Bałkańska pętla

Relacja urzeka. Uwielbiam patrzeć na świat Twoimi oczami- oczarowują i kadry, i zestawienia barw.

Zjeżdżamy wciąż niżej do Dubrovnika. Twoja relacja Perłą Adriatyku zaraża. Podczas wakacyjnych wypraw stronię od wielkich miast (dlatego córka nadała mi przydomek: "Fanka Wsi"), ale kto wie, może w przyszłym roku się skuszę?

Wiesz Krzysiu - kiedys trafilismy do Rogoznicy,szukajac fajnego miejsca,ktore nie jest "tak daleko"........
Wjechalismy do miasteczka i ......... wyjechalismy z przekonaniem,ze niczego godnego uwagi tam nie ma
Jakze sie mylilismy........
Efekt byl taki,ze wyladowalismy w.......... Orebicu - po raz kolejny.

Udowodniles mi,ze jednak warto tam troche pobuszowac i mozna znalezc cos fajnego dla siebie.

Z jednej strony , nie wiem jak to się stało , że do tej pory nie błąkałam się po tej bałkańskiej pętli

Z drugiej , cieszę się , że przeczytałam od początku , do dzisiaj ( i oby za szybko " koniec nie nastąpił ")

Piękne foty ,świetne opisy i przydatne informacje. Czyli to , co w relacjach najbardziej mi odpowiada.

Pozdrawiam

janusz.w. napisał(a):Kolory Jadranu piękne, o każdej porze
A i dobrą rybę by się zjadło W biedronce mówisz...

Dzięki!

Tak, w "Biedronce". I to całkiem niezłe, choć nie z Chorwacji, a z Turcji. W lecie zdarzało się, że dorady piekłem trzy dni pod rząd .

Izka.O. napisał(a):Relacja urzeka. Uwielbiam patrzeć na świat Twoimi oczami- oczarowują i kadry, i zestawienia barw.

Bardzo mi miło. Już nieraz pisałem, że niektóre miejsca są tak piękne, że trzeba by się natrudzić, żeby je brzydko pokazać .

Basiulinek napisał(a):Wjechalismy do miasteczka i ......... wyjechalismy z przekonaniem,ze niczego godnego uwagi tam nie ma
Jakze sie mylilismy........
Efekt byl taki,ze wyladowalismy w.......... Orebicu - po raz kolejny.

W Orebiciu? No to nie wyszliście na tym źle . Z niektórymi miejscami tak chyba jest, że trzeba w nich trochę pobyć, trzeba się w nie "wgryźć", by znaleźć i docenić to, czego od razu być może nie widać. Ja Rogoznicę polubiłem, choć trochę brakowało mi tam widoku na góry (ech, Ilija...).

Iwona75 napisał(a):Z jednej strony , nie wiem jak to się stało , że do tej pory nie błąkałam się po tej bałkańskiej pętli

Z drugiej , cieszę się , że przeczytałam od początku , do dzisiaj ( i oby za szybko " koniec nie nastąpił ")

Nieważne kiedy, ważne - że w końcu tu dotarłaś . Od początku? Uff, chyba trochę czasu to zajmuje, nazbierało się tych moich wypocin już sporo .

Pozdrawiam Was wszystkich!

SPLIT

Choć uroki słodkiego nicnierobienia i kąpieli w ciepłym Jadranie są nie do przecenienia, nie samą plażą człowiek żyje. Trzeba się gdzieś ruszyć, w końcu Rogoznica to niezły punkt wypadowy do zwiedzania bogatej turystycznie części Dalmacji. W niewielkiej odległości znajduje się sporo pięknych zabytkowych miast i miasteczek. Zarówno na północ (Szybenik, Primošten), jak i na południe (Split, Trogir) od naszej bazy. Najpierw pojedziemy do stolicy Dalmacji - Splitu. Kiedyś już tam byliśmy, tyle że w nocy. W oczekiwaniu na pierwszy poranny prom na Hvar szwendaliśmy się po opustoszałym kamiennym labiryncie. Teraz, za dnia i jako że mamy pełnię sezonu, pewnie trzeba się będzie zmierzyć z łokciami przepychających się różnojęzycznych turystów…

Po około godzinnej jeździe Jadranką docieramy do granic miasta. A miasto to – jak na chorwackie warunki – duże. Drugie pod względem liczby mieszkańców (po stołecznym Zagrzebiu), zdecydowanie największe na dalmackim wybrzeżu (trzykrotnie większe od Zadaru), 200-tysięczne. Kiedy wjeżdża się do Splitu od północy, niełatwo się nim zachwycić. Rury, bloki, przemysł, duży ruch, billboardowe wrzody przy ulicy, Nowa Huta… No tak, z samej turystyki nie da się żyć. Na szczęście jest też centar, do którego wiodą nas znaki.

Serce Splitu znajduje się w zatoce. To tutaj umiejscowiony jest port, a w niewielkiej odległości od niego najsłynniejsza, licząca 1700 lat budowla: pałac Dioklecjana (albo jego ruiny…).

To starówka Splitu. Pałac Dioklecjana zajmuje jej połowę, na mapie po prawej stronie. Przejdźmy się.


Zostawiamy auto na prawie pełnym płatnym parkingu, parę minut od centrum. Po chwili jesteśmy na Rivie - wysadzanej palmami promenadzie między murami starego miasta a brzegiem.


Zerkamy na elegancki plac Republiki, a potem zagłębiamy się w sieć staromiejskich uliczek.


Ribarnica już z daleka przypomina o swej lokalizacji. Zapach jest naprawdę intensywny, dziewczyny wstrzymują oddech i szybko stąd uciekają.


Wybór duży. Można kupić zarówno drobnicę...


...jak i nieco większe morskie stwory.


Niektóre są tak wielkie, że w ruch idą tasak i mięśnie.


Niedaleko targu rybnego znajduje się sklepik z pamiątkami dla fanów najsłynniejszego piłkarskiego klubu z Dalmacji. Hajduk Split to jeden z symboli cudnej krainy, a wielkie graffiti z napisem "Torcida" (nazwa grupy zagorzałych kibiców Hajduka) można spotkać od Zadaru po Dubrownik. W środku flagi, koszulki, szaliki, zegarki, portfele, bilety (nazajutrz miał się odbyć mecz w Lidze Europy z Interem Mediolan - sromotnie przegrany).


Wprawdzie hasło "Więcej niż klub" kojarzone jest z FC Barceloną, ale określenie to pasuje również do Hajduka. Starcie ze stołecznym Dinamem Zagrzeb to derbowy pojedynek, który niewielu mieszkańców Dalmacji pozostawia obojętnym. "Hajduk živi vječno!"


Zatłoczony Narodni Trg (Pjaca) to centrum starówki w obecnym kształcie. Dobrze stąd widać charakterystyczną wieżę zegarową.

To jedno z wejść do pałacu Dioklecjana. Pałacu, którego dzisiaj niemal nie widać.


Dioklecjan był jednym z najwybitniejszych cesarzy rzymskich, ale mało kto o nim pamięta. Przyczyny streszcza Sławomir Koper (w świetnej książce „Chorwacja. Przewodnik historyczny. O fascynującej historii, jedzeniu i piciu”): Gdyby Dioklecjan zmarł przed rozpoczęciem prześladowań, to do dzisiaj jego imię otoczone byłoby powszechną czcią, ale postawił na przegraną sprawę i skazano go na zapomnienie. Świat pogański odchodził w przeszłość, a zwycięscy chrześcijanie zrobili wiele, aby zohydzić imię cesarza. Dioklecjan pozostał wyłącznie prześladowcą, a nie wielkim reformatorem.

Zapomniany cesarz nie umarł na tronie, po 20 latach rządów zrzekł się władzy, by w okolicach pobliskiej Salony, w luksusowej rezydencji wieść spokojne życie ogrodnika. Pałac diametralnie zmienił swe przeznaczenie kilka wieków później, kiedy schronili się w nim uciekinierzy z zaatakowanej przez najeźdźców Salony. Pozostali oni w pałacu już na zawsze. Kamienne korytarze stały się wąskimi uliczkami, komnaty – mieszkaniami. Oczywiście sporo też przez te kilkanaście wieków wybudowano. Dzisiaj w obrębie murów pałacu mieszka 3 tysiące ludzi, co obrazuje wielkość antycznej budowli. Niektóre uliczki są tak wąskie, że słońce ma problem z dotarciem tu, jest dość ciemno, nawet palą się lampy.




To północna brama, tzw. Złota. Od wewnątrz...


...i z zewnątrz. To suszące się pranie na tysiącletnich murach z jednej strony wygląda trochę groteskowo, z drugiej strony jest dowodem na to, że pałac nie jest pozbawionym życia skansenem.


Na wprost Złotej Bramy znajduje się pomnik, który zobaczyć można w co najmniej kilku miejscach Chorwacji (Nin, Split, Varaždin). To rzeźba autorstwa słynnego chorwackiego artysty Ivana Meštrovicia.


Palec biskupa Grzegorza (Grgura Ninskiego) jest pocierany na szczęście przez tysiące turystów, dlatego lśni jak jądra pewnego ogiera w Budapeszcie. Złota Brama w remoncie, na fragmentach rusztowania napis "Nie - Stalinowi! Nie - Miloševiciowi! Nie - Unii Europejskiej!". Jak widać, nie wszyscy Chorwaci entuzjastycznie przyjmują wstąpienie ich kraju w szeregi państw unijnych.


Zerkając na detale...




...i na nadgryzione zębem czasu mury...


…docieramy do placu przy katedrze św. Dujama. To tutaj koncentruje się turystyczne życie. Kryjący się w cieniu sprzedawcy pamiątek, kolejki do zabytków, oblegane kawiarniane stoliki, gwar różnych języków, pozujące do zdjęć nastolatki, nieściągający palców ze spustu migawki Japończycy. Łatwo się zgubić. Rany boskie, jak gorąco!


Na dzwonnicy katedry widać ludzi, co nieodwołalnie oznacza jedno: zaraz tam wejdziemy.

Fajnie zobaczyć miejsca, w których już miałem okazję być. Rzeczywiście Split jest dużym miastem, z wadami i zaletami tego typu miasta.
Na pewno warto zobaczyć starówkę w Splicie, jak wszystko w Chorwacji!

Krzychooo napisał(a):

Iwona75 napisał(a):Z jednej strony , nie wiem jak to się stało , że do tej pory nie błąkałam się po tej bałkańskiej pętli

Z drugiej , cieszę się , że przeczytałam od początku , do dzisiaj ( i oby za szybko " koniec nie nastąpił ")

Nieważne kiedy, ważne - że w końcu tu dotarłaś . Od początku? Uff, chyba trochę czasu to zajmuje, nazbierało się tych moich wypocin już sporo .

No nie....tyle wolnego czasu to ja nie mam. Pętelkę tegoroczną miałam na myśli. Te poprzednie przerabiałam w odcinkach po kilka razy....

Krzychooo napisał(a):Na dzwonnicy katedry widać ludzi, co nieodwołalnie oznacza jedno: zaraz tam wejdziemy.

Również i dla nas jest to znak gdzie niechybnie będziemy kierować nasze kroki
Spoglądnięcie na świat z góry zawsze daje wiele przyjemności .

Trochę żałuję, ze nie zaglądnęliśmy do Splitu. Już któryś raz przekonuję się że to interesujące miejsce. Teraz, trochę nam w te rejony już nie po drodze .

Twoją relację (zresztą nie tylko tę) można bez wahania opisać dwoma określeniami: elegancka i z klasą...

Pozdrawiam

ARTUR_KOLNICA napisał(a):Na pewno warto zobaczyć starówkę w Splicie, jak wszystko w Chorwacji!

No, wszystko to może nie... Widziałeś Ploče? Ale fakt, starówka Splitu jest unikatowa.

Iwona75 napisał(a):Pętelkę tegoroczną miałam na myśli.

Uff, to dobrze .

kulka53 napisał(a):Trochę żałuję, ze nie zaglądnęliśmy do Splitu. Już któryś raz przekonuję się że to interesujące miejsce. Teraz, trochę nam w te rejony już nie po drodze .

Wielkie dzięki, Pawle. Split nie jest pewnie najurokliwszym miejscem w Chorwacji, ale mam wrażenie, że bez zapoznania się ze Splitem poznania Dalmacji nie można uznać za skończone. Może więc kiedyś, kiedy już odkryjesz wszystkie skarby Grecji...

maslinka napisał(a):(...)Split, który kiedyś mnie zawiódł, a w tym roku zrobił na mnie duże wrażenie.

Jest dobrze, kiedy działa to w tę stronę. Najgorzej jest wtedy, gdy odwiedzane miejsce nie wytrzymuje porównania ze wspomnieniami albo z oczekiwaniami.

A co do ryb, hmm, ze Splitu na Brač może nie jest daleko, ale troszkę się płynie, więc istniałoby ryzyko, że ryby po dotarciu na wyspę byłyby gotowe do spożycia. Ugotowane... .

Pozdrawiam

Katedra św. Dujama to zachowana niemal w całości antyczna budowla. Na rekonstrukcji wyglądu pałacu w czasach starożytnych wysoka ośmiokątna konstrukcja przypomina obecną. Tyle że teraz nie ma takiego dachu.


Kiedyś mauzoleum cesarza, w VII wieku całkowicie zmieniła przeznaczenie. Wysłannik papieża przekształcił mauzoleum na kościół św. Marii. Liczącą pięć pięter dzwonnicę zbudowano o wiele później, a trwało to kilka wieków, skończono w wieku XVI. Kolejka na dzwonnicę niezbyt długa, ale przesuwa się wyjątkowo ślamazarnie. Schody są wąskie i kręte, na wieżę wchodzi sporo dzieci, tworzą się korki. Trudno się wyminąć, ruch wahadłowy. Wreszcie zaczynamy się wspinać, nad murem pokazuje się Jadran.


Wspięcie się po schodach na wysokość około 60m nie jest wielkim wyczynem, ale w 40-stopniowym upale trochę daje w kość. Wreszcie jesteśmy. Hmm, warto było. Widok na starówkę, współczesną część miasta i góry w oddali jest imponujący. Na pierwszym planie, aż po widoczny mur, pałac Dioklecjana. Wewnątrz trochę chaotyczna zabudowa, na terenie pałacu znajduje się obecnie aż 200 domów!


Podłużny plac, przy którym stoi budynek z jaskrawą elewacją, to Narodni Trg - centrum średniowiecznego Splitu.


Podobnie jak w Dubrowniku dachówki częściowo zostały wymienione. Różnicę widać gołym okiem.


Klasyczne ujęcie. Zalesiony teren to wzgórze Marjan.


Na dachach niektórych budynków znajdują się tarasy - chyba jedyne miejsce, gdzie można dojrzeć skrawek zieleni.


Rzut oka na Jadran.


Wielką zaletą Splitu jest jego promowe połączenie z wieloma wyspami. Można popłynąć na Korčulę, Vis, Lastovo czy choćby na majaczące na horyzoncie w niezbyt przejrzystym południowym powietrzu Brač, Hvar i Šoltę.


Schodzimy na dół akurat wtedy, gdy wielkie dzwony wybijają południe. Okazuje się, że na perystylu (dziedzińcu przy katedrze) zgromadził się tłum, by pozdrowić patrona tego miejsca i jego małżonkę.


Twórca pałacu, który później stał się miastem, domaga się wdzięczności i pozdrowień. Publiczność krzyczy "Ave!", ale Dioklecjan dopomina się o więcej. Jego żona Pryska uśmiecha się, nie przeczuwając jeszcze swego marnego końca. Wraz z córką Walerią zostaną pojmane i publicznie stracone, a ich ciała wylądują w morzu.


Wyrok jest jednoznaczny. Wracamy.


Do widzenia, Splicie. Do widzenia, stuletni Hajduku. Pora na Trogir.

Krzychooo napisał(a):SPLIT

W oczekiwaniu na pierwszy poranny prom na Hvar szwendaliśmy się po opustoszałym kamiennym labiryncie.

Tak samo zaczęła się nasza przygoda ze Splitem... i całą Chorwacją Stąd pewnie sentyment jaki mam do tego miasta

Pięknie pokazałeś Split i inne miejsca też Czekam na cd

trevia napisał(a):Tak samo zaczęła się nasza przygoda ze Splitem... i całą Chorwacją Stąd pewnie sentyment jaki mam do tego miasta

Takie nocne zwiedzanie to nie lada gratka. Wino w porcie pite prosto z butelki, nieudana próba drzemki w aucie, potem fantastyczny wschód słońca oglądany z promu, wyłaniające się z ciemności wyspy, spotkanie z nieodkrytą jeszcze wyspą, cały urlop przed nami... Trzeba pielęgnować wspomnienie takich chwil .

Dzięki za dobre słowo .

60 metrowa wieża w 40 stopniowym upale - za to widoki piękne z tej perspektywy
Tylko . . . tej Pryski szkoda


Pozdrawiam
Piotr