Gdzie te młyny w MLINI? - wakacje 2016

-

Cro jest przepiękna

Kurcze...fajne to Mlini

Darkos napisał(a):-

Cro jest przepiękna

Tak sobie czytam i oglądam tę (i inne) relacje i taka mnie refleksja naszła - nic nie widziałem.
(a byłem chyba 6 razy)

Pzdr

Pięknie tu w tej Twojej relacji, po prostu pięknie
Oczywiście czekam na cd...
pozdrawiam
Janka

Vjetar napisał(a):Tak sobie czytam i oglądam tę (i inne) relacje i taka mnie refleksja naszła - nic nie widziałem.

Nie jesteś w tym przypadku osamotniony, mam tak samo

Vjetar napisał(a):

Darkos napisał(a):-

Cro jest przepiękna

Tak sobie czytam i oglądam tę (i inne) relacje i taka mnie refleksja naszła - nic nie widziałem.
(a byłem chyba 6 razy)

Pzdr

każdy patrzy w inną stronę, zauważa inne rzeczy
w wielu relacjach widzę miejsca, w których byłam - wygląda pięknie, a na żywo nie powaliło (inni pewnie mają podobnie z moimi relacjami)

Vjetar napisał(a):Tak sobie czytam i oglądam tę (i inne) relacje i taka mnie refleksja naszła - nic nie widziałem.
(a byłem chyba 6 razy)
Pzdr

Dochodzę do tego samego wniosku, pomimo 8 pobytów Dlatego tym bardziej się cieszę, a Chorwacja nieustannie mnie ciekawi i fascynuje!

Dzień 14 - 1 lipca 2016 r. (piątek)
Cz. 2: Ten dzień, w którym odkrywasz raj...

Po południu wybieramy się do Trsteno. To zaledwie 27 kilometrów od Mlini, dlatego grzech nie skorzystać!

Odwiedzenie Arboretum w Trsteno marzyło mi się od dawna. Ilekroć przejeżdżałam trasą na południe Chorwacji mijałam to charakterystyczne miejsce z wielkim platanem przy drodze. Nigdy jednak nie wystarczyło czasu – przewodnicy (podczas wyjazdów zorganizowanych) zawsze zachęcająco opowiadali o tutejszych walorach widokowych, jednak o zatrzymaniu się nie było mowy w trakcie i tak napiętego planu wycieczki. Gdy jeździliśmy już własnym samochodem, zawsze się gdzieś spieszyliśmy i też nie było okazji. Zatem teraz jest mój moment na Trseno.

Trasa jest malownicza, przepiękna, dzieci śpią, w samochodzie sączy się chorwacka muzyczka... a mnie dopada choroba lokomocyjna i mam chwilowo dosyć eskapady. Na szczęście po paru zakrętach docieramy na miejsce, a moje samopoczucie zdecydowanie się poprawia.

Nie do końca wiemy, gdzie najlepiej się zatrzymać, dlatego Mąż zostawia nas na chwilę w samochodzie przy platanie, a sam idzie rozejrzeć się za parkingiem. Chwilę potem wraca i mówi, że podjedziemy pod samą bramę Arboretum. Przez chwilę boję się, że jest nieczynne (mamy godzinę 17), bo na parkingu wszystkie miejsca są wolne. Strażnik w bramie zaprasza nas jednak na spacer. Kupujemy bilet i wchodzimy do ziemskiego odpowiednika raju

Na wejściu dostajemy polskojęzyczny przewodnik po Arboretum. Idziemy przed siebie i już pierwszy obrany kierunek daje mi pewność, że dzisiejsza wyprawa zapadnie mi w pamięci do końca życia. Zastajemy taki oto widok – kamienna ławka z widokiem na morze... fenomenalne miejsce do odpoczynku, czytania, podziwiania okolicy.



... a w dole to....



Nie możemy nasycić oczu i postanawiamy jeszcze dziś dotrzeć do przystani w dole.

Tymczasem idziemy zwiedzać kolejne zakamarki Trsteno.



Arboretum jest jedynym ogrodem dendrologicznym na chorwackim wybrzeżu Adriatyku. Powstało już na przełomie XV-XVI wieku na obszarze letniej posiadłości rodziny Gučetić. Rośliny sadzone w ogrodzie przywożone były statkami do portu w Dubrovniku i pochodziły z egzotycznych miejsc świata. Od lat 50. XX wieku Arboretum zarządzane jest przez Chorwacką Akademię Nauki i Sztuki.



Główna aleja parku posiada rząd kolumn. Jest tu zatrzęsienie przepięknych roślin – kwiatów, krzewów, drzew.


Rośliny opatrzone są tabliczką z nazwą. Dzięki temu dowiedzieć można się nazw nawet tych najbardziej egzotycznych. Mnie ucieszyło, że już wiem, jak nazywa się ta urocza roślinka - to koralowiec.

Centralnym obiektem jest willa letnia, wybudowana pod koniec XVII wieku w miejsce poprzedniej renesansowej, która uległa całkowitemu zniszczeniu w wyniku trzęsienia ziemi.

Kierując się od drzwi willi w stronę morza dochodzimy do miejsca znanego każdemu fanowi serialu „Gra o tron”.





Rozpościera się stąd widok na Adriatyk i wyspę Lopud.



W parku jest ponad 400 gatunków roślin, głównie palm, eukaliptusów, cedrów, platanów, kaktusów, bambusów, aloesów.







Idąc główną aleją dochodzimy do zabudowań gospodarczych i starej olejarni z wiekowymi tłokami do oliwek.

Naszym kolejnym celem jest XIV-wieczny akwedukt, doprowadzający tu wodę. Nim jednak znajdziemy go pośród bujnej roślinności, docieramy do starej części ogrodu z wiekowymi drzewami i elementami dekoracji nawiązującymi do powszechnego tu wykorzystania owoców drzewek oliwnych.





Nagle do naszych uszu dociera dźwięk spływającej wody. Chwilę potem wiemy już skąd ten odgłos:



To wodotrysk z 1736 roku przedstawiający boga mórz – Neptuna w otoczeniu innych wykutych w kamieniu postaci. Wodę do tej fontanny doprowadza wspomniany akwedukt. W fontannie pływają kolorowe rybki, stanowiące obiekt fascynacji naszych dzieci.



To doskonałe miejsce wypoczynku – jest częściowo zacienione, można schłodzić się wodą, a do tego dochodzą walory muzyczne – szum spływającej wody, śpiew ptaków, gra cykad.

Niestety pora ruszać dalej (Arboretum czynne jest w sezonie letnim do 19, a my chcemy zobaczyć tu jeszcze kilka miejsc).

Poszukiwany przez nas XIV-wieczny akwedukt znajduje się tuż za fontanną. Zdjęcie nie oddaje jego wielkości, ale budowla jest imponująca. Według informacji zaczerpniętej z ulotki liczy 70 metrów i oparty jest na 14 łukach.



Jesteśmy teraz w najstarszej części parku. Wzdłuż akweduktu rośnie wiele około 150-letnich drzew. Są to miłorzęby, cedry, tulipanowce, cyprysy, platany, lipy. Niektóre z nich są przeogromne.



Kierujemy się teraz ponownie w stronę willi letniej i zabudowań gospodarczych, bo tuż przy nich jest drewniana brama, którą wydostać można się z Arboretum do miasteczka Trsteno.

Jeszcze na chwilę wchodzimy do romantycznej części ogrodu.



Zachwyciły mnie dziko rosnące gerbery.



W Arboretum znajduje się jeszcze m.in. kaplica św. Heronima, ale wyjątkowo złe światło sprawiło, że nie mamy jej na zdjęciu.

Z obszaru Arboretum wychodzimy boczną bramką na wąziutką uliczkę prowadzącą w dół. Łatwo domyśleć się, że dojdziemy nią do podziwianego z góry miejsca widokowego.

Przy uliczce znajdują się urocze wille, z pięknymi kącikami odpoczynku. Rajsko byłoby tu zaszyć się na jakiś czas...





Podziwiam przepiękne rośliny zdobiące przydomowe ogródki. Cudownie pachnie też rozmaryn, który służy tu jako żywopłot.





Droga biegnie coraz bardziej w dół, pojawiają się też kamienne schody i tarasy. Widoki zapierają dech w piersi.





Wreszcie docieramy do morza. Kamienna architektura przywodzi na myśl coś w rodzaju niewielkiej warowni. Postanawiamy spędzić tu chwilę czasu. Słońce powoli kryje się za horyzontem. Chcemy jeszcze chwilę ogrzać się w jego złotych promieniach. Dzieci szaleją na placyku, a ja idę rozejrzeć się, co kryje się za wieżyczkami.





Okazuje się, że znajduje się za nimi składowisko łódek i sieci rybackich.

Ależ pięknie

Jak ja żałuję, że tam nie pojechaliśmy będąc rok temu w Dubrowniku ...

Cudownie się tu czujemy! To taka nasza pełnia szczęścia.



Spacerujemy jeszcze chwilę po nabrzeżu, przy okazji odkrywamy wybijające ze skał źródełka wody.







Robi się jednak coraz później, a my chcemy wrócić inną drogą, czyli nadmorską trasą wzdłuż skał, która następnie skręca w głąb lądu i prowadzi nas na parking, gdzie stoi samochód.

Ta trasa jest także bardzo malownicza i prowadzi m.in. przez taki most:







Po drodze podziwiamy kolejne okazy pięknych roślin.



Żal opuszczać Trsteno. To jedno z najpiękniejszych miejsc na chorwackiej ziemi!

Trasa powrotna upływa w zawrotnym tempie, a my, aby przedłużyć sobie jeszcze piękne chwile, zatrzymujemy się w punkcie widokowym przed wjazdem na most Franja Tuđmana i spoglądamy na portową część Dubrownika. Jutro tu zawitamy, bo bardzo ciekawi nas ta mniej znana turystom część miasta.








Przejazd przez most


Dubrovnik po zachodzie słońca

Wreszcie wsiadamy do auta i rozkoszując się widokami, dojeżdżamy spokojnie do Mlini. Zasypiamy pełni wrażeń.

c.d.n.

Pięknie, cudnie! Chcę żeby już był 30 lipca, a tyle jeszcze trzeba czekać W tym roku wyspa Pag u nas, ale za rok może Mlini i okolice....

No to chyba mnie namówiłaś na to Trsteno aż się boję tu zaglądać...najpierw Kotor, teraz to
Dobrze, że jeszcze trochę czasu na planowanie zostało