaleko od Londynu u ujścia rzeki Cherwell do Tamizy.
Nazwa Oxford wywodzi się z czasów, kiedy rzeki te można było pokonać w bród wozem zaprzęgniętym w woły. I właśnie od słów ox (czyli wół) oraz ford (czyli bród) powstała nazwa tego miasta.
Miasto swą sławę zawdzięcza miejscowemu uniwersytetowi, który założony został prawdopodobnie w XI lub XII wieku i jest uważany za najbardziej renomowaną uczelnię nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także w całej Europie i świecie.
Gmachy uczelni zajmują bardzo dużą powierzchnię. Ich wygląd sprawia wrażenie rozległego kompleksu sakralnego i nic w tym dziwnego, bowiem dawniej uczelnia była ściśle powiązana z kościołem.
Uniwersytet Oksfordzki składa się z kolegiów (colleges), w których znajdują się pokoje dla studentów, biblioteki, stołówki. Nigdy nie zastanawiałam się, jak te kolegia wyglądają i dopóki ich nie zobaczyłam na własne oczy, to nie miałam pojęcia, jakie to są piękne miejsca.
Liczba historycznych budowli oraz zabytków związanych z uczelnią jest olbrzymia. W ciągu kilkugodzinnej wycieczki nie daliśmy rady obejrzeć wszystkich.
Ale co nieco zobaczyliśmy.
Spacer po Oksfordzie rozpoczęliśmy od wieży Carfax (Carfax Tower), która stoi w centrum miasta u zbiegu St Aldate’s, Cornmarket Street, Quin Street oraz High Street i stanowi umowny środek starego miasta.




Po obejrzeniu wieży z zewnątrz ruszyliśmy wzdłuż High Street.

Potem weszliśmy w wąską uliczkę Turl Street i tutaj trafiliśmy na pierwszy college na naszej trasie - Lincoln College.
Na teren kolegiów można wchodzić, ale tylko w określonych godzinach i nie do wszystkich.
Do Lincoln College trafiliśmy idealnie w czasie godzin otwarcia dla zwiedzających.
No to wchodzimy do środka.










Idziemy dalej ulicą Turl Street i po chwili trafiamy do kolejnego kolegium - Jesus College, ale jesteśmy za wcześnie, więc do niego nie wejdziemy.

Rzucamy tylko okiem na dziedziniec stojąc na progu bramy wejściowej.

megidh napisał(a):

121 Lincoln College.jpg

Trawnik modelowy.
Wygląd idealny.
No wystawowy

Ps.
Nie mam pojęcia czemu zdjęcie się nie wyświetla.

aga_stella napisał(a):

megidh napisał(a):

121 Lincoln College.jpg

Trawnik modelowy.
Wygląd idealny.
No wystawowy

Trawniki w kolegiach nas zachwyciły.

aga_stella napisał(a):Ps.
Nie mam pojęcia czemu zdjęcie się nie wyświetla.

Też nie wiem, dlaczego zdjęcia z cytowanych fragmentów się nie wyświetlają.
Ja znalazłam na to taki sposób, że zdjęcie, które chcę zacytować zapisuję jako grafikę i wstawiam je do postu w taki sposób, jak do swojej relacji.