Małe i duże bałkańskie podróże :-)

... stolica prezentuje się okazale, ładna i kolorowa, pomimo
zachmurzenia ... ... a jeżeli chodzi o pozamykane kościoły to na Malcie jest niestety podobnie ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):Wspaniałe widoki się stąd rozciągają

Rzekłbym...takie pocztówkowe...Pozdrawiam

kmichal napisał(a):... stolica prezentuje się okazale, ładna i kolorowa, pomimo zachmurzenia ... ...

No niestety, do zachmurzenia zainteresowani Czytelnicy tego wątku będą musieli się na trochę przyzwyczaić
A sifnoska Chora + Kastro jak dla mnie pozostaje jedną z najciekawszych cykladzkich stolic (w piątce ma miejsce gwarantowane )

kmichal napisał(a):a jeżeli chodzi o pozamykane kościoły to na Malcie jest niestety podobnie ... ...

Szczególnie nie rozpaczaliśmy w końcu sporo ich już widzieliśmy wcześniej a tylko niektóre się wyróżniają czymś szczególnym.
Co do Malty... to jednak trochę szkoda

ajdadi napisał(a):

kulka53 napisał(a):Wspaniałe widoki się stąd rozciągają

Rzekłbym...takie pocztówkowe...Pozdrawiam

No może... następnym razem w Atenach/Pireusie sprawdzimy czy można widokówki z Sikinos nabyć
Jeśli nie, to może zaproponujemy nasze fotki

W Chorze bosko, koty MEGA fajna

A restauracja coś KRÓTKO otwarta..... co, już o 23.30 miałbym iść spać na Sikinos?

tony montana napisał(a):W Chorze bosko, koty MEGA fajna

Koty zawsze są fajne
Wyspiarskie Chory... nie zawsze, ale akurat ta - naprawdę jest extra

tony montana napisał(a):A restauracja coś KRÓTKO otwarta..... co, już o 23.30 miałbym iść spać na Sikinos?

Zważywszy, że wg naszego czasu będzie to godzina dopiero 22.30 - rzeczywiście trochę wcześnie...
Wyspa dla emerytów raczej

kulka53 napisał(a):
Stolica Sikinos jest jak dla mnie jednym z najciekawszych, najpiękniej położonych cykladzkich miasteczek. Cicha, spokojna, zupełnie nieturystyczna, autentyczna osada, nieduża, może bez fajerwerków architektonicznych, ale z ładnymi zakamarkami, zaułkami. To była wielka przyjemność być tam i kto wie, może jeszcze zdarzy się w przyszłości tak, że jeszcze tutaj przypłyniemy...

c.d.n.

Jestem dokładnie tego samego zdania, co prawda nie zwiedziliśmy Sikinos tak dokładnie jak Wy, ale baaardzo nam się tam podobało i podobnie jak Wy chciałbym tam jeszcze kiedyś zawitać.

Fajnie się z Wami podróżuje, fajnie ale z drugiej strony smutno trochę, bo Grecji, to już w zasadzie przesądzone, w tym roku nie odwiedzimy. W każdym razie po tym co do tej pory pokazaliście w relacji wiem, że muszę na kilka dni kiedyś odwiedzić Heronissos na Sifnos i jeszcze raz wybrać się na Sikinos.

Pozdrawiam

Oj, ja też mam kilka miejsc, do których bym wrócił. Sikinos, Anafi, Santorini, że o Kithirze nie wspomnę. Brakuje jednak czasu na realizację wszystkich pomyslow pewnie do części z nich wrócimy na emeryturze. To jeszcze tylko kilkadziesiąt lat )))

KOL napisał(a):baaardzo nam się tam podobało i podobnie jak Wy chciałbym tam jeszcze kiedyś zawitać.

Dobrze pamiętałem tam na miejscu, że zrobiliście sobie jednodniową wycieczkę, zdaje się że z Folegandros

KOL napisał(a):Fajnie się z Wami podróżuje, fajnie ale z drugiej strony smutno trochę, bo Grecji, to już w zasadzie przesądzone, w tym roku nie odwiedzimy. W każdym razie po tym co do tej pory pokazaliście w relacji wiem, że muszę na kilka dni kiedyś odwiedzić Heronissos na Sifnos i jeszcze raz wybrać się na Sikinos.

No to przykre, że tak się stanie , będzie tylko Albania, czy w ogóle nie będzie wyjazdu w tamte strony?
Szkoda, w zeszłym roku Longtomy się nie wybrały, a w tym Wy...
No ale nie zawsze tak jest jak by się chciało.

Dla mnie Sikinos jest wyjątkowa. W zasadzie do każdej z tych 4 wysp które odwiedziliśmy czuję sentyment, ale po czasie wychodzi na to że do Sikinos największy. Przeogromne wrażenie zrobiło na mnie Episkopi, no i jeszcze jedna wycieczka, którą odbędziemy w następnym odcinku

MCR napisał(a):Oj, ja też mam kilka miejsc, do których bym wrócił. Sikinos, Anafi, Santorini, że o Kithirze nie wspomnę. Brakuje jednak czasu na realizację wszystkich pomyslow pewnie do części z nich wrócimy na emeryturze. To jeszcze tylko kilkadziesiąt lat )))

Nam do emerytury zostało trochę mniej , stąd te powroty trochę bardziej pod znakiem zapytania
Małgosia twierdzi, że jeśli już gdzieś miałaby wrócić, to najchętniej na Milos i Santorini, ja - na pewno Limnos, może Efstratios, a poza tym się waham... ale może też Sikinos, Sifnos, czy ta jeszcze nie opisana w niniejszej relacji ostatnia wyspa tego wyjazdu.
Powinniśmy też kiedyś się wybrać na dłużej na Eubeję bo w sumie to za wiele tam nie widzieliśmy, prawie nic. Ale uzgodniliśmy, że jeśli będziemy gdzieś wracać, to w pierwszej kolejności na Kithirę
Niemniej, póki co, nastawiamy się bardziej na odkrywanie kolejnych greckich perełek

21 września, poniedziałek c.d.

Wsiedliśmy do auta i ze stolicy zjechaliśmy prosto na dół, do Alopronii. Teraz żadnych nadziei na poprawę pogody już nie mieliśmy, niebo zaciągnięte było ciemnymi chmurami, wiał chłodny, silny wiatr. Zatrzymaliśmy się w „centrum” by wstąpić na chwilkę do jedynego na wyspie sklepu , samochód z obcą rejestracją wzbudził jakieś tam zainteresowanie siedzących na murku Greków . W sklepie zrobiliśmy drobne zakupy w postaci słodkich loukoumi i kilku butelek wina, w tym tego, które kupić chcieliśmy najbardziej – z tutejszej winnicy Manalisa. Szybko go nie wypijemy, poczeka na jakąś specjalną okazję... póki co czeka jeszcze .

Po wyjściu ze sklepu stwierdziliśmy, że... popadało , na zakurzonym aucie wyraźnie było widać krople. No trudno, jest jak jest, ten dzień trzeba jakoś w miarę sensownie spędzić, chociaż na kąpiel i plażowanie raczej nie ma co już liczyć. Wymyśliliśmy sobie na dziś spacer do jednej z bodajże czterech zatoczek z mikro „plażami” po południowej stronie wyspy, na zachód od Alopronii. Pójdziemy do tej najbliższej, najłatwiej dostępnej – Agios Pandeleimonas.

Wybraliśmy ją rzecz jasna dlatego, bo kawałek można w jej kierunku podjechać autem . Wąska szutrówka ma kilometr, może półtora, potem po prostu się kończy, podobnie jak wczoraj gdy szliśmy w kierunku Malty. Tam zostawiliśmy auto, przed nami jakieś 2 kilometry spaceru po sikinoskich wzgórzach. Wzgórzach, które niedawno strawił straszny pożar

Wczoraj widzieliśmy opalone zbocza będąc przy Episkopi, ale to było wyżej, daleko od nas. Okazuje się że spaliła się cała środkowo-południowa część wyspy .

Dość przygnębiający krajobraz, wrażenie potęgują jeszcze czarne chmury z których coraz mocniej zaczyna padać drobniutka mżawka. Wznosimy się coraz wyżej.

Pada coraz mocniej, jednak nie zamierzamy rezygnować, plecaki okrywamy pokrowcami, sami najwyżej trochę zmokniemy. Wciąż jest dość ciepło, w powietrzu czuć intensywny zapach spalenizny

Gdzieniegdzie widać, że życie stąd nie zniknęło....







My też jesteśmy jakimś życiem na tym terenie

Agios Pandeleimonas.



Dojdziemy tam ścieżką z lewej strony i pójdziemy w dół, do zatoczki. W prawo – ścieżka do Santorineiki, można też dojść tamtędy do Episkopi.

Porażający krajobraz











Po drodze, w głębi doliny jest jeden domek, czyjaś zagroda dla kóz. Nie spaliła się, ale żadnych zwierząt nie ma

Zaglądamy do otwartej kapliczki Agios Pandeleimonas.

Przestaje kapać . W dole widać zatoczkę, nasz cel.





Trochę później....



Miękki piaseczek to to nie jest



Kamienie, wielkie fale, silny wiatr....



Nie jest to miejsce, ani kąpiel jaką byśmy sobie wymarzyli, Małgosia nie odważyła się wejść do wody w takich warunkach, mi się udało. Taka pogoda ma swoje plusy... w wodzie jest cieplej niż na powierzchni , kilkukrotnie już miałem okazję tego doświadczyć, całkiem fajne uczucie . No ale w końcu trzeba wyjść i wtedy jest gorzej

Na powierzchni wody widać porwaną przez wiatr sadzę ze spalonych roślin

Posiedzieliśmy w zatoczce z pół godziny, odpoczęliśmy, zjedliśmy. Trudno to miejsce nazwać plażą, jednak przy sprzyjającej pogodzie mogłoby tu być znacznie przyjemniej.



Ktoś przebywał tu znacznie dłużej niż my – zbudował sobie kuchnię polową

Wracamy. Szliśmy tutaj jakieś półtorej godziny, tyle pewnie trzeba będzie iść z powrotem.

Mimo pogody widoczność jest nie najgorsza, całkiem dobrze widać dość odległą przecież Santorini



Spalone oliwki













Sesyjka pod kapliczką





Nie ma to jak inteligentna mina