Dolomity - skalne twierdze

Prawym sierpowym ...

Poszedłeś na wymianę ciosów z Górą

Będzie lewy ?

plavac napisał(a):Ależ Ciebie kochają te chmury...

...gdy chmurki i humorki...nawet wtedy gdy gubi parasolki.



Pozdrawiam

plavac napisał(a):Prawym sierpowym ...

Poszedłeś na wymianę ciosów z Górą

Będzie lewy ?

Nieee... ja jednak pacyfista jestem.
Takie mi się skojarzenie nasunęło, bo szerokim łukiem dało się szybko wejść w najciekawsze partie Antelao.

Jacek S napisał(a):

plavac napisał(a):Ależ Ciebie kochają te chmury...

...gdy chmurki i humorki...nawet wtedy gdy gubi parasolki.

A Mariusz dał znać z Dolomitów, ze mimo niezbyt sprzyjającej pogody, twardo po nich z Gosią maszerują.

Pozdrawiam,
Wojtek

I to jest właśnie umiłowanie Gór -pogoda jest zawsze No, prawie zawsze - respekt przede wszystkim ...

Przecież wiem, Wojtku, że agresji w Tobie więcej niż ma rzymska kohorta

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Przecież wiem, Wojtku, że agresji w Tobie więcej niż ma rzymska kohorta

Rozszyfrowałeś mnie.

Pozdrawiam,
Wojtek

W tyle, na szczytach Sorapisu i Marmaroli trwa walka pomiędzy nacierającymi, coraz grubszymi warstwami chmur, a chyba jednak słabnącymi siłami słońca.
Z kotła wychodzę na zachodnią jego flankę, gdzie za tablicą, upamiętniającą jednego z tych, którzy szli, ale nie doszli, trafiam na system pochyłych półek. Z niepokojem patrzę w niebo. Jeśli popada, te półki staną się bardzo śliskie.









Nadzieja na to, ze zdążę wejść na szczyt, zanim wszystko trzaśnie, zaczyna szybko słabnąć.
Szlak wyprowadza na skośne płyty, które giną wyżej we mgle. Zaczynają spadać pojedyncze krople deszczu...

Płyty jak wygładzone super-walcem ...

Mokre - zabójcze ...

Więc jednak ...

plavac napisał(a):Płyty jak wygładzone super-walcem ...

Mokre - zabójcze ...

Więc jednak ...

Tiaaa...

Pozdrawiam,
Wojtek

Przez moment się zastanawiam - zawrócić?
Ale jeśli pokropi i przestanie, to będę sobie pluł w brodę. Nie! Nie przestraszy mnie lekki deszczyk.









Niebo stopniowo zaciąga się coraz bardziej. Wkraczam na mocno pochyłe, olbrzymie płyty, poprzecinane drobnymi rysami. Szlak prowadzi to w górę, to znów po skosie.
Zwalniam, idąc teraz maksymalnie ostrożnie, gdyż buty coraz słabiej trzymają się wilgotnej skały.

plavac napisał(a):
Mokre - zabójcze ...

No własnie.
Uważaj

longtom napisał(a):

plavac napisał(a):Mokre - zabójcze ...

No własnie.
Uważaj

Jest paskudne. Ale bywa coś gorszego: lód, bądź cieniutka warstwa śniegu.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ryzykant - w brodę sobie napluć obawiał się ...

Ech, Wojtek ...

Ale gdyby nie to ryzyko, nie pokazywałbyś nam teraz takich pejzaży ...

plavac napisał(a):Ale gdyby nie to ryzyko, nie pokazywałbyś nam teraz takich pejzaży ...

Mimo coraz gorszej widoczności jest coś intrygującego w takim niebie.

Podyndałeś na szwajcarskiej przewieszonej drabinie? Nie musisz odpowiadać - tylko się upewniam, że Ci nie umknęła, bo by było szkoda.

Pozdrawiam,
Wojtek

Podyndałem

Ale alpejskie serce oddałem Dolomitom

P.S. Chociaż tu i ówdzie w szwajcarskich i włoskich Alpach się włóczyłem.

plavac napisał(a):Ale alpejskie serce oddałem Dolomitom

Był czas, kiedy zdecydowanie wolałem Dolomity od reszty Alp. Ale to już przeszłość...

Pozdrawiam,
Wojtek

P.S. Mariusz z Gosią przysłali pozdrowienia z via Bepi Zac.