Budapeszt po japońsku

pääkäyttäjä napisał(a):Sentyment... to jest prawie jak syndrom sztokholmski

pääkäyttäjä napisał(a):Jedno z tych niewielu miast, w których czuję się jak u siebie w domu

Zazdroszczę


18 sierpnia (niedziela): Wyspa Małgorzaty i János-hegy

Dziś niestety nasz ostatni dzień w Budapeszcie Jak ten czas szybko leci... Upał jeszcze większy niż wczoraj, więc będziemy poszukiwać oaz zieleni

Pojeździmy sobie trochę autobusami, na szczęście klimatyzowanymi. Pierwsza podróż trwa krótko - wysiadamy na Wyspie Małgorzaty, tym razem w jej północnej części.

Widok w stronę budańskich wzgórz i osiedla:



To w Budapeszcie są bloki?

Mijamy grającą studnię, z której nie dobiega żadna muzyka:



i idziemy w stronę ogrodu japońskiego:



Zbiegowisko przy sadzawce jest spowodowane tym, że żółwik wylazł na ląd. Ludzie karmią go ciasteczkami



On jednak nie wygląda na zainteresowanego ani ich towarzystwem, ani tym jedzeniem i ewakuuje się do swojej skorupy :



W ogrodzie jest mnóstwo zieleni i kilka oczek wodnych:



a w nich mnóstwo ryb i żółwi :



Świetne miejsce na leniwe spacery, a że jest niedziela (w dodatku "długi weekend", również dla Węgrów) trochę ludzi się tu kręci. Drzewa zapewniają zbawienny cień, więc my też snujemy się po różnych zakątkach Wyspy Małgorzaty.

Węgierski Stonehenge :



Docieramy do 57 metrowej wieży ciśnień:



Ośmiokątna budowla powstała w 1911 roku, a obecnie służy jako miejsce wystaw oraz jako wieża widokowa:



Chwilę zastanawiamy się, czy wejść na górę...



Nie chce nam się w taki upał, odpuszczamy. Niedługo wejdziemy na inną wieżę, ale widoki będą zdecydowanie bardziej rozległe niż w tym przypadku

Jesteśmy przy kąpielisku Palatinus:



W basenach i na trawie sporo ludzi (patrzymy przez ogrodzenie):



Zastanawialiśmy się rano, czy nie wziąć ze sobą strojów kąpielowych, ale ostatecznie stwierdziliśmy, że dzisiaj na kąpieliskach będzie najwięcej osób.

Zamiast do basenu wchodzimy do klimatyzowanego autobusu i jedziemy na prawy brzeg Dunaju, czyli do Budy. Przejazd Mostem Małgorzaty:



Potem w skwarze czekamy na przesiadkę. To chyba najgorszy moment dzisiejszego dnia. Dziesięć minut spędzonych na przystanku bardzo się nam dłuży, a pot spływa po plecach Dobrze, że wzięliśmy do plecaka i torebki trochę napojów.

W końcu przyjeżdża autobus (to nie jest "nasz", ale temu zrobiłam zdjęcie ):



Klima w busie nie wyrabia Oglądam przez szybę piękne budańskie dzielnice willowe i staram się nie myśleć o tym, jak mi jest gorąco Jedziemy jakieś 25 minut. Autobus wywozi nas niemal poza Budapeszt. Naszym celem jest János-hegy (Góra Jana) - najwyższe wzgórze znajdujące się w granicach miasta (527 m n.p.m.).

Można na nie dojść szlakiem lub wjechać dwuosobowym wyciągiem krzesełkowym. Wybieramy tę druga opcję :



Na początku jedziemy bardzo nisko nad ziemią:



i podziwiamy wille ukryte wśród zieleni:



Znacznie ciekawsze widoki będą w drodze powrotnej

Wysiadającym pomagają mili panowie :



Obok górnej stacji są punkty gastronomiczne, jednak my od razu "atakujemy" widoczną na zdjęciu wieżę:



Można do niej dojść na dwa sposoby - dłuższą trasą, asfaltem lub krótszą - leśnym szlakiem. Znowu wybieramy druga opcję :



Po kilku minutach jesteśmy pod Wieżą Elżbiety wybudowaną na początku XX wieku:



Nazwę budowla zawdzięcza uwielbianej przez Węgrów księżniczce Sissi (czyli Elżbiecie Bawarskiej), która odwiedziła to miejsce w 1882 roku. Wieża ma 23,5 metra wysokości i widać z niej nawet na 80 kilometrów. Natomiast przy wybitnie sprzyjających warunkach pogodowych zobaczyć można ponoć zarysy Tatr, choć nie chce mi się w to wierzyć

Na "parterze" budowli znajduje się kawiarnia w klimacie chaty myśliwskiej:



Mają też narty :



A oprócz nart bardzo dobre (czeskie!) piwo Bernard Jak miło jest usiąść w cieniu i trochę się orzeźwić :



Musimy nabrać sił na wspinaczkę, która nas czeka Wejście na Wieżę Elżbiety nie jest płatne. Trochę nas to dziwi, ale miło, że nie zdzierają z turystów (i mieszkańców, których dzisiaj też pewnie jest tu sporo).

Wchodzimy bardzo ładną "klatką schodową":



Na niższych poziomach można poczytać o historii tego miejsca:



ale przyznaję, że nie wgłębiałam się w szczegóły

Najbardziej interesowały mnie widoki :



A są one bardzo rozległe. Centrum Budapesztu wydaje się być tak daleko:



więc przybliżę parę znanych miejsc. Zielone dzielnice Budy i Most Małgorzaty:



Parlament:



Zamek królewski i Most Elżbiety:



Kiedy spojrzymy w przeciwną stronę, krajobraz jest bardziej górski:



Przez moment wydaje nam się, że jesteśmy w "naszych" Beskidach :



Przy kawiarniach stolikach ustawionych w słońcu pusto:



Nikt nie jest masochistą

Zaczynamy powoli schodzić. Na koniec odcinka ostatnie spojrzenie na tę piękną budowlę:




Polecam wyprawę na Górę Jana. Miła odskocznia od miejskiego zgiełku. Można przez chwilę poczuć się jak w górach

W następnym odcinku będą jeszcze widoki z wyciągu krzesełkowego

Kapitańska Baba napisał(a):Patrząc na zdjęcia ma się wrażenie że jesteście baaaaardzo wysoko

Bo było dość wysoko Sama Góra Jana ma 527 m (plus 23,5 metra wieży), a Dunaj płynie, mniej więcej, na wysokości 100 m n.p.m. Pokonaliśmy więc około 400 metrów przewyższenia (licząc od Wyspy Małgorzaty).

Kapitańska Baba napisał(a):Piękne widoki, dla nich warto było nawet smażyć się 10 minut na przystanku

Zdecydowanie, warto było!

Kapitańska Baba napisał(a):Ogród japoński na wyspie również ciekawy choć ludzi rzeczywiście ogrom

Rodzinna niedziela w parku

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):On jednak nie wygląda na zainteresowanego ani ich towarzystwem, ani tym jedzeniem i ewakuuje się do swojej skorupy :

To są bardzo inteligentne zwierzątka.

Wiedziałam, że żółwiki Ci się spodobają

piekara114 napisał(a):

maslinka napisał(a):Zbiegowisko przy sadzawce jest spowodowane tym, że żółwik wylazł na ląd. Ludzie karmią go ciasteczkami

O nie

W dodatku jedno dziecko ruszyło w jego stronę z patykiem Od dawna obserwowałam tego chłopca, bo wyglądał mi podejrzanie i już szłam w stronę małego Węgra (nie wiem, co bym mu powiedziała; pewnie i tak by nie zrozumiał ), kiedy żółw się schował, a chłopiec momentalnie stracił zainteresowanie i odszedł.
Bardzo mądry żółwik

Bravik napisał(a):Proponuję frazę "rossz gyerek, a rossz"

Jak to jest z tym gierkiem/giermkiem. Znalazłam gdzieś, że to są synonimy. Można wymawiać z "m" albo bez. A może to jakaś forma (przypadek)? Rzeczowniki, chyba tak jak w języku polskim, odmieniają się przez przypadki...

Barman z campingu Aloa na Braču, Bośniak z Sarajewa, twierdził, że zna węgierski i wymawia się gierek...

Katerina napisał(a):Przyznam się, miałam przez kilka ostatnich dni niemoc. Podróżowanie, chociażby to wirtualne, było bolesnym tematem.

Kasia, to normalne. Ja codziennie walczę ze sobą. O pozytywne myśli i to, żeby robić plany, against all odds...

Katerina napisał(a):Ale dzisiaj usłyszałam, że Chińczycy otworzyli już fragment Muru dla zwiedzających (chociaż bardzo reglamentowane to zwiedzanie) i od razu nabrałam optymizmu (chyba jestem podatna na chińską propagandę )

Ech, ci Chińczycy! My jednak mamy inną mentalność... U nas taka dyscyplina (zamordyzm?) by się nie udała, choć i tak jestem pozytywnie zaskoczona postawą rodaków

Katerina napisał(a):Piękne widoki węgierskich "Beskidów", ale nawet przejazd autobusem wydał mi się mega atrakcyjny w tych czasach

Ja też marzę o jeździe autobusem

Bravik napisał(a):Szacunek dla barmana Bośniaka, że nauczył się tego cudacznego języka. Kiedyś próbowałem tego samego z racji częstych bytności na Węgrzech. W pamięci pozostały podstawowe zwroty i tyle.

Tak, szacunek dla wszystkich, którzy nauczyli się węgierskiego!

Magda O. napisał(a):Relacje bardzo mi pomagają, dosłownie przenoszą mnie w miejsca, w których tak chciałabym być... także piszcie, ku pokrzepieniu nas wszystkich (sama dojrzewam do wstawienia małej relacji...)

Już Ci to mówiłam, Magda, pisz, pisz

18 sierpnia (niedziela): Parlament i nie tylko

Powoli opuszczamy Górę Jana. Kolejka do wyciągu krzesełkowego Libegő, w której przede wszystkim słychać język polski :



Patrzymy na ludzi "strzelających" z lunet na Wieży Elżbiety:



i wsiadamy na krzesełko:



Po lewej - wzgórza budańskie:



a przed nami panorama Budapesztu:



Zbliżenie na Parlament, w którego stronę będziemy zaraz zmierzać:



Jesteśmy coraz niżej:



i w końcu - wysiadka:



Idziemy na pobliski przystanek autobusowy. Do pierwszego busa pakuje się tłum ludzi, więc odpuszczamy i czekamy na kolejny. To była słuszna decyzja - jedziemy w komfortowych warunkach

Mijamy charakterystyczną bryłę Hotelu Budapest:



Wysiadamy na znanym nam już Széll Kálmán tér:



a potem kierujemy się prosto do metra:



Coś miłego dla oka :



"Wynurzamy się" obok Parlamentu:



ale najpierw idziemy na obiad - do włoskiej restauracji Da Marco, która wczoraj skradła nasze serca:



Pizza znowu jest wyśmienita! Zazwyczaj boję się takich powrotów i porównań, ale smakuje mi nawet bardziej niż wczoraj I znowu nie zdążyłam zrobić zdjęcia, bo dosłownie się na nią rzuciłam

Po satysfakcjonującym napełnieniu żołądków wracamy pod budynek Parlamentu, żeby go "obfocić" z tych stron, z których nie zrobiliśmy tego wczoraj :




Szczegóły:



Tańczę :



Na Placu Lajosa Kossutha wart uwagi jest też oczywiście budynek Muzeum Etnograficznego oraz pomnik konny Franciszka II Rakoczego (II. Rákóczi Ferenc) - przywódcy wielkiego powstania antyhabsburskiego na Węgrzech (tzw. powstania Rakoczego) oraz księcia Siedmiogrodu:



Przenosimy się bliżej Dunaju i podziwiamy południowy narożnik Parlamentu:



Tu też ustawiono pomnik - jednego z najbardziej ukochanych polityków Bratanków, premiera Węgier w latach 1867-1871 - hrabiego Gyula (Juliusza) Andrássy'ego:



Był on jednym z najbliższych przyjaciół cesarzowej Elżbiety (Sissi), kimś w rodzaju powiernika Jej postać możemy odnaleźć na płaskorzeźbie znajdującej się w bocznej części pomnika:



która ukazuje scenę koronacji Franciszka Józefa:



Schodzimy na naddunajski bulwar:



na którym natykamy się na Józefa Attilę - poetę dwudziestolecia międzywojennego, który zginał śmiercią tragiczną przejechany przez pociąg:



Okoliczności wypadku nie są do końca jasne, ale prawdopodobnie popełnił on samobójstwo. Pomnik jest bardzo smutny, tak jak smutne było życie poety, który został doceniony dopiero po śmierci.

Przyglądamy się dziesiątkom statków pływających po Dunaju:



Mijamy sympatycznych panów oferujących Budapest Card - kartę umożliwiającą zniżki, a często darmowy wstęp do wielu muzeów:



i idziemy dalej - ku kolejnym pomnikom