Czechy Osiołkiem i nie tylko :) 2020 , 2024 , 2025

maslinka napisał(a):Do Maździaka w Czarnogórze (w Durmitorze) też przychodzili koledzy:

Załącznik 2025-07-31-17h31m19.JPG nie jest już dostępny

i koleżanki :

Załącznik 2025-08-01-10h51m14.JPG nie jest już dostępny

Durmitor jest piękny , podczas tegorocznego spaceru również nie umiałem go sobie odmówić






Pozdrawiam
Piotr

dangol napisał(a):A do mojego wnuczka na mizianie przyszedł kilka dni temu rumuński osiołek

Załącznik IMG-d839b18cc3a9175f988ec5805926b9ab-V.jpg nie jest już dostępny

Danusiu , to spokojne raczej zwierzaki i przyjazne , spotkanie z nimi raczej nie należy do niebezpiecznych .
Na parkingu w Râșnovie byliśmy jedynymi gośćmi , około 12:30 obudziły nas niedźwiedzie , które demolowały po kolei wszystkie kosze na śmieci w poszukiwaniu smakołyków , na szczęście obwąchały tylko naszego Osiołka ( z nami w środku ) i skierowały się do następnego kosza To potężne zwierzaki i z łatwością rozrywały metalowe pokrywy betonowych koszy . . .
Przeszliśmy też spory odcinek Via Transylvanica , ale przed niemal każdym wejściem w teren zalesiony znajdują się tablice ostrzegające przed możliwością spotkania z niedźwiedziami , bo jest ich tam bardzo dużo




Pozdrawiam
Piotr

Zamek Czerwony Hradek ( niem. Schloss Rothenhaus ) zainteresował mnie ze względu na swoją przebogatą historię - kilkanaście razy był modernizowany i przewinęło się przez niego mnóstwo właścicieli z wielu znakomitych rodów szlacheckich . Obecnie mieści hotel i restauracje , którą polecam z czystym sumieniem , ale część zamku przeznaczona jest na zwiedzanie , więc zaparkowaliśmy Osiołka na wolnym miejscu przy schodach i ruszyliśmy na zwiedzanie najpierw angielskiego ogrodu , a potem samego zamku









Na rycinie F.K. Wolfa można zobaczyć jak wyglądał około 1784 r.



Na przełomie XIV i XV wieku , na cyplu u podnóża Rudaw powstał zamek Borek , za założyciela uważa się Dětřicha Kraę , który mógł ufundować zamek w latach 1411–1415 .
Dětřich piastował stanowisko "Podčeskiego" ( podczaszy , starszy , główny kelner ) na dworze króla Wacława IV . Już w 1413 roku korzystał z prawa patronatu w Borku , a w 1415 roku otrzymał od króla miasto i zamek jako dwór . Zmarł około dwa lata później . Majątek odziedziczyli jego żona Kateřina i syn Hanuš Kra , którzy w 1417 roku sprzedali majątek Wacławowi z Moraw i Kopista . Od tego czasu zamek miał bardzo burzliwą historię . . .
Podczas wojen husyckich Wacław z Moraw stanął po stronie katolików . Kazał naprawić zamek i ozdobić go czerwoną farbą , co doprowadziło do nazwania go Červený Hradek . Nowa nazwa pojawiła się po raz pierwszy w źródłach pisanych w 1422 roku . Przyjęła się i została do dziś
Po śmierci Wacława zamek nabyła Markéta , wdowa po Bušku z Eisenberka , oraz jej synowie Jan i Bohuslav z Moraw i Blažimi . W 1428 roku jedynie Jan z Moraw został wymieniony jako jedyny pan zamku . W tym samym roku zamek został zdobyty przez Wita ze Šumburka , późniejszego Bohuslava z Rvenic , a w 1436 roku przez Jana Hrádka z Chodžova .
Jednakże roszczenia prawne do zamku nadal posiadał Jan Blažimský , który sprzedał go Půtowi z Ilburka około 1431 roku . Jan z Litowic , mąż Anežki z Rvenice , która była drugą żoną Wacława z Moraw , również miał do niego pewne prawa . Jednak żaden z nich nie kontrolował faktycznie zamku . W 1437 roku cesarz Zygmunt zarejestrował zamek u Wilhelma z Ilburka , ale prawdopodobnie nie został on również prawowitym właścicielem , chociaż pozwał o niego Jana Hrádka z Chodžova . Kolejnym panem zamku był Plichta z Žerotína , wspomniany w Czerwonym hrádku w 1440 roku .
Wilhelm z Ilburka prawdopodobnie zdołał od niego nabyć zamek , ponieważ w 1443 roku nadał mieszczanom jirkovskim szereg praw . W 1449 roku sprzedał on całą posiadłość , z wyjątkiem posagu Anežki z Rvenic , Albertowi ( Albrechtowi ) Konipasowi . Oprócz samego zamku posiadłość obejmowała wówczas wsie Březenec , Zaječice , Vinařice , Kyjice , Komořany , miasto Ervěnice , dwie części Jirkova i większą część Vrskmane .
Według Rudolfa Anděla Albert Konipas kupił Kyjice ( wówczas podzielone na Okrouhlé i Dlouhé Kyjice ) dopiero w 1454 roku , kiedy kupił Starý Žeberk od Víta z Šumburka . Po śmierci Alberta wdowa po nim i syn Oldřich Červený hrádek sprzedali w 1472 roku Bedřichowi Ojířowi z Očedělic , od którego rok później kupił go Hanuš Glac ze Starego Dvůru . Od jego synów Červený hrádek trafił do rąk rodziny Lorenc Glac . Po nim , zgodnie z jego ostatnią wolą z 1516 roku , majątek odziedziczyła jego córka Anna , która wyszła za mąż za Sebastiana z Veitmile . Najpierw jednak musiała spłacić posag drugiej żony Lorenca , Voršili z Minic , oraz roszczenia wuja Lorenca , Bernarta .
Chociaż Šebestián z Veitmile był uważany za dobrego rolnika i gospodarza , brak pieniędzy zmusił go do zastawienia majątku Borec Jindřichowi z Gersdorf w 1549 roku . Šebestián zmarł wkrótce potem , a majątek został spłacony dopiero przez jego syna Jana z Veitmile w 1551 roku . Zostały mu tylko trzy lata , ponieważ w 1554 roku on i jego wujowie sprzedali go rycerzowi Kryštofowi Karlovicowi z Karlovic za 27 000 kopiejek czeskich groszy . Z powodu złego zarządzania musiał stopniowo sprzedawać poszczególne części majątku , aż w 1577 roku sprzedał sam zamek wraz z kilkoma wsiami Augustowi Gersdorfowi z Gersdorf . Kryštof zmarł wkrótce potem , a majątek Červený Hrádek został odkupiony od Augusta Gersdorfa w 1579 roku przez Bohuslava Feliksa Hasištejnskiego z Lobkovic . To jemu zamek zawdzięcza przebudowę w 1579 roku - stał się zamkiem renesansowym .
Bohuslav Feliks Hasištejnský z Lobkovic odzyskał także sprzedane wcześniej części majątku . Przed śmiercią podzielił rozległy majątek pomiędzy swoich trzech synów , z których Adam zmarł wkrótce po ojcu . Z pozostałych braci Červený hrádek wraz z Chomutowem , Údlicami , Březnem , Nezabylicami i Horą Svaté Kateřiny udali się do Bohuslava Jáchyma Hasištejnskiego młodszego z Lobkovic , który poślubił Annę z Redern . Po jej śmierci w 1588 roku cały swój majątek wymienił ze swoim krewnym Jiřím Popelem z Lobkovic na Mladę Boleslav , Kosmonosy i 80 tysięcy kopiejek groszy miśnieńskich . Jiří Popel z Lobkovic rozpoczął proces rekatolicyzacji w swoich nowych dobrach i zaprosił jezuitów do Chomutova . Mieszkańcy miasta zbuntowali się przeciwko zmianom religijnym i w 1591 roku wybuchło w mieście otwarte powstanie . Powstanie zostało stłumione , a w tym samym roku odbył się proces na zamku Červený hrádek z udziałem części przywódców powstania , z których dwóch zostało straconych na zamku .
Sam Jiří Popel wkrótce popadł w niełaskę u cesarza Rudolfa II i został wtrącony do więzienia w Loku , gdzie zmarł w 1606 roku . Już wcześniej , w 1594 roku , skonfiskowano mu cały majątek , który do 1605 roku ( 1606 ) znajdował się pod zarządem komnaty królewskiej , którą w Chomutovie i Czerwonym Hradku reprezentował Jan Cetlpergár . 19 grudnia 1605 roku majątek z miastem Borek , wraz z Údlicami , Nezabylicami oraz Blatnem i Horą Svaté Kateřiny , kupił od Harasova Adam Hrzán za 236 tysięcy guldenów reńskich .
Adam Hrzán sympatyzował z powstaniem stanów czeskich . Choć był zamożny , nie chciał w pełni uczestniczyć w finansowaniu działalności stanów , dlatego w 1618 roku Dyrektorium Stanów wysłało na zamek urzędników z oddziałem zbrojnych , którzy skonfiskowali pieniądze o wartości 118 tysięcy kopiejek groszy miśnieńskich . Po śmierci Adama w 1619 roku majątek odziedziczył jego syn Jan Hrzán . Podobnie jak jego bracia i ojciec , popierał on Fryderyka Palatynackiego , dlatego też mieli zostać ukarani utratą całego majątku . Udało im się temu zapobiec , zmuszając Zdzisława Hrzána do zrzeczenia się dóbr lanckorońskich .

Wojna trzydziestoletnia okazała się katastrofą dla zamku . W 1631 roku zmarł Jan Hrzán , a zamek przypadł wdowie Sabinie Žofie z Vřesovic i jej trzem małoletnim synom . W tym samym roku właściciele musieli zapłacić za ogromne szkody ( podpalenie ) saksońskiemu dowódcy Vlietsingowi , którego wojska obozowały w pobliżu Chomutova . Mimo to Sasi zajęli zamek , a jego dowódcą został Jindřich z Bischofsheim . Żołnierze zniszczyli również wyposażenie wnętrz i zburzyli dom urzędnika . W lutym 1632 roku wojska cesarskie zbliżyły się do Czerwonego Zamku od strony oblężonego Žatca i spaliły zamek . Zamek spłonął po raz drugi w 1639 roku podczas najazdu szwedzkiego .

Sabina Žofie z Vřesovice w międzyczasie pośłubiła pana Rudolfa z Morzina w 1633 roku . W 1646 roku jej syn Jan Adam Hrzán z Harasov , który osiągnął już pełnoletność , przejął zarządzanie majątkiem , a w 1655 roku rozpoczął restaurację rezydencji . Najpierw trzeba było rozebrać zniszczone wojną pozostałości starego zamku i jego fortyfikacje .
Sama budowa miała miejsce w latach 1669 – 1675 i była nadzorowana przez budowniczego Santino de Bossi . Autorstwo projektu często przypisuje się jednak Antonio della Porta .
Po Janie Adamie majątek miał zostać podzielony równo pomiędzy jego dwóch synów w 1681 roku . Ferdynand Maxmilián z Harasu został panem Červenohrádku , który w latach 1687–1688 gościł na zamku rzeźbiarza Jana Brokoffa . W 1696 roku musiał zostawić cały majątek starszemu bratu Arnoštowi Maxmiliánowi Hrzánowi , który przejął jego długi i zobowiązał się do płacenia mu renty w wysokości 6660 guldenów

Zikmund Valentin Hrzán z Harasova , który do tego czasu był właścicielem majątku Údlice , objął majątek w 1697 roku . Prawdopodobnie on kazał zbudować w Červenohrádku ( jak nazywają go Czesi ) piękne schody do parku przed południową fasadą , ozdobione wazami Brokoffa . Projekt schodów pochodzi ( choć nie jest to do końca pewne ) od architekta Jana Baptisty Matheya .






CDN

O tym jakie znaczenie miał ten majątek świadczy fakt , że 18 października 1707 roku majątek Červený Hrádek został zakupiony za 90 300 guldenów przez księcia Jana Adama Ondřeja z Liechtensteinu . Jego dziedziczką była Erdmunda Teresa z domu Ditrichštejn ( Erdmuta Maria Teresa von Dietrichstein — austriacka arystokratka , księżna Liechtensteinu , księżna opawska ,
księżna karniowska , dama dworu cesarzowej , strażniczka klucza a więc najbardziej zaufana dama dworu i powierniczka cesarzowej ) , po jej śmierci zamek przejęła jej córka Maria Dominika von Liechtenstein , która testamentem podzieliła majątek na pół pomiędzy męża i dzieci . Zmarła w bardzo młodym wieku , mając zaledwie 26 lat , w 1724 , po pewnym czasie jednak nastąpiło zawarcie umowy pomiędzy jej żyjącymi spadkobiercami i w 1766 cały majątek powiększony o dwa kolejne majątki Bílenice i Voděrad , przypadł Janowi Adamowi , księciu Auersperg ( niem. Johann Adam Joseph Fürst von Auersperg był czesko - austriackim szlachcicem z rodu Auersperg tajnym radcą , komornikiem cesarskim i dużym właścicielem ziemskim . W 1746 roku otrzymał tytuł księcia cesarskiego i został założycielem secundogenitury Auersperg . Przejmując spadek po swojej pierwszej żonie z rodu Schönfeld , stał się jednym z największych właścicieli ziemskich w Królestwie Czech , należały do niego Nasavrky , Žleby , Tupadly i Slatiňany . Zainicjował szereg przebudów zamków w stylu barokowym na swoich posiadłościach i był również mecenasem kompozytorów muzycznych . Jego druga żona , Maria Wilemina z Neipperg , zasłynęła jako nieoficjalna metresa cesarza Franciszka Stefana Lotaryńskiego ) .





W 1771 roku majątek został zakupiony za milion guldenów przez Jana Aleksandra z Rottenhan , Jan sześć lat później zapisał go swojemu synowi Jindřichowi Františkowi z Rottenhan , któremu zamek zawdzięcza przebudowę , również unowocześnienie , zmienił się też styl parku pałacowego na angielski , został ponadto ozdobiony wieloma posągami , teatrem , antycznymi budowlami i pawilonami .
Jedyna córka Jindřicha , Hrabina Gabriela powiększyła majątek w 1832 roku , kupując Přisečnice ( miasto górnicze ) , a pięć lat później Hauenštejn ( średniowieczny zamek przekształcony w pałac w Górach Kruczych , niedaleko Stráže nad Ohří , założony w XIII wieku , oczywiście z przyległymi włościami ) , samodzielnie zarządzała majątkiem do swej śmierci w 1863 roku .

Ostatnią rodziną będącą właścicielem zamku była rodzina Hohenlohe - Langenburg . Nabyli go poprzez małżeństwo córki Izabeli Gabrieli z księciem Ludwikiem Hohenlohe - Langenburgiem .
W 1892 roku zamek przejął jej syn z pierwszego małżeństwa , Gottfried Hohenlohe , który zlecił architektowi Janowi Kotěrze przebudowę zamku w 1895 roku . Syn Gottfrieda , Max Egon Hohenlohe został ostatnim szlacheckim posiadaczem Czerwonego Zamku jednak utrzymywał kontakty z Partią Niemiec Sudeckich , co pozwoliło mu na zorganizowanie spotkania angielskiego negocjatora Waltera Runcimana z przedstawicielami partii podczas jego misji w sierpniu i wrześniu 1938 roku . Z powodu tych kontaktów zamek został jednak skonfiskowany rodzinie po II wojnie światowej , większość wyposażenia przewieziono do Krásného Dvora - barokowego zamku w miejscowości o tej samej nazwie , do którego w latach 1947 – 1951 sprowadzono również meble z klasztoru w Oseku oraz z Doupova , Chyša , Petrohradu , Nečtnego , Stekníka i Valča . No i jak nie odwiedzić takiego zamku , gdy wiadomo , że leży we wspaniałych ogrodach . . . Koniecznie następnym razem




Pozdrawiam
Piotr

Piękne miejsca pokazujesz Piotrze i faktycznie w Czechach jest co podziwiać.
Ale jeszcze bardziej podziwiam Twoje opisy odwiedzanych przez Was miejsc, które spokojnie mogą zastąpić przewodniki .

megidh napisał(a):Piękne miejsca pokazujesz Piotrze i faktycznie w Czechach jest co podziwiać.
Ale jeszcze bardziej podziwiam Twoje opisy odwiedzanych przez Was miejsc, które spokojnie mogą zastąpić przewodniki .

Bardzo Ci dziękuję , i cieszę się , że ktoś to czyta
Bardzo lubię historię , już od pierwszych klas szkoły podstawowej , kiedy dostałem od mamy "Dzikowy skarb" - dość szybko nauczyłem się czytać i zainteresowałem się książkami oraz tym , co było kiedyś Tak mi już zostało
Bardzo często podpieram się encyklopediami , bo w necie można znaleźć straszne głupstwa , nawet w Wikipedii . . .


Pozdrawiam
Piotr

W odległości zaledwie 22 kilometrów od Jirkova , w okolicach miejscowości Misto znajduje się następny punkt naszego spaceru po Czechach



Hasištejn to kolejny , gotycki , średniowieczny zamek kraju usteckiego w Czechach . Znajduje się w pobliżu miejscowości Kadaň , Klášterec nad Ohří i Chomutov. Zamek po raz pierwszy wspomniany w "Maiestas Carolina" ( projekt czeskiego prawa ziemskiego przygotowany w latach 1349-1353 z inicjatywy Karola IV Luksemburskiego ) , wcześniejszych zapisów nie znaleziono .
Został prawdopodobnie założony przez Fryderyka ze Schönburga , aby strzec ważnych dróg , a dziś prowadzi do jego ruiny dość wąska droga przez miejscowość Misto i las . Na małym parkingu przed zamkiem jesteśmy sami , wewnątrz jednak są ludzie z obsługi , więc kupiliśmy wejściówki i weszliśmy na teren zamku













Zamek miał ogromne znaczenie strategiczne dla obronności kraju , gdyż nadzorował górskie przełęcze , przez które prowadziły do ​​Czech ważne szlaki dalekobieżne z Niemiec . Syn założyciela Oseku koło Duchcova , Bohuslav Boreš , poślubił Agatę , córkę Fryderyka I z Šumburka . Fryderyk I zbudował zamek prawdopodobnie na polecenie króla Jana Luksemburskiego . W 1306 roku Fryderyk otrzymał w zastaw całą ziemię kadańską , a tym samym zamek Hasištejn . Po śmierci Borša w 1341 roku , brat Agaty , również Fryderyk II , został tymczasowym posiadaczem zamku i opiekunem jej syna . Synowie Fryderyka otrzymali zamek jako lenno od Karola IV w 1351 roku , zobowiązując się do lojalności i służby wojskowej ( ktoś tych przełączy musiał bronić ) . Rodzina Šumburska była właścicielem zamku do 1418 roku , kiedy to po trzymiesięcznym oblężeniu zdobył go Mikołaj Chudý z Lobkovic . Gdy już to zrobił , otrzymał zamek od króla Wacława IV jako zastaw za pomoc i inne ( nie do końca jawne ) usługi dla korony królewskiej .
Za okres świetności zamku można uznać koniec XV wieku , kiedy znajdował się pod zarządem wielkiego humanisty i poety Bohuslava Hasištejnskiego z Lobkowic . Wtedy to zamek został znacznie rozbudowany i powstała w nim jedna z największych bibliotek na ziemiach Czech . Około 1607 / 1608 roku zamek został opuszczony i stał się - jak zwykle w takich przypadkach - bogatym źródłem materiałów budowlanych dla okolicznych osadników .
Na tablicy można zobaczyć jak wyglądał zamek w całości , w czasach swojej świetności



Na zamku jest cysterna , do której prowadzą kamienne schody , niestety zawalona gruzem





Nie wszędzie można też wejść , zapewne dla bezpieczeństwa wyłączono sporo zakamarków ze zwiedzania




CDN

Pod koniec XIX wieku zamek przeszedł na własność Emanuela Karscha . Kazał on usunąć gruz , zabezpieczyć i wzmocnić mury . Zamienił dawny budynek pałacu w restaurację , a najwyższą wieżę zamienił w wieżę widokową . Obecnie restauracja nie działa , ale zamek udostępniony jest do indywidualnego zwiedzania . Można też wejść na wieżę górnego zamku , skąd widoki są dalekie























Na stronie Architektura średniowiecza przeczytałem :
Do czasów współczesnych zachowała się wieża główna zamku , która obecnie służy jako platforma widokowa , pozostałości dwóch pałaców i gotyckiej kaplicy oraz spora część murów obronnych głównego i zewnętrznego obwodu , przy czym baszty w długości tego ostatniego są jednymi z najlepiej zachowanych na terenie Czech późnogotyckich budowli obronnych przystosowanych do broni palnej ( przetrwały w bardzo dobrym stanie otwory strzeleckie , wiele z nich włącznie z belkami do stabilizacji broni ) . Zachowała się również późnogotycka wieża po północnej stronie Hasištejnu . Wraz z sąsiednimi wałami ziemnymi stanowi ona znakomity przykład fortyfikacji wysuniętych w przedpole zamku . Wieża główna posiada obecnie około 2-metrowej wysokości nadbudowę z XVI wieku , w której zachowały się pozostałości pierwotnego krenelażu* , a także brzydki , współczesny dach . Oprócz oryginalnego portalu na poziomie piętra , pozostałe wejście do niej utworzone zostały w okresie nowożytnym .

*Krenelaż - inaczej blanki - element architektoniczny w postaci zwieńczenia murów obronnych i baszt tzw. zębami – merlonami


CDN

piotrf napisał(a):Na parkingu w Râșnovie byliśmy jedynymi gośćmi , około 12:30 obudziły nas niedźwiedzie , które demolowały po kolei wszystkie kosze na śmieci w poszukiwaniu smakołyków , na szczęście obwąchały tylko naszego Osiołka ( z nami w środku ) i skierowały się do następnego kosza To potężne zwierzaki i z łatwością rozrywały metalowe pokrywy betonowych koszy . . .

Bieżące doniesienia córy (przebywającej aktualnie w Bucegach) potwierdzają, że niedźwiedzi musi być sporo! W związku z tą sytuacją, pojawiły się informacje o zakazie nocowania na dziko. A że córa z rodzinką nocuje w namiocie dachowym auta, to tej nocy zdecydowali się na pole namiotowe z ogrodzeniem pod napięciem przed niedźwiedziami. Takie ogrodzenia pojawiły się nawet w centrum miejscowości…
Zjeżdżając na południe od tunelu na Transfogaraskiej widzieli z auta 9 niedźwiedzi, w tym niedźwiedzicę z dwójką maluchów.

piotrf napisał(a): Bardzo często podpieram się encyklopediami , bo w necie można znaleźć straszne głupstwa , nawet w Wikipedii . . .

Nic więc dziwnego, że przy opisach zabytkowych miejsc podajesz tyle wiadomości ! Moje zainteresowania w tym temacie są znacznie słabsze (w zasadzie pojawiły się dopiero po osiągnięciu niemalże wielu senioralnego ), stąd wiedza głównie z Wikipedii , ale staram się też sięgać do stron internetowych konkretnego obiektu. Może tam od głupstw daleko…

Danusiu , dla mnie strony obiektów i Wiki. to początek , często zaglądam do najbardziej wszechstronnej ( moim zdaniem ) strony jaką jest Architektura średniowiecza i starożytności , są też opracowania historyczne dotyczące regionu , czy samych obiektów - można się zaczytać

W sprawie misiów - przejechaliśmy podczas tegorocznego spaceru Transbucegi , ale miśków nie widzieliśmy , natomiast okolice Poenari ( wejście schodami na zamek ) od dawna były zamknięte dla ruchu turystycznego z powodu niedźwiedzi . . . ostrzeżenia były już w 2011 roku , gdy odwiedzaliśmy zamek , w 2018 schodu były niedostępne


Pozdrawiam
Piotr

Z tablic informacyjnych można dowiedzieć się jak wyglądały poszczególne części zamku , chociaż potrzeba sporej wyobraźni , żeby w pozostałych po grabierzy ruinach zobaczyć choćby część pokazanych budowli









W skałę na której wybudowano górny zamek wmontowane są tablice upamiętniające poetę Johanna Wolfganga von Goethe i Emanuela Karscha














CDN

Jest tam kilka korytarzy z przejściem , i kilka bez przejścia , które oczywiście sprawdziłem , schody prowadzące do kaplicy i wieży niższej były zagrodzone , pan z obsługi pilnował , więc sobie odpuściłem , ale pod wieżą jest jaskinia zabezpieczona betonowymi słupami , więc musiałem do niej wejść , a potem zeszliśmy na parking , gdzie Osiołkowi towarzyszyły dwa samochody ,
w tym Klasyk - pięknie utrzymana Śkoda 1000 MB . Za parkingiem w lesie znajduje się jeszcze jedna wieża , którą mapy określają jako Prachárna ( pokój w proszku ) , a więc Damska toaleta


















Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):..., ale pod wieżą jest jaskinia zabezpieczona betonowymi słupami , więc musiałem do niej wejść

Niesamowicie są te betonowe słupy. Wizualnie nie pasują do tego miejsca, ale swoje zadanie chyba spełniają.

megidh napisał(a):

piotrf napisał(a):..., ale pod wieżą jest jaskinia zabezpieczona betonowymi słupami , więc musiałem do niej wejść

Niesamowicie są te betonowe słupy. Wizualnie nie pasują do tego miejsca, ale swoje zadanie chyba spełniają.

Oprócz sklepienia jaskini utrzymują prawie cały średni zamek z kaplicą i niższą wieżą , ale spękania w tej części zamku są naprawdę duże i zapewne z tego powodu była ona wyłączona ze zwiedzania


Pozdrawiam
Piotr

Perštejn

Zdania historyków są podzielone na temat powstania kolejnego zamku z naszej listy , jakim jest Perštejn . Budowniczym był prawdopodobnie Boreš z Rýzmburka , od którego mogłaby pochodzić pierwotna nazwa zamku – Borschenstein , lub Borssenstein , jednak nie ma żadnych na to dowodów .
Pierwsza pisemna wzmianka o jego istnieniu pochodzi dopiero z 1344 roku , kiedy to był własnością Bedřicha z Šumburka , który w 1352 razem z braćmi Albertem i Jetřichem z Šumburka stali się lennikami Korony czeskiej . Ich majątki składały się wówczas z zamków Perštejn i Egerberk oraz miast Klášterec nad Ohří , Stráž nad Ohří , Prunéřov , Mikulovice i połowy Přísečnic .
Później przyszły wojny husyckie i konflikt wewnątrz rodziny , jedni wspierali husyckiego króla Czech , inni Sasów , toczące się walki i oblężenia mocno zniszczyły zamek , ale Šumburkowie odbudowali Perštejn i mieszkali w nim do 1508 roku , gdy został sprzedany wraz z całym majątkiem Albrechtovi z Kolovrat . Wkrótce został sprzedany Oplovi z Fictumu , w 1512 roku zamek został zwolniony z opłat lennych , a w 1537 roku opisywano go jako opuszczony .
Na naszej drodze do zamku stanął remont drogi i mostu , znaleźliśmy oczywiście inną drogę - trochę karkołomny dojazd do miejscowości o tej samej nazwie , ale do ruin zamku jednak nie dotarliśmy . Trudno , zostanie na kolejny spacer







W niewielkiej odległości od Perštejna ( Perštejnu ) znaleźliśmy za to takie cudeńka , które nazwaliśmy Czeskim Stonehenge










CDN