Grudniowa wizyta u Grgura Ninskiego

pomorzanka zachodnia napisał(a):Cały czas się jeszcze nie dopatrzyłam grudnia w Twojej relacji

Tego dnia trudno będzie zobaczyć grudzień Ale jeszcze zrobi się trochę chłodniej, odrobinę

piotrf napisał(a):Od pierwszej strony tej relacji duchem doświadczamy Idę z Wami dalej

Cieszę się

Epepa napisał(a):Supetar zdecydowanie da się lubić. Mi kojarzy się z obłędnym zapachem białych kwiatów, który wiosną czuć na każdym kroku. Długo szukałam ich nazwy i chyba wreszcie się udało: pospornica.

Znam tę roślinkę Chyba pierwszy raz zwróciłam na nią uwagę w maju w Opatiji.

Kapitańska Baba napisał(a):

maslinka napisał(a):To jej stałe miejsce? Widzisz, na to też nie zwróciłam wcześniej uwagi

Tak, zawsze stoi w tym samym miejscu

Porządek musi być

Bbee88 napisał(a):A u Was zawsze jakieś koty XD

W Supetarze spotkaliśmy wyjątkowo dużo kotów. Jeszcze kilka z nich wystąpi

Dzień 3 (28 grudnia, czwartek): Supetar - część druga

Oddalamy się od starówki:



Przed Hotelem Osam:



spotykamy słodkiego kotora :



Świąteczne dekoracje na skwerku:



Nabrzeże z "bračkim kamieniem":



i rybkami:



Jak zwykle pozuję z rzeźbą kobiety niosącej naczynie z wodą na głowie:



Drogowskazy kierujące w różne części świata (i Brača):



to znak, że dotarliśmy do "Międzyzdrojów". Tak nazywamy tę część Supetaru, w której są kluby, dyskoteki, stragany i trampoliny. Oczywiście w grudniu żadnej z tych atrakcji tu nie znajdziecie Poza zjeżdżalniami, bo ich przecież nie demontują.



Biblioteka zamknięta:



Fajnie jest na plaży, chociaż trochę jesiennie:




Masaż też nieczynny:



Natomiast można popatrzeć na Biokovo (aktualnie trochę w chmurach):



Widać "Jurka", wystaje ponad "kołderką" :



Udało nam się! Wczoraj mieliśmy zdecydowanie lepszą pogodę na góry, a na wyspach dziś też jest pięknie

Zmierzamy w stronę supetarskiego cmentarza:



Ta tablica jest chyba stosunkowo nowa:



Jesteśmy tutaj po raz trzeci:



Nie sądzę, żeby coś się na cemntarzu zmieniło, ale chętnie znowu spojrzę na przepiękne mauzoleum rodziny Petrinović:



Zostało ono wybudowane (z białego kamienia) w latach 1924–1927. Budowla jest wzorowana na bizantyjskiej architekturze sakralnej, a jej twórcą był Tome Rosandić, uczeń znanego chorwackiego rzeźbiarza - Ivana Rendića.



Studnia z upiornymi aniołkami:



Grób Ivana Rendića (który wychował się na Braču):



i niezwykła Pieta jego autorstwa:



Bardzo subtelna:



Jeszcze chwilę spacerujemy:



Jak to zwykle w Chorwacji bywa, również z tego cmentarza można podziwiać piękny widok:




Był czas na zadumę, teraz najwyższa pora, żeby bardziej nacieszyć się słońcem. Mijamy plażę Punta:



i Tri Mosta, gdzie spotykamy całkiem sporo młodzieży:



Lubimy się męczyć , więc do siedzenia wybieramy najbardziej niewygodne skałki :



Za to w pełnym słońcu i z widokiem na kąpiącego się pana :



Nie zazdrościmy mu aż tak bardzo (tylko troszeczkę ), bo mimo "lampy", wieje delikatny wiatr. Wyjście z wody byłoby raczej średnio komfortowe Zresztą i tak nie jesteśmy przygotowani na kąpiele. Natomiast mamy ze sobą "wałówę" i herbatę w termosie, więc zajadamy. Z widokiem na Split:



do którego niebawem wrócimy. Ale jeszcze trochę pokręcimy się po Supetarze...


(Nie widać tego dokładnie na powyższym zdjęciu, ale zabawna jest różna liczba warstw ubrań "plażowiczów" - jedna pani ma na sobie kurtkę, a dziewczynka tylko strój kąpielowy )

W następnym odcinku zapraszam m.in. do pięknych ogrodów i na kolejną plażę

Niewiarygodna pogoda Wam się przyfarciła w grudniu.
Tylko pozazdrościć.

megidh napisał(a):Niewiarygodna pogoda Wam się przyfarciła w grudniu.
Tylko pozazdrościć.

Kolejnego dnia już nie będzie tak super , ale dwa najpiękniejsze dni wycisnęliśmy jak cytrynę

Poniedziałek to czas na nadrabianie relacji po całym tygodniu - więc zaległości odrobione
Do mauzoleum dotarłam tylko raz ale miło wspominam wycieczkę
Śliczny zimowy dzień, uwielbiam takie

Kapitańska Baba napisał(a):Śliczny zimowy dzień, uwielbiam takie

Mało zimowy , ale piękny - to fakt

Zazdroszczę tym południowym nacjom, że nawet w grudniu potrafią mieć takie piękne dni, człowiek by chociaż czasem trochę oddechu wziął i słońca...

Bbee88 napisał(a):Zazdroszczę tym południowym nacjom, że nawet w grudniu potrafią mieć takie piękne dni, człowiek by chociaż czasem trochę oddechu wziął i słońca...

I tak nie mamy źle Co mają powiedzieć w Norwegii? Wiele kwestii mi odpowiada w krajach skandynawskich, ale mała ilość słońca (światła) przez pół roku chyba by mnie psychicznie wykończyła

maslinka napisał(a):I tak nie mamy źle Co mają powiedzieć w Norwegii? Wiele kwestii mi odpowiada w krajach skandynawskich, ale mała ilość słońca (światła) przez pół roku chyba by mnie psychicznie wykończyła

U nas w mieście niewiele lepiej niż w Norwegii chyba, 4 miesiące listopad-luty, można powiedzieć, że bez słońca. Pod koniec lutego już wszyscy znajomi mówili, że wszystkim w okół już odbija z braku słońca.

Bbee88 napisał(a):

maslinka napisał(a):I tak nie mamy źle Co mają powiedzieć w Norwegii? Wiele kwestii mi odpowiada w krajach skandynawskich, ale mała ilość słońca (światła) przez pół roku chyba by mnie psychicznie wykończyła

U nas w mieście niewiele lepiej niż w Norwegii chyba, 4 miesiące listopad-luty, można powiedzieć, że bez słońca. Pod koniec lutego już wszyscy znajomi mówili, że wszystkim w okół już odbija z braku słońca.

No tak, na południu mamy jednak trochę więcej słońca...


Dzień 3 (28 grudnia, czwartek): Supetar - część trzecia

Mijamy były beach bar Šumica, który teraz szumnie zwie się Restoran Velaris:



i spacerujemy chwilę po ogrodach Labranda Velaris Resort (to jest dopiero nazwa ):





Dojrzałe cytrynki:



Epepa, to jest chyba roślinka, o której pisałaś (?):



Znowu ciągnie nas nad Jadran:



Bo do Jadranu to już niekoniecznie A ktoś właśnie pływa:



Nawet kilka osób zażywa kąpieli:



Warunki są sprzyjające - lekko wcięta zatoczka chroni przed wiatrem i jest tu stosunkowo płytko, a więc woda cieplejsza




W bonusie piękny widok na Split:




Mijamy rodzinkę, która, ubrana w puchowe kurtki, niesie ze sobą dmuchany materac Zimowe kontrasty ciuchowe widoczne są na każdym kroku

Uvala, w której jesteśmy, to Vela luka. W 2015 roku była to nasza "domowa" plaża, mieszkaliśmy nieco wyżej. Idziemy oczywiście odszukać tamten apartman. Znajdujemy go bez większych problemów :



Nie była to miejscówka pozbawiona wad, ale bardzo miło wspominamy tamten pobyt i gościnność gospodarzy, którzy ugotowali dla nas... rosół i usmażyli schabowego

Aby wrócić do centrum, mamy teraz do pokonania kawałek drogi, m.in. musimy przejść przez lasek, gdzie rosną piękne cyprysy.



Pan wyprowadza jednocześnie pięć psów :



Palma - ani "normalna", ani Tonowa :




Po 20 minutach jesteśmy znowu na nabrzeżu:



Nie widać tego zbyt dobrze, ale w górnej części koła widnieje napis: Titanic :



Wchodzimy w urokliwe uliczki:





W tym miejscu w sezonie "rozkładają się" stoliki Vinotoki:



Rzeźba Ivana Rendića Mądrość:




Kościółek św. Marcina:



Na koniec odcinka - supetarskie koty :



Niezłe z nich cwaniaki :



Stołówka może być też sypialnią :



W następnej odsłonie relacji m.in. wejdziemy do kościoła św. Piotra, odkryjemy nową rzeźbę i wsiądziemy na prom, na którym zobaczymy piękny zachód słońca

Ogród i las mnie zaciekawił. . Obeszliscie Supetar bardzo dokładnie

Koło ratunkowe z Tytanika - jest ich na całym świecie tyle , że na miejscu tego statku też bym zatonął i to wcale nie w wyniku spotkania z górą lodową , a od ich ciężaru

Supetar na Twoich zdjęciach bardzo mi się podoba


Pozdrawiam
Piotr

maslinka napisał(a):Palma - ani "normalna", ani Tonowa :

Ale piękna. Pierwszy raz widzę takie cudo.

pomorzanka zachodnia napisał(a):Ogród i las mnie zaciekawił. . Obeszliscie Supetar bardzo dokładnie

Odwiedzaliśmy z sentymentem "stare kąty"

piotrf napisał(a):Supetar na Twoich zdjęciach bardzo mi się podoba

W takim razie myślę, że zniesiesz jeszcze jeden odcinek z tego miasteczka

megidh napisał(a):Ale piękna. Pierwszy raz widzę takie cudo.

Zdaje się, że jest to, odporny na chłody, szorstkowiec:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Szorstkowiec

Gibnięcie strony