Barcelona, Maraton i Montserrat

Nie byliśmy w tej dzielnicy, po prostu było za mało czasu
Ale wiem - i widzę na Twoich zdjęciach, że koniecznie ją jeszcze kiedyś musimy odwiedzić
Architektonicznie bardzo ciekawa

majkik75 napisał(a):Nie byliśmy w tej dzielnicy, po prostu było za mało czasu
Ale wiem - i widzę na Twoich zdjęciach, że koniecznie ją jeszcze kiedyś musimy odwiedzić
Architektonicznie bardzo ciekawa

Każdy powód jest dobry, żeby wrócić do Barcelony .

Niesamowite jak Barcelona zmienia się i nie tylko pod względem małej architektury. W ostatnich latach przybyło nowości.

Fajna relacja

ziemniak napisał(a):Niesamowite jak Barcelona zmienia się i nie tylko pod względem małej architektury. W ostatnich latach przybyło nowości.

Nie mam porównania, bo to była moja pierwsza wizyta w Barcelonie, ale skoro tak twierdzisz, to musi tak być.

ziemniak napisał(a):Fajna relacja

Dziękuję .

Weszliśmy na bardzo szeroką w tym miejscu plażę Somorrostro, znajdującą się pomiędzy molo Moll de Marina a falochronem Gas i ciągnącą się na długości około 522 metrów.

Do połowy XX wieku znajdowała się tu osada slumsów, w której mieszkało 15 000 osób. W tych slumsach urodziła się Carmen Amaya, najsłynniejsza tancerka flamenco wszech czasów. Plaża Somorrostro pierwotnie była częścią plaży Barceloneta, jednak rada miejska zmieniła wydzieliła z niej część i na pamiątkę istniejących tu w przeszłości slumsów nadała jej nazwę Somorrostro.
Plaża w tej części, na którą zeszliśmy jest dosyć szeroka, co pozwala na swobodne granie w piłkę.
Było słonecznie i ciepło, ale wiał mocny wiatr. Ale i tak niektórzy ludzie na plaży byli porozbierani do samych kąpielówek. My przez ten wiatr nie zdecydowaliśmy się nawet na zdjęcie kurtek. Ja przez cały spacer chodziłam zakapturzona.





Ryba z tej odległości jej dużo lepiej widoczna, ale jeszcze nie widać jej w całej okazałości.




Do portu olimpijskiego nie poszliśmy, ale widzieliśmy wejście do niego.


Doszliśmy do linii brzegowej i dalszy spacer odbyliśmy idąc brzegiem morza.


Woda była dosyć zimna, ale serferom, ubranym w pianki, straszna nie była.



tego miejsca ryba już była widoczna w całości. Odbijające się od tej olbrzymiej złoconej powierzchni słońce powodowało, że mieliśmy wrażenie, iż ryba pokryta jest tysiącem łusek.


Fajna ta ryba.







Znalazł się śmiałek, który odważył się wejść do wody w samych kąpielówkach. Brrr..... No chyba że lubi morsować.

Doszliśmy do mola Espigo del Gas, z którego rozciąga się świetny WIDOK 360°.
W tym miejscu kończy się plaża Somorrostro a zaczyna plaża Barceloneta. To właśnie na akwenie wodnym wzdłuż tych plaż
odbywały się w okresie od 22 sierpnia do 27 października 2024 roku [url]https://mesto-barcelona.cz/pl/Puchar-Ameryki-2024/]regaty żeglarskie America's Cup 2024[/url]. Można je było oglądać w TV, więc z ciekawością zerkałam na te transmisje i to nie dlatego, żebym się interesowała żeglarstwem, ale ze względu na możliwość obejrzenia i przypomnienia sobie znanych mi miejsc.

Na granicy tych dwóch plaż urządzono siłownię na świeżym powietrzu, z której korzystało sporo osób.


Natomiast stojąca opodal pajęcza sieć nie cieszyła się popularnością.



Ryba, pomimo tego że odeszliśmy od niej już spory kawałek, dalej jest widoczna. Jednak wielkość swoje robi.


W oddali poprzez pióropusze palm ujrzeliśmy bardzo interesującą wieżę. Jest to wieża ciśnień Catalana de Gas, o wysokości 45 metrów. Jej budowniczym był Josep Domènech i Estapà. Prace nad tą elegancką i wyjątkową modernistyczną budowlą, z elewacją z odsłoniętej i połamanej cegły oraz monumentalnymi wewnętrznymi schodami, trwały od 1905 do 1907 roku. Fabryka, w otoczeniu której stała ta wieża, została wyburzona przed Igrzyskami Olimpijskimi. Teren po tej fabryce przekształcono w Park Barceloneta i wyposażono go w obiekty sportowe. Wieża ciśnień i zewnętrzna stalowa konstrukcja gazomierza, zbiornika służącego do przechowywania gazu, pozostały nienaruszone. Wewnątrz wieży znajduje się obecnie miejskie centrum edukacji ekologicznej. Nie poszliśmy jednak w pobliże tej wieży, bo mieliśmy inny przewidziany cel.


Zeszliśmy z plaży i dalej szliśmy już promenadą Pg. Marítim de la Barceloneta, która ciągnie się na długości 1,25 km i biegnie wzdłuż plaż Barceloneta i Somorrostro.


Wzdłuż promenady znajduje się sporo lokali gastronomicznych, ale nam nie chciało się jeszcze jeść.




Doszliśmy do bardzo popularnego punktu orientacyjnego. Jest nim kolejna rzeźba powstała w okresie olimpijskim. Ta rzeźba nosi nazwę L'Estel ferit (Ranna spadająca gwiazda) i została wykonana przez niemiecką artystkę Rebeccę Horn. Rzeźba ma wysokość 10 metrów i składa się z czterech stalowych, oszklonych bloków, ustawionych jeden na drugim. Wyglądają tak, jakby jakikolwiek ich dotknięcie miało spowodować ich upadek. Istnieje wiele różnych interpretacji tytułu tej rzeźby, ale najbardziej akceptowane są dwie. Jedna mówi, że rzeźba ma przywoływać wspomnienia o legendarnych nadmorskich barach i restauracjach (xiringuitos), które przed olimpiadą stały na wybrzeżu Barceloneta. Druga zakłada, że rzeźba symbolizuje maleńkie apartamenty o powierzchni zaledwie 30 m², które powstały w tej dzielnicy w pierwszych kilku dekadach XX wieku.


Trafiliśmy też na bardzo sympatyczną rzeźbę z piasku, z fontanną , ogniskiem i muzyką.

Piękny spacer , ryba gotowa na patelnię ( właśnie wyobraziłem sobie tą patelnię )

megidh napisał(a):Trafiliśmy też na bardzo sympatyczną rzeźbę z piasku, z fontanną , ogniskiem i muzyką.

My trafiliśmy na rzeźbę z piasku inspirowaną filmem Piraci z Karaibów , a około sto metrów dalej powstawało Betlejem - gwiazda była gotowa , po resztę trzeba było przyjść później . . .






Pozdrawiam
Piotr

Fajna ta rzeźba ryby, ale przeszła mi przez głowę taka myśl, że miasto strzeliło sobie pełnego rodzaju samobója.... w przyszłość... Dziś w dobie, kiedy Barcelona mierzy się z wysokimi temperaturami, brakiem wody, taka metalowa rzeźba nadmiernie lokalnie podnosi temperaturę, co na pewno jest odczuwalne w okresie letnim...

piotrf napisał(a):Piękny spacer , ryba gotowa na patelnię ( właśnie wyobraziłem sobie tą patelnię )

Musiałaby być gigantycznej wielkości. Ja nie potrafię sobie jej wyobrazić .

piotrf napisał(a):

megidh napisał(a):Trafiliśmy też na bardzo sympatyczną rzeźbę z piasku, z fontanną , ogniskiem i muzyką.

My trafiliśmy na rzeźbę z piasku inspirowaną filmem Piraci z Karaibów , a około sto metrów dalej powstawało Betlejem - gwiazda była gotowa , po resztę trzeba było przyjść później . . .

Wychodzi na to, że na plaży w Barcelonecie można liczyć na stałe wystawy rzeźb z piasku. Super sprawa .

piekara114 napisał(a):Fajna ta rzeźba ryby, ale przeszła mi przez głowę taka myśl, że miasto strzeliło sobie pełnego rodzaju samobója.... w przyszłość... Dziś w dobie, kiedy Barcelona mierzy się z wysokimi temperaturami, brakiem wody, taka metalowa rzeźba nadmiernie lokalnie podnosi temperaturę, co na pewno jest odczuwalne w okresie letnim...

Zastanowiłam się po Twojej uwadze, czy odczuwaliśmy jakieś ciepło, gdy staliśmy w pobliżu ryby i nic takiego nie miało miejsca. Może dlatego, że to był marzec i słońce nie grzało jeszcze zbyt mocno. Ale latem faktycznie może to stanowić problem. No chyba że ryba została wykonana z wykorzystaniem jakichś materiałów, które się nie nagrzewają.

Poszukałam i ryba wykonana jest z pasków stali nierdzewnej. Dzięki temu jest odporna na korozję i czynniki atmosferyczne i ogień. Nagrzewa się powoli, ale do wysokiej temperatury. I trzyma ciepło (termosy).

Ciekawe te rzeźby z piasku. Podziwiam twórców za pomysłowość i cierpliwość.
Rybkę też mam na zdjęciu, nic się nie postarzała .

piekara114 napisał(a):Poszukałam i ryba wykonana jest z pasków stali nierdzewnej. Dzięki temu jest odporna na korozję i czynniki atmosferyczne i ogień. Nagrzewa się powoli, ale do wysokiej temperatury. I trzyma ciepło (termosy).

Jeśli trzyma ciepło jak termos, to może tego ciepła nie oddaje.

wiola2012 napisał(a):Ciekawe te rzeźby z piasku. Podziwiam twórców za pomysłowość i cierpliwość.

Pomysłowość i cierpliwość to jedno, ale żeby takie cuda budować, to trzeba mieć zdolności. Ja to mogę postawić tylko babkę z piasku .

wiola2012 napisał(a):Rybkę też mam na zdjęciu, nic się nie postarzała .

A kiedy byłaś w Barcelonie ?.
Relacji chyba nie napisałaś ?.

Weszliśmy na Plaça del Mar, na którym jedna obok drugiej rosną wysokie palmy.



Pomiędzy palmami widzimy kolejną rzeźbę, ale nie podchodzimy do niej bliżej.
Ta rzeźba to "Tribute to Swimming" autorstwa Alfredo Lanza, która powstała w 2004 roku ze stali. Poprzez sylwetki i abstrakcyjne kształty symbolizuje sporty wodne w jego różnych formach: piłkę wodną, ​​pływanie kraulem, pływanie synchroniczne i skoki do wody.


Idziemy dalej i po chwili jesteśmy u celu, czyli pod wieżą San Sebnastian (Sant Sebastià).
To z tej wieży rusza wagonik kolejki Aeri del Port w kierunku wzgórza Montjuic, na które chcemy się dostać.



Historia powstania kolejki linowej Aeri del Port sięga roku 1926. Kolejka miała powstać na wystawę światową (która odbyła się w Barcelonie w 1929 roku) i miała łączyć wzgórze Montjuic z nabrzeżem Barcelony. Jednak z powodu kłopotów finansowych kolejki nie wybudowano w planowanym terminie. Budowę ukończono dopiero w 1931 roku. W czasie trwającej w Hiszpanii wojny domowej kolejka została zamknięta. Liny zostały zdemontowane natomiast wieże służyły do obrony portu.
Kolejka została ponownie uruchomiona w dniu 20 maja 1963 roku i działała do roku 1995, kiedy to została zamknięta na dwa lata z powodu remontu. Po wyremontowaniu wieży San Sebastian i wieży Jaime I kolejka ponownie zaczęła działać i działa do tej pory.
Kolejka działa w zależności od pory roku. Z harmonogramem godzin pracy a także z cenami biletów można się zapoznać na stronie internetowej Teleferico del Puerto.

Aby przejechać się tą kolejką należy nieraz sporo się naczekać stojąc w kolejce, bowiem chętnych na przejazd jest bardzo wielu.
Gdy podeszliśmy do wieży, to nie widzieliśmy kolejki, co oznaczało, że kolejka nie jest zbyt duża.
Weszliśmy na oznaczoną czerwonymi taśmami ścieżkę, prowadzącą do kasy i dopiero po chwili zobaczyliśmy ludzi stojących w kolejce. Przed nami było około 30 osób, więc nie było źle.



W trakcie czekania poczytaliśmy sobie różne informacje umieszczone na ścianach kasy.




Obejrzeliśmy też mapę z zaznaczoną trasą kolejki.



Niestety kolejka do kasy posuwała się wolno i dopiero po 25 minutach mogliśmy kupić bilety (12,50 euro od osoby). Potem czekaliśmy jeszcze 10 minut na wejście do windy. Winda jest przeszklona, więc podczas wjazdu można było oglądać konstrukcję wieży oraz widoki poza wieżą. Jednak szyby windy były tak brudne, że spoglądanie przez nie nie sprawiało przyjemności.




Na tarasie wieży, z którego wsiada się do wagonika kolejki, znaleźliśmy się po 35 minutach od chwili dotarcia do wieży, więc czas mieliśmy bardzo dobry.
Ale tutaj też musieliśmy odstać w kolejce do wagonika.

megidh napisał(a): A kiedy byłaś w Barcelonie ?.
Relacji chyba nie napisałaś ?.

Byliśmy w 2021 na początku czerwca. Nie napisałam relacji i w sumie żałuję, bo to był jeden z fajniejszych wyjazdów. Twoją relacja przypomina mi szczegóły, które uleciały z pamięci:).

Piękna rzeźba z piasku
Podziwiam ludzi którzy potrafią wyczarować takie cuda