Pokręconymi drogami (prawie)dookoła Albanii.

Skooter napisał(a):Witam . Bardzo dobra , wrecz wspaniala relacja pisana wraz z fotkami

Bardzo mi miło
Witaj

Jeszcze dzisiaj postaram się wrzucić kolejny odcinek

Pozdrawiam
Asia

Dzień 8, 21.08 (czwartek)

Przed południem plażujemy za "naszą skałką" Dzisiaj morze jest spokojniejsze, Hanka może popływać, najbardziej lubi nurkować





Tego przedpołudnia spełniło się też marzenie młodszego syna. Otóż syn jest miłośnikiem żółwi i marzył o spotkaniu takiego osobnika w naturalnych warunkach. I spotkał Podczas spaceru ścieżką powyżej skałek. Byłam sama z chłopcami i nie wzięłam aparatu, więc nie mamy pamiątki w postaci zdjęcia, ale widok zachwytu w oczach syna - bezcenny

Poprzedni dzień niemal w całości spędziliśmy na plaży i kempingu, byliśmy jedynie na obiedzie w Himarze. Dzisiaj planujemy troszkę dłuższą wycieczkę. Po plażowaniu i obiadku koło namiotu, ruszamy.

Rzut oka na Himarę. Według nas jedna z najbrzydszych miejscowości na wybrzeżu morza Jońskiego...






Pokręcone drogi


Po drodze mijamy dawną bazę łodzi podwodnych:


Zatrzymujemy się kawałek dalej na parkingu przy drodze, z widokiem na kwitnącą agawę...


... i idziemy zobaczyć twierdzę Porto Palermo, położoną malowniczo na cypelku.









Nadmorska twierdza istniała tu już od średniowiecza, lecz Ali Pasza z Tepeleny znacznie ją rozbudował na przełomie XVIII i XIX wieku. Przez dwa ostatnie stulecia wykorzystywana była przez różne armie. Albańskie wojsko zajmowało ją do połowy lat 90. XXw.

Kupujemy bilety (100lek za osobę, dzieci oczywiście gratis) i wchodzimy do środka. Nie ma to zbyt dużo do oglądania, ale nam się podoba





Młody też wszystko dokumentuje swoim aparatem


Wychodzimy na zewnątrz i podziwiamy widoki.








Wracamy do samochody i jedziemy dalej na południe, przed nami Qeparo i Stare Qeparo na wzgórzu, nasz kolejny cel



Wiemy, że droga jest wąska, kręta i stroma, liczymy, że jakoś damy radę
Na zdjęciach wygląda na lepszą niż była





Daliśmy radę. Zostawiamy samochód, miejsca na parking niewiele, na szczęście turyści docierają tutaj w ilościach śladowych i idziemy na spacer.



Szkoda, że nie możemy iść tam, trochę za daleko i za gorąco...




Ale tutaj też bardzo nam się podoba













Przepięknie! Gdybyśmy byli sami, pewnie posiedzielibyśmy tutaj dużej, jednak dzieciaki zaczynają się nudzić, a jak dzieci się nudzą to rozrabiają. Wracamy. W wyższej części domy są w większości opuszczone...







To zdecydowanie jedno z ciekawszych miejsc, jakie odwiedziliśmy na tych wakacjach Niestety, czas wracać do samochodu.





I zjeżdżamy do głównej drogi.





Tak, zdecydowanie warto zajrzeć do Starego Qeparo

Wracamy na kemping, dzieciaki mają jeszcze chwilę na kąpiel w promieniach zachodzącego słońca.







Drugi brat też dołączył:




Stara Himara jeszcze przed nami:






To był bardzo udany dzień

cdn...

Pozdrawiam
Asia

to jest bardzo udana relacja

tyle ciekawych miejsc jak zwykle bez tłumów, z klimatem i z ciekawym opisem

śledzę, śledzę i czekam na dalszy ciąg:)

super masz już tą gromadkę, Hania tak wyrosła chłopaki też:).

Namiot widzę spory, jaki ma układ w środku?:)

Arletko, miło Cię gościć w naszych skromnych progach

Namiot duży, dla naszej piątki w zupełności wystarczający
Ma dwie trzyosobowe sypialnie i przedsionek, wygląda to tak:



Był jeszcze większy, z podwójnym przedsionkiem ale dla nas ten jest ok

wypaśny:)

fajnie się prezentuje i jak widać przestronny:).

to chyba teraz kupiliście prawda?

Kupiliśmy jakoś w połowie lipca. Przed wakacjami zdążyliśmy go jeszcze przetestować podczas dwóch weekendowych wypadów nad naszą dziką rzeczkę

ładne te Qeparo. Niestety, myśmy jechali aż od Kavaje i jeszcze dalej na południe, więc czasu nie było za wiele - oprócz plaży Gjipe (no, ale tam nam zeszło) i Porto Palermo to tylko przejazd... ale plaża w Himare bardzo ładna, nie wiem jak sobie wyobrażałaś tą zatokę jak nie tak?

Pudelek napisał(a):ładne te Qeparo. Niestety, myśmy jechali aż od Kavaje i jeszcze dalej na południe, więc czasu nie było za wiele - oprócz plaży Gjipe (no, ale tam nam zeszło) i Porto Palermo to tylko przejazd... ale plaża w Himare bardzo ładna, nie wiem jak sobie wyobrażałaś tą zatokę jak nie tak?

No, Qeparo ładne, moim zdaniem lepiej tam wjechać niż zwiedzać twierdze Porto Palermo... no ale wiadomo, tego się nie wie, dopóki się nie sprawdzi, a trzeba coś wybrać...

Plaża ładna, szczególnie rano. Czego się spodziewałam? Przede wszystkim spokoju Kiedy tam dojechaliśmy to był akurat czas kiedy wszyscy wracali z plaży, szczególnie zmotoryzowani Albańczycy z baru na końcu. Między plażą a linią domów i kempingów jest szutrowa droga. I kiedy my jechaliśmy szukając kempingu, samochód za samochodem snuły się w przeciwnym kierunku, do tego unoszący się kurz, no jakoś tak mało spokojnie to miejsce wyglądało... Na początku jest tez dużo domów, sporo knajp, sklepów itp. Okazało się jednak, że zamieszanie jest w ciągu dnia, natomiast wieczory i poranki (szczególnie na "naszym" końcu plaży są cudownie ciche i spokojne
My nie lubi zatłoczonych, popularnych i komercyjnych miejsc, staramy się unikać tłoku, często jeździmy/spacerujemy bocznymi drogami

Mam dzisiaj wolne Planowałam nadrobić domowe zaległości, ale taka paskudna pogoda za oknem, że lepszym wyjściem będzie przenieść się do gorącej, słonecznej Albanii


Dzień 9, 22.08 (piątek)

Po pysznym śniadaniu pod oliwką:



pakujemy się do samochodu i ruszamy na wycieczkę. Po dwóch dniach lenistwa trzeba trochę pozwiedzać

Kierunek południe, kręcimy się więc nadmorską, niezwykle malowniczą drogą. Ja z zapartym tchem podziwiam krajobrazy, mąż musi koncentrować się na drodze, bo nigdy nie wiadomo co się czai za kolejnym zakrętem



Mijamy plażę w Qeparo, takie wypłaszczenie przy długiej plaży, aż się prosi, żeby tu zrobić molochowaty
kemping we włoskim stylu



Za Lukove droga odchodzi od wybrzeża, droga się nawet trochę prostuje. Mijamy Shen Vasil, kiedy będziemy wracać też tu będą siedzieć, i kiedy będziemy jechać kolejny raz, trzy dni później



Dojeżdżamy do Sarandy i odbijamy w w lewo w SH99. Na początku droga jest nawet dość prosta. Mijamy Mezopotam, tutaj jest nasz pierwszy dzisiejszy cel. Za mostem pod koniec miejscowości skręcamy w prawo. Dojeżdżamy do otwartej bramy, tutaj zostawiamy samochód. Na bramie informacja, że za wstęp na teren cerkwi trzeba będzie zapłacić, chyba 100lek. Dalej idziemy pieszo, jakieś 5min, może mniej.



Warto zjechać z drogi, żeby zobaczyć archaiczną cerkiew św. Mikołaja z z poł. XI w. (prawdopodobnie budowę ukończono w 1054r). Niestety nie można wejść do środka. Zgodnie z informacją na bramie jest tu pan, który zbiera opłaty.

Masywna, kamienno-ceglana budowla jest trójnawową bazyliką z absydami na zakończeniu naw. Na ścianach zewnętrznych archaiczne kamienne płaskorzeźby przedstawieniami orła, lwa oraz dziwnych stworów.







Bardzo podoba nam się to miejsce. Nie ma innych turystów (kiedy będziemy wracać do samochodu miniemy parę Polaków, zresztą z "naszym" przewodnikiem w ręce ), słychać tylko cykady, nawet nasze dzieci nie rozrabiają




Czas jechać dalej. Kolejnym naszym dzisiejszym celem jest Niebieskie Oko... Strzałka przy głównej drodze pokazuje gdzie mamy zjechać, nie da się przegapić. Na początek uiszczamy opłatę 200lek i jedziemy dalej wąską, dziurawą drogą, cały czas szukając miejsca, żeby zjechać i ustąpić zjeżdżającym z góry samochodom... Trzeba podjechać jakieś 2km, później mieć szczęście, żeby znaleźć miejsce do zaparkowania i można iść oglądać to cudo natury - wysokowydajne źródło bijące z głębokiej na 20m niszy skalnej. Powstałe jeziorko ma piękny kolor wody. Moje oczekiwania co do tego miejsca zderzyły się boleśnie z rzeczywistością. Wyobrażałam sobie to miejsce jako spokojny zakątek, gdzie można w ciszy cieszyć się pięknem otaczającej przyrody Niestety, nie można. Przeszkadza dziki tłum ludzi... natomiast samo źródło jest całkiem ładne ale nas nie zachwyca, zresztą nawet najpiękniejsze miejsce traci, kiedy trzeba je podziwiać w takim ścisku...

Tutaj chwilowo było pusto:




Tutaj już nie...


Woda zimna, ponoć ma 10st., powietrze ma ponad 30st.


Nie podoba nam się tutaj, nie warto było tracić czas, te 200lek (ok. 6zł) też nie warte... No ale dobrze, spróbujemy uratować pobyt w tym miejscu Jest tu też bardzo sympatyczne knajpka, tonąca w zieleni, z tarasami nad stawem.



Obiecaliśmy dzieciom lody, samo chętnie napijemy się kawy Lody są, wyboru nie ma, tylko na patyku. Kupujemy, trzy. Płacimy 750leków czyli ponad 20zł... za trzy lody na patyku. Odechciewa nam się kawy, miejsce jest nie do uratowania
Nie polecam w sezonie...

Zjeżdżając do głównej drogi mijamy wycieczkę turystów, w raczej starszym wieku, którzy musieli zostawić autokar na dole (nic dziwnego) i idą do Błękitnego Oka na nogach... prawie 2km. w upale i kurzu, między samochodami.... masakra...

My jedziemy dalej. Droga zaczyna coraz bardziej kręcić, prawo, lewo, góra, dół... W końcu dojeżdżamy do SH4 prowadzącej do przejścia z Grecją do Gjirokasteru. Na naszej mapie Albanii (freytag&berndt) droga jest dwupasmowa, aż tak dobrze nie jest. Ale jest prosta i szeroko, więc już po chwili jesteśmy w Gjirokasterze. Zostawiamy samochód na bezpłatnym parkingu przy ulicy Gjin Zenebisi (dalej jest plac Cerciz Topulli i tam parking jest płatny) i ruszamy. Pierwszym celem jest górująca nad miastem twierdza otoczona wysokimi i masywnymi murami. Kupujemy bilety (200lek, tylko dorośli) i przechodzimy przez bramę.
Za bramą zaczyna się ciemny i wysoki korytarz, wzdłuż którego urządzono ekspozycję ciężkiej broni, głównie z czasów II wojny światowej.





Na końcu korytarza znajduje się wejście do muzeum, jak czytam w przewodniku można w nim obejrzeć ciekawą ekspozycję broni i umundurowania oraz pospacerować po korytarzach i celach dawnego więzienia politycznego. Wstęp jest dodatkowo płatny - 200lek. Ja nie mam ochoty, wchodzi Ł. z dzieciakami. Wychodzą bardzo zadowoleni, było warto





Wychodzimy na rozległy dziedziniec, z którego tarasów możemy podziwiać całkiem ładny widok na starówkę ze srebrnymi dachami. Gjirokaster jest nazywany miastem srebrnych dachów, dzięki pokrywającym dachy szarym łupką.





Ja wolę podziwiać widok na góry:


Natomiast dzieci armaty oraz samolot Amerykański samolot, który w 1957 wleciał na terytorium Albanii, został zmuszony do lądowania a następnie zarekwirowany



Idziemy dalej, ku najwyższej części twierdzy, gdzie wśród ruin wznosi się turecka wieża zegarowa. Bardzo malowniczy obrazek.



Podziwiamy widoki:


I wracamy:



Bardzo nam się podobało, bardzo malownicze miejsce, bez tłumów

Schodzimy do starówki:






Jesteśmy głodni, czas na obiad. Widząc to miejsce i pamiętając poprzednie relacje cromaniaków z Gjirokasteru wiem gdzie mamy iść



Idziemy na prawo i tam pod drzewami po prawej stronie znajdujemy restaurację Kujtimi, którą kiedyś polecił PAP w swojej relacji, a później dwa razy KOL My też polecamy i potwierdzamy pysznie, dużo i niedrogo (za pięć dań, dwie sałatki, napoje dla dzieci i dwie lampki wina zapłaciliśmy 2250lek czyli niecałe 70zł)





Najedzeni spacerujemy dalej. Punkt widokowy:





Następnie idziemy ulicą Imaila Kadare:



Ismail Kadare, wybitny, współczesny albański pisarz, który urodził się w Gjirokastrze, obecnie mieszka we Francji. Podczas pobytu w Albanii przeczytałam "Córkę Agamemnona" jego autorstwa. Można zwiedzać dom pisarza, my jednak tam nie docieramy. Idąc ulicą Kadare skręcamy w uliczkę odchodzącą w lewo, pod górę. Po chwili widzimy strzałkę:



cdn

Pozdrawiam
Asia

kurde, a ja przez Mezopotam przejeżdżałem 4 razy i za cholerę nie mogłem trafić do tej cerkwi! Był tam jakiś znak czy mieliście namiary jak skręcić?

Gjirokastra jest piękna, zwłaszcza z góry. Nie dziwię się, że miasto zostało wpisane na listę UNESCO wraz z Beratem. Mnie natomiast rozwaliła cena za fotografowanie we wnętrzu twierdzy - pani zaśpiewała sobie... 1000 leków Faktycznie tak też było na cenniku, ale nikt tego nie kupował i wszyscy i tak cykali jak należy

Pudelek napisał(a):kurde, a ja przez Mezopotam przejeżdżałem 4 razy i za cholerę nie mogłem trafić do tej cerkwi! Był tam jakiś znak czy mieliście namiary jak skręcić?

Mieliśmy dobry w opis w przewodniku Dodatkowo twierdzę było widać z drogi, więc chyba i tak jakoś byśmy trafili

Pudelek napisał(a): Mnie natomiast rozwaliła cena za fotografowanie we wnętrzu twierdzy - pani zaśpiewała sobie... 1000 leków Faktycznie tak też było na cenniku, ale nikt tego nie kupował i wszyscy i tak cykali jak należy

Ja nawet nie zauważyłam tej pozycji w cenniku

Pozdrawiam
Asia

Skręcamy tak jak prowadzi strzałka i za chwilę jesteśmy przed wejściem do domu rodziny Skenduli. Kupujemy bilety (chyba jak zwykle 200 lek od osoby ale nie jestem pewna) i wchodzimy do środka. Oprowadza nas właściciel, Pan Skendula. Niestety nie mówi po angielsku, tylko po włosku i francusku, pojedyncze słowa po rosyjsku. Mimo to jakoś się dogadujemy. Gospodarz opowiada nam historię tego domu i swojej rodziny. Dom został im odebrany przez komunistów, tutaj pan Skendula pokazuje jak władze kopnęły ich w tyłek po przełomie dom został im zwrócony. Jednak, ponieważ jest zabytkiem, nikt nie może w nim mieszkać.

Jest to okazały dom w stylu staroalbańskim, o typowym kształcie architektonicznym - dwie symetryczne wieże mieszkalne połączone cofniętą, arkadową fasadą.



Dom jest bardzo duży, przechodzimy z pomieszczenia do pomieszczenia



Pan Skenduli demonstruje jak dawniej wypalano ziarna kawy




Taras, na którym pito kawę, z pięknym widokiem na miasto.











Bardzo ciekawe miejsce, polecam


Kawałek dalej znajduje się dom rodzinny dyktatora Envera Hodży, obecnie mieści się w nim Muzeum Etnograficzne. Idąc jeszcze dalej i wyżej doszlibyśmy do domu Zekante, kolejnego prywatnego domu-muzeum. My jednak dalej już nie idziemy.

Już tu chyba byliśmy...




Dzieciaki kupują kolejne pamiątki i kierujemy się w stronę samochodu. Zatrzymując się jeszcze na pyszną kawę

Ostatni rzut oka na Gjirokaster:




I ruszamy w drogę powrotną na kemping. Miałam jeszcze nadzieję, że uda nam się za Gjirokastrem zjechać do Libohove i dotrzeć do położonej obok wioski, Labova e Kryqit. Chciałam zobaczyć tam archaiczną, wczesnobizantyjską świątynię, której główny zrąb murów pochodzi z VIw. Jest jednak już dość późno a dzieci licza, że zdążą się jeszcze wykąpać w promieniach zachodzącego słońca, niestety nie zdążyły, droga do Himary zajęła nam 2,5 godz., strasznie długo podróżuje się tymi pokręconymi drogami...

Jadąc podziwiamy górzyste krajobrazy:






Planując wyjazd do Albanii i czytając różne relacje, przeczytałam, że ubogo tam jeśli chodzi o oznaczenia miejsc atrakcyjnych turystycznie. My odnieśliśmy wprost przeciwne wrażenie:




Na drodze można spotkać dziwne pojazdy


I oczywiście zwierzęta:


cdn.

Pozdrawiam
Asia

wszystko bardzo pięknie i zachęcająco, miasteczka oraz ceny i jedzonko w knajpie:

JoannaG napisał(a):
Idziemy na prawo i tam pod drzewami po prawej stronie znajdujemy restaurację Kujtimi, którą kiedyś polecił PAP w swojej relacji, a później dwa razy KOL My też polecamy i potwierdzamy pysznie, dużo i niedrogo (za pięć dań, dwie sałatki, napoje dla dzieci i dwie lampki wina zapłaciliśmy 2250lek czyli niecałe 70zł)

nawet mniej niż tanio

JoannaG napisał(a):
Planując wyjazd do Albanii i czytając różne relacje, przeczytałam, że ubogo tam jeśli chodzi o oznaczenia miejsc atrakcyjnych turystycznie. My odnieśliśmy wprost przeciwne wrażenie:

to fakt, na południu jest ich sporo, ale co z tego, skoro w większości przypadków jest jakaś tablica, a potem to już i tak trzeba jechać na wyczucie

W domu rodziny Skenduli bardzo spodobały mi się ichnie kominki
są zarąbiste