ALBANIA - powrót na stare śmieci

DarCro napisał(a):W kodeksie etycznym północnej Albanii, zwanym Kanun, istnieje koncept besy – opiekowania się potrzebującymi i dbania o gości pod groźbą utraty honoru.

Podobnie jest u Beduinów - kodeks honorowy na pewno inny, ale zasady takie same. Chyba z "Kondotierów" Rafała Gan-Ganowicza pamiętam taki fragment, jak na pustyni w Jemenie natrafił na beduińską karawanę, poprosił o wodę, a ci zaprosili go na posiłek i herbatę. Po jakimś czasie pojawił się oddział komunistów, którzy zażądali od Beduinów wydania białego najemnika. Gan-Ganowicz chciał poddać się dobrowolnie, żeby nie narażać swoich gospodarzy. Ci stwierdzili, że nie ma mowy, żeby potrzebującego człowieka pod ich opieką spotkała krzywda. Wywiązała się potyczka, w której zginęli ludzie i po stronie czerwonych, i Beduinów. Komuniści odstąpili, Beduini uratowali przygodnego gościa i zachowali honor.

Jakie to inne od dzisiejszych standardów w Europie...

anazaw napisał(a):Bylis dodaję do swojej kolejnej wyprawy! My też podróżujemy Oktawią, więc pozwolę sobie kilka miejsc "skopiować" we wrześniu Fantastyczna relacja! Dzięki za inspiracje

Zawsze do usług!

PabloX napisał(a):Komuniści odstąpili, Beduini uratowali przygodnego gościa i zachowali honor.

Jakie to inne od dzisiejszych standardów w Europie...

Może Unia powinna jakieś normy w tym zakresie wprowadzić?

Z dużym zaciekawieniem zwiedziłem z Wami kolejny kawałek Albanii.

I jeszcze tylko napomknę, że w Grecji też wiele życzliwych osób spotkaliśmy i to zarówno w Pireusie jak i w prawie bezludnych zakątkach Milosa.

pzdr

Tak, życzliwych ludzi spotykałem wszędzie, ale tamten moment miał coś metafizycznego...

DarCro napisał(a):
Może Unia powinna jakieś normy w tym zakresie wprowadzić?

Oj, żeby jakiś eurokrata tego nie przeczytał - strach się bać, jak kodyfikacja honoru wyglądałaby w wykonaniu UE

Gościnność, spotykana w wielu społecznościach, u muzułmanów jest niepisanym, ale uświęconym tradycją obowiązkiem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Tylko u muzułmanów irytująca jest chęć wyciśnięcia z Ciebie grosza - przynajmniej tyle słyszałem od ludzi, którzy byli w turystycznych miejscach. Jak było z tym w Turcji?

DarCro napisał(a):Tylko u muzułmanów irytująca jest chęć wyciśnięcia z Ciebie grosza - przynajmniej tyle słyszałem od ludzi, którzy byli w turystycznych miejscach. Jak było z tym w Turcji?

To nie jest związane z religią, tylko z mentalnością. Co za tym idzie - nie ma nic wspólnego z muzułmanami. Z największą nachalnością w tym względzie spotkałem się w Indiach.

W Turcji miałem na ogół spokój. Również kiedy spacerowałem po uliczkach Kairu, czy Marakeszu, nie byłem specjalnie nagabywany.
Kiedy porusza się grupa, jest znacznie bardziej atakowana przez handlarzy i żebraków. Kiedy idzie się samemu, naprawdę nie ma z tym problemu.

Pozdrawiam,
Wojtek

DarCro napisał(a):Tylko u muzułmanów irytująca jest chęć wyciśnięcia z Ciebie grosza - przynajmniej tyle słyszałem od ludzi, którzy byli w turystycznych miejscach. Jak było z tym w Turcji?

W Turcji znacznie lepiej niż w Egipcie i Tunezji. Turcy nie są tak nachalni jak Arabowie, nie próbują chwytać za ręce (poza jednym takim przypadkiem, który mi się przydarzył w Alanyi), a poza tym lubią, kiedy się z nimi chwilę porozmawia, pożartuje. Targowanie się z nimi nie jest jakieś uciążliwe, raczej zabawne.

W moim rankingu sympatycznych nacji Turcy mają drugie miejsce, po Czechach.

co prawda w Turcji nie byłem, ale prawie w każdym kraju zagranicznym jestem pierwszą ofiarą żuli i niedopitych panów - czy to Praga, czy Bitola, czy słowackia wiocha, to zawsze do mnie - "panie, daj na piwo, zigaretten, boli mnie głowa" ewentualnie "hasz, hasz?" no cóż, mój wygląd działa zachęcająco na takie osoby, ale być może też nie dostałem jeszcze od takich po mordzie, bo wyglądam na swojaka

Franz napisał(a):Kiedy porusza się grupa, jest znacznie bardziej atakowana przez handlarzy i żebraków. Kiedy idzie się samemu, naprawdę nie ma z tym problemu.

To mnie pocieszasz, bo jakoś mnie to odstręcza od biedniejszych krajów.

PabloX napisał(a):W moim rankingu sympatycznych nacji Turcy mają drugie miejsce, po Czechach.

Ciekawe gdzie są Polacy...

Pudelek napisał(a):prawie w każdym kraju zagranicznym jestem pierwszą ofiarą żuli i niedopitych panów - czy to Praga, czy Bitola, czy słowackia wiocha, to zawsze do mnie - "panie, daj na piwo, zigaretten, boli mnie głowa" ewentualnie "hasz, hasz?"

A na hasło "hasz, hasz?" wyciągamy odznakę wiadomej partii i odpowiadamy "marycha, marycha?".

--------------------

Teraz dopiero zwróciłem uwage na rubrykę "Podobne tematy" na dole tej strony.
Bardzo pomocna. Bardzo.

DarCro napisał(a):Teraz dopiero zwróciłem uwage na rubrykę "Podobne tematy" na dole tej strony.
Bardzo pomocna. Bardzo.

Pozdrawiam,
Wojtek

DarCro napisał(a):

PabloX napisał(a):W moim rankingu sympatycznych nacji Turcy mają drugie miejsce, po Czechach.

Ciekawe gdzie są Polacy...

Nie występują w rankingu, bo swoich najtrudniej ocenić

Jeżeli uznasz, że odpowiedź jest wymijająca i mało konkretna, to zapewne tak właśnie jest

Odpowiedź jest dyplomatycznie wymijająca...

DZIEŃ 17

Park Narodowy Diviake

Noc na kempingu minęła przygnębiająco „bezwydarzeniowo”.

Zbieramy się powoli i cofamy kilkaset metrów, parkujemy auto i ruszamy w dróżkę, która zdaje się być startem naszego spaceru. Teren jest krzakowato-drzewiasty z otwierającymi się co jakiś czas szerokimi przestrzeniami.



Po co przyjeżdżać do Parku Narodowego Diviake?
Ano po to, aby pospacerować trochę w krajobrazie i roślinności adriatyckiej laguny.



W Polsce przygotowałem sobie mapkę spaceru w oparciu o znalezione na internecie propozycje tras.



Jedyna sensowna strona w internecie to http://pl.wikiloc.com/wikiloc/map.do#lt ... 1&tab=0&a=, gdzie są propozycje kilku tras. Niestety nie ma w Parku żadnych wytyczonych szlaków i orientacja w terenie będzie zależeć od naszej spostrzegawczości, albo od GPSa, bo wspomniana wyżej strona podaje tego typu dane. To bodaj jedyna sytuacja kiedy poczułem, że GPS mógłby mi się przydać.



Póki co, nasza wędrówka przebiega szutrówką – raczej się więc nie zgubimy, co najwyżej nie przejdziemy tą trasą co planowaliśmy.



Najpierw podążamy tak jak sugeruje mapka, ale wkrótce gubimy się i dalszą część improwizujemy. Kiedy dochodzimy do wody, kierunek wędrówki staje się oczywisty: wzdłuż brzegu.



Również park narodowy nie jest wolny od śmieci, co sprawia przygnębiające wrażenie. To nie są nawet wysypiska, ale drobne papierki, kapsle, kawałki butelek, etc. Czasami i większe kupy śmieci się zdarzają.



Jest pusto, tylko w oddali widać jakąś łódkę z dwoma facetami, którzy pewnie też łowią ryby.



Swobodnie można było wczoraj wjechać w jakąś szutrówkę i rozbić się, choć ślady ognisk sugerują, że miejsce może być uczęszczane po zmroku.





Mam przeczucie, że nocą odchodzi tu przemyt, albo przerzut ludzi.



I dalej szutrówką wzdłuż brzegu…