Paryż raz jeszcze.

jacusd napisał(a):... więc z pewną dozą nieśmiałości....

Nieśmiałość całkiem zbędna.
Wrzucajcie, co tam macie.

jan_s1 napisał(a):Chyba jestem ciężko kapujący, bo nic nie mogę wymyśleć.

Nie przejmuj się. Już Freud miał podobny problem ...

weldon napisał(a):

Jolanda napisał(a):... i poczekam sobie spokojnie na Szkocję...

No to, z tym kiltem, w tobie cała nadzieja ...

Ogólnie wiadomo, co jest w spodniach, lub pod spódnicą. Ale chłop w spódnicy jest jednak czymś nietypowym, nie dziwię Ci się więc, że chcesz ten temat spenetrować.

Może będzie jakaś pikantna relacja?

weldon napisał(a):

jan_s1 napisał(a):Chyba jestem ciężko kapujący, bo nic nie mogę wymyśleć.

Nie przejmuj się. Już Freud miał podobny problem ...

To jest aż tak źle?

jan_s1 napisał(a):

weldon napisał(a):

Jolanda napisał(a):... i poczekam sobie spokojnie na Szkocję...

No to, z tym kiltem, w tobie cała nadzieja ...

Ogólnie wiadomo, co jest w spodniach, lub pod spódnicą. Ale chłop w spódnicy jest jednak czymś nietypowym, nie dziwię Ci się więc, że chcesz ten temat spenetrować.

Może będzie jakaś pikantna relacja?

I dlatego chłop w spódnicy, pod nią nic nie nosi. Co by niejasności nie było.
Janie radzę z wyjazdem do późnej wiosny poczekać, bo podwiewa

longtom napisał(a):I dlatego chłop w spódnicy, pod nią nic nie nosi.

No właśnie jedni mówią tak, inni siak ...

Zagadka dud została rozwiązana, tajemnica Loch Ness niech pozostanie nierozwiązana,
więc już tylko ta jedna ciekawostka jeszcze pozostała do rozstrzygnięcia ...

W końcu nie każdy urodził się góralem

Jak ten świat jednak zniewieściał...

Temat teoretycznie interesujący tylko dla kobitek roztrząsany jest przez chłopów.

weldon napisał(a):

longtom napisał(a):I dlatego chłop w spódnicy, pod nią nic nie nosi.

No właśnie jedni mówią tak, inni siak ...

Dlaczego Szkoci noszą spódniczki?






















Żeby nie płoszyć owiec odgłosem otwieranego zamka błyskawicznego.


Owce głosu nie mają...

jan_s1 napisał(a):

Jolanda napisał(a):

chyba się skuszę i sobie kupię będzie jak znalazł na długie zimowe wieczory

Możesz uchylić rąbka tajemnicy - co takiego sobie kupisz na długie zimowe wieczory? Chyba jestem ciężko kapujący, bo nic nie mogę wymyśleć.

wiem,wiem trochę to może i śmiesznie zabrzmiało ale zapewniam że nie miało nic wspólnego z nagrobkiem a tym bardziej z epitafium /choc żartobliwe /
a że częstym bywalcem empik-u jestem, to sobie o książce pomyślałam

Nasze namiętności często stają się naszym nieszczęściem.

Zygmunt Freud

ot i cały rąbek tajemnicy


Pozdrawiam

Jolanda napisał(a):a że częstym bywalcem empik-u jestem, to sobie o książce pomyślałam

Przyjemnej lektury i dziękuję za wyjaśnienie.

jan_s1 napisał(a):Widzę, że chodziliśmy niekoniecznie tymi samymi ścieżkami. Jakby ktoś miał jeszcze coś z Pere Lachaise, to niech śmiało wkleja.

W niedzielę wróciłam z Paryża... zakochana w tym mieście. Szczególnie zaś zauroczona Pere Lachaise właśnie... Nieco później skreślę kilka słów, na razie tylko rzut oka na listopadowe alejki cmentarza.

Balzac:




Grób Chopina, najbardziej kwietny...




Tablica pamięci ofiar katastrofy lotniczej z 2009 roku:







Jakoś szczególnie mnie uderzył nagrobek z licznymi pamiątkami postawionymi spoczywającemu tam dziecku:







W słońcu na twoich zdjęciach janie cmentarz wygląda pięknie, ale miałam nieodparte wrażenie, że właśnie jesień jest wymarzoną porą na spacery po Pere Lachaise...

Przepraszam, że z małym opóźnieniem, ale jakoś przeoczyłem Twój wpis.

morgana napisał(a):
W niedzielę wróciłam z Paryża... zakochana w tym mieście.

Nie Ty pierwsza. : Długo byłaś? Relacyjka mile widziana.

morgana napisał(a): Nieco później skreślę kilka słów

Trzymam za słowo. Tylko co to znaczy "nieco później"?

morgana napisał(a): miałam nieodparte wrażenie, że właśnie jesień jest wymarzoną porą na spacery po Pere Lachaise...

Jest w tym jakaś racja. Chociaż muszę Ci powiedzieć, że lubię spacerować, pod warunkiem, że nie marznę. W listopadzie bywa jeszcze całkiem ciepło. Za to kiedyś w kwietniu tak przemarzłem, że miałem dość Paryża, dopóki ktoś litościwy nie pożyczył mi ciepłej kurtki.

Pozdrawiam i czekam (chyba nie tylko ja) na relację.

A wczoraj teść wrócił

Trzy tygodnie siedział. Mówi, że drogo.
Jeszcze zwiedził Bayonne, Biarritz ... Znudziło mu się więc wrócił.

Paryż mu przypominał przedwojenną Warszawę.
Jak dobrze pójdzie, to będę miał możliwość na lokum, gdzieś w centrum,
w pobliżu Placu Vendome.

Nic, tylko wsiadać w samolot i lecieć na weekend ...

Ach, pomarzyć ...



Nic. Na razie, jeszcze raz sobie twoja relację obejrzę ...

weldon napisał(a):Jak dobrze pójdzie, to będę miał możliwość na lokum, gdzieś w centrum,
w pobliżu Placu Vendome.

Cudna lokalizacja. Sam chciałbym mieć taką.

jan_s1 napisał(a):Długo byłaś? Relacyjka mile widziana.

Trochę musiałam oddech złapać, zaległości ponadrabiać i przetrawić tę podróż wariacką .
Byłam krótko, za krótko, choć, jak wspominałam, zdążyłam i tak złapać bakcyla.
To była zakładowa wycieczka wokół długiego weekendu. Wyjeżdżaliśmy w środę po południu, wracaliśmy w niedzielę. Zatem w Paryżu spędziliśmy zaledwie trzy dni, niecałe nawet... Pogoda... no właśnie, prognozy długo były łaskawe, ale na kilka dni przed wyjazdem się na nas obraziły i z uporem maniaka pokazywały deszcz. I, niestety, nie pomyliły się.




Paryż przywitał nas deszczem. Był niby przelotny, ale chwilami przelatywało dość mocno .




Na szczęście w ostatniej chwili zaopatrzyłam się w malowniczo niebieskiego teletubisia , więc nawet silny deszcz nie był mi straszny. Acz pokrzyżował nam nieco plany. W pierwszym dniu mieliśmy zaplanowany wjazd na Eiffla, ale przełożyliśmy sobie tę atrakcję na piątek.
Cóż zatem można zobaczyć w tak krótkim czasie? Ano niewiele, przyznaję. Część pięknych miejsc widzieliśmy tylko z autobusu lub w przelocie z daleka. Kilka razy objechaliśmy Plac Zgody, podziwiając tłumnie zgromadzone tam zastępy policjantów. Zresztą, miałam wrażenie, że Paryż jest cały pod obstrzałem tych panów .




Pokręciliśmy się trochę wokół pałaców wystawowych, potem odwiedziliśmy niemal szanownego prezydenta...




...przeszliśmy obok kilku ambasad i biegusiem do św. Magdaleny.



Tam nadeszła chwila próby, bo lało niemiłosiernie... więc w świątyni spędziliśmy sporo czasu .




Ale ma ona swój niewątpliwy klimat. W ogóle kościoły paryskie, te w których byłam, zrobiły nam mnie wrażenie. Od Magdaleny pojechaliśmy na żarcie, a to mieliśmy wykupione obok Łuku Triumfalnego. Taka knajpka sieciowa na Vangras, gdzie sobie człowiek bierze różne składniki pożywienia i gdzie niewątpliwie dodają czegoś do wina, bo wychodziliśmy stamtąd każdorazowo w wyśmienitym nastroju . Zatem nie bacząc na deszcz udaliśmy się na spacer Polami Elizejskimi, z obowiązkowym podśpiewywaniem pod nosem wiadomej piosenki .



Na Polach trwały przygotowania do wieczornej parady, niestety nie mogliśmy na niej zostać celem pooglądania, bo autokarowi kończył się czas pracy. A trzeba było jeszcze dotrzeć do hoteliku na przedmieściach. I tu pierwsza, wiem, że mało odkrywcza uwaga. Jak jechać do Paryża, to spać tylko w Paryżu. Strasznie nam brakowało możliwości wyjścia wieczornego na uliczki paryskie... Ale i z tym sobie poradziliśmy .




ciąg dalszy nastąpi...

weldon napisał(a):Trzy tygodnie siedział. Mówi, że drogo.
... Znudziło mu się więc wrócił.

Jak dobrze pójdzie, to będę miał możliwość na lokum, gdzieś w centrum,
w pobliżu Placu Vendome.

weldon, ależ mu zazdroszczę... trzy tygodnie...
Ja marzę o tygodniu chociaż, na spokojne obejrzenie i wchłonięcie atmosfery... Już nawet zaczęłam szukać mieszkań, co je ludzie turystom wynajmują...
A lokum przy Vendome... bosko...