Relacja Chorwacja, czyli 2 tygodnie wzdłuż wybrzeża.. (2008)

razpol - jestem pełna podziwu za tak obszerną wiadomość. Super, bardzo Ci dziękuję. Na pewno się tam udam z dzieciakami jak będziemy w pobliżu.

Starałem się dać tzw. 'wyczerpującą odpowiedź'..

DZIEŃ 7 (część 4) - TRIBUNJ

Po opuszczeniu Zadaru kierujemy się w stronę Szybeniku. Po wejściu do samochodu zaczynamy odczuwać zmęczenie i przebyte kilometry. Znaki co chwilę złowrogo przypominają nam, że zanim zaczniemy kolejne zwiedzanie musimy jeszcze najpierw tam dotrzeć, zaparkować, zjeść coś, itd..



Po intensywnym i upalnym maratonie w Zadarze jazda samochodem zaczyna nas lekko zmulać.. Jedziemy, jedziemy, każdy w myślach raczej wyleguje się już na plaży niż rusza na podbój kolejnych zabytków.. A po tym wszystkim mamy jeszcze szukać kampa w okolicach Trogiru. Ta perspektywa sprawia, że w końcu pierwsza odzywa się żona i mówi, że na dzisiaj ma dość i że chce na plażę.. No cóż.. Jako dobry mąż od razu przystaję na jej propozycję.

Postanawiamy zjechać przy najbliższej okazji w stronę morza i poszukać jakiejś miejscowości i kampa lub ewentualnie pokoju. Znaki prowadzą do miejscowości o nazwie Tribunj, którego nie możemy odszukać na naszej mapie. Nie brzmi zachęcająco, ale skoro już tu wjechaliśmy to jedziemy do końca. Jak się później okazuje z lotu ptaka wygląda ona mniej więcej tak:



Po paru minutach wjeżdżamy do mieściny, w której czuć, że życie tu płynie nieco spokojniej niż w odwiedzanych do tej pory, większych miastach.





Stajemy przy głównej plaży, druga połowa niech sobie odpocznie jak chciała, a ja ruszam poszukać jakiegoś pokoju.

Wchodzę do domku z napisem "Sobe" i "Apartmani" i zaczynam szukać kogoś, kto by mnie poratował. Głucho, cicho, wchodzę po schodkach dalej, zaglądam do czegoś typu korytarzo-przedpokoju.. Z każdej strony drzwi.. Pukam w jedne - nic, drugie - nic, trzecie - nic.. a nie, jednak ktoś idzie.. Po chwili drzwi się otwierają. Jak się okazuje są to drzwi od łazienki, a pani gospodarz właśnie brała prysznic Zasłonięta ręcznikiem całkiem miło i grzecznie prosi, aby na nią chwilę poczekać, do czego też posłusznie się stosuję. Po szybkim ogarnięciu pokazuje nam pokój czy dwa. Wrażenia na nas nie robią, choć nie są jakieś złe, ale i perspektywa krążenia jej znów po domu jakoś nas krępuje. Cena 35E i nic mniej. Dziękujemy ładnie mówiąc, że chcemy to przemyśleć. Po wyjściu stwierdzamy, że to nie dla nas i postanawiamy rozejrzeć się za jakimś kempingiem..

O dziwo szybko znajdujemy jakiś przydomowy. Cena - za nocleg wyjdzie nas 10 złotych (już nie pamiętam czy na jedną czy dwie osoby..). Wbijamy bez namysłu i ku naszej uciesze znajdujemy sobie miejsce pod drzewkiem oliwkowym. Jak dla nas idealnie!

Jako, że trening czyni mistrza w dwie minuty rozkładam namiot i jak zawsze wrzucam do środka jakąś torbę, żeby w razie czego nie odfrunął. Chwilę później idziemy już na plażę.. Z popołudnia zdążył się szybko zrobić wieczór, więc i słoneczko zaczyna pięknie sobie zachodzić, czego nie omieszkałem uwiecznić na zdjęciach, aby, jak się to właśnie okazuje móc Wam to tu i teraz pokazać...

















Zaraz po zachodzie ruszamy do miasta, bo jesteśmy głodni jak nigdy. Okolica wygląda przyjemnie i robi dobre wrażenie..







Wszystko póki co wydaje się tu nam fajne.. (no może oprócz plaży, bo ta na której akurat byliśmy była słabawa). No ale zobaczymy jak będzie z jedzeniem..

Siadamy w knajpce przy samym nabrzeżu z widokiem na morze, który po raz kolejny nas urzeka..







Po szybkim przejrzeniu menu mój wielki mały głód mówi, że ma ochotę na pizzę z salami i czymś tam jeszcze. Znajduję takową i zamawiam. Ciepły wiaterek subtelnie owiewa zmęczone ciała, zimne Ożujsko schładza organizm, a widoki i atmosfera miejsca sprawiają, że jestem gotów siedzieć tu do rana..

Po paru chwilach dostajemy zamówienie i w tych oto okolicznościach mam okazję spożyć najlepszą pizzę jaką do tej pory w życiu jadłem! Choć może po prostu wtedy mi jakoś tak bardziej smakowała...? Salami jest kapitalne (reszta pizzy też), długo nie mogę się nadziwić.. Dałbym za nie się pociąć, albo nawet jeszcze tego samego dnia pojechał zwiedzać ten Szybenik..

W między czasie na horyzoncie zrobiło się zupełnie ciemno, ale w zamian za to widoczki roztaczają się od strony miasta..





Najedzeni, napici i w pełni zadowoleni dziękujemy losowi, że nas tu skierował - to musiało być przeznaczenie....

Kliknij TUTAJ, aby zobaczyć dalszą część relacji.

Teraz tak trochę off-topic.. Porządkując u siebie jakieś kąty znalazłem w barku resztki zapasów z ostatnich wakacji.. Pomyślałem, że zrobię zdjęcie 'ku pokrzepieniu serc' dla czytelników mojej relacji.. A więc Wasze zdrówko!



Swoją drogą ciekawe, na które z nich byście się najchętniej skusili?

Prošek

Szczerze powiem, że Chorwackiego wina jeszcze nie próbowałam. Może mi coś polecisz - lubię półwytrawne i półsłodkie A piłeś może jakieś winko robione w baniakach, jak tak, to może też mi coś polecisz. Ładnie proszę. A i nie musisz już takich elaboratów pisać jak wcześniej, bo nie chcę Ci za wiele czasu zabierać

A ta knajpka z pizzą, to pamiętasz jej nazwę ??? Bo chyba nie wymieniałeś jej na moim wątku ...

[quote="razpol"]DZIEŃ 7 (część 4) - TRIBUNJ

Jakie wrażenia masz z Tribunj?
Byłem tam 10 dni w czerwcu 2010r.
PZDR

Jacek S - krótko po wygrzebaniu winek, Prošek jako pierwszy został otwarty..

ewciaku - w baniakach póki co piłem tylko winko mojego dziadka.. co do półwytrawnych i półsłodkich to niestety nic chyba nie polecę, bo chorwackie wina są przede wszystkim wytrawne, choć chodzą legendy, że inne też istnieją..
A nazwy miejsca, oczywiście jak to ja, nie pamiętam znalazłem w sieci jedną czy drugą potencjalną fotkę tego miejsca, w którym mniej więcej siedzieliśmy, ale nazwy nigdy nawet nie znałem.. :/

franko - wystarczy rzucić okiem, na któryś z akapitów i wszystko będzie jasne choć my tam byliśmy tylko jedno popołudnie, wieczór i noc, ale wrażenie pozostało super..

ewciaku.
Ja jadałem w konobie "Markiolac".
Prawie przy kościele i mostku tuż przed ul.Podvrh.
PZDR

razpol napisał(a):Postanowiłem w końcu uciszyć moje krzyczące od kilku lat sumienie

Biorąc pod uwagę ilość słów i zdjęć jakie tu umieściłeś,to ono musiało WYĆ a nie krzyczeć.

I dobrze,że w końcu Cię "przekrzyczało"!

pozdrav.

No właściwie to tak było.. Sumienie ryczało jak 'czterdziestka'. Teraz już mi trochę lżej na sercu.. Najgorsze, że czeka jeszcze Cro 2011, a zdążył się zacząć kolejny sezon..

Patrząc na niektóre relacje to sądzę, że tekstu mam właściwie niewiele, choć co do zdjęć to faktycznie może nieco z nimi przesadzam..

razpol napisał(a):No właściwie to tak było.. Sumienie ryczało jak 'czterdziestka'. Teraz już mi trochę lżej na sercu.. Najgorsze, że czeka jeszcze Cro 2011, a zdążył się zacząć kolejny sezon..

Patrząc na niektóre relacje to sądzę, że tekstu mam właściwie niewiele, choć co do zdjęć to faktycznie może nieco z nimi przesadzam..

Przesadzaj dalej, jeśli chodzi o mnie to jakoś to zniosę
Też barek przeszukałem i ...pusto cholera Chyba czas zapasy uzupełnić

DZIEŃ 8 (część 1) - ŠIBENIK

Kolejnego dnia rano opuszczamy Tribunj i kierujemy się do Szybeniku, do którego nie udało nam się dotrzeć poprzedniego dnia..



Po znalezieniu parkingu bierzemy głęboki oddech i ruszamy zwiedzać miasto. Upał jak zawsze straszny.. Przez głowę przewijają mi się myśli, że tylko chorzy ludzie mogą w taką pogodę łazić po jakichś ulicach, zamiast moczyć się w wodzie i popijać zimne trunki na plaży.. No ale dzielnie ruszamy przed siebie oglądając miasto..

















Ciągle mocno grzeje, więc od czasu do czasu szukamy ochłody choćby w znanej wszystkim, okazałej katedrze Św. Jakuba..











Po krótkim oddechu kontynuujemy zwiedzanie zwracając uwagę na najdrobniejsze szczegóły. Oczywiście głównym punktem programu jest katedra..















CDN...

Kliknij TUTAJ, aby zobaczyć dalszą część relacji.

Tak sobie tu z Wami cichaczem podróżuję i z każdym zdjęciem coraz bardziej tęsknię i już bym chciała zaraz, teraz, natychmiast być tam A to jeszcze tyle dni.

Przyznam, że gdzieś w głębi to Wam zazdroszczę, takiej swobody w spędzaniu wakacji. Prawie co noc gdzie indziej. Żałuję, że za swoich "młodych" lat nie skusiłam się na coś takiego. Teraz z dzieckiem to póki co wygrywa wygodna no i to, że ciągnie mnie do swego miejsca, ale to już inna inszość

Czekam na ciąg dalszy bo szalenie miło się z Wami podróżuje.

PS. U mnie zapasy jeszcze spore, ale akurat tego czego nie lubię: mandarynkówka, gruszkówka, figówka, rakije i travarice wszelakie, a Proska zero

Wtedy swoboda była spora - fakt - ale i rok temu z 1,5-roczną córką daliśmy radę trochę pojeździć, nie aż tyle co sami, ale i tak sporo nowych miejsc zobaczyliśmy.

Co do Twoich zapasów to mógłbym się wymienić choćby na gruszkówkę, ale niestety Proska już nic nie zostało..

No i pozdrawiam, również z Poznania.