Pod wulkanem bez bujania – Teneryfa 2018

Danusiu , bardzo ciekawy jestem smaku tinto vulcanico z Teneryfy ( swoją drogą Biblia winiarska mówi o tym winie w związku z Azorami i tam też jest ono produkowane w wielkiej ilości , ale małe winiarnie często podbierają sobie nazwy w sposób dość dowolny ) , to z Azorów jest bardzo przyjemne , świeże , jasno rubinowe , z nutą wiśniowo goździkową .

Fajna ta Twoja Teneryfa


Pozdrawiam
Piotr

Jer napisał(a): Ładna wyspa, tylko tam trzeba polecieć na przynajmniej dwa tygodnie.

Tak byłoby najlepiej , ale my w tym roku już tyle urlopu nie mieliśmy. Może kiedyś wrócimy

piotrf napisał(a): bardzo ciekawy jestem smaku tinto vulcanico z Teneryfy

Barwa tinto była ciemnoczerwona, a smak... wyśmienity ! Nie potrafię niestety ładnie tego opisać .
Nie wiem, z jakiego szczepu winorośli jest wytwarzane, ale oprócz tinto vulcanico w Iocd mieli też blanco vulcanico. Być może nazwa nie pochodzi od gatunku winogron, ale od położenia rodzinnej winnicy na stoku wulkanu

Fajny ten park w Icod, bylismy dwa razy, ale nigdy nie wchodziliśmy, zawsze tylko dracena z tarasu

Dracenę właśnie z tarasu widać najlepiej , na dodatek za darmochę.

Po sporej dawce trunków spacer był konieczny !
Żeby wypocić procenty, poszliśmy w górę odchodzącą od Plaza de la Pila stroooooooooooomą Calle San Antonio.



Dawny Hospital de los Dolores z kościołem Nuestra Señora del Patrocinio ( ufundowane przez jezuitów w 1677 r.)





Plaza José Manuel Cabrera Mejías z kolejną, mniejszą (wys. 13 m) draceną Drago Chico (Mały Smok ) zwaną też Drago de San Antonio.





Widok z tarasiku przy tej dracenie.

Kaplica San Antonio de Padua y Virgen de la Paz zbudowana około 1605 r. w podzięce za ocalenie od zarazy.





Czy pogoda też będzie nam sprzyjać, gdy przyjdzie czas na dotarcie bliżej Teide?

Gdy doszliśmy do końca Calle San Antonio, postanowiliśmy iż „wspinaczki” już dosyć na ten dzień.







Pora na utratę wysokości .



Na drogę powrotną obraliśmy Calle del Amparo.

Dotarliśmy ponownie do centrum, obok dawnego franciszkańskiego klasztoru Ducha Świętego (Convento franciscano del Espíritu Santo - obecnie jest tu biblioteka publiczna ) założonego w 1641 r. dzięki darowiznom zamożnych rodzin, głównym sponsorem był Francisco Alonso de la Raya.
Do klasztornych zabudowań przylega kaplica Matki Boskiej Bolesnej (Nuestra Señora de los Dolores) zbudowana w 1770 r. w stylu portugalskiego rokoko.

Zrezygnowaliśmy z dojścia do Plaza Luis León Huerta z ratuszem i kościołem San Agustin, uznaliśmy bowiem, iż nastał czas na obiad . W tym celu poszliśmy na Calle San Sebastian…





… aż do Rambla Pérez del Cristo.



Dobrą opinię o restauracji Casa de Comidas La Parada wyraził w swej relacji Mikeee:

Mikeee napisał(a): Trafiamy do „La Parada”, którą uznajemy za najlepszą knajpkę w jakiej jedliśmy na Teneryfie.
Świeże kalmary, frytki, sałatka, królik i ziemniaczki papas canarias i stołowe przepyszne wino. Płacimy 28,50 EUR

Wspomnienia Michała odświeżyłam sobie przed wylotem na Teneryfę, dlatego wybór miejsca na jedzonko w Icod był dla mnie oczywisty .

Rachunek wyniósł 28,89 euro (w tym VAT 1,89 euro).
Zamówiliśmy po dużym lanym piwku (2 * 2,40 euro), królika w sosie (8,95 euro), danie z krewetkami (7,50 euro) i pomarszczone ziemniaczki z sosami (3,75 euro), do tego było pieczywko (2 * 1 euro)…
Do piwka przyniesiono nam w gratisie płonące miękkie chorizo





Papas arrugadas con mojos



Conejo en salmorejo





Revuelto de gamba y espinacas – czyli dość dziwaczna (aczkolwiek smaczna i bardzo sycąca) ciepła potrawa, w skład której oprócz krewetek wchodziły kostki gotowanych ziemniaków, grzanki z ziołami, szpinak oraz … jajecznica.





Na pożegnanie był jeszcze jeden gratisik – po kieliszku pysznego likieru (fotki brak).

Ach te teneryfskie jedzonko
Uliczki w Icod są naprawdę bardzo strome dlatego też z dziećmi mało po nich chodziliśmy

Wcale się nie dziwię, że z dziećmi nie chciało Wam się pokonywać na piechotę tych stromych uliczek. My byliśmy na to co prawda przygotowani, ale stopień nachylenia uliczek Icod i tak przeszedł nasze wyobrażenia .

Na tym zakończyło się zwiedzanie Icod, no bo zakupów w SuperDino i warzywniaku nie zaliczam do zwiedzania, aczkolwiek trochę artykułów na półkach zobaczyliśmy .



o i co nieco też kupiliśmy . Wino na wieczór oraz specjały na czwartkowe śniadanie (bo mieliśmy na nie plan specjalny , a napięty plan na środę mógł być przeszkodą w zrealizowaniu nabycia niezbędnych produktów).
Do San Marcos zeszliśmy tą samą drogą, którą wcześniej podchodziliśmy w upale. Teraz było o wiele przyjemniej .

To jedno z niewielu naszych zdjęć, na którym w całości widać apartamentowiec, w którym spaliśmy.



No bo widok z balkonów na ocean był rewelacyjny , natomiast sam apartamentowiec od strony ulicy wyglał tak sobie.

(fotka z netu)

Nie było szans, abyśmy zdążyli z kąpielą w oceanie o zachodzie słońca...

Zachód słońca obejrzeliśmy już prawie pod domem, z tarasiku ponad zatoką.











Szybko przebraliśmy się w stroje kąpielowe i popędziliśmy na plażę. Wieczorna kąpiel też jest przecież fajna .





Na przyplażowym murku wypiliśmy jeszcze po piwku , a potem wróciliśmy na nasz balkon…



Minął pierwszy pełny dzień na Teneryfie.

Buenas noches