Szalom - od strachu do fascynacji :)

To już ostatnie nasze kroki przez Czerwony Kanion.

Taki widoczek jest, jak już całkiem wyjdziemy z kanionu


Piękny kanion, ale krótki. Choć niedosytu o dziwo nie miałam.
Najładniejszy odcinek, to raptem coś około 200 metrów.

Szlak zielony, który weszliśmy do kanionu jest trasą jednokierunkową. Powinno się wrócić ponad kanionem szlakiem czarnym. Ponoć trasa jest jednak nieco wymagająca, ma wąskie przejścia, klamry do trzymania się, więc postanowiliśmy wrócić tak jak przyszliśmy. Tym bardziej, że tłoku nie było
Pod koniec trasy spotkaliśmy rodzinę z USA, ale o polskich korzeniach.

Tu turyści z USA wracają korzystając z czarnego szlaku

tu już szerszy plan i ledwo ich widać

Pięknie natura tworzy takie wspaniałości z nieprzyzwoitą rozrzutnością


Pozdrawiam
Piotr

aga_stella napisał(a):

Beata W. napisał(a):Super, żałuję, że zabrakło nam na niego czasu. Ale na pewno chcemy w te rejony wrócić. A póki co oglądam u Ciebie

Warto się tam wybrać, tym bardziej, że jest łatwo dostępny. Ponoć jakimś autobusem można w pobliże podjechać.
Myślę, że Twoje dziewczynki też sobie poradzą. Starsza na 100 proc., a młodsza jeśli tylko lubi drabinki też.

No obie mogły by z placu zabaw nie wychodzić, a im wyżej tym lepiej
Niestety w tym roku już się nie zbierzemy bo sezon lotów do Ejlatu się skończył A chciała bym np. spędzić tam majówkę
Tel-Aviv, pomijając, że droższe loty to jakiś jednak niestabilny ostatnio

Z tym brakiem stabilności to mit, byłem w Izraelu w lutym i czułem się bardzo bezpiecznie. A że od czasu do czasu Izrael i Palestyna coś odpali to już taki tam klimat, wystarczy nie pchać się w znane zapalne rejony...
A co do majówki i plażowania to również świetne plaże są w Tel Awiw'ie.

Beata W
Tel-Aviv, pomijając, że droższe loty to jakiś jednak niestabilny ostatnio [/quote]
Też tak uważam.

[quote="lkemot napisał(a):Z tym brakiem stabilności to mit, byłem w Izraelu w lutym i czułem się bardzo bezpiecznie. A że od czasu do czasu Izrael i Palestyna coś odpali to już taki tam klimat, wystarczy nie pchać się w znane zapalne rejony...
A co do majówki i plażowania to również świetne plaże są w Tel Awiw'ie.

Osobiście raczej bliżej mi do zdania Beaty.
Ostatnio Tel Awiw nie jawi się jako miejsce całkiem bezpieczne.
Najpierw był tam alarm z koniecznością udania się do schronów. Leciały rakiety, które na szczęście zostały przechwycone. Kilka dni później ponowny atak i okazuje się, że tarcza ochronna (czy jak to się nazywa) nie daje jednak całkowitej ochrony i jedna z wystrzelonych rakiet spada tuż za Tel Awiwem.
Nie wspomnę o problemach w Strefie w Gazy (są zabici i sporo rannych), bo tam faktycznie chyba nikt się nie pcha.

Dlatego te rejony na razie odpuszczamy
A jeśli chodzi plaże Tel Aviv może i ładne ale jednak rafy morza czerwonego

Beata W. napisał(a):Dlatego te rejony na razie odpuszczamy
A jeśli chodzi plaże Tel Aviv może i ładne ale jednak rafy morza czerwonego

No właśnie, najbardziej fajne rzeczy dla oka można zobaczyć w okolicach Ejlatu. My mieliśmy kiepską pogodę, ale widziałam fotki kiedy stada kolorowych rybek można było dostrzec wchodząc raptem kilka metrów od plaży. Choć z pomostów takowe też widzieliśmy.

Naszym kolejnym celem jest Maktesz Ramon. Widzieliśmy go już o zachodzie słońca i było cudownie, ale krótko Dziś chcieliśmy spędzić tam nieco więcej czasu.
Jedziemy dalej dobrą drogą nr 12, która wije się wstęgą przez pustynię. Ruch jest znikomy, więc możemy pozwalać sobie też na krótkie postoje, jak coś w oko wpadnie
I pierwszy stop – ćwiczenia wojska.
Na dodatek na ziemi i w powietrzu

piotrf napisał(a):Pięknie natura tworzy takie wspaniałości z nieprzyzwoitą rozrzutnością


Pozdrawiam
Piotr

Oj tak. Natura potrafi zachwycić, oszołomić i sprawić, że stoimy patrzymy i nie możemy się napatrzeć.
I na dodatek zakochujemy się w ... pustyni.

Moździerz kuchenny
Gdy z drogi numer 12 wjeżdżamy na drogę nr 40 krajobraz po kilkunastu kilometrach zaczyna się zmieniać. Porzucamy w miarę płaski teren, a pojawiają się pagórki i góry, które są w różnych odcieniach od brązu po jasny piasek.
Jest super
Bo… zaczynamy jechać przez środek największego na świecie Makteszu, czyli … wielkiej dziury w ziemi.
Słowo maktesz po przetłumaczeniu na język polski oznacza… moździerz kuchenny


Niekiedy bywa on nazywany kraterem, ale to błąd.
Krater powstaje po uderzeniu meteorytu albo po wybuchu wulkanu, a tu nic takiego nie mało miejsca. Natomiast Maktesz to wynik erozji, a swoim kształtem prędzej można go porównać do kanionu, gdyż kształt ma podłużny (ponoć zbliżony do serca).
Na świecie makteszy jest raptem tylko siedem. Pięć znajduje się na pustyni Negew, dwa kolejne na Półwyspie Synaj.
My właśnie oglądamy ten największy
Ma bagatela 40 kilometrów długości, 8-10 kilometrów szerokości i 500 metrów głębokości.
I wiecie co? Robi ogromne wrażenie.
To wyjątkowy twór geologiczny, które autorem jest sama matka natura.

Jak powstał?
W dużym uproszczeniu i skrócie.
Miliony lat temu Pustynia Negew nie była pustynią. W miejscu tym znajdował się ocean. Z upływem lat wody jednak zaczęły się cofać na północ. Ocean pozostawił po sobie jednak coś w rodzaju masywu górskiego. Grab ten powoli się spłaszczał. Ok. 5 milionów lat temu uformowała się dolina Arabah, a nią spłynęły rzeki mające swoje ujście w Morzu Martwym. Rzeka, jak to rzeka płynęła, meandrowała i kiedy natrafiła na wzniesienia zaczynała je podmywać. Kawałki skał odrywały się spadały.
Jedziemy, ale postojów też robimy sporo

A tu już widać punkt widokowy, do którego zmierzamy. Trochę kiepsko widać, bo pogoda konsekwentnie się pogarsza.
To własnie tu przyjeżdżają wycieczki w całego świata, by stanąć na krawędzi wielkiego urwiska.

Punkt widokowy, do którego docieramy znajduje się przy mieście Mitzpe Ramon. Parking jest darmowy.
A na parkingu witają nas koziorożce z długimi chyba na metr rogami.




Pogoda coraz gorsza, znacznie się ochłodziło, wieje wiatr, a widoczność bardzo kiepska. Lepiej jednak było o zachodzie słońca
Nic to, idziemy. Trzeba stanąć na krawędzi świata i za dnia.
Najpierw dochodzimy do budynku, w którym mieści się centrum turystycznie. Można tam dostać mapki ze szlakami, zamówić wycieczki jeppami. Szlaków jest bardzo dużo i to zarówno pieszych jak i dla "zwykłych" samochodów i tych z napędem 4x4. Jest też wystawa opowiadająca historię geologiczną tego wyjątkowego miejsca (ceny nie pamiętam), nie oglądaliśmy jej.

Niestety, widoczność jest bardzo kiepska, a do tego wieje przenikliwy wiatr.
Ale stajemy a wysokości 300 metrów, a pod nami wielka dziura .

Zimno, to zmino, ale na krawędzi przysiąść trzeba


Nieco nas tam wywiało, więc postanowiliśmy zjechać do miasteczka i coś wrzucić na ząb.
Trafiliśmy całkiem dobrze, bo spora pizza i do tego smaczna kosztowała raptem 30 zł. Na dwie osoby była wystarczająca. Była tak dobra, że kupiliśmy jeszcze jedną na kolację W takich cenach nigdzie nie widziałam pizzy.

W drodze powrotnej trafił nam się jeszcze taki obiekt.

Nam pizza w Ejlacie też bardzo smakowała
A po takim wywianiu to raczej coś mocniejszego by się przydało, a to już nie były tanie rzeczy
Widoki mimo kiepskiej pogody z krawędzi i tak super

Beata W. napisał(a):Nam pizza w Ejlacie też bardzo smakowała
A po takim wywianiu to raczej coś mocniejszego by się przydało, a to już nie były tanie rzeczy
Widoki mimo kiepskiej pogody z krawędzi i tak super

W Ejlacie mielismy mniej szczęścia. Trafiliśmy na pizzę - nie dość, że drogą to małą i taką sobie.
Pewnie, że coś mocniejszego by się przydało , ale wystarczył nam stolik w ciepłym lokalu i dobra strawa.