Wrześniowa Chorwacja 07,08,09 i 2020 - góry,wyspy i jeziora

kulka53 napisał(a):Niby się staram jeździć przepisowo... tzn na pewno nie przekraczam na autostradzie - w ogóle takiej prędkości nie osiągam

... ja też jestem raczej przepisowy, ale jak na autostradzie masz jechać dłuższy odcinek 80 km/h to czasami człowiek nie wytrzyma i wyprzedzi ciężarówkę ... ...
Pozdrawiam.

W Austrii na 80tce to chyba nigdy nic nie wyprzedzaliśmy.... Bo zawsze wtedy remont i zwężka.... W ogóle dla mnie Austria i autostrada razem to roznoznacze ze słowem remonty, zwężki i uśmiechnięte pachołki....

Chyba dobrze że nie wybraliśmy jazdy austriacką autostradą...

piekara114 napisał(a):uśmiechnięte pachołki....

9 września, środa

No i cóż, pierwszy etap naszej wakacyjnej, chorwackiej wycieczki mamy jakby za sobą . Dziś opuścimy Krk a gdzie wylądujemy – to się okaże wieczorem . Zapewne nie widzieliśmy wszystkiego co warto na wyspie, wszystkich miejscowości, plaż i zabytków – nie byliśmy nawet w stolicy – ale zupełnie nie taki był cel zajechania tutaj na te 2 i pół dnia. Za to zdobyliśmy Obzovą i opaliliśmy się trochę, więc mamy wystarczające powody by czuć zadowolenie i mieć poczucie fajnie spędzonego czasu .

Na „naszym” vrbnickim placyku dziś od rana ruch . Na szczęście dziś wstaliśmy jakoś wcześniej niż zwykle i też wcześniej się zebraliśmy przed trochę dalszą podróżą… już byliśmy prawie spakowani gdy tuż obok nas (staliśmy niedaleko nowego budynku kaplicy zbudowanej poza terenem cmentarza) zajechało auto z firmy – jak wynikało z napisów na nim – zajmującej się utrzymaniem terenów zielonych. Wysiadło z niego 2 gości i z animuszem zabrali się za porządkowanie okolicy wspomnianej kaplicy, odkurzanie pajęczyn , zdmuchiwanie skoszonej trawy z chodnika itp.itd. Nie wyglądało na to by nasza obecność im przeszkadzała, niemniej i tak już za chwilę mieliśmy odjeżdżać…chyba jednak przez ich pojawienie się po raz kolejny zapomnieliśmy o zrobieniu w tym miejscu zdjęć na pamiątkę

Jedziemy przez Čižići w którym na moment zatrzymuję się widząc nowo wymurowaną studnię, nie żeby nam była potrzebna woda ale tak z ciekawości… okazuje się że jest to tylko studnia, bez kranika, na dodatek zamknięta na kłódkę.

Krk opuszczamy oczywiście mostem.







Pewnie już tu nie wrócimy ale… kto wie .

Pogoda dopisuje, jest bezchmurnie, ciepło, ale nie upalnie, jest fajne, przejrzyste powietrze, niezła widoczność. Kierujemy się oczywiście na południe , ruch na Jadrance powiedzmy taki sobie, raczej niezbyt duży, a im dalej tym jeszcze bardziej zanika. Zatrzymujemy się za jakiś czas na przydrożnym parkingu i przy okazji robię parę zdjęć.







„Nasz” Vrbnik jest prawie naprzeciwko



W sumie nie wiem jakie to było miejsce i nie ma to też większego znaczenia, ale pamiętam, że po drugiej stronie ulicy był znak kierujący do cmentarza . Wody jak wspomniałem nam nie brakowało ale skoro jest okazja to tak z ciekawości chciałem sprawdzić jak wygląda sytuacja z zaopatrzeniem w jeszcze innym miejscu. Podjeżdżamy…cmentarz był malutki, kaplica za to duża i stała tak trochę osobno a przed nią właśnie zwijało swój nocny obóz dwoje rowerzystów , jak się okazało Francuzów zwiedzających Chorwację w taki sposób. Pytam jednego czy jest tutaj gdzieś woda… a tak, jest tu z tyłu , i faktycznie kranik był a woda leciała mocnym strumieniem tyle że podobnie jak we Vrbniku była to woda ze zbiornika zasilanego deszczówką z rynny .

Jedziemy dalej, taki widoczek po drodze.



I jeszcze taki.



Na dzień dzisiejszy po drodze mamy wymyślone 2 cele powiedzmy „turystyczne” a także jeden związany z bardziej przyziemnymi sprawami. I ten pierwszy jak się okazało załatwimy najwcześniej – mam tu na myśli zaopatrzenie w kuny . Początkowo sądziłem że może wcale nie będzie potrzeby wymiany waluty, szybko jednak się okazało że jednak paliwo będziemy musieli kupić… do tego powoli w głowach naszych układały się jakieś mgliste plany na drugi tydzień naszych wakacji. A że obejmowały one możliwość podróży promem , zakup większej ilości kun zdawał się raczej niezbędny.

Dojeżdżamy do Senja i przejeżdżając przez miasteczko zauważam mjenjacznicę. Parkuję kawałek dalej przy ulicy oraz przy stojącym nad samym brzegiem morza kościółku i ładnym parku z niewielką fontanną.





Małgosia zostaje przy aucie a ja wracam kawałek by wymienić euro na kuny. W kantorze zostawiam 150 euro dostając w zamian 915 kun. Jak pisałem na początku relacji nie znaliśmy w ogóle kursu chorwackiej waluty , że tego nie sprawdziliśmy to ewidentnie był nasz błąd bo jak się okazało ten kurs (6,1) był bandycki, złodziejski czy jak to jeszcze można nazwać . Totalnie nic nie wzbudziło moich podejrzeń, sądziłem że (podobnie jak to było wiele razy w Serbii gdzie wymieniałem euro na dinary) kurs wszędzie jest jednakowy i po prostu uczciwy…jak się okazało w Chorwacji niekoniecznie. Zorientowaliśmy się że coś jest nie tak dopiero po jakimś czasie gdy zobaczyłem na mijanej stacji paliw po ile tutaj jest właśnie paliwo i coś się zaczęło nie zgadzać…biegła w liczeniu Małgosia od razu uznała że albo paliwo jest tu tak drogie albo to euro po prostu sprzedaliśmy o wiele za tanio . A piszemy o tym też dlatego by ostrzec innych i by omijali mjenjacznicę w Senju szerokim łukiem…

Na dowód – paragon. Może ktoś wie dlaczego w Senju kurs euro był 6,1 podczas gdy wszędzie indziej (sprawdziliśmy to jeszcze w paru miejscach) wynosił znacznie powyżej 7 (7,3 – 7,5)?



c.d.n.

kulka53 napisał(a):A piszemy o tym też dlatego by ostrzec innych i by omijali mjenjacznicę w Senju szerokim łukiem…

Lepiej omijać wszystkie mjenjacznice Najlepszy kurs jest w banku, chociaż często traci się tam sporo cennego czasu, bo kolejki potrafią być duże.

maslinka napisał(a):Najlepszy kurs jest w banku

Dzięki za info, pewnie się nam już nie przyda... choć kto wie .
Później wymienialiśmy jeszcze pieniądze dwukrotnie - na poczcie oraz w innej mjenjacznicy i w obu przypadkach było ok... zresztą byłem już czujny

9 września, środa cd.

Wracamy do spraw przyjemniejszych niż nieuczciwa wymiana waluty .

Kolejnym przystankiem naszej dzisiejszej podróży Jadranką na południe będzie… Lukovo . Dlaczego Lukovo właśnie? Dlatego że przed laty pokazywał tę miejscowość położoną w zatoce pod wysokimi szczytami Velebitu jeden z forumowiczów, nie pamiętam już czy była to relacja, czy po prostu w jakimś wątku zobaczyłem zdjęcia i entuzjastyczne opisy na jej temat. Jakoś tak sobie to zapamiętałem i skoro teraz jest taka okazja że jedziemy tędy, mamy czas i na dodatek jest piękna pogoda to z pewnością nie możemy Lukova ominąć .

Zjeżdżamy za drogowskazem stromo w dół, najpierw nowym, dobrym asfaltem, potem gorszym… albo odwrotnie . Bez wątpienia widoki robią spore wrażenie…





Samo Lukowo jest niewielką osadą złożoną ze współczesnych zabudowań, z małym porcikiem, wciśniętą pomiędzy morze i góry. Sama osada jest totalnie zwyczajna, jest tu kościółek, jest przynajmniej jedna konoba nad samym morzem, jest trochę apartamentów do wynajęcia, nie zauważyłem sklepu . Chyba największą atrakcją wioski jest plaża , choć mogę się oczywiście mylić.

Zostawiamy auto na nabrzeżu i wędrujemy w przeciwne strony, ja w kierunku plaży, Małgosia do porciku i dalej.

Najpierw jednak sprawdzam temperaturę wody , wynik nienadzwyczajny bo 22 stopnie, ale może popołudniu będzie więcej.



Hm, no ładnie tu





Nawet bardzo ładnie





I oleandry rosną, w dodatku kwitną i są różowe .

Idę w kierunku plaży. Nie wiem czy to sprawa dość jeszcze wczesnej pory, czy faktu że jest już wrzesień, czy może ograniczenia pandemiczne to spowodowały…. ale odnoszę wrażenie że Lukovo jest absolutnie sielankowe, ciche, spokojne i puste. Na dodatek jest tu pięknie nie ma wiatru więc woda jest spokojna, przejrzysta i ma przepiękne kolory, które w kontraście z jasnymi skałami w oddali robią wielkie wrażenie.









Na plaży jest może kilkanaście osób.







Przepięknie tu













W oddali widać wieżę jakiegoś kościoła na wzgórzu.

Tymczasem Małgosia zwiedza porcik i okolice .



















Gdy wracam do auta i mówię jakie wrażenie zrobiła na mnie tutejsza plaża, postanawia również się tam wybrać .















Jesteśmy zgodni, Lukovo warte było odwiedzin . Chorwacja też .

c.d.n.

maslinka napisał(a):

kulka53 napisał(a):A piszemy o tym też dlatego by ostrzec innych i by omijali mjenjacznicę w Senju szerokim łukiem…

Lepiej omijać wszystkie mjenjacznice Najlepszy kurs jest w banku, chociaż często traci się tam sporo cennego czasu, bo kolejki potrafią być duże.

Ja zwykle właśnie w kantorach na miejscu zdobywam kuny (a raczej Pan M) bo ja bez kasy się obchodzę i nie mam je gdzie nosić (nigdy w banku) ale w tym roku chyba po raz pierwszy trafiliśmy właśnie na taskue kursy 6,1. Było to w Zadarze i w Tribunj. Ale znając realny kurs oczywiście te przybytki ominęliśmy.... Podobnie jest w jednym z kantorów w Krakowie na ul. Floriańskiej, gdzie euro skupują nawet po 3,2....

piekara114 napisał(a):w tym roku chyba po raz pierwszy trafiliśmy właśnie na taskue kursy 6,1. Było to w Zadarze i w Tribunj.

Aha, czyli coś musiało być na rzeczy że nie tylko w tym nieszczęsnym Senju pojawił się tak niski kurs . Cóż, mieliśmy pecha ale i tak sporo w tym naszej winy . Na szczęście w ostatecznym rozrachunku strata nieco się zniwelowała bo w innym miejscu zapłaciliśmy za wstęp mniej niż się spodziewaliśmy .

9 września, środa cd.

Drugim punktem przejazdowego programu będzie Zavratnica . Ale nie od dołu a od góry… z dołu, w zatoce już kiedyś byliśmy i bardzo się nam podobało. Dopiero jakiś czas później wyczytałem że można też to piękne miejsce zobaczyć także z góry – zatem skoro nadarzyła się taka okazja to będziemy i my mieć tę możliwość .

Do Jablanca, z którego swego czasu płynęliśmy na Rab oraz startowaliśmy do Zavratnicy (oraz którego nasze zdjęcie znalazło się w forumowym kalendarzu z bodajże 2007 roku ) tym razem już nie pojedziemy. Kilka km dalej nawigacja kieruje nas w wąską dróżkę (stoi tu też niepozorny drogowskaz), w większej części asfaltową, pod koniec zaś szutrową, kończącą się placykiem parkingowym. Nieco wcześniej jest odbicie szlaku którym można zejść do zatoki , w taką pogodę jak dziś wyprawa wydaje się zdecydowanie męcząca .

Autko wciskam w cień jaki daje jedyne tutaj drzewko .



Okazuje się jednak że nie będzie miało okazji spędzić pod nim zbyt wiele czasu, cel jest zaledwie parę kroków stąd.





Po tych paru krokach otwiera się całkiem fajny widok .



Pamiętam zeszły rok i nasze kilka dni na greckiej Kalimnos, spora wioska Vathy położona jest tam na końcu dość wąskiej i długiej zatoki, takiego mini-fiordu. Gdy tam byliśmy wspominałem Zawratnicę , Vathy to taka namiastka zarówno zatoki i okolicy, ale wspomnienia wróciły. Teraz możemy sobie je odświeżyć .











Rab w zasięgu ręki .

Cóż można tu więcej napisać…. Ładnie tu, nawet bardzo , a dodatkowym plusem jest fakt że jesteśmy na punkcie widokowym zupełnie sami .

W dole jest więcej ludzi… jedni pływają,





a niektórzy nawet plażują .



Jeszcze kilka podobnych ujęć .





















Punkt widokowy ma tablicę informacyjną oraz oczywiście barierki



Rosną tu malownicze sosny…





oraz figi ,



niestety zielone.



Jeszcze przed naszym odjazdem przyjechała czwórka Niemców, popatrzyli też na zatokę ale potem nie wrócili do auta a wybrali się na dół… podziwialiśmy ich, w taki upał w środku dnia…

Ogólnie to bardzo fajne miejsce i dobrze że wpadłem na pomysł by tu zajrzeć. Gdybyśmy byli tu o innej porze to może i nawet na nocleg by się nadało . Nam jednak nocleg zapewne wypadnie zupełnie gdzie indziej a i czasu dziś mamy jeszcze całkiem dużo….

c.d.n.

Pięknie wygląda z góry ten mini fiordzik
Figi - dojrzałe, po taniości w jednym z niemieckich sklepów