Włochy na pierwszy raz

marekkowalak napisał(a):

marze_na napisał(a):

marekkowalak napisał(a):Siena bardzo podobna do Florencji

Ja nie zauważyłam .
.

No nie mów, że katedry i dzwonnice nie są podobne!

No średnio bardzo. Chyba tylko fasady.
W bryle florenckiej katedry jednak mocno dominuje kopuła Brunelleschiego. I wieże się mocno różnią.
Podobne do siebie to są katedry w Sienie i Orvieto .

marekkowalak napisał(a):A wieża z Piazza del Campo w Sienie jest prawie kopią tej z Palazzo Vecchio we Florencji.

Kopią Palzzo Vecchio to jest Castello Conti Guidi w Poppi .

Florencja pięknie położona wzdłuż Arno, raczej płasko.
Siena rozrzucona na wzgórzach z mnóstwem wąskich i krętych uliczek.
Chyba za szybko zwiedzałeś .

BraveSirRobin napisał(a):

marze_na napisał(a):Śledzę relację z zaciekawieniem. Jak każdą włoską tutaj .

Na koniec będzie coś bez ludzi, nasz włoski nr 1 Bez tłumów, kameralnie i klimatycznie. Ale to niedługo

Mam jakieś tam typy, ale cierpliwie poczekam .

marze_na napisał(a):Śledzę relację z zaciekawieniem. Jak każdą włoską tutaj .

Ja też z ciekawością tutaj zaglądam, bo Włochy mnie interesują.

BraveSirRobin napisał(a):

piotrf napisał(a): Właśnie z tego powodu zrezygnowaliśmy z zeszłorocznego wyjazdu , mając zaledwie dziewięć pełnych dni ( w tym dojazd ) , mielibyśmy straszne parcie i brakłoby czasu na zwykły wypoczynek . W przyszłym roku ograniczeń czasowych w zasadzie nie będzie , więc na spokojnie można będzie zrealizować włoski plan pt . "Środkowa i południowa Italia"

Pozdrawiam
Piotr

My spędziliśmy we Włoszech 10 dni. Trochę udało nam się zobaczyć, choć trudno powiedzieć, że je poznałem. Nie mieliśmy za bardzo parcia na zaliczanie atrakcji. Bardziej zależało nam na odpoczynku i na tym, aby poczuć włoski, powolny styl życia.
To taki dobry początek, bo na pewno będzie kiedyś ciąg dalszy.

Chyba spróbuję wziąć z Ciebie przykład i zwolnić tempo podczas wyjazdów.
I pochwalę się, że udało nam się spędzić leniwy (jak na mnie) tydzień w Kalabrii.

marze_na napisał(a):Chyba za szybko zwiedzałeś .

Ale ja nigdy nie byłem w Sienie - wnioskuję po zdjęciach BraveSirRobin. Dla mnie na fotkach jego ze Sieny i moich z Florencji - te miasta są podobne ( i nie chodzi mi o położenie, a o budowle).

BraveSirRobin napisał(a):Bardziej zależało nam na odpoczynku i na tym, aby poczuć włoski, powolny styl życia.
To taki dobry początek, bo na pewno będzie kiedyś ciąg dalszy.

Osobiście Włochy nie kojarzą mi się z powolnym stylem życia... Dla mnie ich jest zawsze wszędzie pełno i do tego są mega głośno i ekspresyjni. Dla mnie ich styl to raczej rytuały (np. picie kawy) i liczne spotkania (rodzina przyjaciele) i długie posiłki... Ale czy powolne, leniwe?
Bardziej powolny styl odczuwam w Hiszpanii, nie pisząc o totalnym lenistwie u Greków....

Po średniowiecznych San Gimignano i Sienie postanowiliśmy zwiedzić coś ponownie nad wybrzeżem toskańskim. Nie byliśmy nastawieni na plażowanie, za to ciekawiło nas jak wyglądają włoskie, nadmorskie miasta w naszej okolicy. Wybór padł na małe turystyczne miasteczko Orbetello. Jest dość charakterystyczne, gdyż znajduje się na wąskim cyplu, otoczonym z obu stron laguną o tej samej nazwie. Znajduje się tam rezerwat przyrody, a płytkie wody, bagna i trzcinowiska zapewniają idealne siedlisko dla wielu gatunków. Laguna leży na kluczowym szlaku migracyjnym ptaków. Nam nie udało się zobaczyć niestety flamingów, może były dalej od miasteczka.
A co do samego Orbetello...sam nie wiem. Może się podobać, choć mnie nie porwało Sama zabudowa starszej części miasta to wąskie, proste uliczki, o budynkach w przeróżnych kolorach. Byliśmy tam w godzinach siesty popołudniowej i było dość senne i spokojne. Pewnie wieczorem robi się dużo bardziej gwarnie, gdyż na każdym kroku znajdują się trattorie i kawiarnie. Naszemu spacerowi towarzyszyła raczej cisza i krzyk mew

Zarówno podczas wycieczki do Sieny, jak i San Gimignano widzieliśmy po drodze sporo małych miejscowości położonych na wzgórzach, wśród pól i lasów. Siedząc z mapą szukaliśmy tych, które wydawały nam się najciekawsze. Wybraliśmy dwie, które były w miarę blisko, mianowicie Prata oraz Chiusdino. To był właśnie cel naszej ostatniej wycieczki.
Zaczęliśmy od tej, która była położona dalej, czyli Chiusdino. I to było wspaniałe podsumowanie naszych toskańskich wakacji

O Chiusdino ciekawie pisze Natalia w swoim blogu https://italia-by-natalia.pl/chiusdino-toskania/ Zgadzam się z nią, że jest to miasto trochę mroczne i surowe. Ścieżki między kamienicami są bardzo pokręcone, strome, nieregularne i czasem mają po prostu dziwne kształty. Widać, że budynki są zamieszkałe, ale nie są tak mocno przystrojone. Dodatkowo mistyczności tego miejsca dodaje wystawa prac (nie wiem jakiego autora, nie mogę nigdzie znaleźć w necie), której galerią jest dosłownie całe stare miasto. Są to prace o dużych formatach, umieszczone często w nieoczywistych miejscach. A same prace? Moim zdaniem są świetne i dają do myślenia.

W Chiusdino nie spotykaliśmy zbyt dużo ludzi, turystów może kilku, trochę miejscowych przy kawie. Spacerując wąskimi zaułkami co chwilę przebijał się piękny, sielski krajobraz, który kontrastował, ale i dopełniał obraz miasta.

Na koniec spaceru po Chiusdino wróciliśmy w okolice drogi wjazdowej do miasta, z którego rozpościera się piękny widok. Znajduje się tam kilka ławek na których przysiedliśmy i delektowaliśmy się otaczającym krajobrazem.










Dla nas to była najlepsza wycieczka z całego wyjazdu. To nasze subiektywne odczucie, ale to właśnie był nasz numer 1

W drodze powrotnej do Massy mieliśmy jeszcze do zobaczenia drugi cel wycieczki, mianowicie Prata. Z daleka robi spore wrażenie, jednak skończyło się jedynie na tym, że przejechaliśmy przez miasteczko i wróciliśmy do trasy. Może gdybyśmy zwiedzali je w odwrotnej kolejności, bardziej by nas zainteresowała. Jednak w porównaniu z Chiusdino wypada słabiej.

Po powrocie do apartamentu rozmawialiśmy z gospodarzem, który opowiedział nam więcej o tym miejscu. Okazało się, że nieświadomie ominęliśmy ważne miejsce w Chiusdino, mianowicie Opactwo San Galgano. Znajduje się kilka kilometrów od samego Chiusdino. Jest to imponująca budowla starej świątyni, która od końca XVIII w. pozostaje bez dachu po uderzeniu pioruna. Postanowiliśmy to nadrobić ostatniego dnia pobytu, podczas drogi powrotnej do domu. Zmieniliśmy delikatnie trasę do autostrady, aby ponownie zahaczyć o okolice Chiusdino. Nie mieliśmy za dużo czasu, więc ograniczyliśmy się do zwiedzenia ruin z zewnątrz (wstęp do wewnątrz jest płatny).

Do zwiedzenia jest również mała świątynia na pobliskim wzgórzu Montesiepi, gdzie znajduje się grób Galgano Guidotti, od którego zaczęła się historia tego miejsca. W świątyni można zobaczyć miecz, który według legendy został wbity w skałę przez Galgano.
My tam już nie wybraliśmy się. Mieliśmy jeszcze sporo kilometrów przed sobą, aby dotrzeć do Słowenii.

Na koniec jeszcze kilka zdjęć pięknego miasta Massa Marittima. Bywaliśmy tam codziennie, o różnych porach dnia. Miejsce turystyczne, ale spokojne. Główny plac oraz drogi do niego dochodzące bywają gwarne, ale w pozytywnym znaczeniu. Wieczory są wesołe, rodzinne, klimat bardzo pozytywny. Jednocześnie wystarczy trochę odejść bocznymi uliczkami, robi się spokojnie i kameralnie. Uważam, że to był bardzo dobry wybór.

A na koniec końca ciekawostka. W mieście Massa Marittima znajduje się bardzo oryginalny zabytek, mianowicie pewien fresk, odkryty w roku 1999 w czasie renowacji Palazzo dell’Abbondanza. Fresk pochodzi z XIII w. i przedstawia "Drzewo płodności" o bardzo ciekawych owocach


Więcej o fresku i jego interpretacjach znajdziecie tutaj: https://posztukiwania.pl/blog/2015/02/1 ... najlepiej/