Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Ale jak wchodzimy do środka od razu spoglądamy na siebie zachwyceni tym co zobaczyliśmy.... pięknie odnowione, białe budynki i mnóstwo kwiatów .















Nie mogliśmy się temu wszystkiemu dokładnie przyjrzeć bo od razu podszedł do nas jakiś człowiek, zawołał starszą kobietę i powiedział, że ta pani otworzy i pokaże nam kościół. Podążyliśmy więc za nią .

W środku nie mogliśmy zrobić zdjęć, poprzyglądaliśmy się wnętrzu, podziękowaliśmy i wyszliśmy. Przed wejściem rosło dziwne drzewo, ponieważ widzieliśmy je już po raz któryś, ciekawiło nas jak się nazywa, na migi spróbowałem o to spytać... pani zrozumiała i powiedziała jedno słowo: araukaria





Teraz możemy spokojnie wszystkiemu się poprzyglądać.

Wielki krzyż górujący nad okolicą, przejeżdżaliśmy obok niego przedtem, stoi przy drodze do monastyru. Ufundował go marynarz pochodzący z Kithiry.



Wychodzimy... było tu pięknie... to kolejne miejsce które nas zaszokowało. Jak dużo ciekawostek pokaże nam jeszcze ta wyspa? .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):... było tu pięknie... to kolejne miejsce które nas zaszokowało. Jak dużo ciekawostek pokaże nam jeszcze ta wyspa? .

c.d.n.

Rajski ogród ! ... ślicznie !

Pięknie...
Jest tylko jeden problem, z naszego punktu widzenia... nie mogę znaleźć na tej wyspie kempingu Nie widzieliście jakiegoś po drodze...

pozdr

mariusz-w napisał(a):Rajski ogród ! ... ślicznie !

Grecy, podobnie jak Rumuni, zwykle bardzo dbają o otoczenie swych monastyrów... jak widać, często nie robią tego dla turystów
Kwiaty, owady... nie nastawialiśmy się na profesjonalne, artystyczne fotografowanie ogrodu, ale gdyby ktoś się uparł, chyba miałby tam pole do popisu

janusz.w. napisał(a):Jest tylko jeden problem, z naszego punktu widzenia... nie mogę znaleźć na tej wyspie kempingu Nie widzieliście jakiegoś po drodze...

Widzieć nie widzieliśmy, z tego co wiem na wyspie istnieje (istniał) jeden jedyny camping w osadzie Kapsali nieopodal stolicy Kithiry. Wiem, że nie leży bezpośrednio nad brzegiem morza, ale kilkaset metrów od niego i nieco wyżej. Ale nie mam pojęcia czy w ogóle działa, czy może tylko w sezonie .

Pozdrawiam

Niedziela, 11 września c.d.

Spod monastyru Myrtidiotissa szutrową dróżką zjeżdżamy jakieś 2 km na wybrzeże, tam mamy zaznaczoną na mapce plażę Limnaria. Otoczenie jest przepiękne, jednak sama plaża malutka, raczej nieciekawa. Zresztą, ktoś na niej już jest .







Wracamy, trzeba poszukać jeszcze czegoś innego. Ponownie przejeżdżamy obok monastyru, przy którym jest też niewielka osada z kilku domków z fajnymi kominami .







Ponownie wdrapujemy się pod górę... nawet nie chcę myśleć ile paliwa podczas takiego powolnego objeżdżania wyspy, zatrzymywania na zdjęcia, ruszania pod górę, podjazdów, spala nasze auto. Uprzedzając czas w którym o tym się przekonałem powiem, że przy normalnym spalaniu w trasie około 6 l/100 km, tu wyszło nam ponad 10... .

Wjeżdżamy do wioski Kalokerines. Jak zwykle jest wąsko, oj bardzo wąsko .













Takich wiatraków jak ten powyżej jest na Kithirze więcej. Podobno niektóre przerobiono na apartamenty .

Kolejna wioska po drodze - Drymonas.











Po drodze na plażę, na której mamy nadzieję już pozostać, natrafiamy na kolejny monastyr. Agioi Anargiroi zbudowano w 1825 r. w miejscu zwanym Kseroulaki. Legenda mówi, że jego budowniczy, ojciec Megalokonomos, nie mógł zebrać wystarczającej sumy na budowę, któregoś dnia postanowił więc udać się do Konstantynopola by szukać tam wsparcia. Tam napotkał pirata, który powiedział mu, że kiedyś ukrył skarb na Kithirze, na plaży Melidoni, bardzo blisko obecnego monastyru, i wyjaśnił mu jak ma ów skarb znaleźć. Duchowny wrócił na wyspę i rzeczywiście we wskazanym miejscu odszukał słój zawierający pieniądze, biżuterię i inne cenne przedmioty, za które mógł wybudować monastyr, słój zamurował w kościelnej wieży. Ciekawostka... monastyr jest prywatny, należy do rodziny Megalokonomos a dokładniej do każdego kolejnego jej członka, który zostaje księdzem....

Niestety, Agioi Anargiroi jest zamknięty







Trochę szkoda, że nie możemy tu wejść, ale pocieszamy się szybko ruszając w dalszą drogę na plażę Melidoni. Cieszy nas to, że widać stąd sterczącą z morza skałę o nazwie Avgo nie tak daleko od brzegów Kithiry... to właśnie jest Skała Afrodyty









Po drodze zauważamy kolejny kościółek ukryty w skalnej grocie;

Końcówka betonowej drogi jest już szutrowa i tak naprawdę dość kiepska. Aż dziw bierze, że takie są dojazdy na najpopularniejsze kithirskie plaże .



Podczas zjazdu minęło nas chyba z 10 aut, po południu ludzie wracali już do domów po zakończonym plażowaniu. Na samej plaży jeszcze kilka osób pozostało... mimo to także i tu widać, że sezon już się skończył....















Mimo, że chętnie zanurzylibyśmy się w tej wodzie by odprężyć się po całym tak pełnym wrażeń dniu, nie robimy tego... za dużo jest ludzi, a poza tym jesteśmy okropnie głodni. Dlatego najpierw dokumentujemy zastane miejsce, potem gotujemy sobie porządny obiad.

















W miarę upływu czasu słońce chowa się już za otaczające Melidoni wzgórza, odjeżdżają już ostatni ludzie. Teraz mamy plażę i morze już tylko dla siebie .

Mapka trasy z drugiej części tego dnia



A - Milopotamos
B - Kato Chora
C - plaża Limnionas
D - Moni Myrtidion
E - plaża Limnaria
F - Kalokerines
G - Drymonas
H - monastyr Agiou Anargirou
I - plaża Melidoni

c.d.n.

Zaiste niesamowite rozwiązanie tego walca przy studni.

Ciekawe, czy kształt powstał w wyniku świadomego wygięcia prętów, czy też,
w wyniku długotrwałego używania, po prostu, się wygły?

Pozdrawiam

weldon napisał(a):Zaiste niesamowite rozwiązanie tego walca przy studni.

Ciekawe, czy kształt powstał w wyniku świadomego wygięcia prętów, czy też,
w wyniku długotrwałego używania, po prostu, się wygły?

Sądzę że to celowe działanie...

Kręcąc korbą nie trzeba zwracać uwagi, że sznur się omsknie i spadnie z wałka

Przy tej drugiej studni wałek ma specjalne metalowe osłony po obu stronach

kulka53 napisał(a):...to właśnie jest Skała Afrodyty

Jeśli była na swojej wyspie to wysportowana dziewczyna (bogini) z tej Afrodyty, chyba że bogowie pomogli jej tam wleźć.
pzdr

kulka53 napisał(a):Przed wejściem rosło dziwne drzewo, ponieważ widzieliśmy je już po raz któryś, ciekawiło nas jak się nazywa, na migi spróbowałem o to spytać... pani zrozumiała i powiedziała jedno słowo: araukaria

Jakbyś czytał relacje niektórych swoich kolegów, to byś już znał araukarię.

Mimo, iż wiele zdjęć w ostatnich dniach uparcie nie chce mi się otwierać, to na tych, które są dla mnie łaskawsze, widzę, że przepiękne miejsca tam są. Muszę się tam kiedyś pofatygować.

Pozdrawiam,
Wojtek

Hejka!

..śledzimy z wielką przyjemnością Waszą relację , piękne widoki , a tu smutek za oknem , lecz następne wakacje coraz bliżej!

Pozdrawiamy!

Kowol i Kowolka !

longtom napisał(a):Jeśli była na swojej wyspie to wysportowana dziewczyna (bogini) z tej Afrodyty, chyba że bogowie pomogli jej tam wleźć.

Jak się ktoś z morskiej piany utworzonej z, hmm.... genitaliów narodził to może i takie skałki mu nie straszne
Tak czy inaczej, na takich skałkach się pewnie piękność nudziła to i w muszli na Cypr pożeglowała .
Taką fajną Kithirą tuż obok wzgardziła... cóż.... jej strata

Franz napisał(a):Jakbyś czytał relacje niektórych swoich kolegów, to byś już znał araukarię.

Pisaliście o niej całkiem niedawno, a myśmy je we wrześniu oglądali

Franz napisał(a):Mimo, iż wiele zdjęć w ostatnich dniach uparcie nie chce mi się otwierać, to na tych, które są dla mnie łaskawsze, widzę, że przepiękne miejsca tam są. Muszę się tam kiedyś pofatygować.

W ostatnich dniach jakby więcej ich na stronie i to pewnie dlatego....
Ale powiem Ci, że jedziemy na tym samym wózku , mi się też nie otwierają. W domu mam tak wolny net, że raczej nikt już tak wolnego nie ma (mam nadzieję, że niedługo będzie trochę szybszy), w pracy jest minimalnie lepiej, ale też tragicznie.
Z oglądaniem innych relacji też mam problemy, choć już nie takie jak dawniej, większość piszących porządnie zmniejsza fotki i daję czasem radę doczekać...

Zdaję sobie sprawę, że widziałeś o wieeeeele więcej niż my, ale tak jak już pisałem, Kithirą jesteśmy zachwyceni jak niczym dotąd. To miejsce jest swoistym nagromadzeniem składowych, które potrzebne są do uznania go przez nas jako idealne: piękne krajobrazy, urozmaicone wybrzeże, niespodzianki krajobrazowe, łatwy dostęp do pitnej wody, nienajgorsze szutrówki, zabytki architektury w różnym stylu, duża ilość różnorodnych plaż i to co chyba najważniejsze.... niesamowite pustki....
Tak więc... jak będzie Ci po drodze....

Kowal38 napisał(a):..śledzimy z wielką przyjemnością Waszą relację , piękne widoki

Witamy Kowalską parę w naszej relacji

Myśmy też przed wyjazdem śledzili Wasze wspomnienia bo w sumie odbyliście podróż, którą potem w wielu elementach powtórzyliśmy. Na kilka miejsc zabrakło nam już czasu, ale to dlatego, że wymyśliliśmy sobie pewne modyfikacje
Wakacje coraz bliżej i dlatego sprężam się z relacją by mnie one na pisaniu nie zastały . A i dzięki temu pisaniu jakoś nie zwraca się uwagi na to co za oknem...
Tak czy inaczej, Grecja będzie w przyszłym roku celem podstawowym

Pozdrawiam Czytelników