Krótki wypad w okolice Międzyzdrojów ...

Jeziorko turkusowe jak zwykle piękne, a fotki z mewami niezwykle urokliwe:)
czekam na cd......

kkra napisał(a):Jeziorko turkusowe jak zwykle piękne, a fotki z mewami niezwykle urokliwe:)
czekam na cd......

Już nadrabiam zaległości.

Pora na ostatni spacer. Kierunek - Lubin. Wjazd do Lubina zdobi mało efektowna budowla zwana wiaduktem.





Jaki wiadukt, skoro z jednej i z drugiej strony są jakieś pagórkowate knieje i nic poza tym? Wybudowano toto w 1937 roku. Może więc miał to być Łuk Triumfalny postawiony z okazji wizyty Fuhrera w Lebben, tym bardziej że, jak wiadomo hitlerowcy chętnie sięgali po wzory klasyczne?
A może to nieszczęśliwie rozpoczęta jakaś Wielka Budowla Socjalizmu - w końcu socjalizm międzynarodowy (internacjonalizm) niewiele się różni od socjalizmu narodowego (nazizm) - jeden wart drugiego. Zasięgnąłem więc języka i prawda okazała się tyleż budująca, co smutna. W miejscu, gdzie obecnie znajduje się Jezioro Turkusowe wydobywano, jak już wspomniałem kredę. Materiał ten był transportowany wózkami szynowymi właśnie przez nasz wiadukt do jednej z największych w Europie cementowni usytuowanej nad brzegiem jez. Wicko Wielkie. Dziś po tej trasie nie ma nawet śladu, a po cementowni pozostały tylko jakieś nędzne ruiny, pośród których straszą nielegalne wysypiska śmieci.












Najlepiej zachowana część cementowni zagospodarowana przez firmę rybacką.





Zniszczenia wojenne? No, niezupełnie. Niemcy ustąpili pozostawiając całe ustrojstwo w dobrym stanie. To nasi wyzwoliciele - niezwyciężona Armia Czerwona - wywieźli, co się dało z maszyn i sprzętu jako łup wojenny, a całą resztę, mszcząc się na niewinnych murach za swoje krzywdy (?) wysadzili w powietrze. Wg moich informatorów cały dobytek załadowano na 7 jednostek pływających, ale wszystkie statki po wypłynięciu zatonęły w Bałtyku. Czy zbombardowali ich Niemcy, czy taki był stan techniczny owych statków - tego już nie udało mi się dociec.
No cóż, zwycięzców niestety nikt nie sądzi. Podobnych historii jest sporo. Po tej pozostał łuk powitalno - pożegnalny na miarę Lubina.

I jeszcze parę ciekawostek. Fabryka cementu powstała w 1855 roku. Przez blisko 100 lat Lubin był miejscowością ważniejszą, niż Międzyzdroje. Sporo sklepów, dwa kina, restauracje z dancingami, plaża nad jez. Wicko Wielkie. Fabryka posiadała 150 mieszkań robotniczych, dom dla wdów, sale spotkań, bibliotekę.
Dwanaście lat po wojnie usłyszano tu jeszcze kilka wybuchów. To Andrzej Wajda realizował kilka scen "Kanału".

Dla zainteresowanych bardzo ciekawa lektura: odnaleziony niedawno Statut Fabryki Cementu w Lubinie z 1857 roku:

http://www.naszewycieczki.pl/content/view/222/47/



Zostawiamy już te niezbyt radosne tematy - ruiny, Armię Czerwoną i cement.
W Lubin idziemy!

Tu już nie ma żadnych ruin.





Coś przykuło moją uwagę:




Nie wiem, czym szczególnym zasłużyli się geodeci, że ich mianem nazwano ulicę. Nie można tu wykluczyć żadnej możliwości, nawet tej, że nazwano ją na cześć Janusza.



Jedna z ważniejszych instytucji w Lubinie.





Gaszenie ognia dzisiaj wygląda podobnie, jak na tej pięknej rzeźbie: używa się w tym celu zazwyczaj wody.



Z tym, że kiedyś, jak widać szło im to jakby łatwiej.


Mamy do zaliczenia jeszcze dwa punkty widokowe na Wsteczną Deltę Świny - jeden położony nieco niżej, a drugi na wzgórzu Zielonka, już w granicach Wolińskiego Parku Narodowego. W pierwszym z wymienionych miejsc odkryto grodzisko






i coś tam ryją w ziemi, ale na skarby mi to nie wygląda.





Widok na deltę i 44 wyspy jest dość niecodzienny:














Obok jedno z gospodarstw. Z tej perspektywy wygląda raczej nietypowo.

jan_s1 napisał(a):Coś przykuło moją uwagę:



Nie wiem, czym szczególnym zasłużyli się geodeci, że ich mianem nazwano ulicę. Nie można tu wykluczyć żadnej możliwości, nawet tej, że nazwano ją na cześć Janusza.

Wędrował człowiek z łatą

Przez wiele ścieżek, dróg

I taszczył niwelator

By pomiar zrobić mógł

Ref: Niech żyje geodezja

Polskiej nauki kwiat

Niech żyją geodeci

Niech żyją nam 100 lat

Po szczeblach wiedzy właził

I zmęczył się już fest

O knajpę też zawadził

Wszak geodetą jest

Ref: Niech żyje geodezja

Polskiej nauki kwiat

Niech żyją geodeci

Niech żyją nam 100 lat

Bo jeszcze tak nie było

I tak nie może być

A żeby geodeta nie miał

Już za co pić

Ref: Niech żyje geodezja

Polskiej nauki kwiat

Niech żyją geodeci

Niech żyją nam 100 lat

W drodze na Zielonkę wkraczamy na teren Wolińskiego Parku Narodowego.





Jak to zwykle u nas użytkowanie Parku wiąże się z różnymi ograniczeniami. Jedno z nich wzbudziło we mnie szczególnie ambiwalentne odczucia. Jest nim zakaz wprowadzania psów na teren Parku. Dobrze, że nie posiadam żadnego czworonoga, bo cóż miałbym mu powiedzieć uwiązując go na skraju lasu, stanowiącego granicę Parku, zmuszony do odbycia dalszego spaceru bez mojego towarzysza? Powiedziałbym mu prawdę:
- Widzisz, przyjacielu, musisz tu zostać, bo nasi panowie posłowie z ul. Wiejskiej uznali, że psy w odróżnieniu od ludzi stanowią zbyt poważne zagrożenie dla środowiska naturalnego.
Całe szczęście, że parlamentarzyści chorwaccy nie podzielają fobii swoich polskich kolegów. Gdyby tak było, nie zobaczylibyśmy na naszym forum wielu pięknych relacji ze św. Jurka, bo chłopcem do bicia byłby tym razem nie pies, lecz samochód, a ile osób zdecydowałoby się wgramolić na tę górkę korzystając wyłącznie z par excellence własnego środka transportu, czyli nóg?

Podejście na szczyt mierzący całe 81 m. npm





Kto chce, niech czyta:





Zadaliśmy sobie trochę trudu, więc rzućmy okiem, bo to już ostatnie spojrzenie na te ciekawe tereny.




[/img]

Nasza w sumie bardzo udana wycieczka dobiegła końca. Jeśli tu i ówdzie pojawiły się w opisie jakieś drobne złośliwości, to muszę Was zapewnić, że żywię dla tych terenów zdecydowanie więcej ciepła i życzliwości. Pewnie jeszcze nie raz tam zagościmy. Leszcz czeka!

I nadrobiłam zaległości Zresztą bardzo przyjemne zaległości z przymrużeniem oka i szczyptą historii w tle

pozdrawiam

Tymona napisał(a):I nadrobiłam zaległości Zresztą bardzo przyjemne zaległości z przymrużeniem oka i szczyptą historii w tle

pozdrawiam

Ja zaległości będę chyba nadrabiał w listopadzie.
Ludzie tyle piszą (sporo relacji naprawdę smacznych), że nie nadążam.
Ma to ten plus, że wolę czasem przeczytać wszystko od razu. Przynajmniej nie miesza mi się obiad w Makarskiej z kolacją w Trogirze.

Również pozdrawiam.

Dzięki za odświeżenie wiadomości o tamtejszych okolicach (przy okazji trochę nowych miejsc też zobaczyłam ), które nawidziłam raz ostatni jakieś 16 (?) lat temu... Częściej mi się zdarzają krótkie wizyty w bardziej wschodniej części naszego wybrzeża, więc taka wirtualna wycieczka była jak znalazł

Janie, bardzo fajna relacja, pełna ciekawostek. Dzięki Tobie pospacerowałam znowu po Międzyzdrojach, które odwiedziłam miesiąc temu Dziękuję też za pokazanie urokliwego Turkusowego Jeziorka, które pamiętam z pobytu na koloniach

Pozdrawiam

jan_s1 napisał(a):Wjazd do Lubina zdobi mało efektowna budowla zwana wiaduktem.



Jaki wiadukt, skoro z jednej i z drugiej strony są jakieś pagórkowate knieje i nic poza tym?

A co powiesz na takie dziwo?:



Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Wojtek, nie Trzymaj nas w niewiedzy - gdzie to? Też w Lubinie?

JacYamaha napisał(a):Wojtek, nie Trzymaj nas w niewiedzy - gdzie to? Też w Lubinie?

Ten endemit rośnie w lesie na granicy Katowic, Tych i Mikołowa. Ode mnie na rowerze - kwadrans.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

Bardzo miło mi się czytało i oglądało, dzięki
Pozdrówka!