Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):

Aglaia napisał(a):E tam egzotyczne - w zeszłym roku zrobiliśmy chyba forumowy klasyk czyli od dawna planowany objazd Bałkanów Zachodnich. Chociaż dla części naszych znajomych Albania była pewną egzotyką .

Ciekawe co tam w Albanii... dawniej faktycznie to była niezła egzotyka, teraz zdaje się powiela turystyczną drogę Czarnogóry i Chorwacji.
A Bałkany... było nie było, są piękne .

Raczej nie byliśmy w znanych kurortach więc trudno powiedzieć czy Albania powieli drogę Czarnogóry. Ale raczej nam się podobało. Chociaż ze wszystkich 3 krajów, które odwiedziliśmy mi chyba najbardziej do gustu przypadła Macedonia.

Fajne to muzeum w Heraklionie. My akurat tam nie dotariliśmy więc popodziwiam u nas.

kulka53 napisał(a):Wyszliśmy zachwyceni.

Nie dziwię się.

pzdr

Ja za muzeami nie przepadam . Ale tutaj bogactwo eksponatów rzeczywiście budzi szacunek

Muzeum faktycznie mega, widzę, że sporo straciłem, no ale my wolimy pochodzić po świeżym powietrzu jednak....
(wiem, żałośnie to brzmi) hehe

piekara114 napisał(a):o ile mogłabym odpuścić Knossos to to muzeum jest obowiązkowe!

Owszem, można odpuścić Knossos, ale myślę że i tak warto je zobaczyć by wyrobić sobie własną opinię .
Fakt, jest drogo , ale cóż, ceny wstępów w całej Grecji "znormalniały" , czyli dorównały poziomem tym na Zachodzie. Trudno się temu dziwić... raczej dziwiliśmy się niezmiernie płacąc zaledwie 12 euro przed paroma laty za Akropol + kilka innych ruin w centrum Aten. Tyle mniej więcej co do wrocławskiego zoo...
Fakt, beton trochę w Knossos razi ale mimo to można sobie to i owo lepiej wyobrazić niż w "zwyczajnych" ruinach.

Aglaia napisał(a):Fajne to muzeum w Heraklionie. My akurat tam nie dotariliśmy więc popodziwiam u nas.

Nie dziwię się, z małym dzieckiem priorytety są trochę inne.
Może na emeryturze będzie łatwiej

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):Wyszliśmy zachwyceni.

Nie dziwię się.

Gdyby nie zmęczenie i plany na dalszą część dnia zapewne spędzilibyśmy tam jeszcze więcej czasu .

Potter napisał(a):Ja za muzeami nie przepadam . Ale tutaj bogactwo eksponatów rzeczywiście budzi szacunek

Bogactwo z jednej strony a pewna wyjątkowość z drugiej...
Muzea tego typu są w każdym większym mieście Krety, podobno drugie co do ważności to to w Agios Nikolaos. Niemniej my wybraliśmy się tylko do tego jednego, w końcu nie przyjechaliśmy na Kretę zwiedzać tylko muzea . Może następnym razem wybierzemy się do innego - dla porównania .

tony montana napisał(a):Muzeum faktycznie mega, widzę, że sporo straciłem, no ale my wolimy pochodzić po świeżym powietrzu jednak....
(wiem, żałośnie to brzmi) hehe

W muzeum była klima .
Nie no... gdyby każdy turysta będący na Krecie odwiedzał wszystkie muzea i zabytki pewnie wyspa stałaby się drugą Norwegią albo Szwajcarią .

Pozdrawiam

29 kwietnia, niedziela c.d.

Gdy wyszliśmy z muzeum minęło już południe, można powiedzieć że było takie wczesne popołudnie . Pogoda była zdecydowanie lepsza niż zapowiadały prognozy, ale do ideału trochę brakowało… niebo było zamglone a powietrze duszne i parne.

Zgodnie z planem na ten dzień wybraliśmy się na niezbyt długi spacer po stolicy Krety. Heraklion (miasto nosi tę nazwę od stulecia, od czasu wyzwolenia spod panowania tureckiego i włączenia do Grecji), dawniej przez wieki Chandak-Candia, był niemal zrównany z ziemią podczas bombardowań II wojny światowej i nie jest zbyt atrakcyjnym miastem – tak donosiły przewodniki. Niemniej, skoro już tu byliśmy i na mapce mieliśmy zaznaczone obiekty które warto zobaczyć, postanowiliśmy to zrobić.

Najbliżej muzeum znajduje się kościół Agios Titos. Św. Tytus był uczniem św. Pawła i pierwszym biskupem Krety. Pierwszy kościół w tym miejscu powstał w X wieku po wypędzeniu z wyspy Arabów przez Cesarstwo Bizantyńskie, niedługo później po tym, gdy po zniszczeniu Gortyny przez trzęsienie ziemi tutaj powstała nowa stolica wyspy. W kościele umieszczono relikwie św. Tytusa, obecnie znajdujące się w Wenecji. Kościół w obecnej formie (jako meczet) powstał w połowie XIX wieku po zniszczeniu poprzedniego przez trzęsienie ziemi. Niestety był zamknięty .









Przestronnym deptakiem (ul. 25 sierpnia) przy którym znajdują się liczne sklepy z pamiątkami itp. zmierzamy lekko w dół na wybrzeże.



Nie jest ono zbyt urokliwe .



W agencji turystycznej upewniamy się co do godzin i terminów odpływania promów i kierujemy się w stronę niewielkiej twierdzy Koules wbudowanej w długi portowy falochron.



Pierwsze fortyfikacje zbudowali tu prawdopodobnie w IX wieku Arabowie. Przebudowywane lub naprawiane po trzęsieniach ziemi istniały nieprzerwanie przez 6 wieków do czasu gdy Wenecjanie w 1540 roku zbudowali istniejącą do dziś twierdzę. Dziś można ją zwiedzać – czego nie zrobiliśmy.



W drodze do twierdzy .





Słabo, ale widać – majowy śnieg na Krecie .

Widok twierdzy jest całkiem przyjemnym obrazkiem.





Nie, nie wywaliłem się , to tak miało być .



Turcy nie usunęli weneckich symboli ale dobudowali minaret .







Można iść dalej dłuuuuuugim falochronem ale nie skorzystaliśmy. Za to odpoczęliśmy chwilę na ławce.



Nasz prom Kriti II i konkurencja Minoan Lines.





Wracając byliśmy świadkami niecodziennego obrazka , przed nami szło trzech Greków w wieku powiedzmy powyżej średniego. Zobaczyliśmy jak jeden z nich zauważywszy w jakiejś szparze pomiędzy kamieniami twierdzy wetknięte śmieci wyciągnął je i zabrał, wtedy zobaczyłem że drugi już coś niósł w ręce. Obaj wyrzucili je do pierwszego stojącego na nabrzeżu śmietnika…. Byliśmy pod wrażeniem .

Kolorowe łódeczki na nabrzeżu to całkiem przyjemny widok, choć w słońcu zapewne byłby jeszcze ładniejszy.

Wracamy deptakiem, tym razem pod górkę.



Pusty plac przed Agios Titos.



Loggia wenecka, dziś budynek urzędu miejskiego.













Przy placyku Kallergon, można powiedzieć że w sercu miasta wznosi się kościół św. Marka, obecnie galeria sztuki.



Jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów zabytkowych Heraklionu – XVII wieczna (1628) fontanna Morosiniego (ówczesnego gubernatora). Ładna, nie można się przyczepić .









Nikt się nie kąpie to można się napić .







Jak widać mieszkańców i turystów nie brakuje .



Pozostałość po minarecie na tyłach budynków.



Kwitnąco ( pobliskim niewielkim parku Theotokopoulos)

Przemieszczamy się kawałek dalej na południe. Tam wznoszą się tuż obok siebie 3 budowle sakralne.

Kościół Agia Ekaterini, dziś muzeum sztuki chrześcijańskiej (dawniej był tu też klasztor). Nie zaglądamy.





Dwa kościoły – stary i nowy (katedra) pw. Agios Minas. Oba zamknięte . Katedra jest ogromna – największa na Krecie i jedna z największych w Grecji - i robi duże wrażenie. Wybudowano ją w latach 1862-1895 za zgodą panujących Turków. Pierwsza, mniejsza katedra powstała w 1735 roku.



















Obok katedry rośnie i kwitnie drzewo, jakiego jeszcze nie widzieliśmy.







Kwitną także bananowce .

Jeszcze jednym obiektem zabytkowym miasta jest turecka studnia na placu Kornarou. Wody nie było.





Otoczony nowoczesnymi blokami plac jest ładnie odrestaurowany, ma nową nawierzchnię, posadzoną roślinność, prezentuje się... jak nie w Grecji .



Powoli zbliżamy się do samochodu, przechodzimy jeszcze przez porośnięty ogromnymi eukaliptusami plac Eleftherias.





Źródełko wbudowane w weneckie miejskie mury.







Bo Heraklion podobnie jak Rodos otoczony jest murami w kształcie trójkąta, bądź też serca . Ale są one dużo mniej imponujące niż te, które widzieliśmy rok temu.

Wróciliśmy do auta, posiedzieliśmy dla odpoczynku na murku przy którym stało, zjedliśmy nieco spóźnione drugie śniadanie. Chcieliśmy zobaczyć jeszcze jedno miejsce w mieście ale nie chciało się nam taki kawał iść pieszo, no i potem wracać … podjedziemy tam autem.

A mówię o bastionie Martinengo, najbardziej imponującym fragmencie miejskich obwarowań. Można na niego wjechać autem, mieści się tam m.in. boisko.



Były chyba plany by stworzyć na murach tereny spacerowo-wypoczynkowe i może i w części się to udało, ale akurat w tym miejscu mury są trochę zarośnięte.



Prowizoryczny parking pod szczytem bastionu (z drugiej strony jest oficjalny, większy ).



Podziwialiśmy kwitnące oleandry, dopiero potem się okazało że jest to na wyspie o tej porze widok baaaardzo powszechny .









Ulica pod murami też jest wyremontowana…znów jak nie w Grecji .

Na tym bastionie znajduje się grób znanego pisarza, poety i tłumacza Nikosa Kazandzakisa który pochodził z Heraklionu (1885-1957), autora powieści Grek Zorba.





Także spoczywa tutaj jego żona.



Przeżyła swojego męża o prawie 50 lat .



Trochę widoków na miasto (przeciętnych) i nie tylko.















I to byłoby na tyle z kreteńskiej stolicy. Miasto jak miasto, nic szczególnego, nic nas nie poruszyło szczególnie a mury rozczarowały (choć nie widzieliśmy ich całości). Przy okazji, mając w planie zwiedzenie muzeum można zrobić sobie taki godzinny, albo ciut dłuższy spacer, ale jeśli się nie ma na to czasu ani ochoty, można sobie podarować.

c.d.n.

Ten Heraklion nie taki znowu zły... a na falochronie na końcu nie ma latarni morskiej?

piekara114 napisał(a):Ten Heraklion nie taki znowu zły... a na falochronie na końcu nie ma latarni morskiej?

Jest latarnia, jak na końcu każdego chyba portowego falochronu... ale w formie rury ze światełkiem na górze , taka typowa, zwyczajna. Tzn zdjęcia google tak pokazują bo myśmy tam nie doszli - to spory kawałek, falochron ma ze 2 kilometry długości.
Druga jest po 2 stronie wejścia do portu, obie widać (co prawda słabo) na zdjęciu z żaglówkami.

Wizyta w Heraklionie potwierdziła doniesienia przewodnikowe. Miasto na pewno jest dość czyste i zadbane, to można zapisać mu na plus. Tak poza tym to nowoczesny moloszek z typową dla Grecji zabudową z rodzynkami w postaci paru zabytków.

kulka53 napisał(a):29 kwietnia, niedziela c.d.

Zgodnie z planem na ten dzień wybraliśmy się na niezbyt długi spacer po stolicy Krety. Heraklion (miasto nosi tę nazwę od stulecia, od czasu wyzwolenia spod panowania tureckiego i włączenia do Grecji), dawniej przez wieki Chandak-Candia, był niemal zrównany z ziemią podczas bombardowań II wojny światowej i nie jest zbyt atrakcyjnym miastem – tak donosiły przewodniki.

Twoje zdjęcia przeczą przewodnikom Heraklion wygląda na nich zachęcająco