Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Brrrr, troszkę zimno mi się zrobiło od tych deszczowatych opisów Mam nadzieję, że później aura jednak była dla Was łaskawsza

Jezioro faktycznie malownicze. Myślę, że ta opadająca mgła, która prześladowała Was od rana, dodał mu tylko uroku.


pozdrawiam serdecznie

Witajcie!
Nadrobiłam zaległości i teraz będę tu na bieżąco
Jak zwykle ciekawa i piękna relacja z niebanalnego urlopu. Lubię z Wami zdobywać szczyty, nawet jak czasem się to nie udaje...

Mnie też zachwyciły zdjęcia jeziora. Niesamowite barwy! Szmaragdy, lazury... po prostu cuda!

Czekam na więcej przygód i pięknych zdjęć.

Cześć dziewczyny, miło że zaglądnęłyście
Co do pogody to była taka, jak to we wrześniu na południu, czyli różna, ale na pewno słonecznych chwil nie zabrakło. Na szczęście , bo przy noclegach takich jak mieliśmy kiepska pogoda byłaby bardzo niesympatyczna.
Cieszę się, że podobały się Wam zdjęcia. Na pewno jest w nich wiele błędów bo dopiero uczymy się je robić na nowym sprzęcie i jak się okazuje wcale nie jest to łatwe. Chciało się mieć lustrzankę to teraz trzeba się z nią troszkę pomęczyć
Ale myślę że dla każdego coś miłego się znajdzie.

Hmmm...
Jak to ująć...
Znam ten ból bom sam matkom był...
Zdecydowanie w takich okolicznościach lepiej się ewkuować Co zobaczyliście to Wasze Zdjęcia extra (A jaki to sprzęt foto posiadacie obecnie?).

pozdr

Cicho tu czekam z pewną nieśmiałością na ...Mitikasa...

janusz.w. napisał(a):Hmmm...
Jak to ująć...
Znam ten ból bom sam matkom był...
Zdecydowanie w takich okolicznościach lepiej się ewkuować Co zobaczyliście to Wasze Zdjęcia extra (A jaki to sprzęt foto posiadacie obecnie?).

Cicho tu czekam z pewną nieśmiałością na ...Mitikasa...

Lepiej , ja tak szybko jeszcze nigdy 400 m w dół nie schodziłam, początkowo deszcz pokrapywał ale pioruny waliły co kilka sekund jak to z burzą bywa. W górach pioruny brzmią niezwykle groźnie, jak to jest pewnie wiesz, zresztą każdy górołaz to kiedyś musiał przeżyć.
Zdjęcia robiliśmy dwoma aparatami do pewnego dnia kiedy każde z nas zrobiło identyczne zdjęcie fajnej sośnie nad przepaścią. Robienie identycznych ujęć nie miało sensu. Kompaktowy Canon dostał urlop. Od tego dnia pozostał do dyspozycji nasz nowy pentax k-x, z banalnym obiektywem (tzw superzoomem) tamron 18-200 macro. Czasami dokładałam polar. Pierwszy urlop z lustrzanką nie uważam za specjalnie udany. Nawet się zastanawiam czy aby to nie było dla mnie za trudne. Naprawdę trzeba ciągle myśleć

A z Mitikasem ..... piękny i groźny tron Zeusa, może za rok, nie był on naszym celem, przypadek zrządził, że przynajmniej popatrzyliśmy na Olimp z dołu.

Lidia K napisał(a):Zdjęcia robiliśmy dwoma aparatami do pewnego dnia
kiedy każde z nas zrobiło identyczne zdjęcie fajnej sośnie nad przepaścią.
Robienie identycznych ujęć nie miało sensu.

Ale za to, jak dobrze mówi o dopasowaniu charakterów ...

weldon napisał(a):Ale za to, jak dobrze mówi o dopasowaniu charakterów ...

No cóż, gdyby było inaczej, nie wytrzymalibyśmy ze sobą już prawie 12 lat

Dzień czwarty, 7 września

Jeszcze wczoraj wieczorem niebo rozbłysło milionem gwiazd......chmury rozeszły się gdzieś, rozpłynęły. Nic nie zatrzymało resztek w miarę ciepłego powietrza przy ziemi, noc była bardzo zimna. Całe szczęście, że nie wpadliśmy na pomysł by rozbijać namiot, nieźle byśmy w nim przemarzli . Ponieważ zasnęliśmy bardzo wcześnie, także wcześnie się obudziliśmy, było jeszcze całkiem ciemno i wciąż bezchmurnie. Zapowiadał się piękny, słoneczny dzień, rację mieli spotkani wczoraj Czesi, śpiący pewnie, jak zapowiadali, w jednym z opuszczonych pasterskich, drewnianych domków niedaleko Prijevora. Cały czas dręczy mnie i nurtuje jedna myśl..... nie jestem wcale zmęczony wczorajszą wędrówką, może nie oglądając się na wcześniejsze plany skoczyć sobie szybciutko, w alpejskim stylu na Maglic tą krótką drogą prosto pod górę ? . Małgosia nie wykazuje entuzjazmu w związku z tym pomysłem. "Idź jak chcesz, ja poczekam, odpocznę....." Twierdzi, że czuje się dobrze, na szczęście wczorajsza wędrówka w deszczu i zimnie nie wpłynęła niekorzystnie na stan jej zdrowia, ale iść drugi raz nie chce. A ja mam wielką ochotę na drugą próbę zdobycia Maglica, być tak blisko i mieć w końcu upragnioną piękną pogodę i z niej nie skorzystać....

Ostatecznie jednak rezygnuję. Mówimy sobie, nie chciała nas ta góra, to nie będziemy na siłę nękać jej swoją obecnością . Jednak głównym, zdroworozsądkowym powodem rezygnacji są przemoczone buty.....cały dzień, czy nawet pół, z mokrymi nogami to średnia przyjemność. Drugich butów nie mam, a w adidasach przecież nie pójdę Trudno..... Przypominam sobie powiedzenie Franza, które kiedyś bardzo mi się spodobało, że z górami jak z kobietami, nie na każdą da się wejść . Śmiejemy się i od razu humory nam się poprawiają .

Wstaje przepiękny świt. Małgosia nie może przepuścić takiej okazji, zresztą ja też nie. Tak rzadko mamy okazję być tak wysoko wczesnym rankiem, trzeba to jakoś uwiecznić na zdjęciach. Oto efekt, poranne, słoneczno zamglone widoki okolic Prijevora:

Trzęsąc się z zimna połykamy szybkie śniadanie, na szczęście wczoraj ugotowaliśmy sobie też wodę na herbatę, która czeka na nas w dwóch termosach. Jest troszkę później, idziemy na fotograficzne łowy jeszcze raz

Nie byłbym jednak sobą jakbym czegoś nie wymyślił . Jesteśmy tak blisko, mamy czas......mam ochotę na jedną dróżkę w pobliżu . Na razie jednak musimy zjechać z Prijevora. Z żalem opuszczamy to miejsce, piękne są te góry, wciąż dzikie i kuszące. Pewnie jednak już tu nie wrócimy .





Po drodze mijamy obudowane źródełko z górską wodą, uzupełniamy nasze zapasy nalewając ją do pustych butelek. Nie wspomniałem o tym wcześniej, ale gdy jedzie się na Prijevor, mniej więcej w miejscu gdzie kończy się asfalt, stoi niewielka drewniana budka Parku Narodowego. Zarówno w 2007, jak i teraz, była zamknięta, jednak wszystko wskazuje na to, że w ścisłym sezonie działa pobór opłat za wstęp na teren Parku. Wyskakuję z samochodu by poczytać co, gdzie, i za ile, jednak cennik był zbyt skomplikowany by wszystko spamiętać. Dlatego zrobiłem mu zdjęcie, może komuś się to przyda...








góra, która nas nie chciała......

Tuż przed zjazdem na główną drogę mijamy samochód na polskich numerach, bodajże z Gdyni. Machamy sobie na tej wąskiej drodze gdzieś na krańcu Bośni.......

c.d.n.

Pikne morze chmur
A ten box jakiś taki znajomy... (mój trochę dłuższy)
...Mitikas... - coś po cichu zaczynałem knuć w kierunku Kefalonii, ale ekipa się uparła na Sardynię...

pozdr

kulka53 napisał(a):

Lidia K napisał(a):

longtom napisał(a):

kulka53 napisał(a):Ale są tu za to ładne kwiaty

A do tematu kwiatków link jeden. Wygląda to na zimowita.

Właśnie wyszło, że nie odróżniam krokusa od zimowita. Chyba, że pora przedzimowa jednoznacznie wskazuje na zimowita. Gdybym przed tym wyjazdem wiedziała o istnieniu takiej trucizny ....................... omijałabym to to wielkim łukiem. Hmm, na szczęście nie przyszło mi do głowy, żeby go zrywać czy pogłaskać. Jeszcze go spotkamy.

Proszę, nie próbujecie się częstować podanym przeze mnie deserem

Już bym nic nie pisał, ale że kwiatek znów się pokazał...
A ja w międzyczasie w ogrodzie botanicznym byłem.
I już sam nie wiem, zimowit to czy krokus

Wszystko by było dobrze gdyby nie ta tabliczka i kwitnące za nią "zimowity", których nawet porządnie nie sfotografowałem




Prawdziwe zimowity kwitły gdzie indziej.





Zimowity mają lekko spiczaste płatki,

kulka53 napisał(a):Ale są tu za to ładne kwiaty

a te wasze mają płatki zaokrąglone, a tak mają właśnie krokusy.

Przepraszam za zamieszanie i znikam.

kulka53 napisał(a):Przypominam sobie powiedzenie Franza, które kiedyś bardzo mi się spodobało, że z górami jak z kobietami, nie na każdą da się wejść

To tylko połowa tego powiedzenia.
Niesamowite, że pamiętasz.

longtom napisał(a):Już bym nic nie pisał, ale że kwiatek znów się pokazał...
A ja w międzyczasie w ogrodzie botanicznym byłem.
I już sam nie wiem, zimowit to czy krokus

Ale to się wszystko skomplikowane teraz zrobiło!
Kilkadziesiąt lat temu - jak musiałem odrobinę znać się na roślinkach - uczono mnie, że zasada jest prosta. Jak nie wiesz, czy to krokus, czy zimowit, to spójrz w kalendarz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ja bym nie narzekał na tę lustrzankę ... Chyba, że z czystej przekory i kobiecej kokieterii
Piękne zdjęcia, pięknie oddają klimat.

Wojtek - pozwolę sobie posługiwać się Twoim powiedzeniem
Nawet jak byś mi nie pozwolił - winę zwalę na Pawła
Było, Pawle , przypominać ? !
Pozdrawiam

Ależ piękne zdjęcia. Mam nadzieje, że kiedyś też będę umiał coś takiego pstryknąć. Widoki zapierają dech w piersiach, ja byłem niestety tylko na dole, zrezygnowaliśmy w zeszłym roku z powodu rozmytej drogi.
Pozdrawiam