Z Grekiem Zorbą w tle czyli Kaloszem po Krecie

Magicowa odmiana co najwyżej na zdjęć kilka. Wolę kolorystykę mniej magiczną , zwłaszcza że z nią na Krecie było OK .

Już ostatnie magicowe zdjęcie…



Ta sama lokalizacja w normalnych barwach:



Cypelek pomiędzy tawerną u Francuzki i plażą pod Górą Zorby to malownicze miejsce. Wbrew pierwszemu wrażeniu, to nie ruiny jakiejś antycznej budowli, lecz pozostałości po nadmorskim kamieniołomie, zresztą też bardzo wiekowym...

dangol napisał(a):Magicowa ddmiana co najwyżej na zdjęć kilka.

Może tryb przeznaczony na chwile tuż przed zachodem słońca. Taka hora magica...


Pozdrawiam,
Wojtek

dangol, kapitalna relacja, przeczytałem jednym tchem. Ale nasunęło mi się pytanko: będzie jakiś ciąg dalszy?
Zdjęcia zachwycają, Kreta jest piękna. Dzięki Tobie mam bezpłatny przewodnik po Krecie, a zwłaszcza tej jej części, którą zaplanowałem na przyszłoroczny urlop. Oczywiście w Stavros
Pozdrawiam i czekam na ciąg dalszy!

Monty, dzięki za miłe słowa na temat moich wypocin. O plażach w Stavros jeszcze trochę będzie, ale latem mam stanowczo za mało czasu na kontynuowanie relacji (najpierw była kaszubska część urlopu, teraz najwyższa pora na usystematyzowanie planów wrześniowej eskapady po Rumunii), ale jak tylko wybiorę trochę fotek i je pozmniejszam, do CDN nastąpi . Tak sobie myślę, żeby zakończyć Kretę, zanim zacznę wspominki z tego, co nastąpi za miesiąc i ciut

dangol napisał(a):Tak sobie myślę, żeby zakończyć Kretę, zanim zacznę wspominki z tego, co nastąpi za miesiąc i ciut

Trzymam Cię za słowo! I czekam cierpliwie

Witaj Danusiu

Właśnie przeczytałem "od deski do deski" i ... jestem zachwycony.
Ciesze się, że zgodnie z zapowiedziami trafiłaś do Grecji.
Choć może nie dokładnie tam gdzie planowałaś.
Ale i tak widzę, że było super.
Mnie podobały się i krajobrazy, i wycieczka na Balos i wąwozy i monastyry i Chania.
Wszystko cudowne.

Koniecznie muszę ruszyć Twoim śladem.
Kłopot w tym, żeby znależć chętnego do włóczegi, bo rodzina to jeszcze najchętniej woda, kamyczki itp.

Piękne zdjęcia .
Nie doczytałem - napisz jakim sprzętem robiliście.

Pozdrawiam
Wojtek

Buber napisał(a): Ciesze się, że zgodnie z zapowiedziami trafiłaś do Grecji.
Choć może nie dokładnie tam gdzie planowałaś.

Witaj, Wojtku !

Cóż, Cyklady odsunęły się w planach na szary koniec, ale cały czas mam nadzieję, że kiedyś znów awansują na szczyt wakacyjnej listy nie tej do pomarzenia, lecz do zrealizowania.

W tym roku będzie realizacja ubiegłorocznego planu alternatywnego . Tyle, że ten plan nieco napęczniał pod względem liczby uczestników (rok temu pojechalibyśmy tylko we dwoje, za miesiąc wyruszymy w 6 osób), trochę zaś uszczuplone zostały trasy zwiedzania, bo w trzy auta nie damy rady tak intensywnie, jak bym chciała . A to przecież sami dorośli uczestnicy z wielkimi chęciami do włóczęgi - więc cóż się dziwić Twojej rodzince, że woli bardziej leniwie? Chociaż w to Ich lenistwo aż tak bardzo nie wierzę , pamiętając Twoje relacje i bardzo intensywny udział synów w poznawaniu bliższej i dalszej okolicy. Kreta zresztą Wam nie ucieknie, dotrzecie tam w sprzyjającym momencie .

Buber napisał(a):
Nie doczytałem - napisz jakim sprzętem robiliście

Nie doczytałeś, gdyż raczej nie było napisane.

Aparaty na Krecie mieliśmy dwa.
Maciek robił zdjęcia lustrzanką (Konica Minolta Dynax 7D), miał jakieś dodatkowe obiektywy i filtry.
Ja i Grzesiek (głównie ja) pstrykaliśmy kompaktem. Używany przez wiele lat olympusik nie doczekał Krety, gdyż Grzesiek zamoczył aparat w kajaku na ubiegłorocznym spływie Zbrzycą.
W sumie ten stary olympusik i tak planowaliśmy zastąpić jego młodszym bratem (głównie z tego powodu, że nie czytał żadnej z dostępnych, bardziej pojemnych kart, a posiadane 456 Mb zdecydowanie przestało wystarczać), jednakże wiekowy uczestnik naszych wyjazdów miał nadal służyć jako sprzęt awaryjny. Niestety zamoczenie było na amen, żaden serwis nie podjął się naprawy, bo nawet u producenta nie było odpowiednich części zamiennych, do opłacalności ewentualnej naprawy nawet nie doszliśmy.
Teraz służy nam Olympus Mju 9010, który czasem mi się podoba , ale też często mocno mnie wkurza. Do pamiątkowych zdjęć, bo przecież tylko takie robimy , w zupełności jednak wystarcza , toteż w najbliższym czasie wymiany nie planujemy.


Pozdrawiam serdecznie .

Plaża pod Górą Zorby (czyli główna plaża w Stavros) nie została moją ulubioną, chociaż we wrześniu nie było tam tłoku. Cóż, mieliśmy tu za daleko, może w przeciwnym wypadku miałabym inne zdanie?
Właśnie z powodu odległości, bywaliśmy tu raczej spacerowo porą mocno popołudniową. W upalne godziny nie chciało nam się dreptać dwóch kilometrów i taszczyć ze sobą ręczników oraz innych akcesoriów plażowego wypoczynku. Tak wyszło, że kąpiel pod górą była tylko raz...

dangol napisał(a):W upalne godziny nie chciało nam się dreptać dwóch kilometrów i taszczyć ze sobą ręcznika oraz innych akcesoriów plażowego wypoczynku.

A taki ręcznik swoje waży...

dangol napisał(a):Właśnie z powodu odległości, bywaliśmy tu raczej spacerowo porą mocno popołudniową.

Ale tu Cię doskonale rozumiem. Spacer - to jest to...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): A taki ręcznik swoje waży...

A jakże , zwłaszcza mokry...

Jak się dobrze przyglądniecie górze, z pewnością zobaczycie otwór znajdującej się tam jaskini.







Cały czas planowałam, że wdrapię się na górę... Prowadzi tam wydeptana ścieżka, więc z dojściem nie byłoby problemu. Jedyny, ale za to mocno przeszkadzający problem, to odległość od Zorbasa. Pod jaskinię bowiem chciałam podejść po to żeby zrobić stamtąd panoramę Stavros. Tyle, że po południu zdjęcie musiałoby być pod słońce, więc bez sensu . A rano... nie chciało mi się iść , zwłaszcza że moim pomysłem nikogo nie zaraziłam.

Przy plaży pod górą jest miejsce w którym kręcono finałową scenę "Greka Zorby", tę ze słynnym tańcem po pięknej katastrofie

Nasze próby sirtaki oczywiście były , ale nie do końca udane . W każdym bądź razie ja nie załapałam rytmu , bo Uli wychodziło ekstra . U mnie natomiast zamiast zorby był pijany bocianek, a w zasadzie pelikanek...



Cóż, nie ma się tego daru...
Pocieszające , że Grześkowi też nie szło najlepiej .



Zabawa jednak była niezła i brak tanecznych uzdolnień zupełnie nam nie przeszkadzał . Zresztą, może byłoby składniej, gdybyśmy mieli odpowiedni podkład muzyczny? Szum morza to widać za mało...
Najważniejsze jednak była radość z każdej chwili życia, którą w pełni odczuwał Zorba, a która w Stavros udzieliła się również nam . Cóż byłoby warte życie bez odrobiny szaleństwa? Cieszmy się więc życiem, póki możemy. Najlepiej w towarzystwie przyjaciół.

dangol napisał(a):...W każdym bądź razie ja nie załapałam rytmu ....

Danusia Ty łapiesz wiatr w żagle, a rytm to już zawsze.

dangol napisał(a):Cóż byłoby warte życie bez odrobiny szaleństwa?

Dokładnie.

Pozdrawiam.