Krótki majowy romans z Wenecją

Pierwotnie była drewniana a sygnał świetlny pochodził zwyczajnie z ogniska palonego w górnej części kopuły

ciekawe czy latarnik sam musiał nosić drewno na ognisko czy miał pomocnika

Piękny pokład, kocham takie drewno

beatabm napisał(a):

gusia-s napisał(a): A myślisz, że to takie proste Trzeba zapytać Kapitańską jak Ona rozpoznaje swoją chatę po powrocie z rejsu

......................... w ogóle nie rozpoznaje

No widzisz ... jest prosty sposób aby to zmienić

beatabm napisał(a):

Pierwotnie była drewniana a sygnał świetlny pochodził zwyczajnie z ogniska palonego w górnej części kopuły

ciekawe czy latarnik sam musiał nosić drewno na ognisko czy miał pomocnika

Zapewne

beatabm napisał(a): Piękny pokład, kocham takie drewno

Jak na Waszej MaBe

Wszystkim Czytelnikom życzę Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i Szczęśliwego Nowego Roku, niech ten Nowy Rok przyniesie Wam dużo zdrowia, miłości i spełnienie marzeń

Dziękujemy

Dziękujemy za życzenia Najlepszego na Święta i cały kolejny rok

Wypatrzyłam w samostanie w Orebiću taki żyrandol..




..myślę, że braciszkowie zafundowali sobie właśnie Murano...

gusia-s

Co rzuciło mi się w oczy Jak na tak małe miasteczko, które można przelecieć w godzinę zauważam sporo osób na wózkach inwalidzkich Widać, że są to starsi mieszkańcy – więc albo sędziwy wiek, albo podmokły teren powoduje jakieś problemy zdrowotne Takich osób w krótkim czasie naliczyłam co najmniej z 10. Tu jedna z nich.

Albo - wyspa jest miejscem emigracji niepełnosprawnych...pamiętam, jak mieszkając w Anglii byłam zdziwiona ,że istnieją całe miejscowości dla emerytów, lub osób potrzebujących stałej opieki pielęgniarskiej. Na ogół były to ładnie położone nad morzem miasteczka pełne domów opieki i małych osiedli dla emerytów (a... i klubów gdzie grają w bingo )
Więc może Burano jest tego typu miejscem...

beatabm napisał(a):Dziękujemy

Na zdrowie

Katerina napisał(a):Dziękujemy za życzenia Najlepszego na Święta i cały kolejny rok ...

Również dziękuję
Żyrandol na bank z Murano i tani nie był chociaż być może został braciszkom podarowany

Odnośnie osób na wózkach całkiem możliwe. Na jednym z domów właśnie przy tym kanale gdzie robiłam fotkę, na której widać osobę na wózku wisiała taka tabliczka.

Napis w tłumaczeniu brzmi ... Dom dziadków, ale to co poniżej ... Tu dzieci są rozpieszczane ... można rozumieć w dwojaki sposób.
Może to jednak zwykły dom dziadków, którzy chętnie widzą swoje wnuki by je rozpieszczać, ale też może to być taki dom seniora, w którym dziadkowie wyczekują wizyt swoich wnuków by je rozpieszczać
Tak czy siak tabliczka wraz z hasłem urocza

Cd. Dzień 4 – 3.05.2017 środa

Kierunek oczywiście Wenecja
Tym razem przybijemy do niej od północy.

Mijamy „Wyspę Umarłych” - to Cimitero di San Michele, na której mieści się czynny cmentarz, choć z racji przepełnienia zmarli chowani są tu przejściowo - na 10 lat, potem ich szczątki przewożone są na wyspę Sant'Ariano.


Cmentarz powstał w 1807 r. z rozkazu Napoleona, który uznał, że z przyczyn sanitarnych Wenecjanie muszą mieć cmentarz poza miastem .
Dokonuje się tu pochówków wyznawców różnej wiary, z tego względu cmentarz podzielono na sektory katolickie, prawosławne i ewangelickie. Nie chowa się tu Żydów, którzy mają swój cmentarz na Lido. Trumny z ciałem bądź urny z prochami transportowane są czarnymi gondolami pełniącymi rolę karawanu. Funkcję cmentarnego kościoła pełni renesansowy, kościół San Michele (św. Michała). Fasada kościoła wykonana została z kamienia wydobytego na chorwackiej wyspie Brać słynnej z wielu kamieniołomów.


Wyspę otacza szczelnie ceglany mur. Na cmentarz można się dostać vaporetto liniami nr 4.1 i 4.2, które kursują między Wenecją a Murano.


Północny brzeg Wenecji – Venezia Fondamenta Nuove znajduje się zaledwie 400 m od brzegu cmentarnej wyspy. W bardzo pogodne dni ponoć widać z niego pasmo Dolomitów. Dziś niestety takiej widoczności nie ma


Widok w lewo.


I w prawo.


Wysiadamy na przystanku Venezia Fondamenta Nuove i zaraz napotykamy bogato zdobiony kościół Santa Maria Assunta dei Gesuiti.


Tuż przy kościele znajduje się Campo dei Gesuiti - Plac Jezuitów.


Kierujemy się na południe, przechodząc przez mostek przerzucony nad kanałem.


Mimo, że te domy nie stoją w wodzie fasady nie wyglądają zbyt dobrze.


Mroczna uliczka, której kolorytu dodaje jedynie nie wiedzieć czemu czerwona rynna


Idziemy sobie tak na luzie gapięc się to w lewo, to w prawo a czasem zadzierając nosa w górę .


Docieramy na Campo Santi Apostoli (plac Św. Apostołów), przy którym znajduje się wiele knajpek, sklepików z pamiątkami oraz dwa kościoły.


Przystajemy chwilę na mostku, przy którym jest kolejna restauracja gotowa na gości ale cosik pusto


Co chwilę trafiamy na gondolierów - ci akurat jacyś znudzeni


Ale pozostali mozolnie przeciskają się przez wąskie i zatłoczone kanały.


Zerkamy na sklepowe wystawy kupujemy drobne pamiątki



Co chwilę przedzieramy się przez kolejne kanały


Oraz uliczki i place.


Wycycane po drodze wino robi swoje i pilnie potrzebuję wuceta . Jak na złość nie możemy trafić do tego przybytku . Jedynym ratunkiem jest dostać się, na któryś z dalekobieżnych vaporetto.
Drobiąc już jak gejsza czuję, że za chwilę pęknę .

Tak docieramy na południowy brzeg Wenecji a wuceta jak nie było tak nie ma


A w koło woda i żadnego ustronnego miejsca


Na San Zaccaria akurat podpływa 15 – ka, która płynie bezpośrednio do Punta S. a na niej na pewno jest wucet
Niemal forsuję bramkę i …. uff, zdążyłam Co za ulga
Za mną na pokład wpadła reszta wycieczki Skoro już jesteśmy wszyscy to płyniemy.
Opuszczamy Wenecję


Cdn...

gusia-s

Mijamy „Wyspę Umarłych” - to Cimitero di San Michele, na której mieści się czynny cmentarz, choć z racji przepełnienia zmarli chowani są tu przejściowo - na 10 lat, potem ich szczątki przewożone są na wyspę Sant'Ariano.

Przypominam ,że mamy dzisiaj Sylwester, a bardziej precyzyjnie - imieniny Sylwestra..
Ale, co tam...jakiś znicz zapalę

Co chwilę trafiamy na gondolierów - ci akurat jacyś znudzeni

Tu akurat niejaka Baśka miała rację

A to zdjęcie



..jakoś nakłania do siusiu.. nie wiem dlaczego ,ale jak zobaczyłam to poczułam Twój ból

..

A blisko wc byłaś, bo przynajmniej kiedyś to był tu, między tymi straganikami, cena 1,5 eur w 2012 r.

Patrzę i patrzę...Wenecja i sklepiki z maskami, szkłem ok, ale z lawendą Ciekawe gdzie oni ją niby uprawiają...

piekara114 napisał(a):A blisko wc byłaś, bo przynajmniej kiedyś to był tu, między tymi straganikami, cena 1,5 eur w 2012 r.

Pewnie nadal jest, ale my akurat wtedy poruszaliśmy się po przeciwnej stronie kanału
Pewnie też gdzieś i tam był ale jakoś w panice nie mogłam znaleźć
Na przyszłość nauczka, trzeba mieć plan rozmieszczenia wucetów bo w razie co krzaczka się nie znajdzie

piekara114 napisał(a): Patrzę i patrzę...Wenecja i sklepiki z maskami, szkłem ok, ale z lawendą Ciekawe gdzie oni ją niby uprawiają...

Też się zastanawiałam ... raczej nie w Wenecji Zapewne importowana

Katerina napisał(a):gusia-s

Co chwilę trafiamy na gondolierów - ci akurat jacyś znudzeni

Tu akurat niejaka Baśka miała rację

W uzupełnieniu Gondoliero ... zapomniałam, że ich mam
Ciężko to nazwać pływaniem

Katerina napisał(a):... nie wiem dlaczego ,ale jak zobaczyłam to poczułam Twój ból ...

To była naprawdę awaryjna sytuacja nie cierpiąca zwłoki

gusia-s

W uzupełnieniu Gondoliero ... zapomniałam, że ich mam
Ciężko to nazwać pływaniem

Ciekawe, czy fuchę gondoliera dziedziczy się z ojca na syna, czy trzeba przejść jakiś kurs
A widziałaś jakieś kobitki gondolierki?

Katerina napisał(a):gusia-s

W uzupełnieniu Gondoliero ... zapomniałam, że ich mam
Ciężko to nazwać pływaniem

Ciekawe, czy fuchę gondoliera dziedziczy się z ojca na syna, czy trzeba przejść jakiś kurs
A widziałaś jakieś kobitki gondolierki?

Kiedyś tak było, z ojca na syna i wyłącznie Wenecjanie. Od całkiem niedawna tę profesję można zdobyć po odbyciu kursu który trwa 1,5-2 lata. Ponoć bardzo ciężko na taki kurs się dostać, bo są organizowane bardzo rzadko i nieregularnie. Podstawowym wymogiem jest znajomość co najmniej 2 jęz. obcych. Na kursie przyszli gondolierzy uczą się nie tylko prowadzenia gondoli, topografii miasta, poznając jego historię i sztukę, ale też zasad marynarki.

W 2010 r. po raz pierwszy w historii Wenecji zawód ten zdobyła kobieta - 24 letnia wówczas Włoszka - córka gondoliera . Wraz z nią startowały jeszcze dwie kobiety ale nie udało im się zdać egzaminu.
Pierwsza gondolierka na stwierdzenie mężczyzn, którzy uważają, że kobiety są zbyt słabe i nie dają sobie rady z kontrolowaniem wielkiej łodzi odpowiedziała - rodzenie dzieci wymaga posiadania znacznie większych pokładów siły

W Wenecji pośród ponad 400 aktywnych gondolierów jest też jeden Polak Tu wywiad z naszym gondolierem, wprawdzie z 2010 r. ale podaje w nim kilka ciekawostek

Kurs długi, trudny ale jaka radość potem, możesz pływać i pływać bez końca

Wywiad ciekawy.

Te języki obce mnie zastanawiają,,

Czyli wenecjanin, mówiący po włosku musi jeszcze znać dwa inne..

A Polak musiał ile zdać? Rozumiem,że włoski jest obowiązkowy - poza tym jeszcze 2, Czy j. polski się liczy?

beatabm

Kurs długi, trudny ale jaka radość potem, możesz pływać i pływać bez końca

Kapitańska Baba to już umie nawigować, a jakby jeszcze zaśpiewała Doktor mógłby ją przygotować z historii sztuki

Katerina napisał(a):, a jakby jeszcze zaśpiewała

To by wszyscy potencjalni klienci uciekli