Północna Dalmacja wiosenną porą(2015)

Poniedziałek, 11 maja. Szybenik- jak zachwyca, kiedy nie zachwyca

Plany na kolejny dzień początkowo wyglądały trochę inaczej- mieliśmy jechać do wodospadów Krka. Ale jeszcze będąc na Rabie zaczęły mną targać pewne wątpliwości. W dużej mierze zasiane przez nasze forum

W ubiegłym roku byliśmy w Plitvicach i pomyślałam sobie, że może na razie wystarczy(zwłaszcza, że niektórzy pisali, że Krka przy Plitwicach wypada blado). Poza tym nie podoba mi się rozbudowany cennik- za 90 kun(tyle kosztuje normalny bilet do parku) dopłyniemy tylko do największego wodospadu- Skradinskiego Buka. Aby dopłynąć w inne miejsca trzeba dopłacić, i z 90 kun robi się znacznie więcej. Ale to były takie małe wątpliwości nie przesądzające jeszcze o niczym. Zajrzeliśmy na stronę parku, aby się upewnić jak to wszystko wygląda- pojawiła się informacja, że chwilowo kąpiel przy wodospadzie jest niemożliwa

No i to nam pomogło podjąć decyzję, że Krkę zostawimy sobie na jakieś inne chorwackie wakacje, a tym
razem więcej czasu spędzimy w Szybeniku.



Auto zaparkowaliśmy daleko od centrum, na bezpłatnym parkingu pod galerią handlową. W ogóle dość często uprawiamy ten zbrodniczy proceder parkowania pod sklepami To pomysł Mojego Chłopa, a raczej jego sknerstwa

Idziemy do centrum, co jest lekko stresujące, bo miejscami nie ma chodnika, ale szczęśliwie nic nas nie rozjechało i jesteśmy w porcie



Idziemy obadać największą atrakcję, czyli katedrę św. Jakuba




Z dołu trochę ciężko zrobić dobre zdjęcie, bo to kolos.

Przysiądziemy sobie na kawkę pod widocznymi na zdjęciu arkadami:



I znowu te cudowne pustki

Trochę jeszcze ofocimy katedrę:





I udamy się schodkami na górę, a potem na Twierdzę sw. Michała(wstęp 35 kun od łba), z której będziemy podziwiać widoki na miasto:












Na Twierdzy spędziliśmy baaardzo dużo czasu, ale mniej się po prostu nie dało. W końcu jednak trzeba było ją opuścić w poszukiwaniu konoby.

Rano idąc do centrum, upatrzyłam sobie jedno miejsce- małą knajpkę na rogu(już poza starówką, ale blisko portu)- siedziało tam mnóstwo miejscowych, dlatego zwróciłam uwagę. Kiedy my dotarliśmy nikogo nie było, pewnie mieli sjestę, ale konoba mimo to była czynna. Zamówiliśmy ćevapi i pržene lignje, wszystko pyszne i łącznie za 100 kun Nie ofociłam potraw, bo byliśmy zbyt głodni, by zajmować się głupotami
Knajpka wygląda tak(wystrój taki trochę a'la bar mleczny, ale nam nie przeszkadzał:



Po obiedzie zostało nam tylko to cholernie parszywe dojście na parking i jedziemy obejrzeć sobie Zadar by night

Reasumując wycieczkę do Szybenika, to powiem tak: było to moje największe tegoroczne rozczarowanie. Nie chodzi mi o to, że miasto jest brzydkie, bo tak nie uważam. Rozczarowanie jest raczej kwestią wygórowanych oczekiwań- bo ja się po tym miejscu spodziewałam wielkiego "wow", może nie na miarę Dubrownika ale jednak. A druga kwestia, to byliśmy tam dzień po Rabie, który wysoko podniósł poprzeczkę. W każdym razie Szybenik mnie jakoś nie urzekł, czym pewnie się właśnie narażam jego fanom




Zdjęć z Zadaru niestety Wam nie pokażę, bo są tragicznej jakości, na forum jest milion lepszych, to sobie poszukajcie

Na koniec wieczornej, bardzo zresztą przyjemnej przechadzki ulicami Zadaru potkało nas coś nieprzyjemnego. Było to związane z parkingiem(znowu pod Konzumem, rzecz jasna )

Widzicie ten czarny napis na małej białej tabliczce, która jest pod niebieską tabliczką z literką "P"?



No właśnie, my nie zauważyliśmy Znowu zachowaliśmy się jak paški owce

Wracaliśmy na parking w super dobrych humorach(około godz. 23), jesteśmy na miejscu patrzymy,a tu zamknięta brama. A za bramą na parkingu stoi sobie samotnie mała, szara Korsa na polskich tablicach

Na początku wpadłam w popłoch, no bo co teraz zrobimy spać na plaży?odpada, za zimno, przeleźć przez bramę i czekać w aucie aż otworzą parking

Okazało się, że mieliśmy więcej szczęścia niż rozumu. Brama była zamknięta, ale nie na klucz

To sobie otworzyliśmy i spokojnie wróciliśmy na Pag

Teraz Chłop mnie straszy, że przyślą nam rachunek za lawetę, która nie zdążyła po nasze auto przyjechać. Mam cichą nadzieję, ze jednak nie A jak tak, to niech sam płaci, w końcu ja się przy darmowych parkingach nie upieram

My kiedyś w Nicei zaparkowaliśmy na płatnym, zamkniętym parkingu galerii handlowej (nic innego nie znaleźliśmy).
Był sobotni wieczór. Rano okazało się, że parking w niedzielę jest nieczynny (zamknięty na cztery spusty). Nasze dobrze pilnowane auto, udało nam się odzyskać dopiero w poniedziałek. Wcześniej musieliśmy uiścić stosownie wysoką opłatę

ruzica napisał(a):
Reasumując wycieczkę do Szybenika, to powiem tak: było to moje największe tegoroczne rozczarowanie. Nie chodzi mi o to, że miasto jest brzydkie, bo tak nie uważam. Rozczarowanie jest raczej kwestią wygórowanych oczekiwań- bo ja się po tym miejscu spodziewałam wielkiego "wow", może nie na miarę Dubrownika ale jednak. A druga kwestia, to byliśmy tam dzień po Rabie, który wysoko podniósł poprzeczkę. W każdym razie Szybenik mnie jakoś nie urzekł, czym pewnie się właśnie narażam jego fanom

Wszystko zależy od wielu czynników. Co się widziało wcześniej, jak mocno jest się zmęczonym, jaki i na co ma się dzień...
Mnie Szybenik podobał się bardzo, a mojemu mężowi nie.
Za to niespecjalnie przypadł mi do gustu Zadar... Niby wszystko piękne, a jakoś go nie czuję. Z drugiej strony, nie każde odwiedzane miejsce musi być zaraz ulubionym

Cześć wszystkim po krótkiej przerwie spowodowanej permanentnym brakiem czasu i małym spadkiem motywacji(Ktoś to jeszcze czyta ) No , ale jak się coś zaczęło to trzeba skończyć

Środa, 13 maja. Gównianym szlakiem

Pominęłam jeden dzień w moim pamiętniku z wakacji, z tej prostej przyczyny, że cały został spędzony na plażingu, scrablach, sudoku, ožujsku i tym podobnych- nieciekawych w sensie fotograficznym czynnościach.

Za to w środę udało nam się w końcu dopaść najwyższy szczyt Pagu Po ostatnim błądzeniu po Bošanie, a potem męczącej wycieczce do Paklenicy nie chciało mi się już kombinować ambitnych opcji. Sv. Vida zaatakowaliśmy więc popularną na forum trasą- z Kolan.

Do Kolan dojechaliśmy pojazdem naszym własnym, zostawiliśmy go na małym, bezpłatnym parkingu w centrum miejscowości. Stąd do szlaku właściwego jest około 10 minut pieszo. Można też zaparkować przy samym wejściu na szlak- na poniższym zdjęciu widać to miejsce po prawej stronie:



Akurat zaparkowała na nim para Niemców, z którymi będziemy dzielić szczyt. Trochę szkoda, bo miałam cichą nadzieję, że Vid będzie tylko nasz, z drugiej strony- na górze jest wystarczająco dużo miejsca, by nie wchodzić sobie w drogę.





A teraz pytanie za 100 punktów. Po co są te kamienne murki, których na Pagu jest całe zatrzęsienie? Szukałam odpowiedzi jeszcze przed wyjazdem, ale na forum nie znalazłam, a książkowy przewodnik twierdził, że mają chronić od wiatru. No ale jak taki mały murek ma chronić od wiatru No chyba,że chronią te zioła, co to je owce wpierniczają

Na samym początku drogi spotkaliśmy miłego zwierzaka



Nie wiem, kto to wymyślił, że podobno żółwie są powolne Ten zasuwał tak, że ciężko mu było zrobić zdjęcie.

Chyba jeszcze nie wspominałam w mojej relacji o owcach, co dziwne- raz podobno ich tam(na Pagu) więcej jak ludzi, dwa- były stałym elementem naszego pagowego życia- wszystkie śniadania, które jedliśmy na tarasie były spożywane w akompaniamencie owczego beczenia.

Wycieczkę górską też zdominowały, a raczej zdominował to ich produkt uboczny przemiany materii, ale o tym za chwilę:



Droga na pagór nietrudna, tylko lekko niewygodna, cały czas po kamyczkach



Jak na Pag to jest tu zaskakująco zielono


Oznakowanie też całkiem niezłe, zgubić się nie da



Od tego miejsca szlak stał się prawdziwą udręką, spowodowaną ogromną ilością owczych bobków, pokrywających każdy możliwy skrawek terenu. I nie dało się obejść ich bokiem, dołem, górą czy jakkolwiek inaczej- były wszędzie. Polecam gumofilce, jeśli się wybieracie

Od miejsca, w którym zaczął się owczy szalet wiejski zaczęły się też odsłaniać widoki. Niestety widoczność tego dnia była dość marna , a i my wirtuozami sztuki fotograficznej nie jesteśmy



Widać już szczyt:



na którym znajdują się ruiny kościołą Sv. Vida, od kórego ta niepozorna górka wzięła swoją nazwę. Niewiele z niego zostało:



Jeśli będzie na forum konkurs na najbrzydsze zdjęcie, to moja propozycja poniżej:



Widoki na stronę morza są stąd takie se(przynajmniej przy takiej, lekko pochmurnej pogodzie), za to widoki w drugą stronę- miodzio





I na koniec jeszcze jedno brzydkie zdjęcie:



Na Vidzie bardzo nam się podobało, dlatego urządziliśmy sobie tam coś na kształt plażowania Na koniec znalazłam jeszcze metalową puszkę z zeszytem pamiątkowym w środku. Dokonaliśmy wiekopomnego wpisu, który został ofocony, ale go tu nie pokażę, ponieważ Chłop Mój wpisał się tam imieniem, nazwiskiem i miejscem zamieszkania, a danych osobowych prezentować tu nie będę. Niby można wymazać, ale na to jestem za leniwa,

W końcu zleźliśmy- do miejsca gdzie łączą się drogi z Kolan i Šimuni zeszliśmy bezszlaowo- ścieżka jest wyraźnie widoczna ze szczytu i ma jedną ogromną zaletę- ilość owczych odchodów jest tutaj minimalna

Początkowo mieliśmy zejść do Šimuni, ale stamtąd trzeba by było wlec się 4 kilometry asfaltem na parking, zeszliśmy więc do Kolan, gdzie w jedynej czynnej knajpce oddaliśmy się urokom kawożłopstwa

Kolejny dzień, czyli czwartek był naszym ostatnim dniem w Cro
Spędziliśmy go na pakowaniu, plażowaniu i przepuszczeniu ostatnich kun w miejscowym barze. Początkowo nadprogramowe kuny miały zostać wydane na Paški Sir, ale...No dobra, ja rozumiem, że to taki unikat itd. ale prawie 100 kun za kawalątek, nawet nie 10 deko to przegięcie. Uznaliśmy więc, że prošek dostarczy nam więcej przyjemności

W piątek o 7 rano byliśmy już gotowi do drogi- pożegnaliśmy się z bardzo miłym gospodarzem i jego żoną(dostaliśmy na koniec jeszcze prezenty- magnes na lodówkę i kolczyki ), żałuję trochę, że nie zdążyliśmy się pożegnać z psem, który zawsze radośnie machał ogonem na nasz widok. No to w drogę
W dniu wyjazdu pogoda całkowicie się załamała( w dniu kiedy przyjechaliśmy też była brzydka- wstrzeliliśmy się idealnie w 11-dniowe okno pogodowe ), lało całą Chorwację, całą Słowenię i większość Austrii.

Droga ogólnie minęła dość szybko i spokojnie, jedynie Wiedeń przejechaliśmy z prędkością 20-30 km/h, ale było to w piątek około godziny 15-ste. Wczesnym wieczorem zlądowaliśmy w Ołomuńcu, gdzie mieliśmy przerwę na czeskie piwo i nocleg. W tym roku nie włóczyliśmy się po mieście z aparatem- kilka ołomunieckich fotek można obejrzeć w mojej relacji ubiegłorocznej, czyli tutaj: od-knedlikow-po-kalmary-czyli-przez-czechy-na-istrie-t45303-105.html

W sobotę został nam do przejechania krótki odcinek(90 km) z Ołomuńca do granicy, a od granicy to już zawsze jakoś szybciej idzie. I właśnie ten czeski odcinek okazał się najgorszy-zamiast 2 godzin jechaliśmy chyba z 3, wszędzie wykopki, objazdy i inne atrakcje, błądziliśmy po tych Czechach jak dzieci we mgle, w końcu się jednak wydostaliśmy. Wczesnym wieczorem byliśmy już w domu. Nasze tegoroczne Crowakacje przeszły do historii.

KONIEC

PS. Dziękuję wszystkim za uwagę i komentarze. Do przeczytania w przyszłości Pozdrav svima

Baaardzo fajnie tu było.

Ostatni odcinek był szczególny dla mnie, gdyż na Sv. Vid osobiście nie dotarłam, a bardzo chciałam - tak wyszło... Ale przynajmniej uniknęłam przedzierania się przez owczą latrynę.

Wielkie dzięki za relację!

Danusiu dzięki za miłe słowa

Chyba to zwykle jest tak, że nie da się dotrzeć wszędzie tam gdzie chcemy- my nie dotarliśmy na sv. Mariję i Filino choć bardzo chciałam-ale jakoś tak wyszło. Ale jeśli kiedyś na Pag wrócimy to przynajmniej wiadomo będzie od czego zacząć

dziękujemy za relację

Šibenikowi warto dać drugą szansę (u nas poskutkowało i teraz bardzo sympatycznie to miasto wspominam)
a ilość owczych bobków na szlaku na Sv. Vid chyba się zmienia, bo w lipcu zeszłego roku nie było z tym aż takiego problemu

Bardzo miło spędziłam czas czytając Twoją relację.
Zawsze trochę szkoda, że wakacje już za ... nami i pozostaje CRO.PL
Dzięki za Pag.

ruzica napisał(a):Cześć wszystkim po krótkiej przerwie spowodowanej permanentnym brakiem czasu i małym spadkiem motywacji(Ktoś to jeszcze czyta )

Czyta i co widzi? KONIEC

ruzica napisał(a):A teraz pytanie za 100 punktów. Po co są te kamienne murki, których na Pagu jest całe zatrzęsienie?

Może to miedza

ruzica napisał(a):Na samym początku drogi spotkaliśmy miłego zwierzaka

Ja jeszcze nie spotkałam ani żółwia, ani delfina, ani rozgwiazdy ani nawet osioła Jakoś nie mam szczęścia do "zwierzyńca" No tylko te beczące spotkałam

ruzica napisał(a):Jak na Pag to jest tu zaskakująco zielono

Pisałam już, że trzeba się spieszyć zanim zarośnie

Fajnie było powspominać

Szkoda, że już koniec Fajnie piszesz i miło się czytało.

Pozdrawiam serdecznie

Dzięki za fajną relację. Bardzo mi się podobało
Pokazałaś mi kilka nieznanych miejsc.

ruzica napisał(a):KONIEC

PS. Dziękuję wszystkim za uwagę i komentarze. Do przeczytania w przyszłości Pozdrav svima

Papa, dziękuję, do.

Pozdrawiam

Relację przeczytałam na raz
Fajne te pustki w Sibeniku. Kilka lat temu zaliczyłam to miejsce i muszę przyznać, że nawet mi się podobało. Chociaż... ja to zawsze bardzo subiektywnie oceniam zwiedzane kąty, musi mi się z czym dobrze kojarzyć, to wtedy daję plusika

Dzięki za relację!

A ja Sibenik bardzo lubię, u mnie zdecydowanie wyżej niż Zadar

gusia-s napisał(a):Ja jeszcze nie spotkałam ani żółwia, ani delfina, ani rozgwiazdy ani nawet osioła Jakoś nie mam szczęścia do "zwierzyńca"

To łatwo nadrobić, trzeba zaplanować wycieczkę do Kuny na Półwyspie

Kasia i Krzyś napisał(a):
Šibenikowi warto dać drugą szansę (u nas poskutkowało i teraz bardzo sympatycznie to miasto wspominam)

piekara114 napisał(a):A ja Sibenik bardzo lubię, u mnie zdecydowanie wyżej niż Zadar

gusia-s napisał(a):Ja jeszcze nie spotkałam ani żółwia, ani delfina, ani rozgwiazdy ani nawet osioła Jakoś nie mam szczęścia do "zwierzyńca"

Być może Szybenik zyskuje przy bliższym poznaniu. Pewnie się kiedyś przekonam

Co do zwierzyńca to ja też na razie spotkałam niewiele. Żółw to taki wyjątek potwierdzający regułę. Najwięcej spotykam kotów

21monika napisał(a):Bardzo miło spędziłam czas czytając Twoją relację.

Ja też miło spędzam czas u Ciebie w Biogradzie

Magdalena S. napisał(a):Pokazałaś mi kilka nieznanych miejsc.

Cieszę się, że udało mi się pokazać kilka nieznanych miejsc. Tym bardziej, że raczej wydeptanymi ścieżkami podążaliśmy

Roxi napisał(a):Relację przeczytałam na raz

Cześć Roxi Ja w sumie też lubię czytać relacje za jednym zamachem, gdy już wszystko napisane

Kasia i Krzyś napisał(a):dziękujemy za relację

21monika napisał(a):Dzięki za Pag.

gusia-s napisał(a):
Fajnie było powspominać

Dawigs napisał(a):Szkoda, że już koniec Fajnie piszesz i miło się czytało.

Pozdrawiam serdecznie

Magdalena S. napisał(a):Dzięki za fajną relację. Bardzo mi się podobało

Vjetar napisał(a):
Papa, dziękuję, do.

Roxi napisał(a):Relację przeczytałam na raz


Dzięki za relację!

A ja dziękuję Wam za miłe słowa i motywację do pisania. Zawsze łatwiej coś wymodzić, wiedząc, że ktoś czyta