Wrześniowy Hvar i dwie przygody na lądzie.

walp napisał(a):Gratulacje dla zwycięzcy i podziękowania dla wszystkich, którzy wzięli udział w odgadywaniu.

Szczerze powiedziawszy myślałem, że więcej rzuci się do walki za boticu vina, tym bardziej,
kiedy okazało się, że wbrew podejrzeniom, nagrody nie wypiłem.

Mam nadzieję, że zdobycie szczytu będzie udokumentowane
P.S.
A chciałem uderzyć w Dinarę, ale gdzie tam, kąpiel w modrym jeziorze będzie bardziej realna, pomyślałem i sruuu, jak w typerce
Nawiasem mówiąc o taki hardcore Cię nie podejrzewałem
Hvala Waldku za zabawę

Habanero napisał(a):Mam nadzieję, że zdobycie szczytu będzie udokumentowane

Nie wiem, czy kogoś jeszcze interesuje włażenie na kolejną górę , ale jak znajdę czas, to wrzucę kilka zdjęć.

Habanero napisał(a):Nawiasem mówiąc o taki hardcore Cię nie podejrzewałem

Mimo, że do wejścia na Dinarę nie potrzeba alpejskiego ani nawet taternickiego doświadczenia, to dla mnie, który uprawia głównie "szwendanie nizinne" był to hardcore. Tym większy, że byłem po rehabilitacji kolana i moja lekarka nie była zachwycona pomysłem, a wręcz odradzała mi tę przygodę.

A niech to, zagadka wypadła w trakcje mojego powrotu do domu, i nici z szansy wygranej.
Będę musiała się napić swojego. Dobrze, że sobie przywiozłam.

Waldek, a powiedz no mi jeszcze gdzie robiłeś zakupy alko?
U Tommiego tam u góry?

elka21 napisał(a):A niech to, zagadka wypadła w trakcje mojego powrotu do domu, i nici z szansy wygranej.

Szkoda, bo wyzwanie podjęli tylko Panowie.

elka21 napisał(a):Będę musiała się napić swojego. Dobrze, że sobie przywiozłam.

Živeli

tranquilo napisał(a):Waldek, a powiedz no mi jeszcze gdzie robiłeś zakupy alko?
U Tommiego tam u góry?

Tam u góry po prawej, ale czy to u Tommiego, niestety nie pamiętam.

Walp... wyrazy uznania za pasjonującą relację z wyprawy na Hvar... na który mam nadzieję dotrzeć we wrześniu i korzystać z każdej wskazówki. Jestem pod wielkim wrażeniem... a pomysł wjechania na Jure jako wisienka na torcie również będzie bardzo brany pod uwagę

Zebulian_1 napisał(a):Walp... wyrazy uznania za pasjonującą relację z wyprawy na Hvar... na który mam nadzieję dotrzeć we wrześniu i korzystać z każdej wskazówki. Jestem pod wielkim wrażeniem...

Dziękuję. Życzę wspaniałych przygód na Hvarze i poza wyspą.

Zebulian_1 napisał(a):a pomysł wjechania na Jure jako wisienka na torcie również będzie bardzo brany pod uwagę

Polecam obie przygody na lądzie. Ta druga, to zupełnie inna Chorwacja.

No dobra, konkurs rozstrzygnięty, nagroda przydzielona ... ruszajmy więc po przygodę

Habanero napisał(a):Mam nadzieję, że zdobycie szczytu będzie udokumentowane

gusia-s napisał(a):No dobra, konkurs rozstrzygnięty, nagroda przydzielona ... ruszajmy więc po przygodę

Dwoje twardzieli.
Naprawdę nie macie jeszcze dość

W takim razie ruszymy po drugą przygodę, tylko poproszę o jeszcze trochę cierpliwości, bo muszę przygotować materiał, a mam obecnie trochę więcej obowiązków.

Dzień 13 (17.09) - Droga do Zagory

Zapewne wielu z Was zna piosenkę „Lijepa li si” („Jesteś piękna"), w której Marko Perković Thompson śpiewa:

"Oj, Zagoro, lijepa li si
Slavonijo, zlatna ti si
Herceg-Bosno srce ponosno
Dalmacijo, more moje
Jedna duša a nas dvoje
Pozdrav Liko, Velebita diko"

Po naszą drugą przygodę udamy się właśnie do Zagory. Jest to obszar historyczno-geograficzny w środkowej i częściowo północnej Dalmacji, czyli kontinentalni dio Dalmacije - Dalmacja kontynentalna. Region mało nam znany.

Zajmuje pas o długości ok. 150 km, oddzielony od wybrzeża kilkoma górskimi pasmami: Kozjaka, Mosora, Omiške Dinare, Biokova i Rilića. Dominuje tam krajobraz krasowy. Góry poprzecinane są kanionami rzek Krka, Čikola, Cetina i in. W regionie Zagory położone są najwyższe chorwackie szczyty, z Dinarą na czele.

Do największych miejscowości regionu należą: na południu - Imotski i Vrgorac, a na północy - Knin, Drniš, Sinj, Vrlika. W okolice tej ostatniej teraz się udamy.

Do przejechania mieliśmy ok. 160 km. Podróż trwała niecałe 3 godz.


Ponieważ zależało nam na przejechaniu wspomnianą wcześniej drogą nr 512, więc pojechaliśmy tak:


Zbliżamy się do tunelu Stupica o długości 230m otwartego w lipcu 2011 roku. W październiku 2010 roku droga została zamknięta z powodu dużego osuwiska skał.





O drodze Makarska - Ravča było wspomniane na stronach 34. i 35. relacji. Jest tam też link do relacji kolegi CROberto zawierającej dużo ciekawsze zdjęcia.
My tak jakoś przemknęliśmy tymi winklami.



Albo nie było gdzie przystanąć...



albo jak tutaj, zatoczka była zajęta.


Następnie przez miejscowości Gornje Igrane, Kljenak, Ravča dojechaliśmy do autostrady A1 i dalej pomknęliśmy autocestą, mając masyw Biokovo po lewej stronie. Na węźle Bisko zjechaliśmy z autostrady i kontynuowaliśmy podróż drogą nr 60. Pierwotnie ta droga została wybudowana w 1807 roku, aby połączyć miasta regionu Zagory od Vrgorac przez Imotski, Sinj aż do Knina.

Tuż przed Sinj droga łączy się z tzw. "starą jedynką", którą dalej jechaliśmy wzdłuż Jeziora Peručko, aż w końcu dojechaliśmy "do kraja svijeta", do małej wioski Ježević, leżącej niecałe 10 km od granicy z Bośnią i Hercegowiną.

piekara114 napisał(a):
To zdjęcie ma chyba każdy zdobywca Jurego

hm zdobywca ? to wjazd autem zasługuje na takie miano ?

Dla mnie tak. Wielu kierowców boi takich dróg, bo wiadac w pytaniach w dedykowanym wątku.
No i jakby nie patrzeć na najwyższy dostępny punkt wchodzimy z burą, bo parking jest ciut niżej

Urocze są te zakręty na 512
Szkoda, że nie było gdzie się zatrzymać na chwilę.
A nad Perućkim też nie zatrzymaliście się? Tylko raz je mijałam w drodze na wybrzeże i nie było jak zjechać ani się zatrzymać tym bardziej, że ciągnęliśmy ponad 6m budę za sobą. Osobówką to bym wywinęła, na pasie w Waszym kierunku jazdy kilka miejsc było na postój. Pewnie też jest gdzieś zjazd całkiem nad wodę.
Kolor jeziora obłędny był więc bardzo żałowałam

gusia-s napisał(a):A nad Perućkim też nie zatrzymaliście się?

Nad Perućko mieszkaliśmy, a dokładnie nad zatoką, gdzie niedaleko ujście ma Cetina (więcej w następnym odcinku). Tam są przepiękne ścieżki rowerowe, które poznałem tylko wirtualnie, a które częściowo następnego dnia eksplorowały dziewczyny, w czasie gdy męska część naszej ekipy wylewała poty podczas górskiego trekkingu.
Poza tym, zatrzymaliśmy się nad tym jeziorem w 2012 roku, jadąc "starą jedynką" do Mimic. Tak sobie myślę, że następne chorwackie wakacje będą podzielone na priobalni pojas - pas przybrzeżny oraz Dalmację kontynentalną.

walp napisał(a):Tak sobie myślę, że następne chorwackie wakacje będą podzielone na priobalni pojas - pas przybrzeżny oraz Dalmację kontynentalną.

No i doczytałem na razie do końca, więc jestem na bieżąco

Ale co do cytowanego zdania, zaczynam w takie podejście coraz bardziej wierzyć, ale to chyba przychodzi z czasem ... Bo na razie jak widze radość dzieci z kontaktu z wodą, to chyba bym teraz nie wybrał kontynentu ... Ale tak jak mówię, na to też przyjdzie czas, kiedy "woda" nie będzie już takim priorytetem A wsiąka człowiek w to Cro z roku na rok coraz bardziej, wsiąka ...

PS. Jesteś dobrym reporterem

pozdrawiam, Michał