Nasze małe biuro podróży- Środkowa Dalmacja

No to gibniemy

DZIEŃ 5 – 4.07.2020

Tak do końca to nie jestem aż taka wyrodna . Dzieci mogą dzisiaj spać do dziewiątej a nawet po. A rodzice już o siódmej sami wyruszają na wyprawę. Mieszkamy blisko szlaku prowadzącego do Twierdzy Starigrad.



Między innymi dlatego to miejsce wybraliśmy. To najłatwiejsza z dostępnych tras, prowadzi na początku wśród wysoko położonych domów.








Dalej kamiennymi schodami i wąską ścieżką. A jaki spokój, bez dzieci...












Nasza trasa to ta łatwa.




Twierdzę widać z daleka.




Nie było jeszcze ósmej, gdy dotarliśmy do celu. Na razie nikt nie pilnuje, więc wchodzimy. Jesteśmy pierwsi, więc może dzisiaj to my powinniśmy kasować za wstęp?





Widoki są rozległe, lecz o tej porze jest jeszcze trochę ponuro.Włażę jeszcze wyżej i mam jeszcze lepsze widoki.















Na męża też. A on na mnie.






Później przychodzi Pan, który tu pracuje. Jakoś nie chce nam płacić, kasuje za to nas . Jesteśmy pod dużym wrażeniem, ja uwielbiam takie wycieczki.



Staramy się jednak na dziewiątą wrócić do apartmana i przygotować się do następnego wyjścia. Ciekawe czy młodzież wstała? Na koniec Fortica z daleka.



Przy okazji wrzucam w tym miejscu jeszcze trochę fotek z otoczenia naszego miejsca noclegowego, bo było całkiem przyjemne.

elka21 napisał(a):No to gibniemy

Dzięki.

Świetna poranna wycieczka
Warto wybierać się w teren tak wcześnie - satysfakcja gwarantowana - cisza, pusto na szlaku, "bezludziowe" zdjęcia (Wy to co innego ) i widoki przednie.
Brawo Wy

Wycieczka super. To jest to, co Zdzihu bardzo lubi. Wstać, wyjść i iść. A widoki przednie. Zwróciłem uwagę na 3 "zlatnie raty" po lewej od twierdzy. Bardzo mi się podoba zdjęcie jak siedzisz na twierdzy. Rewelka. I te puchopodobne kwiatostany na drzewie. Zresztą fota budynku na tle gór... Bardzo brawo dla was!

pomorzanka zachodnia napisał(a): A rodzice już o siódmej sami wyruszają na wyprawę. Mieszkamy blisko szlaku prowadzącego do Twierdzy Starigrad.
Między innymi dlatego to miejsce wybraliśmy. To najłatwiejsza z dostępnych tras, prowadzi na początku wśród wysoko położonych domów.

Dokładnie w taki sam sposób tam szliśmy kilka lat temu. Wyjście wcześnie rano, to rewelacyjna sprawa, bo po pierwsze słońce jest jeszcze po drugiej stronie gór, więc nie jest gorąco, a po drugie twierdza jest wtedy bezludna.

Abakus68 napisał(a):Zwróciłem uwagę na 3 "zlatnie raty" po lewej od twierdzy.

To właśnie jest plaża przy ul. Brzet.

Abakus68 napisał(a):Bardzo mi się podoba zdjęcie jak siedzisz na twierdzy. Rewelka.

Też mi sie podoba.

Kto rano wstaje.....
Super poranny spacer - uwielbiam takie. Iść w spokoju, bez tłoku, samemu.
Tylko ten pan od biletów - skoro zaspał do pracy i przegapił klientów mógł już podarować sobie opłatę

Katerina napisał(a):Świetna poranna wycieczka
Warto wybierać się w teren tak wcześnie - satysfakcja gwarantowana - cisza, pusto na szlaku, "bezludziowe" zdjęcia (Wy to co innego ) i widoki przednie.
Brawo Wy

Warto! Na dodatek- ten dzień był dzięki temu bardzo długi .

maslinka napisał(a):Piękne widoki z twierdzy! Super, że się wdrapaliście

My byliśmy tylko na Mirabeli

Z naszej miejscówki nawet nie wypadało się nie wdrapać

Abakus68 napisał(a):Wycieczka super. To jest to, co Zdzihu bardzo lubi. Wstać, wyjść i iść. A widoki przednie.

Ja też to lubię najbardziej

Abakus68 napisał(a):Zwróciłem uwagę na 3 "zlatnie raty" po lewej od twierdzy.

Takie wystające cyple to dla mnie też zlatnie raty .

Abakus68 napisał(a): Bardzo mi się podoba zdjęcie jak siedzisz na twierdzy. Rewelka.

Dzięki. Moim telefonem by pewnie nie wyszło.

Abakus68 napisał(a): I te puchopodobne kwiatostany na drzewie. Zresztą fota budynku na tle gór... Bardzo brawo dla was!

W 2020 puchowe kwiatostany a w 2017? Mimozy?

megidh napisał(a):

pomorzanka zachodnia napisał(a): A rodzice już o siódmej sami wyruszają na wyprawę. Mieszkamy blisko szlaku prowadzącego do Twierdzy Starigrad.
Między innymi dlatego to miejsce wybraliśmy. To najłatwiejsza z dostępnych tras, prowadzi na początku wśród wysoko położonych domów.

Dokładnie w taki sam sposób tam szliśmy kilka lat temu. Wyjście wcześnie rano, to rewelacyjna sprawa, bo po pierwsze słońce jest jeszcze po drugiej stronie gór, więc nie jest gorąco, a po drugie twierdza jest wtedy bezludna.

Jednym słowem wszystko pasuje Powtórzę się pewnie, ale bardzo podobała mi się Twoja relacja z Omiša.

Kapitańska Baba napisał(a):Kto rano wstaje.....
Super poranny spacer - uwielbiam takie. Iść w spokoju, bez tłoku, samemu.
Tylko ten pan od biletów - skoro zaspał do pracy i przegapił klientów mógł już podarować sobie opłatę

Takie opłaty to mogę płacić. Jest za co .

Piękna wycieczka i takie z niej zdjęcia , jak najbardziej uzasadnione jest twierdzenie , że z góry widać więcej . . .


Pozdrawiam
Piotr

Schodziliście tą samą drogą? Bo chyba nie napisałaś Ciekawe czy Pan od biletów był ten sam, którego my spotkaliśmy, ten "nasz" bardzo śmieszny był

piotrf napisał(a):Piękna wycieczka i takie z niej zdjęcia , jak najbardziej uzasadnione jest twierdzenie , że z góry widać więcej . . .


Pozdrawiam
Piotr

No pięknie było i bardzo dużo było widać .

ruzica napisał(a):Schodziliście tą samą drogą? Bo chyba nie napisałaś Ciekawe czy Pan od biletów był ten sam, którego my spotkaliśmy, ten "nasz" bardzo śmieszny był

Oczywiście tą samą drogą wracaliśmy. A Pan sprawiał wrażenie zestresowanego tym, że byliśmy przed nim. Od razu przygotował dla nas bilety.

Gibać trzeba powoli prawda?

W takim razie . . . gibnijmy

Dzięki. Tylko, że już napisałam odcinek i nie potrafię z niego wyjść bez straty zawartości. Muszę go puścić na tej stronie, trudno, będą dwa na jednej stronie, to nie najgorzej. Mam tak potworny dzień, że chociaż trochę poprawiliście mi humor swoją chęcią pomocy .

DZIEŃ 5 – 4.07.2020 c.d.

Bałam się trochę, że ta poranna wyprawa zajmie nam za dużo czasu. Czasy przejścia umieszczone na drogowskazach często nie pokrywają się z rzeczywistą potrzebną ilością czasu . Ale ponieważ nikt nie zatrzymywał się co 5 minut z powodu za krótkich nóżek i nie puchł z wysiłku, spokojnie wyrobiliśmy się w 2 godziny i o dziewiątej byliśmy z powrotem. Dzieci jakoś wstały bez większych narzekań, więc po krótkich przygotowaniach jesteśmy gotowi na kolejną wycieczkę. Nad Cetiną znajdujemy naszą Panią, która wskazuje nam łódź.





Okazuje się, że płynie z nami rodzinka z Czech- 5 osób. Oni po jednej stronie łódki , my pośrodku, Pan motorniczy na rufie. Odległości zachowane . Płyniemy standardowo, do Radmanowych Mlinic.
Ojciec z córką zawsze patrzą w jedną stronę .



Czesi chyba również.



Tracimy morze z oczu i znajdujemy się w mniej oczywistych okolicznościach przyrody.








Jesteśmy po drugiej stronie masywu górskiego.




Na zakolu rzeki widzimy z daleka restaurację Kastil Slanica .





W międzyczasie wpływamy w jakieś zarośla gdzie mieszkają żółwie ( myślałam, że uwieczniłam je ,ale chyba jednak nie). Krótki rejs kończy się wysiadką przy restauracji Radmanowe Mlinice.





Jest koło jedenastej, najlepszy czas na kawę z dużą pianką.





Po zastrzyku kofeiny trochę mnie nosi, idę zerknąć na urocze otoczenie.












I już za chwilę zbierają nas do drogi powrotnej, jakoś mało nam dali tego czasu.




Powrót urozmaica nam spotkanie z bliźniaczą łódką płynącą w przeciwnym kierunku, podczas którego następuje zamiana prowadzących, którzy przeskakują w biegu.




Widzimy też ciekawy duet: kajak plus osoba płynąca wpław(no, musicie mi uwierzyć ).




Gdy dobijamy do brzegu już w Omišu nie ma dla nas miejsca. Dla mnie to jasne, będziemy przeskakiwać przez inne jednostki. Ale moja rodzina jest trochę zdziwiona.



Skoro już jesteśmy na starówce, skorzystamy z tego, że o tej porze jest całkiem pusto i zjemy obiad. W bardzo popularnej wśród Polaków pizzerii .





Możliwość porannego spędzenia czasu tylko we dwoje bardzo nam pasowała. Po południu zostawiamy w pokojach naszą młodzież (niechętną plażowaniu). Postanawiamy poszukać plaży i skorzystać z któregoś z dostępnych parkingów przy Jadrance. Trudno mi nazwać jaka to plaża, w każdym razie między Ruskamen a Lokvą. Schodzimy w dół



i mijamy większą, trochę zaludnioną plażę.



Dalej plażują jakieś niedobitki. I tam na spokojnie da się rozłożyć. Jest pięknie i sielankowo.





Pływam w swoim żarówiastym kole.



Na dodatek spotkaliśmy jakiegoś nieodrośniętego kraba. Super miejsce.



To był bardzo długi dzień. Zakończony mało profesjonalnym toastem bezalkoholowym radlerem.