Małe i duże bałkańskie podróże :-)

kulka53 napisał(a):Znów zjeżdżamy do doliny Mesara i w tym momencie znów zaczyna lać. Chwilowo porządnie, potem słabiej, ale ewidentnie widać że nie ma zamiaru przestać. Na przedmieściach dość sporego Moires utykamy na chwilę w głównie tirowym korku. Krajobraz greckich zwyczajnych miejscowości przy takiej pogodzie jest co najmniej przygnębiający .

To samo spotkało nas też w Moires - korek....
Moires nawet w słońcu nie wyglądało na piękne

Długo zastanawiałem się, czy odwiedzać Gortynę - wybralismy lunch w Agia Galini (wracając z Matali)

Miałam w planie też Gortynę, ale po poszperaniu w necie, najwięcej opinii było właśnie takich jak Twoje....

kulka53 napisał(a):Fakt, tablice są jedyne w swoim rodzaju i niepowtarzalne, ale wydaje się nam że 6 euro to jednak zbyt wygórowana cena jak za to miejsce…

Gortyna na liście B na następny raz figuruje....

tony montana napisał(a):To samo spotkało nas też w Moires - korek....
Moires nawet w słońcu nie wyglądało na piękne

Ogólnie to w Grecji nie przypominam sobie żadnych korków... może poza Atenami
Ten był wg mnie spowodowany ulewą i zalanymi ulicami - nie zdążyliśmy tego uchwycić dobrze na zdjęciach ale miejscami były spore jeziora a gdzie indziej woda spływała strumieniami.
Jechaliśmy jakimś przedmieściem więc trudno o urodę w takim miejscu... a już w Grecji to wyjątkowo .

tony montana napisał(a):Długo zastanawiałem się, czy odwiedzać Gortynę - wybralismy lunch w Agia Galini (wracając z Matali)

piekara114 napisał(a):Miałam w planie też Gortynę, ale po poszperaniu w necie, najwięcej opinii było właśnie takich jak Twoje....

Gortyna - część płatna - rzeczywiście rozczarowała nas trochę. Niedostępny św. Tytus, niewielki teren do zobaczenia za 6 euro, marna pogoda...to dlatego. Natomiast nie twierdzę że nie warto... o tym będzie w następnym odcinku.
Tony - po Agia Galini wiele sobie obiecywałem, ale miejscowość okazała się jak dla nas zupełnie nieintrygująca, zajedziemy tam na chwilę wieczorem. Ale pewnie obiad był spoko .

piekara114 napisał(a):Gortyna na liście B na następny raz figuruje....

I słusznie .

7 maja, poniedziałek c.d.

Początkowo nie mieliśmy zamiaru spędzać w Gortynie wiele czasu, to miał być krótki przystanek w drodze do kolejnych zaplanowanych miejsc. To co jednak widzieliśmy do tej pory, tzn to, że było tego tak mało , oraz jeszcze jedno miejsce które widzieliśmy z auta szukając parkingu, oraz fakt, że i tak było już popołudnie , sprawiło że postanowiliśmy jeszcze stąd nie odjeżdżać a spróbować zobaczyć coś jeszcze. Na wzgórze z pozostałościami akropolu (ich poszukiwania opisał w swojej „Krecie subiektywnie” P. Gociek) wybierać się nie zamierzaliśmy , ale po płaskim… czemu nie? .

Najpierw wędrujemy ulicą (kilkaset metrów) w stronę miejscowości Mitropoli. Tuż przed wsią zauważyliśmy wcześniej takie oto coś .



Okręg z podstawami kolumn oraz pełno resztek połamanych marmurowych kolumn… zapewne w środku stał jakiś posąg , ale może inne było przeznaczenie tej budowli. W każdym razie wygląda fajnie , tyle że jest ogrodzone siatką i nie ma zbyt wielkiej swobody w zrobieniu zdjęć.







Tuż obok, za tą samą siatką – chyba była jakaś świątynia .



Spora .







Widać że i wieś i (zwłaszcza) ulica są umiejscowione na pozostałościach „czegoś” , fragmenty kamieni wystają niemal spod asfaltu…

Wracamy i sugerując się nielicznymi znakami oraz mając w głowie mapkę skręcamy w szutrówkę wiodącą wśród oliwek. Wśród nich są i takie, wyrosłe na kiedyś ściętych bez pardonu pniach .





Okazuje się że odległości do pokonania nie są wcale duże, wystarczy parę minut marszu. I już jesteśmy przed świątynią Apolla.



Okazuje się że tylko większe, ważniejsze i lepiej zachowane ruiny są prowizorycznie zabezpieczone siatką. Inne, na wpół odkopane są bez problemu dostępne… nie mówiąc już o tych które wciąż pozostają pod ziemią i licznymi oliwkami.











Kawałek dalej…pozostałości ewidentnie z okresu rzymskiego.









Z drugiej strony…

Fragmenty przeróżnych budowli są dosłownie wszędzie .



















Ten widok zrobił na nas duże wrażenie…

Posąg bez głowy tym razem z drugiej strony… jakby słońce zaczyna się przebijać przez chmury?



Chyba tylko na moment…











Okazało się że te okazałe ruiny to….



I jeszcze raz Apollo z drugiej strony .











I jeszcze taka niewielka budowla







Kwitnące kapary



Na zakończenie zdjęcie antycznej kolumny którą skutecznie obrasta pień oliwki… podobne ujęcie można znaleźć też we wspomnianej wyżej książce o Krecie





Dobrze że wybraliśmy się na ten spacer, to właśnie on uratował wrażenie z Gortyny . A myślę że to wrażenie mogłoby być jeszcze lepsze gdybyśmy trafili tutaj przy takiej pogodzie jaka była wczoraj np. w Fajstos…

Wracamy na parking .

Ruszamy, ale już za moment zjeżdżam z głównej szosy, tym razem w przeciwną stronę – do miejscowości Agia Deka. Nazwa upamiętniająca dziesięciu świętych (męczenników) nie bierze się znikąd – po chwili kluczenia po wąskich uliczkach trafiamy do miejsca ich pochówku. Dziesięcioro chrześcijan zostało straconych w roku 250 za odmowę udziału w poświęceniu pogańskiej świątyni…





Groby męczenników w podziemiach.



W centrum Agia Deka wznosi się ładny kościół z XIII wieku z dobudowaną wieżą, jest niestety zamknięty. A szkoda po podobno w środku można zobaczyć kamień na którym stracono męczenników na którym w cudowny sposób pozostały wgłębienia ich kolan…



Tym razem pogoda poprawia się ewidentnie .













Klima też pojawiła się zapewne dopiero niedawno .





I to koniec krótkiego epizodu w Agia Deka na pożegnanie z okolicami Gortyny…

c.d.n.

6 eur za całość to byłaby logiczna cena, a tak to warto choć dla tych porzuconych bezpłatnych kamieniu to zajechać....

piekara114 napisał(a):6 eur za całość to byłaby logiczna cena, a tak to warto choć dla tych porzuconych bezpłatnych kamieniu to zajechać....

Jeśli ktoś nie przepada za ruinami to lepiej niech nie zawraca sobie Gortyną głowy... takie jest moje zdanie. My lubimy - dlatego spacer wśród tych zarośniętych trawą pozostałości wśród drzew oliwnych był przyjemny i ciekawy - i dlatego napisałem że warto . Niesamowita była świadomość że gdziekolwiek się nie pójdzie, to wszędzie pod ziemią są ślady, pozostałości po wielkim starożytnym mieście... którego fragmenty tu i ówdzie z tej ziemi wystawały - i tu musiałem zgodzić się z Autorem "Krety subiektywnie" który zafascynował się tym właśnie miejscem.
Nam, ze względu na warunki pogodowe całość Gortyny zajęła naprawdę sporo czasu, ale myślę że na dobrą sprawę można się spokojnie zmieścić w półtorej, do 2 godzin.
Bezpłatna część sądzę że jeszcze długo taka pozostanie, może i zawsze... chyba trudno byłoby to objąć w jakieś biletowane ramy ze względu na położenie i podział całości ruchliwą główną szosą.

7 maja, poniedziałek c.d.

Z Agia Deka (i Gortyny) do Zaros można przejechać drogą krótszą, ale my wybraliśmy (tzn. ja, bo nawigacja pokazywała inaczej) drogę dłuższą ale główniejszą. Potem z niej skręciliśmy na Gergeri (tu tankowanie) i Zaros właśnie, jadąc u podnóży gór Psiloritis kiepską niestety szosą, krętą i krzywą mijaliśmy sporo wielkich TIRów… gdy wie się że w Zaros mieści się rozlewnia popularnej wody mineralnej przyczyna ich obecności na drodze nie będzie zagadką . Przypuszczam że właśnie te ciężarówki tak zniszczyły drogę…

W Zaros, dość znanej i popularnej miejscowości można znaleźć kilka ciekawostek i atrakcji. W starożytności właśnie stąd prowadził akwedukt doprowadzający wodę do Gortyny, dziś podobno można gdzieś zobaczyć jego pozostałości ale – mimo strzałek przy głównej drodze i chęci ich odnalezienia – nie udało się nam to . Znane i popularne są również tawerny serwujące lokalnie hodowanego w źródlanej wodzie łososia… ale to akurat mniej nas interesowało . Przyjechaliśmy tu z dwóch powodów, po pierwsze by zobaczyć jezioro Votomos oraz zaliczyć jeszcze jeden kanion, podobno bardzo ładny i dość popularny – Rouvas, inaczej zwany Agios Nikolaos. Niestety, od razu napiszę że kanionu nie przeszliśmy , było już na tyle późno że nie mogło być o tym mowy… to ze względu na stratę czasu spowodowaną pogodą, a poza tym po tak obfitych opadach nie wiadomo czy dałoby się go przejść suchą nogą . Mimo to Zaros znalazło się na naszej trasie .

Jezioro Votomos leży kawałek na północ od centrum, krętą uliczką pod górę. Jest ono nieduże i sztuczne, powstało w 1987 roku w miejscu mokradła stworzonego przez istniejące tu źródło. Jeziorko jest zagospodarowane, są tu dwie tawerny, można powiedzieć że to dobre miejsce na nocleg , a już na pewno na piknik. Ale na nocleg za wcześnie, a na piknik za późno…w każdym razie jest tu ładnie, zwłaszcza że słońca coraz więcej.











W tej dolinie znajduje się koniec (albo początek) kanionu Rouvas.



Obchodzimy najpierw jezioro dookoła…









Pływanie łódkami chyba nie jest tu zbyt popularną opcją na spędzanie czasu…

Prawdę mówiąc nie wiedzieliśmy gdzie zaczyna się ścieżka do wąwozu i dopiero po obejściu jeziora zauważyłem to miejsce, jest w okolicy tawern. Kawałek stromo pod górę a potem wzdłuż zbocza…



i po kilkunastu minutach, za zakrętem otwiera się taki widok .



To monastyr Agios Nikolaos i pozostająca w końcowej fazie budowy spora cerkiew.



Do monastyru nie zajrzeliśmy, raz że groźnie szczekały na nas tamtejsze psy a dwa – że idąc od strony jeziora trudne było przejście przez kamieniste dno potoku, mostek był…. kiedyś, widocznie został zerwany przez rwące wody. Teraz było jednak sucho, przynajmniej w tym miejscu.



Wyglądało na to że to jest właśnie początek trasy przez kanion , czy istnieje też przejście gdy dojedzie się do monastyru to trudno powiedzieć, ale myślę że może i tak, na pewno jest nieco bliżej.



Z naszej ścieżki niewiele było widać.



Wąwóz chyba rzeczywiście jest atrakcyjny…



Może innym razem . Wracamy.

Jeszcze fotka nad jeziorem…





zakończone niepowodzeniem poszukiwania pozostałości akweduktu i zjeżdżamy z powrotem do Zaros gdzie w samym centrum przy głównej ulicy uzupełniamy zapasy wody. Można powiedzieć że Zaros jest miejscem gdzie woda leje się wszędzie strumieniami , nic dziwnego że tu właśnie ulokowano jej produkcję w butelkach.

Jedziemy dalej na zachód…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):...ten spacer, ...uratował wrażenie z Gortyny ...

Zdecydowanie

pzdr

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):...ten spacer, ...uratował wrażenie z Gortyny ...

Zdecydowanie

Wydaje mi się że mało kto wybiera się by zobaczyć w Gortynie więcej niż część płatną... to wniosek po słabo wydeptanych ścieżkach. I myślę że są to jedynie turyści indywidualni...

Pozdrawiam

7 maja, poniedziałek c.d.

Pomiędzy Zaros a Vorizią nieco powyżej łączącej je drogi znajduje się klasztor Vrontisi. Jest już dość późne popołudnie i Małgosia nie bardzo chciała go odwiedzać ale ja byłem zdecydowany że podjedziemy, chociaż do tego jednego (nieopodal, nieco z kolei poniżej drogi i Vorizii leży klasztor Valsamonero). Kawałek asfaltem stromo pod górkę i jesteśmy.

Vrontisi jest jednym z najbardziej znanych klasztorów na Krecie. Powstał mniej więcej w X wieku, jego początki nie są znane ale na pewno w XIV i XV wieku był niezwykle prężnym ośrodkiem kultury na wyspie. Mieszkali tu i tworzyli (m.in.freski w tutejszym kościele) El Greco oraz Michael Damaskinos. Klasztor był wówczas silnie ufortyfikowany, mury do dziś praktycznie się nie zachowały, rozebrano je by umożliwić rozbudowę. Najsłynniejszym zabytkiem, poza wspomnianymi freskami jest XV wieczna fontanna przedstawiająca Adama i Ewę, która znajduje się przed wejściem do monastyru.







Przepotężny platan na placu przed wejściem.











Wchodzimy. Nie widać nikogo, a z wnętrza kościoła dochodzą donośne śpiewy, odbywa się właśnie nabożeństwo…zatem wiemy, że fresków nie zobaczymy

Kościół jest dwunawowy, pochodzi z XIV wieku, dzwonnica jest jedną z najstarszych na Krecie.



Przy wejściu, w bramie wisi zakaz fotografowania . Dziwne… w kościele to owszem jest częste, ale żeby w ogóle w monastyrze zabraniano robienia zdjęć? . Początkowo mamy opory, ale widząc że nikogo nie ma pozwalamy sobie na parę fotek na pamiątkę.



Drugi, mniejszy kościółek na tyłach dziedzińca.









Zabudowania monastyru wyglądają w większości na dość nowe .





Może nie potrafimy docenić (zapewne z niewiedzy) znaczenia tego miejsca w historii wyspy, ale tak dla przeciętnego turysty miejsce to jest takie sobie… i nawet widoków (z wysokości około 550m. n.p.m.) specjalnych stąd nie ma.

Tylko platany nas fascynują .