Bałkańska pętla

Krzychooo napisał(a):Paweł z Lidią też chyba mieli z nim jakieś problemy.

To prawda. Aparacik już dwukrotnie lądował w warszawskim serwisie, za pierwszym razem kompletnie obiektyw stracił ostrość na szerszych kątach, za drugim pojawiły się plamy na matrycy... przydała się przedłużona gwarancja . W każdym razie i tak nie jesteśmy z niego zadowoleni. Jest nieostry, kolory i kontrast zupełnie do bani. Całe szczęście że wraz z różnymi akcesoriami kosztował nas niespełna 1000 zł bo gdyby taki egzemplarz trafił się nam gdy ten model wchodził na rynek i dalibyśmy za taki komplet ponad 2000... nieźle plulibyśmy sobie w brodę .

Krzychooo napisał(a):Świetną, chyba świeżo wyremontowaną drogą jedziemy w kierunku Dalmacji.

Oj zmienia się Czarnogóra, zmieniają się Bałkany...
Gdy sobie przypomnę jak wyglądała ta droga pomiędzy Savnikiem a Żabljakiem , łezka się w oku kręci. Jest teraz łatwiej, jest wygodniej, a krajobrazy przecież te same... jednak to już nie całkiem to samo.

Wypada tylko mieć nadzieję i życzyć sobie, by wnętrze tego niewielkiego kraju jak najdłużej było "innym światem".

Pozdrawiam

No Krzychooo!
Sa dziewczyny w komplecie;)


Ps
Niemiaszki Szwecja 4:4

kulka53 napisał(a):Aparacik już dwukrotnie lądował w warszawskim serwisie (...)

Hmm, wygląda na to, że z aparatem jak z samochodem. Gdy się trafi na wadliwy egzemplarz, najlepiej chyba się go pozbyć. Ku "uciesze" nowego właściciela...

kulka53 napisał(a):Wypada tylko mieć nadzieję i życzyć sobie, by wnętrze tego niewielkiego kraju jak najdłużej było "innym światem".

Ciekawe, czy mieszkańcy tych terenów też mają podobne zdanie . Niestety, rozwój i zachowanie autentyczności rzadko idą w parze...

tony montana napisał(a):Niemiaszki Szwecja 4:4

No nieźle. Od 4:0 do 4:4. I to Niemcy, którzy podobno zawsze grają do końca!

Pozdrawiam

WZGÓRZE SRD

Spotkanie z Dalmacją zaczynamy z wysokiego C. Zjeżdżamy z gór na Jadrankę kawałek za Dubrownikiem. Wszyscy już tam byliśmy, niektórzy parokrotnie, dlatego starówkę i mury tym razem sobie odpuszczamy. Jednak wizyty na wzgórzu Srd nie możemy odpuścić. Poprzednią wizytę opisałem dość szczegółowo, teraz ograniczę się do paru słów i porcji fotek.

Srd (412 m n.p.m.) bywa nazywany najlepszym punktem widokowym w Chorwacji. Cóż, konkurencję ma sporą, nie potrafiłbym chyba wybrać jednego, ale trzeba przyznać, że Srd - choć to dość niepozorne wzniesienie - oferuje wspaniałą panoramę. Najpierw jednak trzeba tam wjechać. Po bośniackich i zwłaszcza czarnogórskich stromych i wąskich serpentynach droga na Srd od strony wioski Bosanka przypomina autostradę . Owszem, jest dość wąsko, ale miejsc do wyminięcia się nie brakuje. A ruch spory. Na szczęście miejsc parkingowych (darmowych, co w Chorwacji niestety przestaje być regułą) na górze nie brakuje.

Rozejrzyjmy się. Hmm, jakoś tutaj tłoczno. Ze dwa lata temu uruchomiono kolejkę z centrum Dubrownika, chętnych jak zauważamy nie brakuje. Ekstremalnie widokowy taras restauracji pełny. Przybyło trochę barierek, jakaś budka. Siedzi też chłopak ze smażącym się w skwarze osłem. Zdjęcie z biednym zwierzakiem można zrobić tylko wtedy, gdy uiści się opłatę w ustalonej wysokości. W przeciwnym razie obowiązuje zakaz. Trochę zgrzyt...

Na szczęście widok tradycyjnie piękny.


Zbliżenie na miejską wieżę zegarową (po lewej) i kościół św. Błażeja - patrona miasta (po prawej).


Na pierwszym planie baszta Minčeta, za nią klasztor Franciszkanów. Dwa kolory dachówek to pamiątka po bombardowaniach, które przeprowadzono w 1992 roku właśnie ze wzgórza Srd.


Wyspa Lokrum.


A to wybudowana na skale twierdza Lovrijenac.


Jeszcze rzut oka na "perłę Adriatyku", jak nazywa się powszechnie Dubrownik.


Żar się leje z nieba, cykady dają koncert, a w dole białe łódki, czerwone dachy i granatowe morze.


Za plecami widok całkiem odmienny. Góry Bośni i Hercegowiny.


Pora zjeżdżać, upał okropny. Poprzednio drogę zatarasowały nam kozy, tym razem pod drzewkami kryją się osły.


Młode też. Za fotografowanie tych nikt nie żąda opłaty...


Zjeżdżając ze Srd warto przystanąć w jeszcze jednym miejscu. Mniej więcej taki kadr stanowi przebój miejscowych widokówek.


Granat mieszający się z lazurem i wysokie cyprysy. Cudnie!

Dubrovnik, moje miejsce w Cro.
Fajne fotki.

Wiem, wiem, że Twoje miejsce. I jeszcze pewnie paru innych .

Jeśli dobrze pamiętam, wrzucałeś kiedyś zdjęcia z hotelu/pensjonatu z fantastycznym widokiem na dubrownicką starówkę. Muszę się kiedyś w takim zatrzymać .

Pozdrawiam

Krzychooo napisał(a):Jeśli dobrze pamiętam, wrzucałeś kiedyś zdjęcia z hotelu/pensjonatu z fantastycznym widokiem na dubrownicką starówkę. Muszę się kiedyś w takim zatrzymać .

Dobrą masz pamięć W prywatnym pensjonacie.
Żeby rozsmakować się w tym mieście, trzeba na nie patrzeć tak, jak my mieliśmy możliwość.

O te zdjęcia mi chodziło. Widok taki, że chybabym spał na tarasie .

Nadrobiłem zaległości.
Podczas, gdy Ty relacjonowałeś podróż przez BiH i Czarnogórę, ja po nich właśnie jeździłem i chodziłem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zazdroszczę, Wojtku. Ciekaw jestem, jak wyglądają jesienią. Mnie póki co muszą wystarczyć wspomnienia.

Pozdrawiam

Z DUBROWNIKA DO ROGOZNICY

Zjeżdżamy ze wzgórza Srd i zatłoczoną Jadranką ruszamy w górę mapy. Po pewnym czasie pojawia się masywne, górzyste cielsko półwyspu Pelješac. Na drogowskazach dobrze znane nazwy miejscowości, serce jakby troszkę przyspiesza, a w oczach pojawia się cień tęsknoty. Orebić, Korčula, Ston... Ech, może kiedyś... Póki co plany są inne, chociaż bliskość skarbów Pelješca (Divnej czy Świętego Eliasza) trochę zbija mnie z szosowego tropu. Nawet nieśmiało przebąkuję, że może by tak..., ale dziewczyny mają liczebną przewagę i zostaję spacyfikowany.

Mimo wszystko na Pelješcu udało się ponownie postawić stopę, choć spotkanie było krótkie. Podjechaliśmy do Małego Stonu, do odwiedzonej już kiedyś restauracji "Vila Koruna". Przy okazji rzuciliśmy okiem na okolicę.




Malostonski zaljev słynie z hodowli ostryg i małży, a bardzo bogatą kartę dań wypełniają głównie morskie stworzenia (ryby, ostrygi, mule, krewetki, ośmiornice, skampi), w różnorodnej konfiguracji. Przy okazji: w "Slobodnej Dalmaciji" przeczytałem, że władze BiH dążą do wybudowania w Neum portu, co według chorwackich naukowców oznaczać będzie koniec hodowli ostryg w zatoce...

W pobliskim Stonie znajduje się też salina, w której produkuje się sól morską (poprzez odparowanie wody z morskiej solanki). Po zapłaceniu rachunku we wspomnianej restauracji otrzymuje się pamiątkę w postaci kilograma miejscowej soli.

Mała rada. Jeśli nie jesteście straszliwie głodni (lub nie chcecie zrujnować wakacyjnego budżetu), wystarczy zamówić przystawki. Serio. Za średnio 40kun otrzymuje się porcję, z którą naprawdę trudno się uporać. Na przykład 50 pachnących czosnkiem muli. Koniecznie też trzeba spróbować świeżych ostryg, sprzedawane są na sztuki.


W pobliżu tej baszty można zaparkować. "Vila Koruna" jest tuż obok.

Jedźmy dalej. Neum, delta Neretwy... Trochę nieswojo się czuję, jadąc nad Jadran z południa. Plan jest jednak taki, by najbliższy tydzień spędzić w Primoštenie lub okolicy. Kawałek Dalmacji między Szybenikiem a Splitem to dla nas póki co biała plama na mapie. Już po 14, Jadranka zatłoczona, zjeżdżamy więc na autostradę, by tym razem na miejscu zameldować się przed zmrokiem. Po raz pierwszy, bo kwaterę w Plitvicach, Sarajewie i Žabljaku znaleźliśmy po ciemku. Tyle że jedną noc można spędzić gdziekolwiek, tydzień - już niekoniecznie.



Opuszczamy autostradę na zjeździe Prgomet i lokalną drogą prowadzącą wśród kamiennych murków i pól ruszamy do Primoštenu. Wreszcie pojawia się charakterystyczny cypel, na którym znajduje się starówka popularnego miasteczka. Jest też rozległy widok na otwarte morze - widok wcale nie tak częsty na chorwackim stałym lądzie. Niestety, samo miasteczko masakrycznie zatłoczone... Nie bardzo jest nawet gdzie zaparkować, więc nie tracąc czasu, szybko uciekamy stamtąd w stronę Rogoznicy.

Kolejny strzał to mała wioska Zečevo Rogoznicko. Owszem, miejsce całkiem sympatyczne i spokojne, ale nie tego szukamy. W końcu lądujemy w Rogoznicy. Zostawiamy auto na jakimś, chyba prywatnym (?) parkingu i wyruszamy na rekonesans. Hmm, całkiem, całkiem. Plaża skalisto-żwirkowa, widok na wysepki, apartmany przy samej plaży, do centrum około 1km. Jako że słońce zbliża się do linii horyzontu - zdeterminowani postanawiamy coś jak najszybciej znaleźć. Poszło szybko. Chyba wyglądaliśmy na zagubionych, bo właścicielka apartmanu sama nas zaczepiła. Wolny? Wolny. Zobaczycie? Zobaczymy. Dwa pokoje, salon z kuchnią, do plaży pół minuty, wielki zadaszony i zacieniony taras, murowany grill, klimatyzacja, telewizor (trwają igrzyska). Uff, jak dobrze, bierzemy.

Jedyna wada to brak widoku na morze (dom stoi w drugiej linii zabudowy), ale wystarczy przejść 30-40m i usiąść na ławeczce przy plaży...


...ewentualnie wyjść na dach (z którego widać plażę Sepurine).


Lodowate chorwackie piwo zagryzane bośniackim serem podczas rozpakowywania się smakuje wybornie. Witaj, Jadranie!

Krzychooo napisał(a):O te zdjęcia mi chodziło. Widok taki, że chybabym spał na tarasie .

Był plan aby z Hvaru na 1 dzień do Dubrovnika skoczyć, zobaczyć nocną panoramę miasta i pierwszym rannym promem wrócić. Ale tacy byliśmy zajęci na miejscu ,że plan nie został zrealizowany.

pzdr

Krzychooo napisał(a):
... piwo zagryzane ... serem ... smakuje wybornie.

... do tego piękne widoki ! ... oj tak, oj tak !

Pozdrawiam.

Dlaczego nie wiedziałam, że na Srd są bezpłatne parkingi??? Dlaczego przez ten lipcowy skwar całkiem zapomniałam, że można tam wjechać samochodem?
jestem zła na siebie, nie wiem, kiedy znów będziemy w Dubrovniku, raczej nieprędko