Małe i duże bałkańskie podróże :-)

Na horyzoncie Egina oraz mała, zielona Moni.





Skały…





Ładnie tu, ale to nie jest miejsce o jakim marzymy by spędzić tu popołudnie na kąpielach i lenistwie…













Wracamy do Limenarii, jeszcze jedna mapka Egistri. Także i tu zaznaczony jest zakaz kempingowania na dziko .





Właśnie teraz, przyglądnąwszy się się obu mapkom w Limenarii podejmujemy decyzję, że jeszcze tutaj wrócimy . Ale to jutro…

c.d.n.

19 września, środa c.d.

Minęło już dawno południe, jest upalny, piękny dzień. Przejechaliśmy już w niezbyt długim czasie niezbyt długą wyspę , toteż – zgodnie z planem – warto byłoby resztę dnia spędzić na plaży… przynajmniej tej części dnia na plażowanie i kąpiele się nadającej. Mariza w naszym rozumieniu tego słowa nie jest plażą, podobnie Aponisos , Dragonera od biedy by się nadała ale za dużo tam ludzi. Postanawiamy – choć też pusto tam z pewnością nie ma szans być – pojechać na egistrzański „Bol” , czyli na miejską plażę w Skali. Wracamy więc do auta i tą samą, jedyną przyzwoitą (bo są również na Egistri drogi leśne wiodące gdzieś poprzez interior) szosą jedziemy w tym właśnie kierunku. Po drodze mijamy rowerzystów, to chyba popularniejsza opcja na poruszanie się po wyspie niż samochód, mijamy też Megalochori, skąd ostatecznie mamy jedno jedyne zdjęcie niebrzydkiego kościółka w centrum.



Ok, ale naszym celem jest Skala. Na „zapleczu” zabudowań, pomiędzy deptakiem a wybrzeżem jest nowy, elegancki i pusty parking, jednak nie ma tam miejsca w cieniu. Auto zostawiamy więc na wielkim żwirowym placu pomiędzy szkołą (chyba nieczynną obecnie) a morskim brzegiem i plażą. Cień rachitycznych tamaryszków jest jaki jest , ale jest. Na zapleczu plaży jest też budynek z lekko zdezelowanymi toaletami… ale są .

Przy samej plaży wznosi się też główny kościół Skali.



Rozkładamy się na samym cypelku, który jest zaskakująco pusty, zresztą w ogóle nie ma na plaży zbyt wielu ludzi. Wybieram się na krótki spacer do jej końca (czy też początku) niedaleko portu.













Wbrew pozorom na cypelku to nie jest nasz namiocik , ale nasz jest taki sam. Przyjechał w boxie, ale tym razem nie został użyty, zresztą podczas tych wakacji w ogóle ani razu go nie wyjęliśmy.



Jeszcze kwitną…

Plaża nie jest duża. Na północnym wybrzeżu pojawiają się skałki, także w morzu są skalne płyty.





Cypelek jest jednak w pełni piaszczysty.



Jest raczej płytko, głębiej są miejsca porośnięte morską trawą.











Najładniejsze wejście do wody jest nie na samym cyplu a bardziej pośrodku plaży, jest bardziej też płytko w wodzie… która oczywiście ma bardzo komfortową temperaturę – zmierzone 25 stopni .





Sama plaża – widzieliśmy ładniejsze , ale jak na chorwacjopodobną Egistri i tak jest super .

Im bliżej „centrum” Skali tym ludzi nieco więcej.



Kościół od strony miasta.



Najbliższa plaży ulica-deptak. Na zdjęcie załapał się też autobus kursujący do Limenarii i Aponisos.



Jeszcze parę plażowych fotek, spędziliśmy w tym miejscu bowiem ładnych parę słonecznych i gorących godzin

Widoczki z naszych ręczniczków .







W kierunku Megalochori.





Wypada w tym miejscu wspomnieć o tym….



Maska do pływania. Zakupiona zimą , dopiero teraz doczekała się inauguracyjnego użycia , na Krecie w maju nie było czasu/okazji/chęci/możliwości (niczego nie skreślać). Poza tym była jednak za zimna woda na swobodne i długotrwałe moczenie się po pierwszych próbach użytkowania. Tutaj akurat na tej plaży w Skali wiele do obserwowania podwodnego nie było, ale płytka i ciepła woda była za to w sam raz na naukę .

Podobnie jak na naukę użytkowania tego sprzętu .



Płetwy zostały zakupione wraz z maską . W zamyśle miały być dla Malgosi, jednak ostatecznie to tylko ja z nich korzystałem. Natomiast z maski korzystaliśmy oboje, choć Małgosia ze zdecydowanie większą chęcią i zachwytem .



I tak minęły nam spokojne, sielankowe, popołudniowe godziny na akceptowalnie pustej, całkiem niezłej plaży w Skali. Jednak nie był to jeszcze taki zupełny koniec tego dnia…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Widoczki z naszych ręczniczków .

... no nie powiem całkiem sympatyczne ... ...
Pozdrawiam.

kulka53 napisał(a):Wypada w tym miejscu wspomnieć o tym….



Maska do pływania. Zakupiona zimą , dopiero teraz doczekała się inauguracyjnego użycia , na Krecie w maju nie było czasu/okazji/chęci/możliwości (niczego nie skreślać). Poza tym była jednak za zimna woda na swobodne i długotrwałe moczenie się po pierwszych próbach użytkowania. Tutaj akurat na tej plaży w Skali wiele do obserwowania podwodnego nie było, ale płytka i ciepła woda była za to w sam raz na naukę .

Podobnie jak na naukę użytkowania tego sprzętu .

No nareszcie odpoczęli i byli kilka godzin na plaży
I dalej Was lubię
Taką samą maskę w zestawie z płetwami /Decathlon/ dostał mój młody od Gwiazdora (tak, u nas na Kujawach i Pałukach to ten gość nosi prezenty ) na poprzednią gwiazdkę. Maska świetna, testowana całą wiosnę najpierw na basenie, potem prawie 2 tyg na Kefalonii.
Swobodnie się w niej oddycha, fajnie przylega do twarzy, nie wlewa się woda, w sam raz do oglądania podwodnego życia. Na dodatek jest bardzo bezpieczna, założona na twarzy w zasadzie sama utrzymuje użytkownika na wodzie.
Jak syn chciał odpłynąć dalej od brzegu to miał nakazane zakładanie maski (ewentualnie zabieranie piłki ze sobą) wiedziałem, że choćby się bardzo starał to i tak nie pójdzie w niej na dno.
Dla mnie akurat to troszkę jej mały minus, bo nie zanurkujesz w niej, ale to jedyna maska w której mogę oddychać pod wodą mając czerep poniżej lustra wody. A tak to ciągle góra - dół, góra - dół ...

kmichal napisał(a):... no nie powiem całkiem sympatyczne ... ...

Z Eginą na horyzoncie. także na dodatek trochę sentymentalne .

tompakosc napisał(a):No nareszcie odpoczęli i byli kilka godzin na plaży

Oj tam oj tam , czasami się nam to zdarza . Fakt, że częściej w we wrześniu niż kiedykolwiek indziej... ale to już z założenia są bardziej odpoczynkowe i luźne wyjazdy.
A plaże naprawdę BARDZO lubimy , oczywiście puste i piaszczyste są naszym ideałem , ale innymi też nie pogardzimy gdy już nie ma wyboru.

tompakosc napisał(a):I dalej Was lubię

tompakosc napisał(a):Maska świetna, testowana całą wiosnę najpierw na basenie, potem prawie 2 tyg na Kefalonii.

Maska rzeczywiście świetnie się sprawdziła. Co prawda nie mamy absolutnie żadnego doświadczenia z jakimikolwiek innymi tego typu sprzętami , ale z tej jesteśmy zadowoleni bo rolę swoją - czyli możliwość bezproblemowej obserwacji tego co dzieje się pod wodą - spełniła znakomicie. Dla mnie w połączeniu z płetwami dała możliwość ogarnięcia całej podwodnej okolicy w niedługim czasie . Mi się podobało ale prawdziwie zachwycona była tą możliwością była Małgosia .

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):

tompakosc napisał(a):Maska świetna, testowana całą wiosnę najpierw na basenie, potem prawie 2 tyg na Kefalonii.

Mi się podobało ale prawdziwie zachwycona była tą możliwością była Małgosia .

Tak naprawdę to się zakochałam w masce, tego dnia założyłam coś takiego na głowę po raz pierwszy w życiu. I chociaż rzeczywiście niewiele można było zobaczyć pod wodą na tej plaży to i tak oglądałam małe rybki, ludzkie nogi czasem jakieś pływające śmieci. Od tego pierwszego wejścia do końca pobytu każde moje wejście do wody to było pływanie z maską. Byłam zachwycona podwodnym rajem. I z tym zachwytem nie rozstaję się.

tompakosc napisał(a):Na dodatek jest bardzo bezpieczna, założona na twarzy w zasadzie sama utrzymuje użytkownika na wodzie.

pozwoliła mi pływać nad głębinami o jakich nigdy nie śniłam i widziałam tylko na filmach.
Pozdrawiam tych w maskach i tych co jeszcze nie spróbowali pływania w masce

Lidia K napisał(a):Pozdrawiam tych w maskach i tych co jeszcze nie spróbowali pływania w masce

Już kilka lat nie miałem okazji popływania z maską w ciepłej wodzie , ale snoorkowe eskapady nadal wspominam z wielką przyjemnością.

pzdr

Uwielbiam snurkować W tym roku nawet miałam ciekawe spotkanie podwodne.... Ja stosuję standardowy sprzęt, tą maskę mierzyłam w sklepie, ale jakoś mnie nie przekonała... Uwielbiam wpływać na głębinę z głową pod wodę, niesamowite wrażenie przestrzeni...

A to plaża na E. - ja jakoś strasznie wybredna nie jestem (byle by pustawo było), więc na pewno spędziłabym tak bardzo przyjemnie czas....

longtom napisał(a):Już kilka lat nie miałem okazji popływania z maską w ciepłej wodzie , ale snoorkowe eskapady nadal wspominam z wielką przyjemnością.

Myślę, że najwyższy czas wrócić do tych klimatów... najlepiej w greckich wodach . Może w tym roku będzie okazja?

piekara114 napisał(a):Ja stosuję standardowy sprzęt, tą maskę mierzyłam w sklepie, ale jakoś mnie nie przekonała... Uwielbiam wpływać na głębinę z głową pod wodę, niesamowite wrażenie przestrzeni...

Myśmy ją nabyli pod wpływem impulsu wywołanego relacją Danusi z wysepek Eolskich , dodatkowo skusiła nas zimowa promocja - obniżka ceny niemal o połowę z tego co pamiętam. A że Decathlon mam może 10 min. pieszo od domu to już w ogóle nie było się nad czym zastanawiać .
Nie wiem jak z innym sprzętem, ale jak dotąd zawsze mieliśmy obawy przed nabraniem wody przez rurkę , tutaj takiego problemu w ogóle nie ma.

piekara114 napisał(a):ja jakoś strasznie wybredna nie jestem (byle by pustawo było), więc na pewno spędziłabym tak bardzo przyjemnie czas....

Sama plaża, no jak widać - bez większego szału, gruboziarnisty piach, drobne kamyki. Natomiast w wodzie już dużo lepiej... podobało się nam na tyle, że kolejnego dnia też spędziliśmy na niej sporo czasu .

Pozdrawiam

19 września, środa c.d.

Późnym dość już popołudniem, gdy słońce przestało tak mocno przygrzewać a jeszcze było zbyt wcześnie by wracać nad Dragonerę na nocleg (zdecydowaliśmy że tam wrócimy bo innego, lepszego miejsca nie wypatrzyliśmy), postanowiliśmy coś jeszcze na Egistri zobaczyć . Mam na myśli jeszcze jedną plażę, w zasadzie już ostatnią…nie ma ich tu zbyt wiele tak po prawdzie…tę, na którą mieliśmy pojechać zaraz po zjeździe z promu – Chalikiadę. Przeciskamy się przez zapełnione spacerowiczami wąskie uliczki Skali i jedziemy pod górę, potem wzdłuż wyspy przez piniowe lasy, jedziemy, jedziemy…tak, już wiem że źle jedziemy . Dojechaliśmy do wysypiska śmieci , ok, to nie o to chodziło jednak . Wracamy, okazało się, że wąziusieńka uliczka w kierunku plaży zaczyna się przy samym porcie i wiedzie niżej, bliżej wybrzeża.

Można nią ujechać kilometr, może i mniej. Potem wszystko się kończy, ulica, zabudowania…nie było łatwo znaleźć miejsce do pozostawienia auta. Na samą plażę trzeba podejść już pieszo, mniej więcej taki sam odcinek jaki jechało się autem. Za ostatnim na wybrzeżu domem znajduje się (po schodkach w dół) malutka, żwirowa plażyczka Skliri, nie schodziliśmy bo nie wydała się nam w żaden sposób interesująca, poza tym nie chcieliśmy zakłócać spokoju grupce naturystów . Wyraźną, wydeptaną ścieżką przez piniowy las wędrujemy na Chalikiadę.

Do tej pory mniej więcej poznaliśmy już charakter malutkiej wysepki Egistri, jednak dopiero ten spacer uzmysłowił nam jakie jest jej prawdziwe oblicze tak do końca. Po drodze bowiem mieliśmy takie mniej więcej widoki… .











No dobra, takie też były .



Byliśmy w szoku. Cała ta okolica to jedno wielkie namiotowisko . Większość z namiotów była już opustoszała, ewidentnie zamieszkiwanych było jeszcze parę z nich. Natomiast to co widzieliśmy to i tak niewielka tylko część tego co dzieje się tu w sezonie , a to można było wywnioskować po wydeptanych i wygniecionych miejscach zajmowanych przez dziesiątki, jeśli nie setki zwiniętych już obozowisk. Jak do tej pory z takim, podobnym zjawiskiem spotkaliśmy się jedynie przed paroma laty na Samotrace… Teraz przestałem się już zupełnie dziwić podejrzliwości z jaką patrzyły na mnie dwie młode dziewczyny rano na Dragonerze gdy spytałem je o jakieś problemy z policją .

W końcu przed nami, a właściwie pod nami – Chalikiada. O tej porze skryta już w cieniu.



Jak widać – także zamieszkała .

Szybko przekonaliśmy się, że dostać się na tę plażę nie jest łatwo . Nie, nie z powodu stojących na niej namiotów czy innych nieformalnych zakazów czy zwyczajów tutaj panujących . Po prostu, jest stromo i niewygodnie, w związku z czym prawdopodobnie zrezygnowalibyśmy z dostania się na dół po to tylko by popatrzeć jak tam jest… to było widać już z góry. Jednak z przeciwnej strony wąskiego skalnego garbu na którym staliśmy podeszła rodzina, młodzi ludzie z małą, może czteroletnią dziewczynką. Okazało się, że to Rosjanie z którymi zamieniliśmy parę słów, ok, może więcej niż parę , początkowo po angielsku, szybko przechodząc na inny znany nam wszystkim język . Dowiedzieliśmy się że dojść można również naokoło, jednak częściowo trzeba pójść po wodzie, no i tego, że Chalikiada to plaża głównie naturystyczna (czego można się było łatwo domyślić ). To idziemy .

Parę zdjęć z dojścia.









Ja przeszedłem suchą nogą skacząc po skałkach, Małgosia tego nie lubi , wolała jednak się nieco pomoczyć. Oto Chalikiada .









Zdjęć nie ma dużo bo - co dość oczywiste - nie chcieliśmy naruszać prywatności „zamieszkujących” na niej ludzi. Plaża jest nawet dość spora, w całości otoczakowa, w wodzie są spore kamienie…. Prawdę mówiąc pod tym względem spodziewałem się po tym miejscu nieco więcej, ale mimo to na spory plus zaliczamy fakt, że można tu spędzić nieskrępowany czas w towarzystwie naturystycznym, że jednak znaleźliśmy coś takiego także i tutaj. Mimo to po długim zastanawianiu się i rozważaniu za i przeciw decydujemy, że już tutaj jutro nie wrócimy… zdecydowało kłopotliwe dojście na plażę (zwłaszcza z całym ekwipunkiem byłby problem) a także fakt, że są tutaj tylko kamienie.

Wracamy.



Na zakończenie wycieczki na Chalikiadę i w ogóle w ten rejon Egistri – sesyjka z fantastyczną kocią grupką przy jednym z domów.



















Ten kawałek wybrzeża wydaje się dość przyjemny, zabudowania – głównie pensjonaty z tawernami – są naprawdę eleganckie, zadbane, umiejscowione często nad samą wodą. Niedaleko stąd zarówno na naturystyczną Chalikiadę jak i do centrum Skali i na „normalną” plażę na której byliśmy dzisiaj. Myślę, że to całkiem fajne miejsce na kilka dni wakacji.

Jeszcze przed zachodem słońca meldujemy się na Dragonerze. Wypatrzone przez nas rano miejsce jest jakby zajęte , stoi tam rower, leżą jakieś rzeczy, Ok, znajdujemy sobie inne nieopodal, może nie tak dogodne, ale za to bardziej na uboczu. Rozkładamy się z całym obozowiskiem bez skrępowania wywołując zainteresowanie „poznanych” już rano dwóch Niemek. Rozmawiamy chwilę, one, podobnie jak i my mają w planie jutro opuścić Egistri, tylko że one rano a my popołudniu…



Przed nami jedyny zatem wieczór i noc na tej sympatycznej wysepce.











Właściciel roweru który zajął „nasze” miejsce właśnie odjeżdża



I bardzo dobrze że tam był i że myśmy się tam nie umieścili . Po zapadnięciu zmroku w okolicy zrobił się jakiś ruch… ciemno było jak oko wykol, to oczywiste bo żadnych latarni tam nie było a i tawerna powoli kończyła swoją działalność. Nie bardzo mogliśmy więc dostrzec co się dzieje, ale potem się wyjaśniło . Kilka co najmniej osób, mieszkańców okolicznych namiotów zbierało w lesie chrust , i ciągnęło za sobą suche patyki i gałęzie. A potem właśnie tam gdzie mieliśmy ochotę spać rozpalili ognisko. Zachowywali się jednak tak cicho i spokojnie, że pomimo niewielkiej odległości , może 50 metrów od nas to było, nie mieliśmy absolutnie żadnych problemów z zaśnięciem , nie wiemy nawet jak długo siedzieli.

I tak się oto skończył ten całkiem przyjemny, piękny dzień, dzień w którym poznaliśmy jeszcze inną grecką wyspę. Wyspę którą zapamiętamy jako najbardziej chorwacka spośród greckich wysp , pod względem oczywiście natury i krajobrazu, natomiast na pewno nie pod względem panującej tu namiotowej atmosfery .

c.d.n.