Białe szaleństwo czyli Dolomity na dwóch deskach

04.03 - Arabba, w stronę Alta Badii

Drugiego dnia nartowania przenosimy się na stoki po przeciwnej stronie Porta Vescovo. Część tras, po których będziemy jeździć należy rownocześnie do ośrodka Alta Badia.
Dla rozeznania mapka.




Przed dziewiątą meldujemy się na tym samym co w niedzielę, dużym, bezpłatnym parkingu pod stacją wyciągów na Porta Vescovo.
Tego dnia pobijamy nasz rekord wszechczasów jeśli chodzi o rozpoczęcie jeżdżenia - o 8.58 przechodzimy przez bramkę gondolki nr 3 .
Poprzedniego dnia wystartowaliśmy o 9.02 .










Na trasie oczywiście sztruksik . Włosi potrafią to znakomicie




Jest sztruksik, jest radość .




Od gondolki dojazdówką nr 11 docieramy do kanapy nr 9, która zabiera nas na trasę nr 1.








Dobrze już przez nas objeżdżoną poprzedniego dnia czerwona jedynką, a następnie niebieską czwórką dojeżdzamy do kanapy nr 8, a nią do krzesełka nr 5. Te dwa wyciągi zapewniają połączenie między obszarem Porta Vescovo, a terenami narciarskimi po drugiej stronie Arabby bez koniecznością zdejmowania nart.






Kolejna kanapa (nr 6) wyciąga nas na wysokość ponad 2.000 metrów. Mimo dużej wysokości poza trasami widoczne są braki śniegu. To efekt południowej ekspozycji tych terenów.






Kanapa nr 6 obsługuje czerwone trasy 24 i 27. Na mapie 24 jest wprawdzie zaznaczona jako czarna, ale w realu stoją przy niej oznaczenia w kolorze czerwonym i z tego powodu ostatecznie zdecydowałam się jednak nią zjechać .




Zdecydowanie warto, bo jest niezwykle widokowa.







Bez wsparcia armatek jazda tutaj w marcu byłaby niemożliwa.




Śmigamy po parę razy na przemian trasami 24 i 27, a następnie zjeżdżamy na przełęcz Passo Campolongo.

CDN

Piękny sztruksik
Tylko trochę szkoda, że nie ma śniegu poza trasami. Słońce musi tam mocno przygrzewać... Coś za coś

maslinka napisał(a):Tylko trochę szkoda, że nie ma śniegu poza trasami. Słońce musi tam mocno przygrzewać... Coś za coś

Jeszcze bardziej szkoda, że to słońce sprawia, że tak świetnie przygotowane rano trasy pod koniec dnia robią się miękkie i zaczynają płynąć.
Wg informacji, jakie podają w ośrodku ostatnie opady śniegu mieli tutaj 12 lutego. Teraz cały czas jeździmy w zasadzie przy dodatnich temperaturach.
Postanowilismy już, że następnym razem na wyjazd wybierzemy połowę lutego .

marze_na napisał(a):Wg informacji, jakie podają w ośrodku ostatnie opady śniegu mieli tutaj 12 lutego.

Dobrze wiem, które to były opady Chmury w tamten poniedziałek i wtorek przechodziły przez pół Europy

marze_na napisał(a):Postanowilismy już, że następnym razem na wyjazd wybierzemy połowę lutego .

Tylko wtedy z kolei jest pewne ryzyko, że będzie sypał śnieg Nie zawsze pada w nocy

Czekam na widoki z Marmolady

maslinka napisał(a):

marze_na napisał(a):Postanowilismy już, że następnym razem na wyjazd wybierzemy połowę lutego .

Tylko wtedy z kolei jest pewne ryzyko, że będzie sypał śnieg Nie zawsze pada w nocy

Marzec też nie gwarantuje słońca .
Dzisiaj leje / sypie od rana. Cztery zjazdy i wracamy przemoczeni .

04.03 - Arabba, w stronę Alta Badii, część II

Na przełęczy Passo Campolongo mamy do wybory wyciąg "campolongo" (nr 7) albo kanapę "cherz" nr 31. Do pierwszej stoi długa kolejka narciarzy pokonujących Sella Rondę zgodnie z pomarańczowymi strzałkami, a do drugiej nie czeka prawie nikt. Ponieważ w kolejkach stać nie lubimy, wybór jest oczywisty .
Czteroosobowe krzesełko wywozi nas na górę Monte Cherz, na wysokość 2095 m.






Można stąd zjechać z powrotem na Passo Campolongo niebieską trasą 30 albo czerwoną 31.
Jak sięgam pamięcią zawsze miałam tak, że jak jakaś trasa mi przypasowała to mogłam nią jeździć nawet pół dnia. Po tylu latach bez nart nic się nie zmieniło . Trasa 31 daje mi tyle radości z jazdy, że na Monte Cherz utykamy na dłuższy czas . Na szczęście Pawłowi też przypadła do gustu .








Szusujemy z widokami . Do tego nie tracąc ani sekundy w kolejce do wyciągu, bo narciarzy kręci się tutaj naprawdę niewielu.











W końcu decydujemy się jednak zmienić krajobraz i długą, bardzo przyjemną niebieską trasą nr 32 dojeżdżamy do czteroosobowej kanapy "masarei" wywożącej narciarzy na Pralongię, 2.139 m npm.







To już ośrodek Alta Badia oferujący największy w Dolomitach wybór niebieskich tras. Zanim przetestujemy dwie z nich czas na obowiązkową przerwę na kawę .






(...)

Na szczycie Pralongia stoi też urocza kapliczka .








Troszeczkę wieje .




Fundujemy sobie po jednym zjeżdzie trasami 33 i 34 po czym zgodnie stwierdzamy, że zabawę kontunuować będziemy tylko na 34, bo 33 powinna być w zasadzie zaznaczona na zielono jako wybitnie spacerowa.
Po paru zjazdach wracamy na Monte Cherz na czerwoną trasę nr 31, która bezapelacyjnie uzyskuje tytuł trasy dnia .





Wszystkie serwisy pogodowe, jakie sprawdzaliśmy prognozowały na poniedziałek opady śniegu po 16stej.
Coś jest na rzeczy, bo pogoda wyraźnie zaczyna się psuć .







Zaczynamy wracać w stronę stoków na Porta Vescovo. Nasz droga powrotna wiedzie niestety trasą słynnej Sella Rondy, więc niczego dobrego się tutaj koło 15stej już nie spodziewamy.






To trasa nr 27. Nie dość, że mocno ujeżdżana przez cały dzień to dodatkowo jeszcze bezpośrednio wyeksponowana w stronę słońca.
W efekcie mamy rzeźnię .




Na parking dojeżdżamy koło 15.30. Kolejny udany dzień za nami.
Z ulgą ściągamy buty narciarskie i idziemy na małe zakupy. Na zakończenie kilka kadrów z zachmurzonej Arabby.

Monte Cherz bardzo lubią też narciarze z mojej zaprzyjaźnionej ekipy. Mnie tam jednak nie było...
Dwukrotnie za to dotarłam ma na Pralongię : raz podczas zimowego wypadu kilka lat temu (tyle że pieszym szlakiem z Piz Sorega , a śniegu było wtedy sporo więcej ), a następnie we wrześniu w drodze na Sardynię.
Fajnie jest popatrzeć na znajome miejsca

Widzę, że zatrzymaliście się na szczycie Pralongii, w schronisku, w którym jedliśmy podczas naszego pierwszego dnia szusowania w Dolomitach - 7 lat temu :
post875568.html#p875568

Piękna jest ta kapliczka Nie mam jej zdjęć z bliska...

dangol napisał(a):Dwukrotnie za to dotarłam ma na Pralongię : raz podczas zimowego wypadu kilka lat temu (tyle że pieszym szlakiem z Piz Sorega , a śniegu było wtedy sporo więcej ), a następnie we wrześniu w drodze na Sardynię.

Dzisiaj dość solidnie sypnęło śniegiem co trochę zmieniło krajobraz .
Wrzesień tutaj tez musi być super. My mamy coraz większą ochotę na zielone Dolomity i czym dłużej jeździmy tym bardziej konkretne mamy plany .

maslinka napisał(a):Widzę, że zatrzymaliście się na szczycie Pralongii, w schronisku, w którym jedliśmy podczas naszego pierwszego dnia szusowania w Dolomitach

Dzisiaj też tam zawitaliśmy trochę się ogrzać i wyschnąć . Obowiązkowa kawa też oczywiscie była .

Narty, to nie moja bajka, ale zazdroszczę Ci super widoków. Poproszę o bombardino (nigdy nie piłam, a skład to już moja bajka)

aga_stella napisał(a):Narty, to nie moja bajka, ale zazdroszczę Ci super widoków. Poproszę o bombardino (nigdy nie piłam, a skład to już moja bajka)

Jedne z najpiękniejszych widoków jakie można zobaczyć w Dolomitach dopiero przed nami . Zapraszam na Marmoladę .


05.03 - Marmolada

Na wtorek prognozy pogody obiecywały najlepszą pogodę w ciągu całego naszego narciarskiego tygodnia i dlatego właśnie ten dzień postanowiliśmy spędzić na Marmoladzie, najwyższej górze Dolomitów.

Na Marmoladę można dojechać na nartach z Arabby. Najpierw gondolka, później dwa krzesła i długi zjazd z Passo Padon do miejscowości Malga Ciapela, gdzie dolną stację ma kolejka na Marmoladę. Trudno określić ile czasu by nam to zajęło, bo pielgrzymujących w ten sposób jest wielu, a po drodze wąskie gardło w postaci powolnego, dwuosobowego krzesełka nr 10.

Wsiadamy więc w auto i po niespełna pół godzinie parkujemy na bezpłatnym parkingu pod Marmoladą.






Jest przed 9, wolnych miejsc jeszcze mnóstwo. Kolejka już kursuje.






Narciarzy jeszcze niewielu, z marszu wchodzimy do wagonika, który jednorazowo zabiera na górę 70 osób. Nawet nie zdążyliśmy zrobić zdjęcia .

Kolejka jest 3-etapowa. Najpierw wjeżdżamy z Malgi (1.450 m) na szczyt Antermoja (2.350 m), potem na szczyt Serauta (2.950 m) i wreszcie na Punta Rocca na wysokość 3.269 m, niespełna 100 metrów poniżej Marmolady.
Przesiadki do kolejnych wagoników odbywają się jednak płynnie, podczas gdy jeden wypuszcza drugi już się otwiera.







Pierwsze zdjęcia zrobione zaraz po wyjściu z kolejki na Punta Rocca .










Jesteśmy tak zaaferowani i ciekawi zjazdu, że zupełnie zapominamy o urządzonym na Punta Rocca tarasie widokowym .Wychodzimy od razu na trasę i tu robimy krótką sesję fotograficzną.






Cudownie prezentuje się masyw Sella.








I Sassolungo.




Jeszcze tu wrócimy . Tymczasem pora ruszać w dół.




(...)

Gotowi na 12 kilometrów wrażeń? To zjeżdżamy .
Śnieg jest fantastyczny, na trasie równo i pusto. Momentami jedziemy zupełnie sami.






Po drodze obowiązkowe przystanki na zdjęcia .








Nie szukałam specjalnie opisów zjazdu z Marmolady, a tym bardziej nie przywiązywałam do nich szczególnej wagi, bo to zawsze opinie bardzo subiektywne uzależnione od zastanych warunków na trasie i umiejętności narciarza. Wystarczyła mi informacja, że to trasa czerwona .
Miejscami robi się bardziej stromo, w innych miejscach z kolei ciasno i wąsko, ale o tak wczesnej porze nie stanowi to większego problemu.










Kolejna foto-przerwa .
Widok na Lago di Fedaia i czerwoną trasę prowadzącą z Passo Padon od strony Arabby.






Ten zjazd z Marmolady to jak dotąd moje najpiękniejsze narciarskie doświadczenie .




Po 10tej jesteśmy z powrotem przy dolnej stacji i ustawiamy się w kolejce do kolejnego wjazdu.




CDN

Zima w tym roku choć nie była jakaś mroźna, to przynajmniej trochę śniegiem sypnęło. Nasłonecznione stoki i dość ciepły marzec niestety robią swoje. Jednak magiczne 3000 w górę niesamowicie zmieniają krajobraz

To, że pojechaliście od razu na parking pod kolejkę, to była świetna decyzja! Dzięki temu mieliście przyjemny zjazd. W naszym przypadku, zanim się tam dotelepaliśmy z San Cassiano (oczywiście nie najkrótszą drogą ) i odstaliśmy swoje w kolejce do krzesła nr 10, minęło mnóstwo czasu, więc mieliśmy dłuuugą kolejkę do kolejki i walkę o życie na trasie

marze_na napisał(a):Ten zjazd z Marmolady to jak dotąd moje najpiękniejsze narciarskie doświadczenie .

A dla mnie jedno z najgorszych
Piękne były tylko (albo aż ) widoki! Mimo wszystko, jako całość - wspominam miło. Też mieliśmy idealną pogodę.

Jak to się punkt widzenia może różnić w zależności choćby od pory dnia...