SPLITSKA je samo dobro-czyli Brač oczami czterdziestolatków.

Poproszę o jeszcze. Za 4 tygodnie będę na Brać Twoja relacja jest dla mnie lepsza od przewodnika.

27.07.2013
Vidova Gora

Tego dnia wybraliśmy się na najwyższy szczyt wyspy - Vidovą Gorę - 778 m n.p.m.
Droga do samego końca jest asfaltowa, więc zdobycie góry nie jest wielkim osiągnięciem ( nie to co wejście na Sv. Ilija ) .
Ale widoki z tego miejsca są równie piękne, więc każdy kto będzie na Braču powinien tam pojechać .
Dodam jeszcze tylko, że moja koleżanka zapamiętała Vidovą Gorę jaką górę pająków .
Więc jeśli ktoś niezbyt lubi te żyjątka, powinien raczej chodzić głównymi, "przetartymi" szlakami .

Oczywiście wszyscy chcą mieć zdjęcie ze Zlatnim Ratem















Tu wreszcie nikt go nie zasłaniał .










To pewnie jakieś starożytne kamienie , Tony, wiesz coś o nich?


A tu komuś już wszystko wisiało .


cdn

mysza73 napisał(a):Oczywiście wszyscy chcą mieć zdjęcie ze Zlatnim Ratem

Zlatni Rat to pikuś

W głębi widać HVAR.

pzdr

longtom napisał(a):

mysza73 napisał(a):Oczywiście wszyscy chcą mieć zdjęcie ze Zlatnim Ratem

Zlatni Rat to pikuś

W głębi widać HVAR.

pzdr

A jeszcze dalej Peljesac .

Bardzo ładne widoki z Vidovej góry.

I jeszcze bardziej udane zdjęcia (oprócz jednego z tego samego powodu co poprzednio).
A jedno z nich potwierdza, że gdy na szczycie są wiatraki to jakoś tak ładnie się robi a gdy antenki to wprost przeciwnie.

Lidia K napisał(a): (oprócz jednego z tego samego powodu co poprzednio).

Tym razem to już nie sprawka mojego męża .

mysza73 napisał(a):[
Dodam jeszcze tylko, że moja koleżanka zapamiętała Vidovą Gorę jaką górę pająków .
Więc jeśli ktoś niezbyt lubi te żyjątka, powinien raczej chodzić głównymi, "przetartymi" szlakami .

Mysza, powiedz jej zaraz, że nic to - i jest ktoś, kto wchodząc pieszo szlakiem na najwyższą górę innej wyspy - Veliki Grad na Mljecie- przeżył istną udrękę z pająkami i pajęczynami i żeby w ogóle wejść bez masy pajęczych sieci na gębie musiał wziąć kawał kija i machać przed siebie jak ksiądz kropidłem!
Ja bym tę przeprawę nazwał wycieczka na Górę Przeklętych Pająków...

P.S. Kurde, mimo mgiełek jakoś lepiej Viś widzieliście niż ja ...

Fatamorgana napisał(a):

mysza73 napisał(a):[
Dodam jeszcze tylko, że moja koleżanka zapamiętała Vidovą Gorę jaką górę pająków .
Więc jeśli ktoś niezbyt lubi te żyjątka, powinien raczej chodzić głównymi, "przetartymi" szlakami .

Mysza, powiedz jej zaraz, że nic to - i jest ktoś, kto wchodząc pieszo szlakiem na najwyższą górę innej wyspy - Veliki Grad na Mljecie- przeżył istną udrękę z pająkami i pajęczynami i żeby w ogóle wejść bez masy pajęczych sieci na gębie musiał wziąć kawał kija i machać przed siebie jak ksiądz kropidłem!
Ja bym tę przeprawę nazwał wycieczka na Górę Przeklętych Pająków...

P.S. Kurde, mimo mgiełek jakoś lepiej Viś widzieliście niż ja ...

Powiem i z pewnością tam nie pójdzie .
Później wszędzie już się rozglądała za pająkami ,
całe szczęście, że na drodze do Blacy były ich mniej , bo jeszcze by zawróciła .

27.07.2013
Nerežišća

Wracając z Vidovej Gory wstąpiliśmy do Nerežišćy.
Na jednym z placów miasteczka stoi gotycki koścół sv. Petra z XIV w.
Na jego dachu spomiędzy kamiennych dachówek wyrasta drzewko - bračkie bonsai

A oto legenda tego drzewka .
W Nerežišciach na maleńkim kościółku św. Piotra, na dachu, ponad sto lat lemu wyrosła sosna.
Ma 120 cm wysokości - naturalne bonsai. Zgodnie z legendą, gdy Artemida opuszczała wyspę, zebrała do worka wszystkie drzewa, ale wypadło jej jedno nasionko. Złapało się kamieni na Vidowej górze i wyrosła mała sosenka. Ponieważ nie było tam dość ziemi, stała się miniaturowa. Spadkobierczyni wyspy - Afrodyta - kiedy smutna obchodziła kamienistą okolicę zauważyła jedyne drzewko, a chcąc je ochronić, zdmuchnęła z niego kamienny kurz, a nasionko spadło na miejsce gdzie dzisiaj są Nerežišca. Tu wyrosło drzewo, wokół którego wybudowano centrum wyspy, tu gromadzili się mieszkańcy wyspy, aby schronić się przed deszczem i wiatrem pod drzewem. Nasiona sosny stopniowo rozsiewały się na całej wyspie. Przybyli tu chrześcijanie, chcąc pokazać dominację nad greckimi Bogami, ścięli drzewo i w tym miejscu postawili kościół św. Piotra.
Ku ich zdziwieniu na dachu kościoła wyrosło drzewko dokładnie w miejscu drzewa Afrodyty.
Zgodnie z legendą, co 500 lat będzie tam wyrastać nowe drzewko jako pamiątka Afrodyty - opiekunki wyspy.





Obok kościoła można schłodzić się wodą od sv. Petra, z czego wszyscy bardzo chętnie korzystali .




Na innym placu zachował się średniowieczny kościół sv. Margarite.


Do kościoła parafialnego Gospe od Karmala (Matki Boskiej Karmelitańskiej) prowadzą monumentalne schody.




Stoi na nich figura Pocałunek (Poljubac) - dzieło miejscowego artysty Jerka Pavišića.



Pokręciliśmy się też trochę po moasteczku .















Czasem trzeba też przejrzeć się w lustrze .


I jeszcze rzut oka na drogę w stronę Supetaru .


cdn

co prawda troszkę późno ale jestem
czytam ,podziwiam ...
szukałam tytuowych czterdziestolatków ale ich nie znalazłam
sama młodzież
czekam na cdn
Pozdrawiam
Jola

Mycha

I co było dali?

Jolanda napisał(a):co prawda troszkę późno ale jestem
czytam ,podziwiam ...
szukałam tytuowych czterdziestolatków ale ich nie znalazłam
sama młodzież
czekam na cdn
Pozdrawiam
Jola

Cześć Jola ,
ojjjj, chyba nieuważnie oglądasz, skoro nie znalazłaś ,
albo to wina mojego aparatu ,
może zdjęcia są jakieś nieostre i nie widać siwych włosów, zmarszczek, itp ,
ciąg dalszy niebawem, zapraszam .

tony montana napisał(a):Mycha

I co było dali?

Dali, to był Supetar .

mysza73 napisał(a):no i wakacje bez relacji, to jakieś takie niedokończone ... ...

No to trzeba dokończyć tegoroczne wakacje ,
bo to już najwyższa pora, coby następne zaplanować , jedziemy więc dalej .

28.07.2013
Supetar

Podczas zeszłorocznego pobytu na Braču, na zwiedzanie Supetaru jakoś nie starczyło czasu .
Podczas tegorocznego pobytu przypilnowałam, coby takie niedopatrzenie się nie powtórzyło .
Małolaty już zaczynają marudzić, że te miasteczka wszystkie takie same , że gorąco ... .
zostawiamy je więc w "centrum", żeby mogły iść ina lody i shopping (to jakoś nigdy nie jest nudne ).
Tego dnia moje osobiste dziecko wkurzyło mnie bardziej niż zwykle tym marudzeniem i dostało zapowiedź, że w przyszłe wakacje jedzie na obóz, coby nie było "nudno", a żeby nie było za gorąco, będzie to obóz w Norwegii .

Marudy więc zostają, a my idziemy w stronę półwyspu św. Mikołaja (sv. Nikole) .





Mijane po drodze plaże są tak zatłoczone i głośne , że wszyscy zgodnie uznajemy, że nie ma lepszej plaży, niż nasze skałki w Splitskiej .

Dochodzimy do końca półwyspu, skąd pieknie prezentuje się port i całe miasteczko .




Idziemy dalej sosnowym laskiem i dochodzimy do głównego celu naszej wycieczki .
Jest nim, znajdujące się na cmentarzu, monumentalne mauzoleum rodziny Petrinović.
To dzieło splitskiego rzeźbiarza Tome Rosandića, zostało postawione na życzenie Bračanina Petrinovića, który wyemigrował do Ameryki, wzorowane jest na bizantyjskiej achitekturze sakralnej.
Budowla jest naprawdę piękna, więc obfotografowaliśmy ją ze wszystkich stron .













Obok znajduje się studnia z rzeźbami owiec i aniołów.


Na cmentarzu jest więcej pięknych grobowców.












Ostatni rzut oka na mauzoleum i wracamy do centara


Po drodze zaglądamy to tu, to tam ,
zatrzymujemy się na chwilkę, żeby popatrzeć, jak starsi panowie ekscytują sie grą w kulki .









Dochodzimy do kościoła św. Marcina.



























Na koniec żegnamy odplywający do Splitu prom i wracamy do Splitskiej .




cdn

po nieobecności muszę nadrobić zaległości, najpierw do ciebie...