Alpejskie wędrówki i wspinaczki

Kwiat piękny , niespotykany


Mnie jednak zaczarowało to





Pozdrawiam
Piotr

Franz napisał(a): W książeczce "Rośliny Alp" występuje w dziale roślin o kwiatach czerwonych.

Miałam ją kiedyś, podobnie jak i "Rośliny śródziemnomorskie", ale obie gdzieś mi wywiało.
Chyba trzeba będzie zaopatrzyć się na nowo.

piotrf napisał(a):Mnie jednak zaczarowało to

A bo to też jest czarujące.


Pozdrawiam
Jola

Franz napisał(a):

Jolanta M napisał(a):Zna ktoś jego imię?

Zna.

Wprawdzie nie planowałem zagadki - sam nie lubię zagadek - ale poczekam z podaniem nazwy. Może ktoś inny jeszcze zechce się wykazać.

W książeczce "Rośliny Alp" występuje w dziale roślin o kwiatach czerwonych.

Nie znam (a może tylko nie wiem !) .... piękny jest ! ... nie miałem takiego w swoich "alpejskich skalniakach" i nawet (chyba) wcześniej nie widziałem!
Czego oczywiście okropnie żałuję !

No ale czuję się ciut lepiej ... bo jeśli Jolanta nie wie !
Też chętnie się dowiem ! ... a potem się zastanowię jak go mogłem przeoczyć !

Jolanta M napisał(a):

Franz napisał(a): W książeczce "Rośliny Alp" występuje w dziale roślin o kwiatach czerwonych.

Miałam ją kiedyś, podobnie jak i "Rośliny śródziemnomorskie", ale obie gdzieś mi wywiało.
Chyba trzeba będzie zaopatrzyć się na nowo.

Moje roślinne atlasy i albumy są u córy ... będzie trzeba je kiedyś pożyczyć !

Pozdrawiam.

piotrf napisał(a):Mnie jednak zaczarowało to

Tiaaa... nie wiem, czemu pstryknąłem tylko to jedno miejsce. Było ich kilka, każde trochę inne...

mariusz-w napisał(a):

Jolanta M napisał(a):Zna ktoś jego imię?

Nie znam (a może tylko nie wiem !) .... piękny jest ! ... nie miałem takiego w swoich "alpejskich skalniakach" i nawet (chyba) wcześniej nie widziałem!

No to jestem tyleż dumny, co zaskoczony.

Na pewno spotkaliście się z tą nazwą. Zerwa. Ta konkretnie, to physoplexis comosa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):
Na pewno spotkaliście się z tą nazwą. Zerwa. Ta konkretnie, to physoplexis comosa.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ale wtopa !
Oczywiście miałem Zerwę Scheuchzera w skalniaku ... też alpejska ! (choć z Holandii ściągałem)
Ale bałem się powiedzieć Zerwa, bo liście inne i ta na twojej fotce na spory kwiat wygląda, a te moje takie delikatne były ... i to mnie zmyliło.
Choć kształt kwiatów wiedziałem, że znam !

.. wiem wiem to żadne tłumaczenie, ale Zerw jest około 40 gatunków.

U nas spotkać można taką.

Pozdrawiam.

Franz napisał(a): Na pewno spotkaliście się z tą nazwą. Zerwa. Ta konkretnie, to physoplexis comosa.

Spotkaliśmy się, i owszem.

Poszperałam teraz po necie i z poszukiwań wyszło mi, że na Twoją roślinę po polskiemu mówią "czarci szpon" (brrr!!! ), i pochodzi, tak jak i zerwa, z rodziny dzwonkowatych.

Na jakimś forum ogrodniczym piszą o niej tak:

CZARCI SZPON - Physoplexis comosa

Przepiękna roślina endemiczna występująca bardzo rzadko w Alpach i Dolomitach. Roślina zagrożona wyginięciem, chroniona. Rośnie w miejscach wilgotnych, zacienionych, w spękanych skałach dolomitowych. Wysokość do 20 cm. Średnica kwiatostanu 7 cm. Kwiatostan złożony z 10-30 kwiatów, w kolorze od dołu niebiesko-fioletowego aż do purpurowego, górą zakończony podwójną spiralką. Kwiatostany otoczone liśćmi eliptyczno lancetowatymi, głęboko ząbkowanymi. Kwitnie długo bo od lipca do końca sierpnia, często przedłużając ten okres. Swoją nazwę zwyczajową zawdzięcza kształtowi korzeni. Całkowicie mrozoodporny. Osobiście uważam, iż jest to najcudowniejsza roślina skalna.

Tu można ją jeszcze raz obejrzeć wraz z innymi górskimi roślinami, a tu wraz z rodziną.

Przepraszam za przydługawy wtręt, ale roślinka jest tego warta.


Pozdrawiam serdecznie
Jola

Aaa... Mariusz, już dawno się wydało, że nie jestem wszechwiedząca.

Jolanta M napisał(a):
Aaa... Mariusz, już dawno się wydało, że nie jestem wszechwiedząca.

... a tam , a tam ! ... wszechwiedzących nie ma, a ci co tak o sobie sądzą to ... a tam daruję im !

Za to Twoja "przyrodnicza orientacja" jest imponująca !!!


U mnie coraz gorzej z pamięcią do nazw ... już od pewnego - to znaczy dość długiego czasu nie bawię się w "plantowanie", a i nowości wiele to i zastanawianie się i dochodzenie do celu coraz dłużej trwa.

Wojtku nie przepraszam za OT ... bo to w temacie wszystko - prawda !?

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Jolanta M napisał(a):
Aaa... Mariusz, już dawno się wydało, że nie jestem wszechwiedząca.

... a tam , a tam ! ... wszechwiedzących nie ma, a ci co tak o sobie sądzą to ... a tam daruję im !

Za to Twoja "przyrodnicza orientacja" jest imponująca !!!

mariusz-w napisał(a):Wojtku nie przepraszam za OT ... bo to w temacie wszystko - prawda !?

Właściwie masz rację. Przecież nadal siedzimy wszyscy razem na alpejskiej skale i z zachwytem wpatrujemy się w owego pazurka. Po angielskiemu też na niego wołają "Devil's Claw". To wiadomość z ostatniej chwili.

Pozdrawiam
Jola

Czarci Szpon! Piękna nazwa!

Żadnych OT nie stwierdziłem.
Dzięki Wam wiem, na jaki rzadki okaz się natknąłem. Że to zerwa, to się domyśliłem na podstawie podobieństwa do zerwy kulistej - jednego z moich ulubionych kwiatów górskich łąk - jeszcze z dawnych czasów, gdy musiałem zdawać egzamin z roślinek.

Nawet nie zdawałem sobie sprawy, że taką zastępczą fotką sprawię tyle frajdy.

Pozdrawiam,
Wojtek

No tak ... ale skoro nawet Mariusz miał zagwozdkę ... to było jednak b. trudne.
Egzemplarz napotkany - był chyba w najładniejszej fazie rozwoju.

Crayfish napisał(a):Egzemplarz napotkany - był chyba w najładniejszej fazie rozwoju.

Poza tym, starałem się, by i tło miał interesujące.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ścieżka, początkowo prowadząca skośno w górę, tuż pod granią przechodzi w ubezpieczony łańcuchem, bardzo stromy odcinek. Jeszcze ostatnie metry i staję na skalno-trawiastym grzebieniu. Za mną na tle coraz ładniejszego nieba granie wschodniej części grupy Texel.





Zaś po drugiej stronie - tej, która do tej pory była niedostępna moim oczom...







... istny raj.
Wprawdzie jeszcze wałęsają się resztki mgieł, ale w takiej postaci to one bardziej dodają uroku szczytom, niż je przesłaniają.
Ponad jeziorkiem mój cel - o ile uda mi się go jutro osiągnąć - Hohe Wilde.





Już po chwili jestem nad jeziorkiem, skąd mam ostatnie, niewielkie podejście tego dnia.
Po prawej łańcuch szczytów, zamykających od północy dolinę Pfelderer. Chmury roztapiają się z każdą minutą. Tu jeszcze opatulają grań.

A tutaj ta sama grań już czysta.
Z kolei zwracam głowę w lewo. A tam... niewiarygodnie białe szczyty - marmurowe Hohe Weiße oraz Kleine Weiße.





Docieram do Stettiner Hütte. W środku zgiełk, ścisk i harmider. Melduję się i dostaję przydziałową pryczę. Postanawiam przeczekać największy tłok na jadalni i wychodzę na króciutki spacer po najbliższej okolicy. Trzeba kości rozruszać...





Czuję ten dzisiejszy dzień w nogach. Ponad dwa tysiące metrów przewyższenia a i trasa niezbyt krótka. Uda mi się jutro zdobyć Wysoką i Dziką? Okaże się.

Na razie zerkam na bliższe i dalsze wierzchołki. A ponad doliną Pfossen, wysoko, odcięty białym talerzykiem lodowca, stożek Similaun - mój szczyt z poprzedniego dnia.

... bosko ...

Mnie też się podoba.