Viva Mexico!

Teotihuacán leży około 50 km na północny wschód od centrum Meksyku. Nazwa stanowiska pochodzi z języka nahuatl i została nadana przez Azteków ok. 500 lat po upadku miasta. Można ją przetłumaczyć jako miejsce, gdzie rodzą się bogowie. W kompleksie miejskim powstały place targowe, spichlerze, teatry i boiska do gry w pelotę. Do budowy używano cegieł adobe. Ściany były pokryte warstwą stiuków i pomalowane na czerwono: w niektórych miejscach zachowały się oryginalne fragmenty, większość to rekonstrukcja.

Od Piramidy Księżyca zaczyna się położona w osi północ-południe Aleja Zmarłych, która teraz jest ulicą targową.

Po drodze Piramida Słońca.

































Na końcu najładniejsza Piramida Quetzalcoatla (Pierzastego Węża) z licznymi rzeźbami wyobrażającymi głowy bogów Quetzalcoatla i Tlaloca, które widzieliśmy wczoraj w muzeum.







































Przed piramidą stoi namiot archeologów. W latach 80. XX w. znaleziono tu 137 szkieletów mężczyzn i kobiet z rękami związanymi z tyłu; były to ofiary poświęcone w trakcie budowy piramidy. Odkryto również jeden grób, który mógł należeć do elity Teotihuacán. W każdym bądź razie te piramidy były miejscami kultu, a nie grobowcami tak jak w przypadku piramid egipskich.

Chodzenia było dużo i było upiornie gorąco, po schodach wchodziliśmy na czworaka.





W tej samej knajpie co rano dostaliśmy chwilę wytchnienia i obiad. Pierwszy raz próbowałam sałatki z ichniego kaktusa, była jadalna ale nie fotogeniczna, tak jak i reszta dań.

Posiłkowi towarzyszył indiański program artystyczny.

Wracamy do miasta.

Bazylika Matki Bożej z Guadalupe jest największym sanktuarium maryjnym na świecie. Rocznie miejsce odwiedza około 12 milionów ludzi (dla porównania Częstochowę 4 miliony). Obecna świątynia została zbudowana w latach 1974-1976 według projektu meksykańskiego architekta Pedro Ramíreza Vázqueza, który stworzył również Muzeum Antropologiczne. Może pomieścić do 50 tysięcy osób. Dla zwiedzających wykonano praktyczne rozwiązanie techniczne z ruchomą taśmą umożliwiające oglądanie obrazu z poziomu niższego niż ten, na którym modlą się wierni. Turyści żeby zobaczyć obraz nie muszą przeszkadzać w nabożeństwie.

Wyznawcy wierzą, że obraz Marii na płótnie z agawy powstał w sposób nadnaturalny wskutek objawienia, a nie został namalowany ręką ludzką. Związane z tym wydarzeniem święto obchodzone jest 12 grudnia.






























Obok stoi stara świątynia, której budynek jest odchylony od pionu i pęknięty po trzęsieniu ziemi. Z boku widać dwie oddzielne bryły.



















































W sąsiedztwie jest jeszcze kilka innych kościołów, a na placu przed bazyliką dzwonnica będąca jednocześnie wieżą zegarową.

Idąc pod górę przeszliśmy przez park do Kaplicy Źródełka.




























































































Plac Trzech Kultur w dzielnicy Tlatelolco będący miejscem ostatnich walk konkwistadorów z Aztekami zwiedzaliśmy jako ostatni. Są tu skromne pozostałości piramid. Z tych rozebranych zbudowano kościół Świętego Apostoła z Tlatelolco.

Ciekawym zwyczajem w kościołach jest ubieranie figur świętych; rodziny czy inne grupy wiernych zobowiązują się przez jakiś okres zapewnić zmianę stosownych strojów.


















Obok kościoła stoi pomnik upamiętniający 350-400 zabitych studentów w manifestacji antyrządowej z 2 października 1968 roku.

Wtorek 18 marca.

Opuszczamy Mexico city i stan Meksyk, jedziemy w stronę Acapulco.

















Pierwszy przystanek to Cuernavaca w stanie Morelos, Miasto Wiecznej Wiosny.

Katedra jest wpisana na listę UNESCO. Jej ściany pokrywa dobrze zachowany mural o powierzchni 400 metrów kwadratowych, który opowiada historię misjonarzy ukrzyżowanych w Japonii.

Przy placu w centrum znajduje się Pałac hiszpańskiego konkwistadora, zdobywcy państwa Azteków, Hernana Cortesa. Mieści się w nim muzeum regionalne.


















Przerwa na kawę, soczek i spacer po mieście.









































Bywało i tak, że pan zostawał na ławeczce a pani goniła po uliczkach żeby jak najwięcej zobaczyć.

Następny postój to Taxco de Alarcon, miasto w stanie Guerrero słynące ze srebrnych wyrobów sztuki jubilerskiej. Czyli coś dla mnie.

Dziś wydobycie srebra i innych metali nie jest już podstawą gospodarki. Przez swoje ciekawe położenie i stylowe budownictwo miasto jest bardzo ładne, chyba najładniejsze z tych, które widzieliśmy. Nie ma chodników, większość ulic jest wybrukowana ciemnymi kamieniami, ozdobiona liniami, obrazami, a nawet muralami z białego kamienia.

margaret-ka napisał(a):Bazylika Matki Bożej z Guadalupe jest największym sanktuarium maryjnym na świecie.

Bardzo interesująca budowla, podobnie jak wszystkie, które pokazujesz .

margaret-ka napisał(a):Następny postój to Taxco de Alarcon, miasto w stanie Guerrero słynące ze srebrnych wyrobów sztuki jubilerskiej. Czyli coś dla mnie.

Dziś wydobycie srebra i innych metali nie jest już podstawą gospodarki. Przez swoje ciekawe położenie i stylowe budownictwo miasto jest bardzo ładne, chyba najładniejsze z tych, które widzieliśmy.

Też mi się podoba, zarówno uliczki jak i budynki no i oczywiście roślinność .

Na głównym placu stoi kościół Santa Prisca ufundowany przez bogatego przedsiębiorcę, Borda.
























Jego ołtarze kapią złotem, a w szklanej gablocie stoi 120-kilogramowy odlew Matki Boskiej wykonany ze srebra w miejscowej manufakturze.



























































Ciekawostką jest obraz Matki Boskiej w ciąży.

wiola2012 napisał(a):... Też mi się podoba ...

Ogromna zaletą tych małych miasteczek był brak turystów. Tu też byliśmy jedyną grupą, a wiec bardzo pożądanymi gośćmi

Jumile (chumiles)są to pluskwiaki spożywane na surowo, po obróbce termicznej lub w postaci salsy z dodatkiem świeżych pomidorów, papryczek chili i cebuli. Początek sezonu juilowego wypada 1 listopada i jest to okazja do wielkiej fiesty.
Jumile mają zapach podobny do cynamonu, wysoką zawartość jodu, tryptofanu, ryboflawiny i niacyny.
W naszej grupie znalazł się jeden bohater, który to zjadł popijając mezcalem. Przy jedzeniu żywych trzeba się spieszyć bo odfruwają, albo wstępnie rozdusić wtedy nie uciekną.














Oczywiście odbyła się obowiązkowa wizyta w zakładzie, który chwalił się wykonaniem srebrnrj Matki Boskiej,biżuterii dla Fridy Kahlo i innych zacnych tego świata.
Ale ich wzornictwo to nie moja bajka, a i do urealnienia cen nie byli skłonni.




















Zjedliśmy obiad, a ja myślałam tylko o tym, że już najwyższy czas na rekonesans po sklepikach w poszukiwaniu odpowiedniego sreberka.

Cudo znalazłam, ale droga do własności ciężka była. Dobra cena, specjalnie dla nas to 980 USD. Mirek przejął inicjatywę, miałam tylko chcieć i się nie odzywać. Trzy razy opuszczaliśmy sklep bez porozumienia, cały czas stojąc w bezpiecznej odległości. Pan konsultował, dzwonił i w końcu na 10 minut przed odjazdem autobusu zawołał nas po raz czwarty. Stanęło na 650 USD, co i tak jest niemałą kwotą. Ale takiego cacka już nigdzie nie spotkałam, jestem usatysfakcjonowana. Ma przyciągać wzrok i doskonale spełnia swoje zadanie.











Do Acapulco zostało nam ponad 3 godziny jazdy. Chętni mogli oglądać film o Fidzie Kahlo.