Szalom - od strachu do fascynacji :)

Jeźdźmy dalej.
Wylądowali, dojechali do centrum Ejlatu, potupali do wypożyczalni. Tam straciliśmy blisko godzinę, coś było z płatnością (kolega musiał się z bankiem łączyć, więcej nie pamiętam). Bagaże do samochodu, a my na obiad. Przed nami droga do Never Zohar nad Morzem Martwym, od którego dzieli nas blisko 200 kilometrów. Z Ejlatu wyjechaliśmy niedługo przed zmrokiem, więc musiało być grubo po 16. Jedziemy zatem głównie już w ciemnościach i to sakramenckich (przy drodze nie ma zabudowań). Zmęczeni nieco całą podróżą powoli zaczynamy ucinać komara. Oczywiście poza kierowcą – Grzegorzem. Radyjko gra cicho, więc i mnie powoli oko się przymyka (choć w środkach lokomocji rzadko śpię). Jedziemy, za oknem ciemno, cisza, oko opada…. Naraz huk, że umarłego by na nogi poderwał. Myślałam, że zawału dostanę . Na granicy snu, choć już bardziej jawy - myślę – mamy wypadek. Ale coś się nie zgadza, w samochód nic nie uderzyło, jak jechaliśmy tak jedziemy.
Co to było? – Ponaddźwiękowe samoloty wojskowe lecące bardzo nisko. W zasadzie towarzyszyły nam podczas całej drogi do Never Zohar. A jak na miejscu wysiedliśmy a auta, dalej latały i powodowały niesamowity huk.

I ta waga to jest coś co mnie do lustrzanki zniechęca....

A te samoloty

piekara114 napisał(a):I ta waga to jest coś co mnie do lustrzanki zniechęca....

A te samoloty

obiektywy też taszczył (to był jego bagaż podręczny, ale jakoś go przepuścili, choć wagowo przekraczał normy).
O samolotach piszę, bo gdyby ktoś jeszcze jechał niech się nastawi... ( w dzień jakoś latały wyżej).

Never Zohar to wioska, ale bardzo urokliwa (sklepu nie widziałam, ale nie byłam wszędzie). Budynki obłożone kamieniem – coś w rodzaju otoczaków i płoty z deseczek, patyków tworzą niesamowity klimat. Ulic wewnątrz nie ma. Jeździ się dokoła skupiska domów. Parkingi są – darmowe. Miejsce jest naprawdę super. Ale nie wykąpiecie się tam w Morzu Martwym. Pospacerować brzegiem można.

co. fotek z Never Zohar, kotek przed naszym domkiem.

kotek teraz (wiedziałam, że będę się motać )

Witaj
Super że nadajesz, zdjęcia oczywiście zajefajne.

aga_stella napisał(a):

piekara114 napisał(a):I ta waga to jest coś co mnie do lustrzanki zniechęca....

A te samoloty

obiektywy też taszczył (to był jego bagaż podręczny, ale jakoś go przepuścili, choć wagowo przekraczał normy).
O samolotach piszę, bo gdyby ktoś jeszcze jechał niech się nastawi... ( w dzień jakoś latały wyżej).

Czy na bramkach lotniskowych wszystkie obiektywy musiał " wywalać " i rozkręcać body (od obiektywu).
Mnie to spotkało jak wracaliśmy z Turcji z całej naszej wycieczki wszyscy musieli okazać cały sprzęt foto Co człowieka strasznie irytuje z drugiej strony bezpieczeństwo jest ważne. Coś za coś ale okrutnie opóźniało odprawę. I śmiesznie to wygląda jak jeden człowiek zajmuje 3 kuwety - w jednej pasek, okulary, dokumenty i inne szpargały w drugiej tablet, laptop, smartfon i wreszcie torba foto Czasem zastanawia się człowiek na co mu to, obiektywy, filtry i całe te zapasowe cuda, ale gdy oglądamy później zdjęcia, zdajemy sobie sprawę że nie jest to tak łatwo osiągnąć. Podziwiam wszystkich zapalonych fotografów i mam wielki szacunek do ich zaparcia w dźwiganiu tych swoich szkieł.

Tak więc pozdrów kolegę i nadawaj by oczka nacieszyć widokami, bo u mnie za oknem dziś pochmurno, szaro i buro.

21monika

Czy na bramkach lotniskowych wszystkie obiektywy musiał " wywalać " i rozkręcać body (od obiektywu).
Mnie to spotkało jak wracaliśmy z Turcji z całej naszej wycieczki wszyscy musieli okazać cały sprzęt foto Co człowieka strasznie irytuje z drugiej strony bezpieczeństwo jest ważne. Coś za coś ale okrutnie opóźniało odprawę. I śmiesznie to wygląda jak jeden człowiek zajmuje 3 kuwety - w jednej pasek, okulary, dokumenty i inne szpargały w drugiej tablet, laptop, smartfon i wreszcie torba foto Czasem zastanawia się człowiek na co mu to, obiektywy, filtry i całe te zapasowe cuda, ale gdy oglądamy później zdjęcia, zdajemy sobie sprawę że nie jest to tak łatwo osiągnąć. Podziwiam wszystkich zapalonych fotografów i mam wielki szacunek do ich zaparcia w dźwiganiu tych swoich szkieł.

Tak więc pozdrów kolegę i nadawaj by oczka nacieszyć widokami, bo u mnie za oknem dziś pochmurno, szaro i buro.

Witaj, miło zaglądasz. O dziwo przechodził bezproblemowo. Rozbierania na części nie było i to zarówno w Polsce jak i w Izraelu. Raz tylko miał stracha w Jerozolimie, ale skończyło się OK. W zasadzie to nie uskarżał się na ciężar - twardy był, ale trochę w kość mu to dawało, zwłaszcza jak długo byliśmy na nogach.

Po wyjściu z domku - taką alejką idziemy w kierunku Morza Martwego. Spacerkiem ok. 3-4 minuty.

Kapitalne zdjęcia. Brawo Ty

KarKoz napisał(a):Kapitalne zdjęcia. Brawo Ty

Witaj. Te sprzed domku są takie se Robione w pospiechu o poranku. Nikt tam nic ciekawego nie widział poza mną (robiłam je też z myślą o relacji, której oczywiści bym nie napisała ). Strzelałam je telefonem i ich goniłam. Wracalismy jak było ciemno, więc tylko poranki zostawały.
Te najbardziej superaste - kolegi Rakosza.

Docieramy nad morze. Jest to część bardziej przemysłowa, gdzie kąpiel jest zabroniona. Myśleliśmy, że brzegiem dojdziemy do widocznego hotelu, ale okazało się, że jest płot z siatki (z daleka niewidoczny).

takie obrazki też są

I ostatnie zdjęcie z tego miejsca. Krzesełko było przy brzegu, więc pozwoliłam je sobie wykorzystać
Oczywiście nad Morze Martwe wrócimy (w ładniejszym miejscu), ale tego dnia w palnie była sławna Masada.

Do Masady jest blisko - drogą nr 90 niecałe 20 min. My jednak pojechaliśmy drogą 31 przez Arad. Naprawę warto. Po kilku minutach jazdy jest wspaniały punkt widokowy, z które widać część Morza Martwego i wspaniała panoramę na wzgórza.