Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Mariuszowi skojarzyła się Chorwacja - a mnie drugie przypomniało Tatry

Ładnie.

Crayfish napisał(a):tak dużego stadka to jeszcze nie udało mi się trafić (jakieś takieś mieszańce chyba).

No właśnie. Niektóre z nich to na pewno kozice. Ale niektóre bardziej jednak kozy przypominają.

plavac napisał(a):Mariuszowi skojarzyła się Chorwacja - a mnie drugie przypomniało Tatry

Bo Tatry, to taka miniaturka Alp.

Crayfish napisał(a):pięknie, pusto, dziko, bez tłumów ... esencja gór

Dlatego wolę chodzić po Alpach, niż po Tatrach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Przygotowuję właśnie kolejny fragment wspomnień i przypomniało mi się jeszcze to:

Crayfish napisał(a):tak dużego stadka to jeszcze nie udało mi się trafić (jakieś takieś mieszańce chyba).

Spotykałem wielokrotnie większe stada - zarówno kozic, jak i koziorożców. Największe wrażenie sprawiło na mnie liczne stado koziorożców, które wyłoniło się nagle przede mną, gdy podmuch wiatru rozgonił na moment gęstą mgłę, w której i ja, i to stado się znajdowaliśmy. Stanęliśmy oko w oko...

To w hiszpańskiej Sierra de Guadarrama było.

Pozdrawiam,
Wojtek

Na razie jednak chmury szybko zakryły tę obiecującą plamę błękitu i znów przychodzi mi kontemplować wyłącznie najbliższą okolicę.
Bardzo zawiedziony nie jestem. Znajduję się już na wąskim, zamkniętym z trzech stron wysokimi graniami, prawie najwyższym piętrze doliny - horyzont mam wysoko nad sobą, więc widoki i tak mocno ograniczone. Zaś mijane jeziora i kaskady strumieni dostarczają wiele wrażeń.









Jeszcze około 150 metrów w pionie i docieram na najwyższe piętro, gdzie ulokowały się ostatnie stawy - Milchseen, czyli Jeziora Mleczne. Od nich najpierw spokojnie, później już na tyle stromo, że założone zostały łańcuchy, na koniec po litej skale, w kieunku bliskiej już Milchseescharte - przełączki w grani, ograniczającej dolinę od północy.
Tuż przed przełęczą spotykam schodzącą z góry czwórkę wędrowców. A nad nimi - upragniony błękit...

Po chwili mamy już za sobą mijankę i osiągam boczny grzbiet, wypuszczany przez szczyt Tschigat. Po drugiej stronie, pod samą przełęczą Biwakschachtel, a przed nim ktoś siedzi i studiuje mapę. Świetnie! Przysiadam się i ja. Jako, że wędruję bez mapy, stanowi to spotkanie dla mnie doskonałą okazję, by sobie przypomnieć, jak wygląda moja trasa.







Okazuje się, że jeszcze sporo drogi przede mną. Cóż z tego, że dotarłem już całkiem wysoko; teraz muszę sporo tej wysokości stracić, obniżając się w kierunku doliny Pfelderer. Moją uwagę przyciągają ciekawe wzory na skałach - wynik działania potężnych sił przez wiele tysiącleci...
Nadal lekko się obniżając, trawersuję nieznacznie nachylone zbocze Andelsboden, a za coraz głębiej wciętą boczną doliną Lazins, strzela dumnie w górę Ehrenspitze - Honorny Szczyt.







Wreszcie docieram do rozstajów. W prawo schodzi ścieżka na dno doliny, zaś w lewo, teraz już w górę - mój szlak. Kierunek: schronisko Szczecińskie.

Franz napisał(a): Moją uwagę przyciągają ciekawe wzory na skałach - wynik działania potężnych sił przez wiele tysiącleci...

Zupełnie nie dziwota !
Moją też ... piękne są .

Franz napisał(a):Wreszcie docieram do rozstajów. W prawo schodzi ścieżka na dno doliny, zaś w lewo, teraz już w górę - mój szlak. Kierunek: schronisko Szczecińskie.

No popatrz ! ... to całkiem nie tak daleko od nas !

mariusz-w napisał(a):Zupełnie nie dziwota !
Moją też ... piękne są .

Było tego więcej, a ja uwieczniłem tylko jednego reprezentanta. Po latach trochę żałuję, bo pięknie falowały te skalne wzory...

mariusz-w napisał(a):No popatrz ! ... to całkiem nie tak daleko od nas !

Koniecznie musisz odwiedzić. Przy okazji z Petrarką można się spotkać.

Pozdrawiam,
Wojtek

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Wreszcie docieram do rozstajów. W prawo schodzi ścieżka na dno doliny, zaś w lewo, teraz już w górę - mój szlak. Kierunek: schronisko Szczecińskie.

No popatrz ! ... to całkiem nie tak daleko od nas !

Kiedyś miałem w ręku mapę Polski, gdzie na wybrzeżu leżało miasto Gdańsk nad zatoką Danziger Bucht.

pzdr

Solidne ubezpieczenia trasy, dobre i wyraźnie oznakowanie, kilka pięter ... nic tylko wędrować i ... podziwiać .... podziwiać ...

longtom napisał(a):Kiedyś miałem w ręku mapę Polski, gdzie na wybrzeżu leżało miasto Gdańsk nad zatoką Danziger Bucht.

Z kolei nic mi nie wiadomo o ewentualnym Danziger Hütte. Natomiast jest np. Gleiwitzer Hütte.

Crayfish napisał(a):Solidne ubezpieczenia trasy, dobre i wyraźnie oznakowanie, kilka pięter ... nic tylko wędrować i ... podziwiać .... podziwiać ...

Korciło mnie, żeby zamieścić chociaż jedną fotkę z widokami z grani, na którą teraz trzeba wejść. Ale... dałem sobie po łapach.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): Korciło mnie, żeby zamieścić chociaż jedną fotkę z widokami z grani, na którą teraz trzeba wejść. Ale... dałem sobie po łapach.

Zamieść, zamieść!!! Ostatecznie to i tak nie my mamy tam wchodzić.


Cudownie się tu oddycha, a widoki... sam miód!

Pozdrawiam serdecznie
Jola

Franz napisał(a):Korciło mnie, żeby zamieścić chociaż jedną fotkę z widokami z grani, na którą teraz trzeba wejść. Ale... dałem sobie po łapach.

No daj, przecież po dotychczasowych fotkach już widać że tam niezła ekspozycja.
Ja po pionowych łańcuchach i tak nie dam rady, chyba że z potrójnym pampersem i specjalnymi usztywniaczami trzęsących się kolan.

Jolanta M napisał(a):Zamieść, zamieść!!! Ostatecznie to i tak nie my mamy tam wchodzić.

Crayfish napisał(a):No daj, przecież po dotychczasowych fotkach już widać że tam niezła ekspozycja.
Ja po pionowych łańcuchach i tak nie dam rady, chyba że z potrójnym pampersem i specjalnymi usztywniaczami trzęsących się kolan.

Oopss... chyba niepotrzebnie rozbudziłem emocje.
Sorry, nie chodziło mi o jakieś trudności - tych już do samego schroniska nie będzie. Miałem na myśli krajobrazy...

Ale w takim razie - na szybko - wrzucam dwie fotki z innego rejonu Alp. Tu też jeszcze nie ma żadnej wspinaczki, ale ścieżka ładnie jest poprowadzona, a wspinaczka się z wolna w tle zarysowuje.





Pozdrawiam,
Wojtek

Przepiękny kwiat!!!
Skrzyżowanie cieciorki pstrej, ostu i kozicy.
Niesamowity!

Zna ktoś jego imię?


Pozdrawiam
Jola

Jolanta M napisał(a):Przepiękny kwiat!!!

Też go bardzo lubię.

Jolanta M napisał(a):Zna ktoś jego imię?

Zna.

Wprawdzie nie planowałem zagadki - sam nie lubię zagadek - ale poczekam z podaniem nazwy. Może ktoś inny jeszcze zechce się wykazać.

W książeczce "Rośliny Alp" występuje w dziale roślin o kwiatach czerwonych.

Pozdrawiam,
Wojtek