Historia do 1960

weldon napisał(a):

W marcu 1596 roku rozpoczął przeprowadzkę do Warszawy swojego dworu ze spalonego rok wcześniej Zamku Królewskiego na Wawelu. Koniec całej operacji w 1611 roku

Zamek się spalił i król przeniósł stolicę

W 1596 roku przeniósł stolice do Warszawy

Wyjazd Króla oznaczał przeniesienie stolicy.

Król z dworem spłynął tratwami do Warszawy.

Waza w 1609 wyjechał do Warszawy i przeniósł stolicę.

weldon napisał(a):Warszawa stała się Miastem Rezydencjonalnym Jego Królewskiej Mości, czyli oficjalną siedzibą i stolica Rzeczpospolitej Obojga Narodów, przy zachowaniu oficjalnych funkcji stołecznych Krakowa, jako stolicy Korony Polskiej i Wilna jako stolicy Wielkiego Księstwa.

No może poza zapisaną w Statucie Krakowa nazwą miasta

weldon napisał(a):Król był wielce szacowany, po jego śmierci szlachta dobrowolnie przybrała żałobę.

Kiepura napisał(a):Mit nr 2.

W 1596 roku przeniósł stolice do Warszawy

Kiepura napisał(a):To ile my tych stolic mieliśmy ?

Korona jedną, Wielkie Księstwo drugą, a co?

Nikt normalny nie umiejscawia stolicy Korony w jakimkolwiek momencie historii w Warszawie.
Wprost przeciwnie - obowiązuje nazwa Miasto Rezydencjonalne, a jeżeli już to uznaje się Warszawę za stolicę RON.
Jeśli mielibyśmy przyjąć, że Warszawa przejmuje w tym momencie funkcje stołeczne od Krakowa, to automatycznie trzeba by przyjąć, że taką sama funkcję przejęłaby od Wilna, a więc per analogiam Warszawa stałaby się stolicą Litwy

Kiepura napisał(a):warszawscy historycy usiłują znaleźć jakiegoś haka czy dokument, żeby tą stołeczność Warszawy jakoś zafiksować.

Na razie jesteś jedynym który próbuje tego dowieść

Natomiast nie odmówisz Warszawie stołeczności Księstwa Mazowieckiego, Mazowsza (mimo marginalizacji jej znaczenia po anszlusie przez Koronę) stołeczności Księstwa Warszawskiego, Królestwa Polskiego, zwanego Kongresowym, marionetkowego Królestwa Polskiego rządzonego przez Radę Regencyjną oraz RPII, PRL i RPIII.

Krakowowi stołeczności się nie odmawia, aczkolwiek musiałbyś tu się zmierzyć z niegdysiejszą definicją stolicy jako miejsca gdzie znajdował się stolec, a więc tron królewski (dlatego tych stolic w państwie polskim było kilka) oraz stolicą jako siedzibą najważniejszych urzędów państwowych - stąd Modlin oraz gładkie przeniesienie funkcji stołecznych Warszawy z Królestwa Kongresowego na całą Rzeczpospolitą w dwudziestoleciu.
O Łodzi i pomysłach przeniesienia tam stolicy z litości nie wspomnę

Kiepura napisał(a):weldon napisał(a):Król był wielce szacowany, po jego śmierci szlachta dobrowolnie przybrała żałobę.

To nie jest mój cytat - nie manipuluj

weldon napisał(a):Marny król, była tu już dyskusja o nim.

Marny, aczkolwiek jedyny, któremu ...:


Oby wszyscy tacy marni byli, to by do rozbiorów nie doszło

weldon napisał(a):A dziś to już zupełnie nic.
No może poza zapisaną w Statucie Krakowa nazwą mias

To zupełnie jak Poznań

weldon napisał(a):

Kiepura napisał(a):Mit nr 2.

W 1596 roku przeniósł stolice do Warszawy

Gdzieś to i te inne wyczytał?

18 marca 1596 król Zygmunt III Waza podjął decyzję o przeniesieniu stolicy z Krakowa do Warszawy.

A tu czego są obchody

weldon napisał(a):Natomiast nie odmówisz Warszawie stołeczności Księstwa Mazowieckiego, Mazowsza (mimo marginalizacji jej znaczenia po anszlusie przez Koronę) stołeczności Księstwa Warszawskiego, Królestwa Polskiego, zwanego Kongresowym, marionetkowego Królestwa Polskiego rządzonego przez Radę Regencyjną oraz RPII, PRL i RPIII.

weldon napisał(a):Krakowowi stołeczności się nie odmawia,

Kiepura napisał(a):po wyjeździe Wazy Kraków pozostawał najpotężniejszym miastem RON

Kiepura napisał(a):po dwóch katastrofalnych zarazach które uśmierciły praktycznie wszystkich mieszkańców

A to już do siebie miejcie pretensje, że zabrakło u was Drewny.
Fakt, że Mazowsze miało trochę szczęścia pod tym względem, ale szczęściu trzeba pomóc. Niech zgadnę - jako środek przeciwko zarazie urządzaliście pogromy Żydom, którzy nie odczuwali tak zarazy i na nich spadło podejrzenie o jej sprowadzenie?
My Żydów nie mieliśmy, więc musieliśmy bronić się sami, stosując się do zaleceń burmistrza morowego i izolując chorych.
A co do okupacji to nie licytowałbym się z Warszawą porównując co może z miasta zrobić okupacja, a wielokrotna okupacja Szwedów, Rakoczego itd. itd.o sejmach nie wspominając
Ale odbudowaliśmy

weldon napisał(a):

Kiepura napisał(a):po dwóch katastrofalnych zarazach które uśmierciły praktycznie wszystkich mieszkańców

Niech zgadnę - jako środek przeciwko zarazie urządzaliście pogromy Żydom, którzy nie odczuwali tak zarazy i na nich spadło podejrzenie o jej sprowadzenie?

Wzrost nastrojów antyżydowskich towarzyszył epidemiom od średniowiecza. Żydów posądzano o celowe zarażanie chrześcijan, niejednokrotnie dochodziło do pogromów. Nie wiadomo nic o tym, aby w latach 1707–1710 doszło w Krakowie do jakichś zajść wymierzonych w mniejszość żydowską,

Ogromne straty ludnościowe i powojenna ruina finansowa sprowadziły miasto do statusu ośrodka prowincjonalnego na długie lata. Nie ulega wątpliwości, że mimo poświęcenia takich ludzi, jak Michał Behem, ówczesny stan wiedzy i dostępne środki medyczne nie pozwalały na skuteczne stawienie oporu rozprzestrzeniającej się błyskawicznie epidemii. W tym kontekście nazwanie przez ks. Jana Kracika naszych przodków zmagających się z dżumą „bezbronnymi a walczącymi” uderza trafnością

weldon napisał(a):[color=#800000]W ogóle Węgrom ciężko coś zarzucić w naszej historii.

arkona napisał(a):

weldon napisał(a):W ogóle Węgrom ciężko coś zarzucić w naszej historii.

Jeszcze jedna postać mi się przypomniała Jerzy II Rakoczy.

Oj tam, oj, tam. Siedmiogrodzianie

Kiepura napisał(a):warto czasem się zastanowić jak się rzuci jakimś oskarżeniem.

weldon napisał(a):

Kiepura napisał(a):warto czasem się zastanowić jak się rzuci jakimś oskarżeniem.

Bez przesady. Historia tumultów w Krakowie jest równie bogata w wydarzenia, jak gdzie indziej.

weldon napisał(a):Kolejna okupacja szwedzka przyniosła kupcom żydowskim spore dochody dzięki kontrybucjom, które gmina otrzymała 1702 i 1705 roku w trakcie wojny północnej (1700-1721 r.)

weldon napisał(a):To nie pierwszy raz, ponieważ już podczas poprzedniej wojny oskarżano Żydów kazimierskich o kolaborację z okupantem.

weldon napisał(a):Ot, historia. Nie oceniam, tylko stwierdzam fakt. U mnie w latach 90-tych XVIII wieku zlikwidowano dwa osiedla żydowskie i to pomimo tego, że zostały utworzone w prywatnych jurydykach.
Stanowili zbyt dużą konkurencję dla obłożonych podatkami miejskimi kupców.
A jedyna dzielnica żydowska pojawiła się i zniknęła w średniowieczu.

Kiepura napisał(a):Tumult a tumult to nie to samo

Trzymam się tematu, a więc jeden rodzaj mam na myśli

Kiepura napisał(a):To Szwedzi w ogóle za coś płacili

W historii miasta Krakowa to wyczytałem. Kiepsko mi idzie zmyślanie takich rzeczy

Kiepura napisał(a):praktycznie już po stu latach możliwości osiedlania Żydzi stanowili bez mała 40 % ludności Warszawy.

To jest dość skomplikowana sprawa, bo tak naprawdę, to oni w okolicy cały czas byli, natomiast okres zaboru rosyjskiego - bo Prusacy tylko trochę odpuścili, a to Rosjanom zawdzięczamy tak duży napływ Żydów - to okres masowego napływu Żydów z Imperium Carskiego. Zresztą nie tylko do Warszawy, ale w ogóle do Królestwa. To się dało odczuć zwłaszcza na Kresach, gdzie trafiało sporo biedoty, a także w miastach, choćby Łódź wymieniając.
No i nie Druga, ale Nowa Jerozolima Aleje Jerozolimskie przecież znasz

Co ciekawe, wielu z tych Żydów szybko się asymilowało (w ogóle u nas zawsze było wielu warszawiaków z wyboru), jak również nie zamykali się, jak niektórzy sugerują, w jakiejś dzielnicy żydowskiej, tylko byli rozproszeni po całym mieście, gdzieniegdzie tylko tworząc skupiska wynikające z tradycji, czy bliskości do mykwy czy bożnicy. Również wielu z nich przeszło na katolicyzm.

A co do ich obecności, to cmentarz bródnowski pochodzi z końca XVIII wieku i jest starszy niż Powązki, a wolski cmentarz to początek XIX, więc trudno przyjąć, że pojawili się tu dopiero w XIX wieku. To dość skomplikowane, bo w sumie bardziej należałoby się wczytać w historię Pragi, a nie Warszawy, żeby więcej się na ten temat dowiedzieć

weldon napisał(a):

Kiepura napisał(a):To Szwedzi w ogóle za coś płacili

W historii miasta Krakowa to wyczytałem. Kiepsko mi idzie zmyślanie takich rzeczy

weldon napisał(a):Co ciekawe, wielu z tych Żydów szybko się asymilowało (w ogóle u nas zawsze było wielu warszawiaków z wyboru), jak również nie zamykali się, jak niektórzy sugerują, w jakiejś dzielnicy żydowskiej, tylko byli rozproszeni po całym mieście, gdzieniegdzie tylko tworząc skupiska wynikające z tradycji, czy bliskości do mykwy czy bożnicy. Również wielu z nich przeszło na katolicyzm.

Mogę potwierdzić, że mój mocodawca postanowił zamieszkać w Krakowie, z którym jest bardzo mocno związany emocjonalnie. - Od jakiegoś czasu jest tu zameldowany i wynajął mieszkanie. Chce przyjechać tu ze swoimi bliskimi.

Kiepura napisał(a):Emigranci (nawet Ci wewnętrzni) zawsze łatwiej się asymilują.

To chyba tak nie do końca, ponieważ taki, że tak powiem, zwarty człon społeczności w Warszawie tworzyli mieszkańcy Nowej Warszawy, Rybaków, Jazdowa, Kamiona, Solca itd.
Ze względu na swoją specyfikę Warszawa dla innych była jak dworzec, albo jeszcze inaczej, jak hotel, w którym przebywa się ze względu na wydarzenia, które tu mają miejsce i z tego powodu raczej nie sprawiał wrażenia miejsca, gdzie poza tymi, którzy musieli, komuś by się chciało zostawać dłużej, niż musi.

A mimo to - i nie dotyczy to tylko, że tak powiem, ludzi uwiązanych koryta - wielu z tych będących przejazdem decydowało się na pozostanie tu dłużej. I to nie tylko tak, że rodzice przyjechali, a dzieci już się zasymilowały, ale ci, którzy z początku nie planowali tu dłuższego pobytu, nagle zaczynali działać na rzecz Warszawy, a nawet nie wahali się o nią walczyć.
Choćby przykłady Bony, Chopina, Starynkiewicza na to wskazują. Razem z dworem Augusta pojawiło się tu wielu Sasów, którzy później pozostali jako tzw. warszawiacy z wyboru - nie mylić ze słoikami, bo to kompletnie inny rodzaj migracji

************************************



25 czerwca 1568 roku uroczyście wbito pierwszy pal, rozpoczynając budowę pierwszego mostu przez Wisłę. Było to zdecydowanie największe wyzwanie inżynierskie, przed jakim stanęła Warszawa, a może i całe państwo, w tej epoce.

Wisła w tym miejscu miała ok. 500 m szerokości i była rzeką bardzo kapryśną. Jej koryto podlegało częstym zmianom i do XX w. regularnie zdarzały się powodzie. Nadto most musiał umożliwić żeglugę po Wiśle, gdyż był to główny szlak transportowy Rzeczpospolitej. Z tymi wyzwaniami musiał się zmierzyć główny architekt przedsięwzięcia, czyli Erazm Cziotko (Giotto?) z Zakroczymia, kupiec i budowniczy najprawdopodobniej pochodzenia włoskiego.
Prace trwały przez 5 lat. Do wbijania pali w dno rzeki używano specjalnego dębowego kafara obitego żelazem. Na most składały się 22 przęsła, każde o długości od 22 do 24 m. Celem umożliwienia żeglugi, środkowe przęsła można było otwierać, gdyż spoczywały na łodziach. Cała budowa kosztować miała 100 tysięcy florenów. Ukończona konstrukcja musiała wywierać olbrzymie wrażenie na przyjezdnych; był to wówczas jedn z najdłuższych mostów w Europie.
Doczekał się również upamiętnienia we fraszce Jana Kochanowskiego "Na most warszewski":

Nieubłagana Wisło, próżno wstrząsasz rogi,
Próżno brzegom gwałt czynisz i hamujesz drogi;
Nalazł fortel król August, jako cię miał pożyć,
A ty musisz tę swoje dobrą myśl położyć,
Bo krom wioseł, krom prumów już dziś suchą nogą
Twój grzbiet nieujeżdżony wszyscy deptać mogą.

Czas pokazał jednak, że wbrew słowom poety Wisła upomniała się o swoje, bowiem most zniosła wiosenna kra w roku 1603. Pozostała po nim nazwa ulicy na Nowym Mieście - Mostowa, baszta (to już zawdzięczamy siostrze króla - Annie) oraz fraszka.
Na kolejną stałą przeprawę przez Wisłę warszawiacy musieli czekać 291 lat do roku 1864, kiedy to oddano do użytku most Kierbedzia.