Covidowe wakacje, czyli Bułgaria zamiast… Bułgarii

dangol napisał(a):Obiadek pysznie wygląda !

I jak wyglądał tak smakował

dangol napisał(a):Bardzo mi się podoba Wasz sposób zwiedzania (też taki preferujemy) : przeplatanie zabytków winkiem czy piwkiem, czasem jakimiś smacznymi konkretami .

Bo taki sposób zwiedzania jest jedynym słusznym - przynajmniej dla nas, ale z Twoich słów wnoszę, że jest nas więcej.
Zwiedzanie ma sprawiać przyjemność, więc bieganie z wywieszonym jęzorem jest nie do przyjęcia. Chociaż nie powiem, takie zwiedzanie też nam się zdarzało na wycieczkach fakultatywnych.

Ja też uwielbiam taką formę zwiedzania. Lubię chodzić, zaglądać w ciekawe miejsca, robić zdjęcia i odpoczywać przy kawie, piwku czy winku. Przekonałaś mnie do Bułgarii (nie myślałam, że będzie tak malowniczo).

Sara76 napisał(a):Ja też uwielbiam taką formę zwiedzania. Lubię chodzić, zaglądać w ciekawe miejsca, robić zdjęcia i odpoczywać przy kawie, piwku czy winku. Przekonałaś mnie do Bułgarii (nie myślałam, że będzie tak malowniczo).

Cieszę się, że Ci się spodobało to co zobaczyłaś, a przecież to jeszcze nie wszystko.

megidh napisał(a):. . . taki sposób zwiedzania jest jedynym słusznym . . . Zwiedzanie ma sprawiać przyjemność, więc bieganie z wywieszonym jęzorem jest nie do przyjęcia. Chociaż nie powiem, takie zwiedzanie też nam się zdarzało na wycieczkach fakultatywnych.

Wycieczki fakultatywne nazwaliśmy "turbozwiedzaniem" - nie jest to nasz ulubiony sposób zwiedzania , ale swoje plusy posiada
Wasz sposób ( również jest naszym sposobm ) jest zdecydowanie najlepszy i jak napisałaś - jedynym słusznym


Pozdrawiam
Piotr

Najedzeni idziemy dalej zwiedzać.
Dochodzimy do malutkiej cerkwi Św. Teodora z XIII wieku (nr 13 na mapce).
Ponoć można ją zwiedzać, ale niestety ta cerkiew również była zamknięta, więc obejrzeliśmy ją tylko z zewnątrz.





Ledwie zrobiliśmy kilka kroków a już widać morze po drugiej stronie Nessebaru.

Dochodzimy do skarpy, skąd patrzymy co widać z drugiej strony wyspy.
U naszych stóp widać obiekt sportowy, na którym ćwiczą ludzie.


Idziemy uliczką, która ciągnie się wzdłuż skarpy aż dochodzimy do bazyliki Najświętszej Bogurodzicy Eleusa (nr 12 na mapce), pochodzącej z VI wieku.
Bazylika miała 28 metrów długości i 18 metrów szerokości. Niewiele z niej jednak zostało, bowiem uległa zniszczeniom najprawdopodobniej podczas trzęsienia ziemi, kiedy to jej część północna oraz nazwa główna zatopiły się w morzu. Na podstawie wykopalisk i badań dokonano częściowej rekonstrukcji bazyliki.






Tuz obok bazyliki znajdują się pozostałości po wiatraku.

Spoglądamy jeszcze w stronę Słonecznego Brzegu

i ponownie zagłębiamy się w uliczki Nessebaru.
Oprócz cerkwi bardzo ważnym elementem Starego Miasta są domy odrodzeniowe.
W XVIII wieku rozpoczął się tutaj proces budowy nowych i odnawiania starych domów. Powstały wtedy piękne domostwa, które teraz można podziwiać na każdym kroku. Partery wybudowane z kamienia przeznaczone były na przechowywanie narzędzi czy sieci rybackich. Piętra, nadwieszone na ulicą, budowano z drewna i stanowiły one część mieszkalną. I właśnie teraz w bocznej uliczce mamy okazję zobaczyć takie domostwa w całej okazałości. Na głównych uliczkach zostały one przekształcone w sklepiki z pamiątkami czy restauracje, więc tam trudno jest im się dokładnie przyjrzeć.

Nesebyr bardzo mi się spodobał.

piekara114 napisał(a):Nesebyr bardzo mi się spodobał.

Czy widzicie tutaj kota ? Ja go w pierwszej chwili nie zauważyłam.

Ale jak go dojrzałam, to już nie mogłam oderwać wzroku od jego kocich akrobacji podczas prześlizgiwania się pomiędzy tym ogrodzeniem.


Cudne miał te oczy.

Kot akrobata i hipnotyzer

Doszliśmy do kościoła, którego nazwy nie jestem pewna. Na mapce oznaczony jest Nr 11 i tam opisany jest jako "The Assumption church". W innych źródłach podawana jest nazwa Church "Dormition of Theotokos" lub Cerkiew Świętej Bogurodzicy.
Zaraz po wejściu na dziedziniec ujrzeliśmy taki dziwne coś. Nawet nie wiem jak to nazwać. Nasuwa mi się skojarzenie z nierozebraną do końca szopką bożonarodzeniową.



A z tyłu za tą budowlą stoi sobie kuchnia polowa.

Na dziedzińcu coś się dzieje, bo jest sporo ludzi.

Trafiliśmy akurat na zakończenie ślubu.

I chyba dzięki temu mogliśmy wejść do wnętrza kościoła. Został on wybudowany w roku 1884, czyli w porównaniu z innymi kościołami w Nessebarze jest bardzo młody.

W środku nie można robić zdjęć, więc mam ich tylko kilka, zrobionych zanim dostrzegliśmy informacje o zakazie.




Na zewnątrz jest już pusto, więc możemy bez problemu obejrzeć kościół z zewnątrz.




Przy bramie z drugiej strony stoją jakieś jaja (chyba dla odmiany na święta wielkanocne).


Wieża kościoła góruje nad Nessebarem. Widać ją z daleka (nawet ze Słonecznego Brzegu).
Ponoć można na nią wejść i podziwiać widoki z góry, ale my nie widzieliśmy żadnej możliwości wejścia na wieżę.

megidh napisał(a):
Doszliśmy do kościoła, którego nazwy nie jestem pewna. Na mapce oznaczony jest Nr 11 i tam opisany jest jako "The Assumption church". W innych źródłach podawana jest nazwa Church "Dormition of Theotokos"

W zasadzie obie nazwy są tożsame, bo Wniebowzięcie NMP to w cerkwi Zaśnięcie Bogurodzicy.

Janusz Bajcer napisał(a):Kot akrobata i hipnotyzer

O to, to. Pięknie to spuentowałeś.

dangol napisał(a):

megidh napisał(a):
Doszliśmy do kościoła, którego nazwy nie jestem pewna. Na mapce oznaczony jest Nr 11 i tam opisany jest jako "The Assumption church". W innych źródłach podawana jest nazwa Church "Dormition of Theotokos"

W zasadzie obie nazwy są tożsame, bo Wniebowzięcie NMP to w cerkwi Zaśnięcie Bogurodzicy.

Dzięki za wyjaśnienie.

megidh napisał(a):Zaraz po wejściu na dziedziniec ujrzeliśmy taki dziwne coś. Nawet nie wiem jak to nazwać. Nasuwa mi się skojarzenie z nierozebraną do końca szopką bożonarodzeniową.

My mieliśmy poniekąd podobne skojarzenia, bo nazwaliśmy tę dekorację szopką wielkanocną. Wprawdzie treść miała mocno związaną ze świętami Wielkiej Nocy, to jednak stylistyką nieodparcie kojarzyła się z ludową szopką bożonarodzeniową.



Cerkiew bardzo ładna, zwłaszcza ikonostas mi się podoba.

Mikromir napisał(a):

megidh napisał(a):Zaraz po wejściu na dziedziniec ujrzeliśmy takie dziwne coś. Nawet nie wiem jak to nazwać. Nasuwa mi się skojarzenie z nierozebraną do końca szopką bożonarodzeniową.

My mieliśmy poniekąd podobne skojarzenia, bo nazwaliśmy tę dekorację szopką wielkanocną. Wprawdzie treść miała mocno związaną ze świętami Wielkiej Nocy, to jednak stylistyką nieodparcie kojarzyła się z ludową szopką bożonarodzeniową.

Czyli nie jestem osamotniona w swoich skojarzeniach.
Ale faktycznie masz rację, że te elementy dekoracyjne ustawione pośród sianka: zajączki, baranki, kury i koguty a nawet jaja wymalowane na kopule symbolizującej niebo, są bardziej wielkanocne niż bożonarodzeniowe. Myślę że te wielkie czerwone jaja ustawione na dziedzińcu są tematycznie powiązane z tą szopką.

Mikromir napisał(a):Cerkiew bardzo ładna, zwłaszcza ikonostas mi się podoba.

Nam też się bardzo tam spodobało.

Idziemy dalej w poszukiwaniu kolejnych zabytków.



Dochodzimy do cerkwi świętej Paraskewy (nr 9 na mapce).
Jest to jednonawowa bazylika z XIII-XIV wieku zaprojektowana na planie prostokąta o wymiarach 15 na 6 metrów. Od strony wschodniej zakończona jest pięcioboczną absydą. Cerkiew ta zachowała się do naszych czasów w dobrym stanie, ale bez kopuły i dzwonnicy, które uległy zniszczeniu. Obecny dwuspadowy dach został do niej dobudowany. Wewnątrz urządzono muzeum.


Podziwiamy piękną, bogato zdobiona fasadę.
i