Tam, gdzie "nic nie ma" - Nin, Zadar i wyspa Ugljan

ewula91 napisał(a):O matko, pogubiłam się zaraz na początku Twojej wycieczki górą to może szedłeś po tej trasie, z której wrzuciłam widoki na Kukljicę? Chyba, że są jeszcze inne ścieżki, albo szedłeś tak na partyzanta

Moja droga do Jelenicy https://www.google.pl/maps/dir/44.02476 ... m2!4m1!3e2

Tak właśnie myślałam, że to ta droga To tam gdzie wspinałam się szybko na górkę, podeszłam kawałek, porobiłam zdjęcia Kukljicy z góry i wracałam

No bardzo miło tam...I naprawdę...chorwacko

Kocham takie szwędanie się wśród gajów oliwnych i kamiennych murków (też muszę sama, bo małżon nie jest fanem spacerów po terenach, gdzie do wody jest dalej niż 5 metrów )

Habanero:

Też powiedziałem, że zaraz wracam, a nie było mnie ze dwie godziny Najpierw Jelenica mnie pochłonęła, a później stwierdziłem, że wracam brzegiem do Malej Sabušy i potem prostą drogą do Velikiej. Jednak sprawa okazała się być bardziej skomplikowaną. Idąc w stronę Malej wszedłem w gęsty las i już nie chciało mi się wracać więc przedarłem się przez krzaczory i wyszedłem na skały, przy morzu. Tam o mało nóg nie połamałem, aż w końcu doszedłem do grupy naturystów . Było mi już wszystko jedno więc, cały podrapany z rozwalonymi japonkami w rękach, podszedłem do nich z prośbą o pokazanie drogi. Okazali się być bardzo mili i nie czując skrępowania pokazali mi drogę do Malej Sabušy. Przeszedłem tak jeszcze kilkanaście metrów i widząc zatoczkę, wskoczyłem do wody i przepłynąłem ja wpław między jachtami. Dotarłem w końcu do lasku piniowego , skąd już prosta droga do Velikiej . Co mi się dostało później, to już zostawię dla siebie

Wyobraziłam sobie zakrwawionego Ciebie z tymi japonkami jak wypadasz z krzaczorów...I to jest właśnie ta cromiłość

Dawno mnie tu nie było ale jakoś zabrakło mi weny twórczej


07.06.2017 Dzień 5

Wracamy z plaży Jelenica do centrum. Po drodze zahaczamy o punkt informacji turystycznej ale akurat dziś został zamknięty godzinę wcześniej. Spróbujemy zaatakować jutro

Po kolacji wybieramy się na wieczorny spacer.

Trasa spaceru



Spacerujemy króciutko bo zaledwie godzinę. Nie mamy jakiegoś celu, idziemy gdzie nas oczy i nogi poniosą przypadkowo trafiamy do zatoczki Gnojisca, po drugiej stronie Zelena Punta, ale jest już ciemno, więc nie dostrzegamy za dużo.

Zdjęcia nijakie, bo ani aparat foto ani ten w telefonie nie sprawdzają nam się w ciemnościach

Katerina napisał(a):No bardzo miło tam...I naprawdę...chorwacko

Kocham takie szwędanie się wśród gajów oliwnych i kamiennych murków (też muszę sama, bo małżon nie jest fanem spacerów po terenach, gdzie do wody jest dalej niż 5 metrów )

A ja bym mogła chodzić i chodzić...

Katerina napisał(a): Wyobraziłam sobie zakrwawionego Ciebie z tymi japonkami jak wypadasz z krzaczorów...I to jest właśnie ta cromiłość

To poświęcenie
Człowiek polujący... na chorwackie widoki

08.06.2017 Dzień 6

Śpimy do oporu. Fakt, poprzedniego dnia troszkę posiedzieliśmy z winkiem na balkonie
Ok godz. 11 lecę na balkon zrobić po raz kolejny te same zdjęcia, bo jest tak pięknie





Idealnie!

Wczoraj nocą trochę powiało i popadało jak siedzieliśmy na balkonie. A mówiłam mężowi po południu, że powietrze takie nieprzejrzyste, że coś chyba nadciąga. Śmiał się ze mnie, ale do czasu aż pod balkonem przeszedł Chorwat i do drugiego miejscowego powiedział, że będzie kiša co mu z uśmiechem na ustach przetłumaczyłam

No i miałam rację. Popadało, przewiało i mamy wymarzoną przejrzystość powietrza akurat na spacer!

Przed 11.30 wychodzimy z domu. W planach na już mamy zdobycie tego, wzywającego nas ze wzgórza, krzyża.
Po drodze odwiedzam przemiłą panią w centrum informacji turystycznej. Dostaję od niej mapki obu wysp. Ugljan w wersji angielskojęzycznej a Pasman niestety już tylko w niemieckiej. Polskich nie mają. Zabieram jeszcze jakieś foldery i pytam jak dojść pod krzyż.
Tak więc ruszamy i zaraz po wejściu na teren Zelena Punta kierujemy się ku schodom po lewej stronie.

Przechodzimy obok obskurnych budynków, których lata świetności już dawno minęły. Sporo jest pootwieranych a nawet z całym wyposażeniem ale widać, że nie są już używane.





Dochodzimy do kortu tenisowego, przy którym już mamy ładne widoki na oklicę






Ale my idziemy dalej w górę, w poszukiwaniu jakiejś ścieżki prowadzącej do krzyża.




Znów wyłaniają nam się ciekawe widoki ale ścieżkę na sam szczyt chyba minęliśmy, bo dochodzimy do nowych budynków kompleksu.










Zawracamy i trafiamy na właściwy szlak

Po chwili już jesteśmy obok krzyża. A widoki z tego miejsca na Kukljicę są niesamowite!








Jest i nasz samochód z rowerami

Uzupełniłam zdjęcia po ostatniej awarii serwera, więc jeśli ktoś zaglądał wcześniej i trafił na braki to zachęcam do przejrzenia relacji jeszcze raz

08.06.2017 Dzień 6

Schodzimy z góry ponownie w stronę nowszych domów Zelena Punta i dochodzimy nad brzeg morza.
Znaną nam już z poprzedniego dnia betonową ścieżką docieramy do jej końca i odbijamy lekko w lewo, na drogę leśną, o której wczoraj nie mieliśmy jeszcze pojęcia.





Tędy dochodzimy do zatoczki Gnojisca, gdzie też już wczoraj dotarliśmy ale w ciemnościach, więc nie zaciekawiła nas wtedy.






Okazuje się, że w promieniach słonecznych wygląda całkiem nieźle. Mała ale z jakimi widokami







Jedyny minus tej zatoczki to śmieci. Trochę ich tutaj pływa.





Parę osób się tutaj kąpie, więc robimy szybko kilka zdjęć i ruszamy dalej.

08.06.2017 Dzień 6

Dalej również prowadzi betonowa ścieżka i to samym brzegiem morza, dzięki czemu mamy okazję podziwiać naprawdę wspaniałe krajobrazy. I znów co kilka kroków się zatrzymujemy bo ja po prostu MUSZĘ zrobić zdjęcia.

Dom naszej przyszłości dopiero się tworzy. Nie ma problemu, ja poczekam. Co prawda 25 milionów w totka nie było mi dane no ale... "idę po więcej"












Początkowo droga prowadzi w pełnym słońcu ale w końcu, gdy już tracą się zabudowania trafiamy na cień.




Teraz domki spotykamy sporadycznie. Są rozsiane po okolicy, z trudnym dojazdem więc właściciele mają tutaj oazę spokoju.
Minusem jest wiatr. Okropnie tutaj wieje!

08.06.2017 Dzień 6

Dochodzimy znów do leśnej dróżki i po chwili stajemy pod kościołem sv. Jerolima.

















Stąd już tylko kawałek do celu naszej dzisiejszej wycieczki – zatoki Kostanj.

08.06.2017 Dzień 6

Pokonujemy kolejny malowniczy odcinek










i po chwili widać już plażę, do której zmierzamy







plaża Kostanj








Najładniejsze w tej plaży to... widoki z niej
No i oczywiście dużym plusem jest spokój, bo przypuszczam, że mało komu chce się pokonywać taki kawał drogi, żeby poplażować. Chyba, że w sezonie jest zupełnie inaczej?
Ciekawi mnie czy w sezonie jest wysprzątana? Czy te wszystkie śmieci jak leżały tak leżą dalej?

Plażować nie mamy zamiaru, zresztą nawet nie zabraliśmy strojów i ręczników. Ale chętnie siadamy chwilę żeby podziwiać widoki a przy okazji coś przekąsić i odpocząć

Po chwili wraca rodzinka, którą mijaliśmy pod kościołem i z którymi wymieniliśmy uprzejme "hello" - dwoje emerytów z wnuczką i pieskami. Nie przeszkadzają nam jednak bo od razu odpływają.

08.06.2017 Dzień 6

Czas wracać.

Przechodzimy obok jedynego domu w tej zatoczce




I zgodnie ze znakami



wybieramy drogę powrotną do Kukljicy

Tym razem jednak inną. Ruszamy po schodach w górę



Podążamy wydeptaną ścieżką, mijając rozstaje dróg „na czuja” aż w końcu docieramy do czyjegoś ogródka i głównej drogi.









Teraz już łatwo docieramy do centrum.



















Wstępujemy po drodze do sklepu i pędzimy szykować obiad. Po południu czeka nas kolejna wycieczka

08.06.2017 Dzień 6

Mało nam dzisiaj pieszych wycieczek, więc po obiedzie wybieramy się na kolejną, do miejscowości Preko.
Zgodnie stwierdzamy, że odległość jest za duża na rower i wybieramy samochód. O tym, jak bardzo się wtedy myliliśmy przekonamy się niebawem

Ruszamy zatem samochodem i zostawiamy go na płatnym parkingu przy porcie, obok Konzuma. Pierwsze ileś tam minut na zakupy jest darmowe. My i tak już wiemy, że w tym czasie nie mamy szans się zmieścić.






Zaglądamy jeszcze do której sklep jest czynny. U nas w Kukljicy mamy bardzo mały wybór jeśli chodzi o mrożonki. Jest tylko jeden jedyny rodzaj i to tak właściwie przeznaczony do gotowania. Ale na patelnię sprawdza się idealnie Chcielibyśmy jednak jakieś urozmaicenie a może i mięso mielone tutaj trafimy? Bo z tym też jest ogromny problem.
Zakupy zostawiamy na powrót, teraz kierujemy się w stronę centrum miasteczka.








Idziemy cały czas nabrzeżem, mijając znajdujące się tutaj konoby




Znów trafiamy na zsynchronizowane mewy




Dochodzimy do plaży Preko, przy której okropnie wieje








Ale poza tym całkiem nam się tutaj podoba
Spoglądamy na porcik i wysepkę Galevac (Školjić), na której mieści się pochodzący z XV wieku klasztor franciszkanów.




Po lewej stronie mijamy pomnik, policję i pocztę i stajemy na placu, gdzie w 1943 r. włoscy faszyści rozstrzelali aktywistów ruchu narodowo-wyzwoleńczego







Mijając marinę dochodzimy do kolejnego parkingu, który jak się okazuje jest darmowy do 24h.





Dalej wędrujemy ulicą Magazin, mijając piękne dalmatyńskie budynki












Dochodzimy do zatoczki i plaży Jaz.

08.06.2017 Dzień 6 Preko

Skręcamy do centrum informacji turystycznej licząc, że dostaniemy jakąś lepszą mapkę. Tym samym wzbogacamy się o drugą mapę wyspy Ugljan

Zgodnie ze wskazówkami udzielnymi przez pana z informacji kierujemy się uliczkami w górę.

Mijamy kościół Matki Boskiej Różańcowej




i wąską uliczką dochodzimy do głównej drogi.



A stąd mamy takie widoki




Trafiamy w końcu na tablicę informacyjną i skręcamy w prawo. Nasz cel to twierdza sv Mihovil



Już po chwili znów się zatrzymujemy. Nie sposób przejść obojętnie obok takich krajobrazów







Po jakimś czasie na horyzoncie ukazuje nam się nasz cel. Chyba wolałabym tego nie widzieć...



Mam wrażenie, że do końca dnia tam nie dojdziemy.

Po lewej mijamy gaje oliwne. W pierwszej chwili widok tych kamiennych głazów trochę nas zadziwia. Może uznacie, że to przecież nic specjalnego ale my pierwszy raz mamy okazję oglądać coś takiego. Jak dla nas wygląda to niesamowicie.





W końcu dochodzimy do rozwidlenia dróg i odbijamy w prawo. Znak napawa optymizmem 2,2km to żaden wyczyn.
Tak. Tak sobie wtedy właśnie myślałam...

08.06.2017 Dzień 6 Preko, Twierdza sv. Mihovil

Te 2,2km w pewnym momencie zamieniają się w niezłą męczarnię. Niby asfalt ale jednak trochę stromo Znów postanowiłam przybrać takie kolor ->
Udaje nam się jednak dotrzeć na placyk pod twierdzą a stąd wyruszamy kamienistą drogą "na skróty".




I znów dostaję zawrotów głowy, kto czytał moje zeszłoroczne przygody ten wie o co chodzi Ale dobra, nie bój się, przecież nie spadniesz - powtarzam sobie. I tym razem również skupiam się na robieniu zdjęć.





I już prawie jesteśmy na miejscu



Wychodzimy przy wejściu, gdzie stoi już jakiś samochód z niemiecką rejestracją, z którego właśnie wychodzą turyści.
Przed drzwiami siedzi młody chłopak, ale nie pobiera opłat.



Wchodzimy więc do środka.